ಕವಿತೆ: ಬಾ ವಸಂತವೆ ಬಾ

ಬಾ ವಸಂತವೆ ಬಾ
ಕಳೆದುಹೋದ ಸಂತಸವ
ತಾ ಮತ್ತೆ ತಾ ||

ಮರದ ಟೊಂಗೆಗಳಲ್ಲಿ
ಬೆಳೆದ ಹೊಂಗೆಗಳಲ್ಲಿ
ಮೈಮರೆತು ಮಲಗಿರುವ
ಜಡತೆಯನು ಕಳಚಿಟ್ಟು
ಮತ್ತೆ ನೀ ನಳನಳಿಸು
ಬಾ ವಸಂತವೆ ಬಾ ||

ಬೆಂಗಾಡು ನೆಲದಲ್ಲಿ
ಹಸಿರೊನ್ನ ಪೈರಾಗಿ
ತೊನೆದಾಡೊ ತೆನೆಯಾಗಿ
ದುಂಡನೆಯ ಕಣದಲ್ಲಿ
ಉಂಡನೆಯ ಕಾಳಾಗಿ
ಬಾ ವಸಂತವೆ ಬಾ ||

ಬತ್ತಿರುವ ಕೆರೆಯಲ್ಲಿ
ಬಿತ್ತುತ್ತ ನೀರನ್ನು
ಭುವಿಯ ಕನ್ನಡಿಯಾಗಿ
ಕವಿಯ ಹೊನ್ನುಡಿಯಾಗಿ
ಬೆಡಗಾಗಿ ಬೆರಗಾಗಿ
ಬಾ ವಸಂತವೆ ಬಾ ||

ಪುರುಡು ಮನಗಳ ಬೆಳಗಿ
ಬರಡು ಕೊಮೆಕೊಮೆಗಳಲ್ಲಿ
ಬಣ್ಣಬಣ್ಣದ ಹೂ ಅರಳಿಸಿ
ಸುತ್ತೆಲ್ಲ ಮಧುರ ಕಂಪನ್ನು
ಇಡಿದಿಡಿದು ಹರಡುತ್ತ
ಬಾ ವಸಂತವೆ ಬಾ ||