ಅಸ್ಮಿತೆ ಉಳಿಸಿಕೊಳ್ಳುವುದೇ ಮಹಿಳೆಯರ ಸವಾಲು

`ನಮಗೆ ಮೀಸಲಾತಿ ನೀಡಬೇಕು ಎಂದು ಹೇಳಲು ಪುರುಷರು ಯಾರು. ಯಾವ ಕ್ವಾತಪ್ಪ ನಾಯ್ಕ' ಎಂದು ಕುಂದಾಪುರ ಕನ್ನಡದಲ್ಲಿಯೇ ಗಟ್ಟಿಯಾಗಿ ಕೇಳಿದ ಅವರು, `ನಾವು ಹೆಂಗಸರಾಗಿ, ಅವರು (ಪುರುಷರು) ಗಂಡಸರಾಗಿ ಹುಟ್ಟಿದ್ದಾರೆ ಅಷ್ಟೇ' ಎಂದು ಸಭಿಕರ ಪ್ರಶ್ನೆಯೊಂದಕ್ಕೆ ಉತ್ತರಿಸಿದರು.

ಇಡೀ ಸಂವಾದುದ್ದಕ್ಕೂ ಅತ್ಯಂತ ಉಲ್ಲಾಸ ಹಾಗೂ ಉತ್ಸಾಹದಿಂದ ತಮ್ಮ ಬಾಲ್ಯ, ಬದುಕು ಮತ್ತು ಬರಹಗಳನ್ನು ಶಬ್ದಚಿತ್ರಗಳ ಮೆರವಣಿಗೆಯಲ್ಲಿ  ಕಟ್ಟಿಕೊಟ್ಟು ಸಂವಾದವನ್ನು ಅನನ್ಯವಾಗಿಸಿದರು.

`ನಮಗೊಂದು ಅಪರೂಪದ ಬಾಲ್ಯವಿತ್ತು. ಅಂತಹ ಬಾಲ್ಯ ಎಷ್ಟು ಜನರಿಗೆ ಸಿಗುತ್ತದೆ. ಬಾಲ್ಯದ ಚಿತ್ರಗಳಿಂದಲೇ ನಾನು ಕಥೆಗಳನ್ನು ಬರೆದೆ. ಬದುಕಿನ ಒಂದು ಕ್ಷಣ ಲಯ ಬಿಟ್ಟು ಇಲ್ಲ, ಶಬ್ದ ಬಿಟ್ಟು ಬದುಕಿಲ್ಲ, ನಮ್ಮ ಮನೆಯ ಹಿತ್ತಲು, ಜಗುಲಿ, ಚಾವಡಿ, ಮನೆ ಮುಂದಿನ ರಸ್ತೆ, ಅಪ್ಪ, ಅಮ್ಮ, ಮನೆಗೆ ಬಂದು ಹೋಗುವವರು, ಮನೆ ಸುತ್ತಲ ಆಳು ಕಾಳುಗಳು, ಹಾದಿಯಲ್ಲಿ ಕಾಣುವ ಮಂಕಾದ, ಅರೆಹುಚ್ಚಾದ ಮಹಿಳೆಯರು... ಅರೆರೆ ಎಷ್ಟೊಂದು ಚಿತ್ರಗಳು... ಈ ಎಲ್ಲ ಚಿತ್ರಗಳಿಂದಲೇ ನಾನು  ಕಥೆ ಬರೆದೆ' ಎಂದು ವಿವರಿಸಿದರು.

`ಕಾಲೇಜಿಗೆ ಹೋದರೆ ಹೆಣ್ಣುಮಕ್ಕಳು ಹಾಳಾಗಿ ಹೋಗ್ತಾರೆ ಎನ್ನುವ ಕಾಲಘಟ್ಟದಲ್ಲಿ ಕಾಲೇಜಿಗೆ ಹೋದ ನಮ್ಮ ಕಾಲದ ವಾತಾವರಣ ಬೇರೆ, ಆಧುನಿಕ ಪ್ರಪಂಚದ ವಾತಾವರಣ ಬೇರೆ. ಆದಾಗ್ಯೂ ನಾವು ನಮ್ಮ ಅಸ್ಮಿತೆ ಉಳಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತ ಸಾಗಿದ್ದೇವೆ' ಎಂದ ಅವರು, `ಹೃದಯವಂತ ಪತಿಯಿಂದಾಗಿ ತಮ್ಮಳಗನ್ನು ಕಾಪಾಡಿಕೊಂಡು ಅಕ್ಷರ ಲೋಕದಲ್ಲಿ ಪಯಣಿಸಲು ನೆರವಾಯಿತು' ಎಂದು ಹೇಳಿದರು.

ತಮ್ಮ  ಪ್ರಸಿದ್ಧ ಕತೆಗಳಾದ `ಅಕ್ಕು', `ಗುಲಾಬಿ ಟಾಕೀಸು' ಹಾಗೂ `ಕ್ರೌಂಚ ಪಕ್ಷಿಗಳು' ಕಥೆಗಳು ಹುಟ್ಟಿಕೊಂಡಿದ್ದನ್ನು ಸಭಿಕರೊಬ್ಬರ ಪ್ರಶ್ನೆಯ ಹಿನ್ನೆಲೆಯಲ್ಲಿ ಉತ್ತರಿಸಿದ ಅವರು, `ನೂರಾರು ಎಳೆಗಳು ಸೇರಿಕೊಂಡು ಕಥೆಯಾಗುತ್ತದೆ. ಬರೆಯುತ್ತ ಬರೆಯುತ್ತ ಹೋದಂತೆ ಕಥೆ ರೂಪುಗೊಳ್ಳುತ್ತದೆ' ಎಂದರು.

`ನೋಡಬಾರದು ಚೀಲದೊಳಗನು' ಎನ್ನುವ ತಮ್ಮ ಕವನವನ್ನು ಅವರು ವಾಚಿಸುವ ಮೂಲಕ ಸಂವಾದಕ್ಕೆ ತೆರೆ ಎಳೆದರು.
ವಿಮರ್ಶಕಿ ಎಂ.ಎಸ್.ಆಶಾದೇವಿ ಸಂವಾದದ ನಿರ್ದೇಶಕಿಯಾಗಿದ್ದರು.