ನಾರೀ ನುಡಿವರಸೆಯ ಕಟ್ಟೋಣದತ್ತ- 5

ತಾನೂ ಅನುಭವಕ್ಕೆ ತಂದುಕೊಂಡೇ ಅರ್ಥಮಾಡಿಕೊಳ್ಳಬೇಕಾದ್ದು, ಈವರೆಗೆ ತನಗೂ ನಿಗೂಢವಾಗಿದ್ದದ್ದು ಹೊರಬಂದಿದೆ ಎನ್ನುವ ಭಾವನೆಯನ್ನು ಓದುಗರ ಸಂವೇದನೆಗೆ ಅನ್ನಿಸುವಂತೆ ಮಾಡುವುದಕ್ಕೆ ಕಾವ್ಯ ಕಾಯಕ ಒಂದು ತಪಸ್ಸಾಗದೇ ಹೋದರೆ ಸಾಧ್ಯವಾಗದು.

ಇಲ್ಲಿಯೇ ಮಹಿಳಾ ಕಾವ್ಯಕ್ಕೆ ನಿಜವಾದ ಪರೀಕ್ಷೆ ಎದುರಾಗುವುದು. ತನಗೆ ವಿಮರ್ಶೆಯ ಮಾನ್ಯತೆ ಸಿಗುತ್ತಿಲ್ಲವಲ್ಲ ಎನ್ನುವ ಅಳಲು ಕಾಡಿಸುವಷ್ಟು ಅತ್ಯುತ್ಕಟವಾದ ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ತಾನು ಬರೆಯಲು ಸಾಧ್ಯವಾಗುತ್ತಿಲ್ಲವಲ್ಲ ಎನ್ನುವುದು ಕಾಡಿಸದೆಯೇ ಇರಬಹುದು.

ಬರಹವು ತನ್ನ ನಿಜವನ್ನು ತೋರಿಸುವ ಎಚ್ಚರಿಸುವ ಬದಲಾಗಿ, ತನ್ನನ್ನೇ ಮೋಹಿಸಿಕೊಳ್ಳುವ `ಮಾಯಾ ಕನ್ನಡಿ~ ಆದರೆ ಕಾವ್ಯ ರಾಶಿ ಬೆಳೆದೀತೇ ಹೊರತು ಹೊಸ ಮಾರ್ಗವನ್ನು ಅದು ಹುಟ್ಟುಹಾಕಲಾರದು. ಈ ಬಗೆಯ ಕಾವ್ಯ ಕಲ್ಪವು ಹೆಣ್ಣಿರಲಿ ಗಂಡಿರಲಿ ಇಬ್ಬರಿಗೂ ಅನಿವಾರ್ಯ, ಅವಶ್ಯಕ. ಕನ್ನಡದ ಅತ್ಯುಚ್ಚ ಚಿಂತಕ ಭಾವುಕ ಚೇತನ ಇಂಥ ಅಗ್ನಿದಿವ್ಯವನ್ನು ಎದುರಿಸಿಯೇ ಹೊಮ್ಮಿರುತ್ತದೆ.

ಭಾಷೆಯೊಂದರೊಳಗೆ ನಾವು ಜನಿಸಿರುತ್ತೇವೆ. ಅದರಲ್ಲಿ ಅರ್ಥವತ್ತಾದ ಸಂವಹನೆಯನ್ನು ಸಾಧಿಸಲು ಆ ಭಾಷೆಯ ಕ್ರಿಯಾ-ವ್ಯವಸ್ಥೆಯನ್ನು ಅರಿಯುವುದು ಅನಿವಾರ್ಯ. ಅದರೊಳಗಿನ ಭೇದಕಾರಕ ಅಂಶಗಳನ್ನೂ ಬಳಸಲೇಬೇಕಾಗುತ್ತದೆ. ನಾನು ಎನ್ನುವುದಕ್ಕೆ ತನ್ನದೇ ಅಸ್ಮಿತೆಯೊಂದು ಬರುವುದೇ ಭಿನ್ನವಾದ ~ನೀನು~ ಎಂಬ ಘಟಕದ ಜೊತೆ ಹೋಲಿಸಿಕೊಂಡಾಗ.

