‘ಎಂಎಫ್‌’ ಹೂಡಿಕೆ ಅಪಾಯಗಳೇನು?

ಸರಿಯಾದ ಹೂಡಿಕಾ ಉತ್ಪನ್ನವನ್ನು (ಫಂಡ್‌)ಆಯ್ಕೆ ಮಾಡುವ ಮುನ್ನ ನಿಜವಾದ ಅಪಾಯ ಯಾವುದು ಮತ್ತು ಅದು ಇರುವುದೆಲ್ಲಿ ಎಂಬುದನ್ನು ತಿಳಿಯುವುದು ಅಗತ್ಯ. ಇಲ್ಲಿ ‘ಸರಿಯಾದ ಉತ್ಪನ್ನ’ ಎಂದರೆ ನಿಮಗೆ ‘ಹೊಂದಿಕೆಯಾಗುವ’ ಉತ್ಪನ್ನ ಅಥವಾ ಫಂಡ್‌ ಎಂದರ್ಥ. ಹೀಗೆ ಒಂದು ಹೂಡಿಕೆ ವಿಧಾನವನ್ನು ಆಯ್ಕೆ ಮಾಡಿಕೊಂಡಾಗ ಅದರಲ್ಲಿ ಎದುರಾಗಬಹುದಾದ ‘ರಿಸ್ಕ್‌’ಗಳನ್ನು ಎದುರಿಸಲೂ ನೀವು ಸಿದ್ಧರಾಗಿರಬೇಕು. ಈ ಹಿನ್ನೆಲೆಯಲ್ಲಿ ಷೇರು ಮತ್ತು ಸಾಲಪತ್ರಗಳ ಹೂಡಿಕೆಯಲ್ಲಿ ಎದುರಾಗಬಹುದಾದ ಅಪಾಯಗಳಾದರೂ ಏನು ಎಂಬುದನ್ನು ಗಮನಿಸೋಣ.

ಯಾವುದು ಅಪಾಯ?

ಇಲ್ಲಿ ‘ಅಪಾಯ’ ಎಂದರೆ ಪರಿಣಾಮದ ಬಗೆಗೆ ಇರುವ ಅನಿಶ್ಚಿತತೆ. ಅಂದರೆ ನಿಮ್ಮಲ್ಲಿ ಯಾವುದೋ ನಿರೀಕ್ಷೆ ಇರುತ್ತದೆ. ಆದರೆ ಅದು ಈಡೇರುತ್ತದೆ ಎಂಬ ಖಚಿತ ಭರವಸೆ ಇರುವುದಿಲ್ಲ. ಆದರೂ ಧೈರ್ಯಮಾಡಿ ಆ ನಿಟ್ಟಿನಲ್ಲಿ ಮುನ್ನಡೆಯುತ್ತೀರಿ. ಅಂದರೆ ನೀವು ಅಪಾಯವನ್ನು (ರಿಸ್ಕ್‌) ಆಹ್ವಾನಿಸುತ್ತಿದ್ದೀರಿ ಎಂದರ್ಥ.

ಹೀಗೆ ಅಪಾಯವನ್ನು ಎದುರುಹಾಕಿಕೊಳ್ಳುವವರ ಮಾನಸಿಕ ಸ್ಥಿತಿಯ ಬಗ್ಗೆ ವಿಶ್ಲೇಷಿಸುವುದು ಈ ಲೇಖನದ ಚೌಕಟ್ಟಿನಾಚೆಯ ವಿಚಾರ. ಆದರೂ ಸರಳವಾಗಿ ಹೇಳಬೇಕೆಂದರೆ ಜನರು ಎರಡು ಕಾರಣಗಳಿಗಾಗಿ ಅಪಾಯವನ್ನು ಎದುರುಹಾಕಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾರೆ. ಮೊದಲನೆಯದು ಅದರಿಂದ ಬರುವ ರೋಮಾಂಚಕತೆ, ಇನ್ನೊಂದು ಹೆಚ್ಚಿನ ಪ್ರತಿಫಲದ ನಿರೀಕ್ಷೆ. ಕಾರಣ ಏನೇ ಇದ್ದರೂ ತಜ್ಞರ ಸಲಹೆ ಪಡೆದು ಹೂಡಿಕೆ ಮಾಡಿದರೆ, ಮುಂದೆ ಆಗಬಹುದಾದ ಅಪಾಯದ ಪ್ರಮಾಣವನ್ನು ಕಡಿಮೆ ಮಾಡಬಹುದು.

