ಪಿಳಿ ಪಿಳಿ ಹೊಳೆವ ಕಣ್ಣುಗಳು ಸದಾ ಮುಚ್ಚಿರುವ ಕಿಟಿಕಿ ಬಾಗಿಲ ಹಿಂದೆ ಭಣಗುಡುವ ಏಕಾಂತ.ನಡುವೆ ತೆರೆದ ಅನಾಥ ಪುಸ್ತಕ ಒಳಗೆ ಇರುವೆ ಮುತ್ತಿದ ತಿಂಡಿ ತಟ್ಟೆ ಹೊರಗೆ.
ಕಿಟಿಕಿ ಗಾಜಿನ ಆಚೆ ಮಂಜು ಕವಿದಂತಿರುವ ಮರ ಬೆಟ್ಟ ಕಣಿವೆಗಳ ಅಸ್ಪಷ್ಟ ಲೋಕ; ಪುಟ್ಟ ಮಗುವಿನ ಕ್ಷೀಣ ಅಳು, ನಾಯಿಯ ಬೊಗಳು ಯಾವುದೋ ಹಕ್ಕಿಯ ಕೂಗು, ಬೀಸುಗಾಳಿಯ ವಿಚಿತ್ರ ಸದ್ದು, ಇ಼ಳಿದು ಬಂದಂತೆ ಯಾವುದೋ ಅಪರಿಚಿತ ಲೋಕದಿಂದ.
ಕಿಟಿಕಿಯ ಸಮೀಪ ಬಂದು ಕುಶಲ ಕೇಳುವ ಹಾಗೆ ಒಳಗಿಣುಕಿ, ಬರಲಾಗದೆ ಒಳಗೆ ಚಡಪಡಿಸುವ ಹಕ್ಕಿ: ಹೊರಹೋಗಲಾಗದೆ ಅಲ್ಲೇ ಉಳಿದ ಜೀವ- ಇಬ್ಬರಲ್ಲೂ ಕೆರಳಿ ನಿಂತ ಬಾಯಿಲ್ಲದಭಿಲಾಷೆಗಳ ಮೊತ್ತ.
ಕೆರಳಿ ನಿಂತರೂ ವ್ಯರ್ಥ. ಬಾಗಿ, ಗಾಜನು ಕುಕ್ಕಿ ಅಲ್ಲಿಂದಲೇ ಸಾಂತ್ವನ ಹೇಳುವ ಹಕ್ಕಿ ಸಾಕಾರವಾಗದ ಕನಸಿನ ನಡುವೆ ಬಿಸು ಸುಯ್ಯುತಿರುವ ಒ಼ಳಗಿನಾಕೃತಿ ಆ ನಿರ್ಮಾನುಷ ಲೋಕದಲ್ಲಿ.
ಸಂಜೆ ಇಳಿದಂತೆ ಬೆಳದಿಂಗಳ ಜತೆಗೆ ಬಂದ ಚಂದ್ರ ಇಣುಕಿ ನೋಡುತ್ತಾನೆ ಕಿಟಿಕಿಯೆಡೆಯಿಂದಷ್ಟೆ ಕನಿಕರದಿಂದ, ಒಳಗೂ ಬೆಳಕು ಹಾಯಿಸಲಾಗದ ಅಸಹಾಯಕತೆಯಲ್ಲಿ.
