ರಾಷ್ಟ್ರಪತಿ ಅಭ್ಯರ್ಥಿ ಕೋವಿಂದ್ ಎನ್‌ಡಿಎ ರಾಜಕೀಯ ತಂತ್ರಗಾರಿಕೆ

ಕೋವಿಂದ್ ಅವರನ್ನು ಹೆಸರಿಸಿ ಬಿಜೆಪಿ ತನ್ನ ದಲಿತ ಕಾರ್ಯಸೂಚಿಯನ್ನು ಮತ್ತೆ ಮುನ್ನೆಲೆಗೆ ತರುವ ಪ್ರಯತ್ನ ಮಾಡಿದೆ. ಅದರಲ್ಲಿಯೇ ಪ್ರತಿಪಕ್ಷಗಳ ಏಕತೆ ಮುರಿಯುವ ತಂತ್ರಗಾರಿಕೆಯೂ ಇದೆ. ದಲಿತರ, ಹಿಂದುಳಿದ ವರ್ಗಗಳ ಮತ್ತು ಬಡವರ ಮತಗಳನ್ನು ಒಗ್ಗೂಡಿಸಿ ಮತ್ತಷ್ಟು ಶಕ್ತಿಶಾಲಿಯಾಗುವ ಬಯಕೆಯೂ ಎದ್ದುಕಾಣುತ್ತದೆ. ಮುಂಬರುವ ತಿಂಗಳುಗಳಲ್ಲಿ  ಅನೇಕ ರಾಜ್ಯಗಳಲ್ಲಿ ವಿಧಾನಸಭಾ ಚುನಾವಣೆಗಳಿವೆ. ಬಿಜೆಪಿಯನ್ನು ವಿರೋಧಿಸುವ ದಲಿತ ಯುವ ಶಕ್ತಿ ಅಸ್ತಿತ್ವ ಕಂಡುಕೊಳ್ಳಲು ಯತ್ನಿಸುತ್ತಿದೆ. ಇಂತಹ ಸನ್ನಿವೇಶದಲ್ಲಿ ದಲಿತರನ್ನು ಓಲೈಸುವ, ಅವರ ಬೆಂಬಲ ಉಳಿಸಿಕೊಳ್ಳುವ ಅನಿವಾರ್ಯ ಬಿಜೆಪಿಗಿದೆ. ಅದರ ಜತೆಗೇ ಆರ್‌ಎಸ್‌ಎಸ್‌ ಮತ್ತು ಹಿಂದುತ್ವದಿಂದಲೂ ಅದು ದೂರ ಸರಿಯುವಂತಿಲ್ಲ. ಇವೆಲ್ಲವೂ ಕೋವಿಂದ್ ಅವರ ಉಮೇದುವಾರಿಕೆ ಹಿಂದೆ ಕೆಲಸ ಮಾಡಿವೆ. ಅವರ ಪಕ್ಷ ನಿಷ್ಠೆ ಪ್ರಶ್ನಾತೀತ. ಆರ್‌ಎಸ್‌ಎಸ್‌ ಪ್ರಭಾವಲಯದಲ್ಲೇ ಇದ್ದರೂ ಕಟ್ಟಾ ಹಿಂದುತ್ವವಾದಿ ಎಂಬಂತೆ ಅವರೆಂದೂ ತೋರಿಸಿಕೊಂಡಿಲ್ಲ. ಒಳ್ಳೆಯ ಶೈಕ್ಷಣಿಕ ಹಿನ್ನೆಲೆಯೂ ಇದೆ. ಬಿಜೆಪಿ ಆರಂಭವಾದ ಕಾಲದಲ್ಲಿ ಸೇರಿದ ದಲಿತ ಮುಖಂಡ ಅವರು. ವಿವಾದವಿಲ್ಲದ ವ್ಯಕ್ತಿತ್ವ. ಹೀಗಾಗಿ ಅವರಿಗೆ ಪ್ರತಿಕೂಲವಾಗಿರುವ ಅಂಶಗಳು ಕಡಿಮೆ.

ಆದರೂ ಅವರದು ರಾಜಕೀಯೇತರ ಆಯ್ಕೆಯಂತೂ ಅಲ್ಲ. ಹಾಗೆ ನೋಡಿದರೆ ಎಸ್‌.ರಾಧಾಕೃಷ್ಣನ್, ಝಾಕೀರ್ ಹುಸೇನ್ ಮತ್ತು ಎ.ಪಿ.ಜೆ. ಅಬ್ದುಲ್‌ ಕಲಾಂ ಅವರನ್ನು ಬಿಟ್ಟರೆ ಉಳಿದ ಎಲ್ಲ ರಾಷ್ಟ್ರಪತಿಗಳು ರಾಜಕೀಯ ಹಿನ್ನೆಲೆಯಿಂದಲೇ ಬಂದವರು. ನೀಲಂ ಸಂಜೀವ ರೆಡ್ಡಿ ಅವರೊಬ್ಬರನ್ನು ಬಿಟ್ಟರೆ ಉಳಿದವರೆಲ್ಲ ಚುನಾವಣೆ ಎದುರಿಸಿಯೇ ಗೆದ್ದವರು. ಹೀಗಾಗಿ, ‘ರಾಷ್ಟ್ರಪತಿ ಅಭ್ಯರ್ಥಿ ರಾಜಕೀಯೇತರ ವ್ಯಕ್ತಿಯಾಗಿರಬೇಕು, ಅವಿರೋಧವಾಗಿ ಆಯ್ಕೆ ಮಾಡಬೇಕು’ ಎಂಬ ಮಾತುಗಳಿಗೆ ಅಂತಹ ತೂಕ ಏನಿಲ್ಲ. ಎಲ್ಲರಿಗೂ ರಾಜಕೀಯ ಲಾಭ– ನಷ್ಟ, ಮೇಲುಗೈಯ ಲೆಕ್ಕಾಚಾರಗಳೇ ಮುಖ್ಯ. ಕೋವಿಂದ್ ಆಯ್ಕೆಯೂ ಅದಕ್ಕೆ ಹೊರತಲ್ಲ.

ರಾಷ್ಟ್ರಪತಿಯಾಗಿ ಅಧಿಕಾರಕ್ಕೆ ಏರುವವರು ಪಕ್ಷ ರಾಜಕಾರಣದಿಂದ ದೂರ ಇರಬೇಕು, ದೇಶದ ಹಿತವೊಂದೇ ಗುರಿಯಾಗಿರಬೇಕು, ಎಲ್ಲರ ವಿಶ್ವಾಸ ಮತ್ತು ಗೌರವಕ್ಕೆ ಪಾತ್ರರಾಗಬೇಕು. ಅದನ್ನು ಮುಂದಿನ ರಾಷ್ಟ್ರಪತಿ ಕೂಡ ಹುಸಿಗೊಳಿಸಬಾರದು.