ಜೀವನದಲ್ಲಿ ಹಲವು ಬಾರಿ ಅಥವಾ ಆಗಾಗ ನಾವು ಅಪಾಯಗಳನ್ನು ಎದುರಿಸಬೇಕಾದ ಸಂದರ್ಭಗಳು ಬರುತ್ತವೆ. ಹಣಕಾಸಿನ ಅಪಾಯಗಳೂ ಇದಕ್ಕೆ ಭಿನ್ನವಾಗಿಲ್ಲ. ಇಲ್ಲಿಯೂ ಅಸುರಕ್ಷತೆ, ಅನಿಶ್ಚಯತೆಗಳು ಇರುತ್ತವೆ. ನೀವು ಯಾವುದೇ ಹೂಡಿಕೆ ಮಾಡಿದಾಗ ಆ ಹಣ ಖಚಿತವಾಗಿ ಯಾವುದೋ ವ್ಯಾಪಾರ ಚಟುವಟಿಕೆಗೆ (ಪೂರ್ತಿಯಾಗಿ ಅಲ್ಲದಿದ್ದರೂ ಹೆಚ್ಚಿನ ಭಾಗ) ಹೋಗುತ್ತದೆ. ಹೀಗೆ ವ್ಯಾಪಾರ ಚಟುವಟಿಕೆಯಲ್ಲಿ ಹೂಡಿಕೆ ನಡೆಸಲು ಎರಡು ವಿಧಾನಗಳಿವೆ. ಮೊದಲನೆಯದು; ನೇರವಾಗಿ ಒಂದು ವಹಿವಾಟಿನಲ್ಲಿ ಹೂಡಿಕೆ ನಡೆಸಿ ಅದರ ಲಾಭ–ನಷ್ಟಗಳಲ್ಲಿ ಭಾಗಿಯಾಗುವುದು. ಎರಡನೆಯದು; ನಿಗದಿತ ಆದಾಯಕ್ಕಾಗಿ ನಿಮ್ಮ ಹಣವನ್ನು ಒಂದು ಸಂಸ್ಥೆಗೆ (ಸಾಲದ ರೂಪದಲ್ಲಿ) ಕೊಡುವುದು.

ಮೊದಲನೆಯ ವಿಧಾನದಲ್ಲಿ ನೀವು ನೇರವಾಗಿ ಯಾವುದಾದರೂ ಸಂಸ್ಥೆಯ ಷೇರುಗಳನ್ನು ಖರೀದಿಸಬೇಕಾಗುತ್ತದೆ. ಎರಡನೆಯ ವಿಧಾನದಲ್ಲಿ ಯಾವುದಾದರೂ ಕಂಪನಿ ಬಿಡುಗಡೆ ಮಾಡುವ ಸಾಲಪತ್ರಗಳನ್ನು ಖರೀದಿಸಬೇಕು. ಎರಡನೆಯ ವಿಧಾನದಲ್ಲಿ ನಿಮ್ಮ ಆದಾಯ ಮೊದಲೇ ನಿಗದಿಯಾಗಿರುತ್ತದೆ. ಅಪಾಯ ಇರುವುದು ಒಂದು ಕಂಪನಿಯ ಷೇರುಗಳಲ್ಲಿ ಹೂಡಿಕೆ ಮಾಡುವ, ಮೊದಲನೆಯ ವಿಧಾನದಲ್ಲಿ.

