ಪ್ರೇಮದ ಅಮಲು, ಗೋಜಲು...

ಶೀರ್ಷಿಕೆಯ ಕಾರಣದಿಂದ ಪ್ರೀತಿಯ ಮಧುರ ಅನು­ಭೂತಿಯ; ಯಶಸ್ವಿ ಪ್ರೇಮಕಥೆಯ ಚಿತ್ರ ಎಂದುಕೊಂಡು ಚಿತ್ರ­­­­ಮಂದಿರ­ದೊಳಗೆ ಪ್ರವೇಶಿಸುವ ಪ್ರೇಕ್ಷಕನಿಗೆ ಉಸಿರಿಗಿಂತ ‘ತಲೆ­ಭಾರ’­ವಾಗಿ  ಕಾಣಿಸುತ್ತದೆ. ರಕ್ತ ಹರಿಯು­ವಂತೆ ಹೊಡೆ­ದಾಡುವ, ಎಲ್ಲಿಂದ ಎಲ್ಲೆಲ್ಲಿಗೋ ಓಡುವ, ಅನಗತ್ಯವಾಗಿ ಬರುವ ಸನ್ನಿವೇಶಗಳೇ ಇದಕ್ಕೆ ಕಾರಣ. ಕೆಲವೆಡೆಗಳಲ್ಲಿ ಸನ್ನಿ­ವೇಶ­ಗಳನ್ನು ತುರು­ಕಿ­ರುವುದು ನೇರವಾಗಿಯೇ ಅನುಭವಕ್ಕೆ ಬರು­ತ್ತದೆ. ಈಗಾಗಲೇ ತೆರೆಯಲ್ಲಿ ಕಂಡಿ­ರುವ ದುರಂತ ಪ್ರೇಮ­­ಕಥೆ ಸಿನಿಮಾಗಳ ಸಾಲಿಗೆ ಇದನ್ನೂ ಸೇರಿಸ­ಬ­ಹುದು. 

ಶ್ರೀಮಂತರ ಮನೆಯ ಹುಡುಗ ಸೂರ್ಯ, ಬಡತನದ ಹುಡುಗಿ ರಶ್ಮಿ­ಯನ್ನು ಪ್ರೀತಿಸುವನು. ಆಕೆಗೆ ನೆರವಾ­ಗು­­ವನು. ಈ ನಡುವೆ ತನ್ನನ್ನು ಪ್ರೇಮಿ­ಸುವ ಬಾಲ್ಯದ ಗೆಳತಿಯ ಒಲವು­ಗ­ಳನ್ನು ನಿರಾಕರಿಸುವನು. ಈ ಹಂತದ ಸಿನಿಮಾ­ದಲ್ಲಿ ಕಾಣುವುದು ತ್ರಿಕೋನ ಪೇಮ­ಕಥೆಯ ತಿರುಳು. ದೇವ­ದಾಸಿಯ ಮಗಳನ್ನು ಪರಿಶುದ್ಧ ಮನಸ್ಸಿನ ಸೂರ್ಯ ಮದುವೆ­ಯಾಗುವುದು ಒಳಿ­ತಲ್ಲ ಎನ್ನುವ ಭಾವದಲ್ಲಿ ರಶ್ಮಿಯ ತಾಯಿ ತಾನು ಸಾಯುವಾಗ ಭಾಷೆ­ಯನ್ನು ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳುವಳು.

ತಾಯಿಗೆ ಕೊಟ್ಟ ಮಾತಿನಿಂದ ರಶ್ಮಿಯ ಮನಸ್ಸು ಕದಡಿ ಸೂರ್ಯ­ನನ್ನು ದೂರ ಮಾಡಲು ಯತ್ನಿಸುವಳು. ನಿದ್ದೆಯಲ್ಲಿ ನಡೆ­ಯುವ ರೋಗವುಳ್ಳ ಸೂರ್ಯ ಪ್ರೀತಿಯ ಅಮಲಿನಲ್ಲಿ ಹುಚ್ಚ­ನಾಗು­ವನು. ಈ ‘ಪಾಗಲ್‌’ ಸ್ಥಿತಿಯಿಂದ ಆತನನ್ನು ಹೊರತರುವುದು ಬಾಲ್ಯದ ಗೆಳತಿ!

