ನೀರೆ ಮರೆತಳೇ ಸೀರೆ...

**

ಸೀರೆಯ ನೆರಿಗೆಯನ್ನು ಕ್ಯಾಬಿನಲ್ಲಿ ಕುಳಿತ ಮೇಲೆಯೇ ಸರಿಪಡಿಸಿಕೊಳ್ಳಲಾಗಿದ್ದು. ಬಳಿಯಲ್ಲಿದ್ದ ಸಹೋದ್ಯೋಗಿ, ಅನುದಿನದ ಸಹಯಾತ್ರಿ ‘ಹೇಗೆ ಇಷ್ಟೆಲ್ಲಾ manage ಮಾಡ್ತೀರಾ ಈ ಆರೂ ಹತ್ತರ ಬೆಳ್ಳಂಬೆಳಿಗ್ಗೆ, ನಿಮ್ಮ husband ತುಂಬಾ ಸಹಾಯ ಮಾಡ್ತಾರೆ ಅನ್ಸತ್ತೆ’ ಅಂದಾಗ, ಮೊದಲು ಅವಾಕ್ಕಾಗಿ, ಆಮೇಲೆ ನಕ್ಕುಬಿಟ್ಟಿದ್ದೆ. ‘ಮದುವೆ ಆಗಿಲ್ವಲ್ಲಾ ಮೇಡಂ ನಂಗೆ’ ಅಂದಿದ್ದೆ. ಆಮೇಲೆ ಮಾತಿನಿಂದ ತಿಳಿದಿದ್ದು, ನನ್ನ ಪ್ರಾಯದ ಮದುವೆಯಾಗದ ಹುಡುಗಿಯರ ಗುಂಪಿನಲ್ಲಿ, ನನಗೆ ಮದುವೆಯಾಗಿದೆಯೆಂದು ನಿರ್ಧಾರವಾಗಿತ್ತು. ಕಾರಣ ನಾನು ಪ್ರತಿ ಶುಕ್ರವಾರ ತಪ್ಪದೇ ಸೀರೆ ಉಡುತ್ತಿದ್ದೆ.

ಸೀರೆಯೆಂಬುದು ಹುಡುಗಿ ಹೆಂಗಸಾಗಿ ಬದಲಾಗುವ, ಅವಿವಾಹಿತೆ ವಿವಾಹಿತೆಯಾದಾಗ ಅಷ್ಟೇ ಅನಿವಾರ್ಯವಾಗಿ ಕಲಿತು ಅಭ್ಯಾಸಮಾಡಿಕೊಳ್ಳಬೇಕಾಗಿ ಬರುವ ಉಡುಗೆಯಾಗಿ ಅವರಿಗೆಲ್ಲ ಕಾಣುತ್ತಿತ್ತು. ಸೀರೆಯೆಂಬುದು ನನಗೆ ಅಮ್ಮನ ಹಾಗಾಗುವ ಕನಸಿನ ಭಾಗ ಮಾತ್ರ. ಮದುವೆಗೂ ಸೀರೆಗೂ ನನ್ನ ಮಟ್ಟಿಗೆ ಯಾವ ಸಂಬಂಧವೂ ಕಾಣಸಿಕ್ಕಿಲ್ಲ. 

ಆದರೆ, ಈಗ ಕಾರ್ಪೊರೇಟ್‌ ಜಗತ್ತಿನ ಹೊಸ್ತಿಲು ದಾಟಿ ಹೊರಬಂದು, ಮತ್ತೆ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಯಾಗುವ ಜೀವನದ ಸುಖದಲ್ಲಿರುವಾಗ ಸೀರೆ ಉಡಲು ಸಿಗುವ ಅಪರೂಪ ಅವಕಾಶಗಳನ್ನು ಸವಿಯುವಾಗ, ಹಿಂದಿನ ಮತ್ತು ಈಗಿನ ಅನುಭವಗಳೆಲ್ಲ ರಸಕರವಾಗುತ್ತಿವೆ. ಸೀರೆ ಉಡಲು ಹಂಬಲಿಸುವ ನನ್ನಂಥವರೂ, ಉಡಲೂ, ‘ಹೊತ್ತು’ ನಡೆಯಲೂ ಬಾರದೆ ಕಿರಿಕಿರಿಯಾಗಿಸಿಕೊಂಡವರೂ ಹಲವರಿರುವಾಗ, ಮತ್ತು ಸೀರೆಗಾಗಿ ಆಂದೋಲನಗಳೂ ಆರಂಭವಾಗಿರುವಾಗ, ಅಮ್ಮನ ಸೀರೆಯ ನೆರಿಗೆ ತುದಿ ಹಿಡಿದು; ಆಹಾ ಅದೆಷ್ಟು ಕೋಮಲವೆಂದು ಪ್ರತಿದಿನವೂ ರೋಮಾಂಚಿತಳಾಗುತ್ತಿದ್ದ ನಾನು ಸೀರೆಯ ಬಗ್ಗೆ ಬರೆದೇ ತೀರಬೇಕಾಗುತ್ತದೆ.