ವ್ಯಾಪಾರದಲ್ಲಿ ಅಪಾಯ, ಏಳು–ಬೀಳು ಇರುತ್ತದೆ ಎಂಬುದು ಎಲ್ಲರಿಗೂ ತಿಳಿದಿರುವ ಸಾಮಾನ್ಯ ಜ್ಞಾನ. ಮುಂದಿನ ಕೆಲವು ವರ್ಷಗಳಲ್ಲಿ ಸಂಸ್ಥೆ ಎಷ್ಟು ಉತ್ಪನ್ನ ಮಾರಾಟ ಮಾಡಬಹುದು ಎಂಬುದನ್ನಾಗಲಿ, ಕಚ್ಚಾ ವಸ್ತುಗಳ ಬೆಲೆ ಯಾವ ಪ್ರಮಾಣದಲ್ಲಿ ಎರುಪೇರಾಗಬಹುದು ಎಂಬುದನ್ನಾಗಲಿ ಮೊದಲೇ ಊಹಿಸಲು ಯಾರಿಂದಲೂ ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲ. ಇದರ ಜೊತೆಗೆ ಭೌಗೋಳಿಕ ಹಾಗೂ ರಾಜಕೀಯ ಏರುಪೇರುಗಳು, ನಿಯಮಾವಳಿಗಳಲ್ಲಿ ಬದಲಾವಣೆ, ಕಾರ್ಮಿಕರ ಮುಷ್ಕರಗಳೇ ಮುಂತಾದ ವಿಚಾರಗಳೂ ವ್ಯಾಪಾರದ ಮೇಲೆ ಪರಿಣಾಮ ಬೀರುತ್ತವೆ.

ಹೊಸ ಪ್ರತಿಸ್ಪರ್ಧಿಯೊಬ್ಬ ಹುಟ್ಟಿಕೊಂಡಾಗ ಮಾರುಕಟ್ಟೆಯಲ್ಲಿ ಅದಾಗಲೇ ತಳವೂರಿದ್ದ ನೋಕಿಯ, ಏರ್‌ಟೆಲ್‌, ಎಚ್‌ಯುಎಲ್‌ನಂಥ ಕಂಪನಿಗಳು ಸಹ ನಡುಗಿದ್ದನ್ನು ಕಂಡಿದ್ದೇವೆ. ಇಂಥದ್ದೇ ಅಪಾಯ ದೊಡ್ಡ ದೊಡ್ಡ ಕಂಪನಿಗಳಿಗೂ ಇರುತ್ತದೆ. ಆದ್ದರಿಂದ ನೇರವಾಗಿ ಷೇರುಗಳಲ್ಲಿ ಹೂಡಿಕೆ ಮಾಡುವುದರಿಂದ ಮುಂದಾಗಬಹುದಾದ ಅಪಾಯ ಏನು ಎಂಬುದನ್ನು ಅರ್ಥ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುವುದು ಕಷ್ಟದ ಕೆಲಸವಲ್ಲ.

ಆದರೆ ಸಾಲಪತ್ರಗಳಲ್ಲಿ ಹೂಡಿಕೆ ಮಾಡುವುದರಲ್ಲಿರುವ ಅಪಾಯವನ್ನು ಅರ್ಥ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುವುದು ಸ್ವಲ್ಪ ಕಷ್ಟದ ಕೆಲಸ. ಇಂಥ ಹೂಡಿಕೆಯಿಂದ ಬರುವ ಆದಾಯ ಮೊದಲೇ ನಿಗದಿಯಾಗಿರುವಾಗ ಅಪಾಯ ಇರುವುದಾದರೂ ಎಲ್ಲಿ ಎಂಬ ಪ್ರಶ್ನೆ ಮೂಡಬಹುದು.

ಜನರಿಂದ ಸಾಲ ಪಡೆದು ವಹಿವಾಟು ಆರಂಭಿಸುವ ಸಂಸ್ಥೆಗಳು ಹೂಡಿಕೆದಾರರಿಂದ ಪಡೆದ ಹಣವನ್ನು ಮರಳಿ ಕೊಟ್ಟೇ ಕೊಡುತ್ತವೆ ಎಂಬುದನ್ನು ಖಚಿತವಾಗಿ ಹೇಳಲಾಗುವುದಿಲ್ಲ. ಒಂದುವೇಳೆ ಕಂಪನಿಯು ನಷ್ಟ ಅನುಭವಿಸಿದರೆ, ಅದರ ಸೊತ್ತನ್ನು ಹರಾಜು ಮಾಡಿ ಹೂಡಿಕೆದಾರರಿಗೆ ಹಣವನ್ನು ಮರಳಿಸಬೇಕು ಎಂಬ ನಿಯಮ ಇದ್ದರೂ, ಕಂಪನಿಯಲ್ಲಿ ಅಷ್ಟೊಂದು ಸೊತ್ತು ಇಲ್ಲದಿದ್ದರೆ ಹಣ ಮರಳಿಸಲು ಸಾಧ್ಯವಾಗುವುದಿಲ್ಲ. ಅಂದರೆ ಆದಾಯ (ಬಡ್ಡಿ) ಮೊದಲೇ ನಿಗದಿ ಆಗಿದ್ದರೂ, ವಹಿವಾಟು ಚೆನ್ನಾಗಿ ನಡೆದರೆ, ಚೆನ್ನಾಗಿ ನಡೆದಷ್ಟು ದಿನ ಮಾತ್ರ ಆ ಪ್ರಮಾಣದ ಆದಾಯ ಬರುತ್ತಿರುತ್ತದೆ. ವಹಿವಾಟು ಕುಸಿದರೆ ಆದಾಯವೂ ಕುಸಿಯಬಹುದು. ಆದರೆ ಅದೇ ಸ್ಥಿತಿ ಶಾಶ್ವತ ಎಂದಲ್ಲ. ಸಂಸ್ಥೆ ಚೇತರಿಸಿಕೊಂಡರೆ ಮುಂದಿನ ದಿನಗಳಲ್ಲಿ ಬಡ್ಡಿಯನ್ನು ಮರಳಿಸುವ ಅವಕಾಶವೂ ಇರುತ್ತದೆ.

