ಮುಗೀಲಾರದ ಮಾತಿನ ಕತಿ

ಇಂಥಾ ಅಂಜಕಿ, ಹಿಂಜರಕಿನೂ ಮೀರಿ ಯಾರರೆ ತಮ್ಮ ಮಾತು ಹೇಳ್ತಿದ್ರಂದ್ರ ಅದಕ್ಕ ಕಿವಿಯಾಗಬೇಕು. ಯಾಕಂದ್ರ ಕೆಲವೊಮ್ಮೆ ನಮ್‌ ಕಿವಿ ಕೇಳಿ ಸುಮ್ನಾಗೂದಿಲ್ಲ. ನಾಲಗಿಗೆ ಕಳಸಿ ಬಿಡ್ತಾವ. ಮತ್ತದು ಪಾಪ... ಆಚಾರ ಇಲ್ಲದ ನಾಲಗೆ... ಎಲ್ಲಾರ ಹತ್ರ ಮಾತಾಡಾಕ ಸುರು ಮಾಡ್ತದ. ಅಷ್ಟೇ ಆದ್ರ ಕಡಿಮಿ ಹಾನಿ ಆಗಬಹುದು. ತನಗ ಬೇಕಾದ ರುಚಿಯೆಲ್ಲ ಸೇರಿಸಿ ಮಾತಿನ ಸವಿ ಉಣ್ಣಸ್ತದ.... ಇಂಥೋರ ಮುಂದ ಮನಸಲ್ಲ, ವ್ಯಕ್ತಿತ್ವನೇ ಹಗುರಾಗಿ ಹೋಗ್ತದ.

ನಮ್ಮನಿ ಮಗ್ಗಲಕ ಜಿಯಾ ಮುಲ್ತಾನಿ ಅಂತಿದ್ರು. ನನ್ನ ಪಾಲಿನ ಯಶೋದೆ ಅವರು. ಅವರು ಯವಾಗಲೂ ಒಂದೇ ಮಾತು ಹೇಳ್ತಿದ್ರು. ‘ಕಮ್‌ ಬೋಲೊ, ಧೀರೆ ಬೋಲೊ, ಮೀಠಾ ಬೋಲೊ. ವರ್ನಾ ಮತ್‌ ಬೋಲೊ’... ಈ ಮಂತ್ರ ಅವಾಗವಾಗ ನೆನಪು ಆಗ್ತಿರ್ತದ. ಯಾಕಂದ್ರ ಕೆಲವೊಮ್ಮೆ ಎಲ್ಲಾ ಮರತು ಬೋಲೊಬೋಲೊ ನಡುವಿನ ಗೆರೀನೆ ಮರತು ಹೋಗಿರ್ತದ.

ಮಾತಿಗೆ ಬಂದಾಗ ಹಿಂಗೊಂದು ಮಾತು ಹೇಳೇಬಿಡ್ತೀನಿ... ಲಂಗುಲಗಾಮಿಲ್ದೆ ಮಾತಾಡೋರ ಮಾತಿಗೆ ತಲಿ ಕೆಡಿಸಿಕೊಳ್ಳೋರು ಭಾಳ ಮಂದಿ. ನಾನು, ನೀವು ಎಲ್ಲಾರೂ ಇದೇ ಸಾಲಿಗೆ ಬರ್ತೀವಿ. ಆದ್ರ ಏನಂದ್ರು ಅನ್ನೂದಕ್ಕಿಂತ ಯಾರು ಅಂದ್ರು ಅನ್ನೂದು ಭಾಳ ಮಹತ್ವದ್ದು. ಅದಕ್ಕಿಂತ ಯಾಕಂದ್ರು ಅನ್ನೂದೂ... ಮಾತು ಕೇಳಿ ಸುಮ್ನಾಗಬೇಕು. ಹೇಳದ ಮಾತಿನ ಬೆನ್ನ ಹತ್ತಬೇಕು. ಅವಾಗ ನಾವು ನಾವೇ ಆಗೂದು ಸುಲಭ ಆಗ್ತದ.

ಸಾಕಾತು ನೋಡ್ರಿ... ಬರೇ ಮಾತಿನ ಬಗ್ಗೆ ಹೇಳಿ ಹೇಳಿ... ಮೊಮ್ಮಾನ ಮಂತ್ರ ನೆನಪಾತು. ಈಗೊಂದಿಷ್ಟು ಸವಿಮಾತಿನ ಸಿಹಿಮಾತಿನ ಸುದ್ದಿಗೆ ಹೋಗೂನು. ಮಧುಮೇಹಿಗಳಿಗೂ ಇಲ್ಲಿ ವಿನಾಯ್ತಿ ಐತ್ರಿ. ಇವನ್ನು ಮಾತ್ರ ಬೇಕಾದಷ್ಟು ಸವೀಬಹುದು.
ನಮ್ಮನಿ ಹತ್ರ ಸರ್ದಾರ್ಜಿ ಒಬ್ರಿದ್ರು. ಅವರು ಎಲ್ಲಾದಕ್ಕೂ ‘ಛೊಲೊ ಆತು ಛೊಲೊ ಆತು, ನೀವು ಹೇಳೂದು ಅಗ್ದಿ ಖರೇ ಅದ’ ಅಂತಿದ್ರು. (ಅಚ್ಛೀ ಬಾತ್‌ ಹೈ, ಸಚ್ಚೀ ಬಾತ್‌ ಹೈ)