ಸೂರ್ಯ ಪುನಃ ರಶ್ಮಿಯ ಪ್ರೇಮವನ್ನು ಅರಸುವನು. ರಶ್ಮಿ ಮತ್ತೊ­ಬ್ಬನನ್ನು ವಿವಾಹವಾದಾಗ ಮತ್ತದೆ ಹುಚ್ಚನ ಸ್ಥಿತಿ! ಹೀಗೆ ಅನಗತ್ಯ ಸನ್ನಿ­ವೇಶಗಳ ನಡುವೆ ಒಂದು ನೈಜಕಥೆ­ಯನ್ನು ನಿರ್ದೇಶಕರು ಹೇಳುವ ಪ್ರಯತ್ನ ಮಾಡಿದ್ದಾರೆ. ಗಂಭೀರವಾದ ‘ದೇವ­ದಾಸಿ’ ಸಮಸ್ಯೆಯನ್ನೂ ಒಳಗೊಳ್ಳುತ್ತದೆ.      

ಆದಿಯಿಂದ ಅಂತ್ಯದವರೆಗೂ ಕಾಣಿ­ಸುವ ‘ಒಂದು ಕ್ಷಣ ನಿನ್ನ ಮಿಸ್ ಮಾಡ್ಕೊಂಡ್ರೆ ಅಳು ಬಂದು ಬಿಡುತ್ತೆ’, ‘ನಿನ್ನ ಕೊನೆ ಉಸಿರು ಇರೋವರೆಗೂ ಪ್ರೀತಿ ಮಾಡುತ್ತೇನೆ’ ಇಂಥ ಸವಕಲು, ಕ್ಲೀಷೆಯ  ಸಂಭಾಷಣೆಗಳು ಚಿತ್ರದು­ದ್ದಕ್ಕೂ ತುಂಬಿ­ರು­ವುದರಿಂದ ಸಂಭಾ­ಷಣೆ ಹಿತ ಎನಿಸುವುದಿಲ್ಲ.

ನಾಯಕ ಸೂರ್ಯ ಕಿರಣ್ ಸಾಹಸ ದೃಶ್ಯಗಳಲ್ಲಿ ಮಿಂಚುವರೇ ಹೊರತು ನಟನೆಯಲ್ಲಿ ಅಲ್ಲ. ನಾಯಕಿ ಎಸ್ತರ್ ನರೋನಾ ನಾಯ­ಕನ ಮನನೋಯಿ­ಸಲು ಹೇಳುವ ಸಂಭಾಷಣೆಗಳಲ್ಲಿ ಚುರು­ಕಾಗಿ ಕಾಣುವರೇ ಹೊರತು ನಟನೆ­ಯಲ್ಲಿ ಅಲ್ಲ. ಸಾಮಾ­ನ್ಯ­­ವಾಗಿ ಪ್ರೇಮ­ಕಥೆ­ಗಳಲ್ಲಿ ಹಾಡುಗಳಿಗೆ ಪ್ರಾಧಾನ್ಯ­ವಿ­ರು­ತ್ತದೆ. ಇಲ್ಲಿ ಪ್ರೇಕ್ಷಕನ ಉಸಿರನ್ನು ಆಹ್ಲಾದಗೊಳಿಸುವ ಸಾಹಿತ್ಯ–ಸಂಗೀತವೂ ಗೌಣ. ಅದೇ ಹಳೆಯ ಭಗ್ನ­ಪ್ರೇಮ­ಕಥೆಗೆ ಹೊಸ ಲೇಬಲ್ ಅಂಟಿಸಿದ್ದಾರೆ ನಿರ್ದೇಶಕರು.