ಎಲ್ಲ ಸಾಲಪತ್ರಗಳಲ್ಲೂ ಇಂಥ ಅಪಾಯ ಇರುತ್ತದೆ ಎಂದಲ್ಲ. ನಾಲ್ಕು ದಶಕಗಳಿಂದ ಉದ್ದಿಮೆ ನಡೆಸುತ್ತಿರುವ ರಿಲಯನ್ಸ್‌ ಇಂಡಸ್ಟ್ರೀಸ್‌, ಒಂದು ಶತಮಾನಕ್ಕೂ ಹೆಚ್ಚು ಇತಿಹಾಸ ಇರುವ ಟಾಟಾ ಸ್ಟೀಲ್‌ ಮುಂತಾದವು ಸುಭದ್ರ ಕಂಪನಿಗಳಾಗಿದ್ದು ಸದ್ಯದ್ಯೋಭವಿಷ್ಯದಲ್ಲಿ ಇವುಗಳಿಗೆ ಯಾವುದೇ ಅಪಾಯ ಗೋಚರಿಸುವುದಿಲ್ಲ. ಆದರೆ ಸಾಲಪತ್ರ ನೀಡುವ ಇತರ ಅನೇಕ ಸಂಸ್ಥೆಗಳಿಗೆ ಇಂಥ ಹಿನ್ನೆಲೆ ಇರುವುದಿಲ್ಲ. ಯಾವುದು ಸುಭದ್ರ ಸಂಸ್ಥೆ ಮತ್ತು ಯಾವುದು ಸುಭದ್ರ ಅಲ್ಲ ಎಂಬುದನ್ನು ತಿಳಿಯಬೇಕಾದರೆ ‘ಕ್ರೆಡಿಟ್‌ ರೆಟಿಂಗ್‌ ಸಂಸ್ಥೆ’ಗಳನ್ನು ಅವಲಂಬಿಸಬೇಕು. ಕ್ರಿಸಿಲ್‌, ಐಸಿಆರ್‌ಎ, ಕೇರ್‌ ಮುಂತಾದ ರೇಟಿಂಗ್‌ ಸಂಸ್ಥೆಗಳು ಬೇರೆಬೇರೆ ಕಂಪನಿಗಳ ಸಾಲ ಪಡೆಯುವ ಸಾಮರ್ಥ್ಯದ ಬಗ್ಗೆ ವಿಶ್ಲೇಷಣೆ ಮಾಡುತ್ತವೆ. ಆ ಸಂಸ್ಥೆಗಳ ವಹಿವಾಟು ಹೇಗಿದೆ, ಆಡಳಿತ ಮಂಡಳಿಯಲ್ಲಿ ಎಂಥೆಂಥವರಿದ್ದಾರೆ ಮುಂತಾದ ಸಮಗ್ರ ಮಾಹಿತಿ ಪಡೆದು, ಅದಕ್ಕೆ ಅನುಗುಣವಾಗಿ ಅವುಗಳಿಗೆ ಈ ಸಂಸ್ಥೆಗಳು ಶ್ರೇಣಿಗಳನ್ನು ನೀಡುತ್ತವೆ. ಎಎಎ, ಎಎ+, ಎಎಎಎ–, ಎ ... ಹೀಗೆಲ್ಲ ಶ್ರೇಣಿಗಳನ್ನು ನೀಡಲಾಗುತ್ತದೆ. ಶ್ರೇಣಿ ಹೆಚ್ಚಾದಷ್ಟು ಅಪಾಯ ಕಡಿಮೆ ಎಂದರ್ಥ.

