ಬಿ.ಆರ್.ಲಕ್ಷ್ಮಣರಾವ್ ಅವರ ಕವಿತೆ: ಹೀಗೂ ಒಮ್ಮೊಮ್ಮೆ..

ದುಡ್ಡೇನೊ ಕೊಟ್ಟೆ, ಆದರೆ ಧಾವಂತದಲ್ಲಿ
ಪ್ಯಾಕ್ ಇಸಿದುಕೊಳ್ಳಲು ಮರೆತುಬಿಟ್ಟೆ.
ಅದು ನೆನಪಾದದ್ದು ಮನೆಗೆ ಹಿಂತಿರುಗಿದ ಮೇಲೆ
ಸಂಜೆ ಸಿಗರೇಟಿನ ವೇಳೆಗೆ.

ನನ್ನ ಮರೆಗುಳಿತನಕ್ಕೆ ನನ್ನನ್ನೇ ಹಳಿದುಕೊಂಡೆ.
ಹೋದರೆ ಹೋಯ್ತು, ಸಣ್ಣ ಮೊತ್ತ.
ಹತ್ತಿರದ ಅಂಗಡಿಗೆ ಹೋಗಿ ಸಿಗರೇಟು ಕೊಂಡುತಂದೆ.
ಅದನ್ನು ಬಿಡಲಿಕ್ಕಾಗುತ್ತಾ?

ಮರುದಿನ, ನೋಡೋಣವೆಂದು ಅದೇ ಆ ಓಣಿಯಲ್ಲಿ
ಹಾದುಹೋದೆ, ಕೆಲಸವಿರದಿದ್ದರೂ.
ಅದೇ ಪೆಟ್ಟಿಗೆಯಂಗಡಿಯ ಅದೇ ಗೊತ್ತಿರದ ಹುಡುಗ
ತಾನೇ ಕರೆದ, ‘ಸಾರ್, ಬನ್ನಿ’ ಎಂದು.

‘ಮರೆತುಬಿಟ್ರಾ?’ ನಕ್ಕ, ಪ್ಯಾಕ್ ಎತ್ತಿಕೊಟ್ಟ,
ಉಳಿದ ಚಿಲ್ಲರೆಯ ಜೊತೆಗೆ.
‘ಥ್ಯಾಂಕ್ಸ್’ ಎಂದು ಕೈ ಕುಲುಕಿ ಹಿಂತಿರುಗಿದೆ,
ಅಂದು ಗೆಲುವಾಗಿತ್ತು ಮನಸು.