ವಸಂತ ಕಲ್ಬಾಗಿಲ್
ಕೊಟ್ಟಳು ಅತ್ತಿಗೆ, ಅಣ್ಣನ ನೆನಪಿಗೆ ಪ್ರೀತಿಯ ವೆಸ್ಟ್ಕೋಟು
ನಶ್ಯದ ಬಣ್ಣದ ಮಾಸಿದ ಕೋಟು ನಾಲ್ಕಾರು ಜೇಬಿನದು
ಒಗೆದೇ ಇಲ್ಲ, ಕೊಡವೇ ಇಲ್ಲ, ಇಸ್ತ್ರಿ ಇರಲಿ ಮಡಿಚಿಟ್ಟಿಲ್ಲ
ಸುಮ್ಮನೆ ಹಾಗೇ ನೇತು ಬಿದ್ದ ಹ್ಯಾಂಗರಿನಲ್ಲಿದ್ದದ್ದು
ಆಘ್ರಾಣಿಸಿದರೆ ಹೌದು ಇಹುದು ಅಣ್ಣನ ವಿಸ್ಮಯದ ಗಂಧ
ಬಣ್ಣದ ಬದುಕಿನ ಥಣ್ಣನೆ ಮನಸಿನ ಕೀಟಲೆ ಕೋಟಲೆ ಅಂದ
ತಾನಾರೆಂದು ಅರಿಯುವ ಮುನ್ನವೆ ಪರಾರಿಯಾಗುವೆನೆಂದ
ಏನೋ ಕನಸು, ಎಲ್ಲೊ ನಿಟ್ಟು, ದಿಗಂತ ದೃಷ್ಟಿ ಎಂದಿನಿಂದ