ಮುಂದಿನ ಐದಾರು ತಿಂಗಳಲ್ಲಿ ವಹಿವಾಟು ಹೇಗಿರಬಹುದು ಎಂಬುದನ್ನು ಸ್ವಲ್ಪ ಮಟ್ಟಿಗೆ ಊಹಿಸಬಹುದು. ಆದರೆ ಇಂದಿನಿಂದ ಎಂಟು ವರ್ಷಗಳ ಬಳಿಕ ದೇಶದ ಅರ್ಥ ವ್ಯವಸ್ಥೆ ಹೇಗೆ ಇರಬಹುದು ಎಂದು ಊಹಿಸಲು ಸಾಧ್ಯವೇ? ಆದ್ದರಿಂದ ದೀರ್ಘಾವಧಿಯ ಸಾಲಪತ್ರಗಳನ್ನು ಖರೀದಿಸುತ್ತೀರಿ ಎಂದರೆ ಹೆಚ್ಚಿನ ಅಪಾಯ ಆಹ್ವಾನಿಸುತ್ತಿದ್ದೀರಿ ಎಂದು ಭಾವಿಸಬಹುದು.

ಆದ್ದರಿಂದ ಬರಬಹುದಾದ ಇಂಥ ಅಪಾಯವನ್ನು ತಪ್ಪಿಸುವುದು ಹೇಗೆ ಎಂಬುದು ಇಲ್ಲಿ ಪ್ರಮುಖ ಪ್ರಶ್ನೆ. ಅದಕ್ಕೆ ಹೂಡಿಕೆಗೂ ಮುನ್ನ ನಿಮಗೆ ನೀವೇ ಕೆಲವು ಪ್ರಶ್ನೆಗಳನ್ನು ಕೇಳಿಕೊಳ್ಳಬೇಕು. ಯಾವ ಉತ್ಪನ್ನದಲ್ಲಿ ಎಷ್ಟು ಅವಧಿಗೆ ಹೂಡಿಕೆ ಮಾಡಬೇಕು? ಷೇರುಗಳ ವಿಚಾರದಲ್ಲಿ ಹೇಳುವುದಾದರೆ ಅಲ್ಪಾವಧಿಯ ಹೂಡಿಕೆ ಅ‍ಪಾಯಕಾರಿ ಎನಿಸಬಹುದು. ದೀರ್ಘಾವಧಿಯ ಹೂಡಿಕೆ ಸಾಧ್ಯವಿದ್ದರೆ ಮಾತ್ರ ಷೇರು ಖರೀದಿಸುವುದು ಒಳಿತು. ಆದರೆ ಸಾಲಪತ್ರಗಲ್ಲಿ ಅಲ್ಪಾವಧಿಯ ಹೂಡಿಕೆಯಲ್ಲಿ ಕಡಿಮೆ ಅಪಾಯವಿರುತ್ತದೆ. ದೀರ್ಘಾವಧಿಯ ಸಾಲಪತ್ರಗಳಲ್ಲಿ ಹೂಡಿಕೆ ಮಾಡಿದ ನಂತದ ಕಡಿಮೆ ಅವಧಿಯಲ್ಲಿ ಅವುಗಳ ಮಾರಾಟಕ್ಕೆ ಮುಂದಾದರೆ ನಷ್ಟ ಅನುಭವಿಸಬೇಕಾಗಬಹುದು. ಮೊದಲೇ ಹೇಳಿರುವಂತೆ ಈ ವಿಚಾರದಲ್ಲಿ ತಜ್ಞರ ನೆರವು ಪಡೆಯುವುದು ಸೂಕ್ತ.

(ಲೇಖಕ, ’ಫಂಡ್ಸ್‌ಇಂಡಿಯಾ ಡಾಟ್‌ಕಾಂ’ನ ಪ್ರಧಾನ ಸಂಶೋಧನಾ ವಿಶ್ಲೇಷಕ)