ಹಂಗಾಗಿ ಅವರ ಹತ್ರ ಸುದ್ದಿ ಹೇಳೋರು ಭಾಳ ಮಂದಿ. ಯಾರನ್ನೂ ಅಲ್ಲಗಳೀತಿರಲಿಲ್ಲ. ಭಾಳಷ್ಟು ಜಗಳ ಅವರ ಹತ್ರ ಬಗೀಹರೀತಿದ್ವು. ಒಮ್ಮೆ ಓಣ್ಯಾನ ಎಲ್ಲಾರೂ ಕೂಡಿದಾಗ ಈ ‘ಅಚ್ಛೀ, ಸಚ್ಚೀ ಬಾತಿನ’ ಮಾತು ಬಂತು. ಅವಾಗ ಅವರು ಹೇಳಿದ್ರು. ‘ಎದುರಿನಂವಾ ತಾನ ಖರೆ ಅಂದ್ಕೊಂಡ ಮಾತಾಡೂಮುಂದ ಏನೂ ಅನ್ನಬಾರದು. ಅಂವಾ ಶಾಂತ ಆದಾಗ ತಾನೇ ತಿಳಿ ಆಗ್ತಾನ. ತನ್ನ ತಿಳಿವು ತನಗೇ ದೊಡ್ದು. ನಾವು ಮಾತಾಡಿ ಹಗರ ಯಾಕ ಆಗಬೇಕು?’

ಆದ್ರ ಈಗ ನೋಡ್ರಿ ನಮಗ ಮಾತಾಡಾಕ ವ್ಯಾಳೀನೆ ಇರಲಾರ್ದಹಂಗ ಆಗೇದ. ಮೊದಲಾದ್ರ ಚಾ ಬಿಸ್ಕೀಟ್‌ ಜೋಡಿ ಮಾತಿಗೆ ಕುಂದರ್ತಿದ್ವಿ. ಮಾತಿಗೆ ಕುಂತಾಗರೆ ಚಾದ ಜೋಡಿ ಚೂಡಾ ಮೆಲ್ತಿದ್ವಿ.

ಚಾ ಕುಡಿಯೂ ಸುದ್ದಿ ಹೇಳೂ ಮುಂದ ನಮ್ಮಜ್ಜನ ಮಾತು ಹೇಳದೇ ಇದ್ರ ಮಾತು ಪೂರಾನೇ ಆಗೂದಿಲ್ಲ ನೋಡ್ರಿ... ಯಾರರೆ ಬಂದಾಗ ‘ಜರಾ ಚಾ ಮಾಡ್ರೆವಾ... ’ ಅಂದ್ರ ಅಷ್ಟೆ ಒಲಿ ಹೊತ್ತಸಬೇಕಿತ್ತು. ‘ಚಾ ಮಾಡ್ತೀರೇನು?’ ಅಂದ್ರ, ‘ಹಾಲಿದ್ರ ಚಾ ಮಾಡ್ರಿ’  ಅಂದ್ರ ‘ಹಾಲಿಲ್ಲಜ್ಜ...’ ಅನ್ನೂ ಉತ್ರಾ  ಕೊಡಬೇಕಿತ್ತು. ಇಂಥಾ ಸೂಕ್ಷ್ಮದೊಳಗ ಸಂದೇಶ ರವಾನಿ ಆಗ್ತಿದ್ದು... ಉಪಚಾರ ಮಾಡಬೇಕೋ ಬ್ಯಾಡೋ ಅಂತ. ಈಗ ಸೂಕ್ಷ್ಮ ಸನ್ನಿ ಎಲ್ಲಾ ಮಾಯ ಆಗ್ಯಾವ. ಒಂದೇ ಮನ್ಯಾಗ ಇದ್ರೂ ಎಸ್‌ಎಂಎಸ್‌ ಮಾಡ್ಕೊಂತ ಇರ್ತೀವಿ...
ರಾತ್ರಿ ಬಾರಾ ಆದಾಗ ಕಣ್ಣೆವಿ ಗಲ್ಲಕ್ಕ ಹತ್ತೂಮುಂದಿನ ಮಾತು ಬಂತಲ್ಲ, ಅದಕ್ಕೇ... ಮಾತಿಗೆ... ಇಷ್ಟೆಲ್ಲ ಹೇಳಬೇಕಾತು ನೋಡ್ರಿ... ಮುಗೀಲಾರದ ಮಾತಿವು... ಆದ್ರೂ ಮುಗಸೂನಂತ!