‘ನನಗೆ ಅದು, ನಿನಗೆ ಇದು’ ಎಂದು ಓಡೋಡಿ ಕಡಿಯಲು ಶುರು ಮಾಡೋದೇ ತಡ – ಕೈಗೊಂದು ಮುಳ್ಳು, ಕಾಲಿಗೊಂದು ಪಿಕ್ ಜಾಲಿ ಮುಳ್ಳು ಚುಚ್ಚುತ್ತಿದ್ದವು. ‘ಯಾವ್ವಾ’ ಅಂಥ ಮನದಲ್ಲೇ ಚೀರಿ, ಕಟ್ಟಿಗೆ ಕಡಿದು ಹಗ್ಗ ಬಿಗಿಮಾಡಿ ಅರ್ಧಂಬರ್ಧ ಉಂಡು, ಅವಸರದಾಗ ತೆಲಿಮ್ಯಾಗ ಒತ್ಕೊಂಡಾಗ ಸಣ್ ಸಣ್ಣ ಮುಳ್ಳುಗಳು ತೆಲೆಗೆ ಚುಚ್ಚುತ್ತಿದ್ದವು.
ಮನಿಗೆ ಬಂದ ತಕ್ಷಣ ಅವ್ವ ಪೀರುತಿಯ ಮುದ್ದು ಮಾಡಿ ನೀರುಕೊಟ್ಟು – ಮುಳ್ಳು ಚುಚ್ಚುದ ಕೈಗೆ ಬಿಸಿಕಾವು, ಕಾಲಿಗೆ ಅರಿಶಿನ ಪುಡಿ, ಬೆಂಕಿಗೆ ಕಾಯಿಸಿದ ಸುಡ ಉಳ್ಳಾಗಡ್ಡಿ ಮಿಶ್ರಣ ಮಾಡಿ ಕಟ್ಟಿದ್ರೆ ಕ್ಷಣಾರ್ಧದಲ್ಲೇ ನೋವು ಮಾಯ! ಅವಳ ಮಮತೆಯ ಆಮೃತದ ಔಷಧವದು.
ಮತ್ತೆದೇ ರಾಗ, ಅದೇ ಹಾಡು... ನಸುಕಿನಲ್ಲೇ ಎದ್ದು ಕರೀ ಜಾಲಿಗಿಡದ ಸ್ನೇಹ. ನಂತರ ಶಾಲಿ ಸಂಗ. ಆ ದಿನಗಳನ್ನು ನೆನಪಿಸಿಕೊಂಡಾಗ ಅನ್ನಿಸುವುದು:
ಹನಿ–ಹನಿ ಇಬ್ಬನಿ
ಜಾಲಿಗಿಡದ ಕಹಾನಿ
ನನ್ನವ್ವನ ಮನಸ್ಸು ಮಾಹಾಮನಿ!
–ಡಿ. ರೇವುಹರ್ಷ, ಉಜ್ಜಿನಿ
