ಹೊಸ ವರ್ಷಕ್ಕೆ ಸ್ವಾಗತ

ಹೊಸತನ ಎಂದರೆ ಯಾರಿಗೆ ತಾನೆ ಇಷ್ಟವಾಗದು? ಅದು ಸರಿ, ಇಷ್ಟಕ್ಕೂ ‘ಹೊಸತನ’ ಎಂದರೇನು? ಹೊಸ ವರ್ಷವನ್ನು ನಾವು ಸಂಖ್ಯೆಯ ಮೂಲಕ ಗುರುತಿಸುತ್ತಿದ್ದೇವೆ; 2017ರಿಂದ 2018ಕ್ಕೆ ಪ್ರವೇಶಿಸುತ್ತಿದ್ದೇವೆ– ಇದನ್ನೇ ಅಲ್ಲವೆ ನಾವು ಹೊಸ ವರ್ಷ ಎಂದು ಗುರುತಿಸುತ್ತಿರುವುದು? ಎಂದರೆ ಒಂದು ಗೊತ್ತಾದ ಕ್ರಮದ ಸುತ್ತಾಟವನ್ನು ಹೊಸತನಕ್ಕೆ ಜೋಡಿಸುತ್ತಿದ್ದೇವೆ. ಇದು ನಾವೇ ಮಾಡಿಕೊಂಡ ವ್ಯವಸ್ಥೆ. ಆದರೆ ಈ ವ್ಯವಸ್ಥೆಗೆ ಪ್ರೇರಣೆ ಎಂದರೆ ಪ್ರಕೃತಿಯೇ ಹೌದು.

ದಿನನಿತ್ಯವೂ ನಾವು ನೋಡುವ, ಅನುಭವಿಸುವ ಹಗಲು–ರಾತ್ರಿಗಳಿಂದ ಮೊದಲುಗೊಂಡು ಸಂವತ್ಸರದಲ್ಲಿ ಬದಲಾವಣೆಯಾಗುವ ಋತುಗಳವರೆಗೆ ಈ ಪರಿಭ್ರಮಣವನ್ನು ಕಾಣಬಹುದು. ಹಗಲು–ರಾತ್ರಿ ನಿರಂತರವಾಗಿ ಸುತ್ತುತ್ತಲೇ ಇರುತ್ತದೆ; ಬೇಸಿಗೆ–ಮಳೆಗಾಲ, ಚಳಿಗಾಲ – ಹೀಗೆ ಋತುಗಳು ಕೂಡ ಸುತ್ತುತ್ತಲೇ ಇರುತ್ತವೆ. ಇಂಥದೇ ಒಂದು ವ್ಯವಸ್ಥೆಯನ್ನು ಮಾಡಿಕೊಂಡ ಮನುಷ್ಯ ರೂಪಿಸಿಕೊಂಡ ವ್ಯವಸ್ಥೆಯೇ ವರ್ಷಗಳ ಎಣಿಕೆ. ಅದಕ್ಕೆ ದಿನ, ವಾರ, ತಿಂಗಳು – ಇವುಗಳ ಸರಮಾಲೆ.

ಒಂದು ಸುತ್ತಾಟದ ಆರಂಭದ ಕ್ಷಣವನ್ನು ‘ಹೊಸತನ’ ಎಂದು ಗುರುತಿ ಸುವ ಕ್ರಮ ಎಂದಿನಿಂದ ಆರಂಭವಾಯಿತೋ, ಗೊತ್ತಿಲ್ಲವೆನ್ನಿ! ಆದರೆ ಇತ್ತೀಚಿನ ವರ್ಷಗಳಲ್ಲಿ ಹೊಸವರ್ಷದ ಆಚರಣೆ ತುಂಬ ಸುದ್ದಿಯಾಗುತ್ತಿದೆ. ಆದರೆ ಈ ಹೊಸತನ ಎನ್ನುವುದು 365 ದಿನಗಳಿಗೆ ಒಮ್ಮೆ ಮಾತ್ರ ಬರುವಂಥದ್ದೇ – ಎನ್ನುವುದನ್ನು ನಾವು ಮನನ ಮಾಡಬೇಕಿದೆ.

ಒಂದು ಪರಿಭ್ರಮಣದ ಮೊದಲ ಬಿಂದುವನ್ನೇ ನಾವು ಹೊಸತು ಎಂದು ಹೇಳುತ್ತಿರುವುದು, ಅಲ್ಲವೆ? ಇಂಥ ಪರಿಭ್ರಮಣಗಳು ನಮ್ಮ ಜೀವನದಲ್ಲಿ ಎಷ್ಟೆಲ್ಲ ನಡೆಯುತ್ತಿರುತ್ತವೆ? ಹೊರಗೆ ನಿಸರ್ಗದಲ್ಲಿ ಈ ಪರಿಭ್ರಮಣವನ್ನು ಹಲವು ರೂಪಗಳಲ್ಲಿ ಕಾಣುತ್ತಿರುತ್ತೇವೆ; ನಮ್ಮ ದೇಹದೊಳಗೆ ನಿರಂತರವಾಗಿ ಹಲವು ಸ್ತರಗಳಲ್ಲಿ ಇದನ್ನು ನೋಡಬಹುದು; ಇನ್ನು ನಾವೇ ಮಾಡಿಕೊಂಡ ಏರ್ಪಾಟುಗಳಲ್ಲೂ ಇದನ್ನು ಹಲವು ಬಗೆಗಳಲ್ಲಿ ಎಣಿಸಬಹುದು. ಹೀಗಿದ್ದರೂ ನಾವು ಮಾತ್ರ ಹೊಸ ವರ್ಷದ ಆರಂಭದ ದಿನಕ್ಕಷ್ಟೆ ಹೊಸತನವನ್ನು ಸೀಮಿತ ಮಾಡಿಕೊಂಡಿದ್ದೇವೆ.

ನಮ್ಮ ಶರೀರ ಕ್ಷಣ ಕ್ಷಣವೂ ಬದಲಾಗುತ್ತಿರುತ್ತದೆ; ಹೊರಗೆ ಪ್ರಪಂಚವೂ ಹೀಗೆ ಬದಲಾಗುತ್ತಲೇ ಇರುತ್ತದೆ. ನಾವು ಈ ಬದಲಾವಣೆಗಳನ್ನು ಹೊಸತನ ಎಂದು ಸಂಭ್ರಮಿಸುವುದಿಲ್ಲ, ಏಕೆ? ಕ್ಯಾಲೆಂಡರ್‌ನಲ್ಲಿ ಅಂಕೆಗಳು ಹೊಸ ವರ್ಷವನ್ನು ಸೂಚಿಸಿದರೆ ಮಾತ್ರ ನಾವು ಹೊಸತನದ ಸಂಭ್ರಮಾಚರಣೆಗೆ ಸಿದ್ಧವಾಗುವುದು; ಜೀವನದ ಒಂದೊಂದು ಕ್ಷಣವೂ – ನಮ್ಮಲ್ಲೂ ಹೊರಗೂ – ಬದಲಾವಣೆಗಳು ಆಗುತ್ತಿದ್ದರೂ ಅವು ನಮ್ಮ ಸಂಭ್ರಮಕ್ಕೆ ಕಾರಣವಾಗುತ್ತಿಲ್ಲ; ಏಕೆಂದರೆ ನಾವು ಅವನ್ನು ‘ನೋಡುತ್ತಿಲ್ಲ’, ಅಷ್ಟೆ! ಹೊಸತನವನ್ನು ಗುರುತಿಸುವುದಕ್ಕೆ ನಮಗೆ ಬೇರೆಯದೇ ಆದ ‘ದೃಷ್ಟಿ’ ಬೇಕು. ಹಾಗಾದರೆ ಈ ದೃಷ್ಟಿಯ ವಿಶೇಷ ಏನು?

ಬದಲಾವಣೆಯನ್ನು ಗುರುತಿಸಬಲ್ಲ ನೋಟವೇ ಈ ದೃಷ್ಟಿ; ಅದನ್ನು ಸಹಜ ಬದಲಾವಣೆಯನ್ನಾಗಿ ಸ್ವೀಕರಿಸುವ ಮನೋಧರ್ಮವೇ ಈ ದೃಷ್ಟಿ; ಆ ಬದಲಾವಣೆಗೆ ಒಗ್ಗಿಕೊಳ್ಳುವ ನಮ್ಮ ಭಾವ–ಬುದ್ಧಿಗಳ ಕ್ರಿಯಾಶೀಲತೆಯೇ ಈ ದೃಷ್ಟಿ; ಬದಲಾವಣೆ ಎಂದರೆ ಹಳೆಯದ್ದಾದುದರ ನಾಶ, ಹೊಸದಾದುದ್ದರ ಹುಟ್ಟು – ಎಂದು ಗ್ರಹಿಸದೆ, ಹಳತು–ಹೊಸತುಗಳ ಸಾಮರಸ್ಯವೇ ನೂತನಾಭಿವ್ಯಕ್ತಿ ಎಂದು ಸ್ವೀಕರಿಸಿ ಜೀವನವನ್ನು ಕಟ್ಟಿಕೊಳ್ಳುವ ವಿವೇಕವೇ ಈ ದೃಷ್ಟಿ. ಆದರೆ ಈ ದೃಷ್ಟಿ ವರ್ಷದ ಯಾವುದೋ ಒಂದು ದಿನ ಮಾತ್ರವೇ ಇದ್ದರೆ ಪ್ರಯೋಜನವಿರದು; ಅದು ನಮ್ಮ ಜೀವನದುದ್ದಕ್ಕೂ ಜೊತೆಯಾಗಿರಬೇಕು.

ಹೊಸತನದ ಸಂಭ್ರಮಾಚರಣೆ ಎನ್ನುವುದಕ್ಕೆ ದಿಟವಾದ ಸಾರ್ಥಕತೆ ಇರುವುದು ಇಂಥ ಮಾನಸಿಕತೆಯಲ್ಲಿಯೇ ಹೌದು. ಜೀವನದ ಒಂದೊಂದು ಕ್ಷಣವನ್ನೂ ಸಂಭ್ರಮದಿಂದಲೂ ಸಂತೋಷದಿಂದಲೂ ಆಸ್ವಾದಿಸುವ ಗುಣ ನಮ್ಮದಾಗಬೇಕು. ಇಂಥ ಸಂಕಲ್ಪಕ್ಕೆ ಈ ಸಲದ ಹೊಸ ವರ್ಷದ ಸಂಭ್ರಮಾಚರಣೆ ಸ್ಫೂರ್ತಿಯನ್ನು ಒದಗಿಸಲಿ.