ಭಾಷೆಯ ಒಳಗಿನ ಜೆಂಡರ್ ಅಧಿಕಾರವನ್ನು ಕಳಚಲು ನಿರ್ಲಿಂಗೀಯ ಶಬ್ದರಚನೆ, ಅಥವಾ ಎರಡೂ ಲಿಂಗಗಳಿಗೆ ಒಂದೇ ಪದದ ಬಳಕೆ ಮುಂತಾದ ಹಲವು ಪ್ರಯೋಗಗಳನ್ನು ಸ್ತ್ರೀವಾದಿಗಳು ಜಾಗತಿಕವಾಗಿ ಮುನ್ನೆಲೆಗೆ ತಂದಿರುತ್ತಾರೆ. ಆದರೆ ಇಂಥ ಪ್ರಯೋಗಗಳು ಆಯಾಯಾ ಭಾಷೆಯ ಈಗಾಗಲೇ ಸ್ಥಾಪಿತವಾಗಿರುವ ಸಂರಚನೆಗೆ ತಕ್ಕಂತೆ ಮಾತ್ರವೇ ಸಫಲ ಅಥವಾ ವಿಫಲವಾಗಿರುತ್ತವೆ.

ಕನ್ನಡ ಭಾಷೆಯಲ್ಲಿ ಅದರದೇ ಬಿಗಿಯಾದ ಕಟ್ಟುಗಳಿದ್ದಾವೆ. ಹೊರಗೆ ಎಷ್ಟೇ ಸ್ತ್ರೀಸಂವೇದನೆಯ ಕಾಳಜಿಗಳು ಇಂದು ಕಾಣಿಸಬಹುದು. ಆದರೆ ಗಂಡಾಳ್ತನವನ್ನು ನಿವಾರಿಸುವ ನಿಟ್ಟಿನ ಹೊಸ ಭಾಷಾಪ್ರಯೋಗಗಳನ್ನು ಇಲ್ಲಿನ ಸಾಂಪ್ರದಾಯಿಕ ಸಮಷ್ಟಿ ಚಿತ್ತ  ಒಳಗಿಂದಲೇ ನಿರಾಕರಿಸುತ್ತದೆ. ಸ್ತ್ರೀವಾದಿ ವಿಮರ್ಶೆಯು `ಮಹಿಳಾ ಬರಹಗಾರರು~ ಎನ್ನುವ ಪರಿಭಾಷೆಯೊಂದನ್ನು ಹುಟ್ಟು ಹಾಕಿತು.

ಆದರೆ ಜನರು, ಕಲಿತವರು, ಕೊನೆಗೆ ಸಾಹಿತ್ಯದಲ್ಲೇ ಮುಳುಗೇಳುವ ಬುದ್ಧಿಜೀವಿವರ್ಗ ಕೂಡ ಈ ಪದವನ್ನು “ಮಹಿಳಾ ಲೇಖಕಿಯರು” ಎನ್ನುವ ಹಾಸ್ಯಾಸ್ಪದ ದ್ವಿರುಕ್ತಿಯ ದೋಷ ತುಂಬಿಯೇ ಬಳಸುತ್ತಾ ಬಂದಿದ್ದು ಅಷ್ಟರಮಟ್ಟಿಗೆ ಕಟ್ಟಲಾದ ಹೊಸ ಪದದ ಬಳಕೆಯು ನಿರಾಕೃತವಾದಂತೆಯೇ.

ಬರಿಯ ಕಾವ್ಯ ಯಾವ ಬದಲಾವಣೆಯನ್ನೂ ಮಾಡಲಾರದು. ಆದರೆ ಅದು ಹೊಸ ಚಿಂತನೆಯನ್ನು ಆಗ್ರಹಿಸಬಲ್ಲದು. ಒತ್ತಾಯಿಸಬಲ್ಲದು. ಭಾಷೆ ಮತ್ತು ವ್ಯಕ್ತಿಯ ನಡುವಿನ ಸಂಬಂಧವನ್ನು ವರ್ಜೀನಿಯಾ ಊಲ್ಫ್ ಹೇಳುವ  ವಸ್ತ್ರದ ರೂಪಕ ಚೆನ್ನಾಗಿ ವಿವರಿಸಬಲ್ಲದು.

`ನಾವು ಉಡುವ ಬಟ್ಟೆಗಳು ತುಂಬ ಕ್ಷುಲ್ಲಕವೆನಿಸಬಹುದು.ಆದರೆ ಅವು ನಮ್ಮ ದೇಹವನ್ನು ಬೆಚ್ಚಗಿಟ್ಟು ಕಾಪಾಡುವುದಕ್ಕಿಂತ ಮುಖ್ಯವಾದ ಅಧಿಕಾರಗಳನ್ನು ನಿರ್ವಹಿಸುತ್ತವೆ. ಅವು ನಾವು ಜಗತ್ತನ್ನು ಹೇಗೆ ನೋಡುತ್ತೇವೆ  ಜಗತ್ತು ನಮ್ಮನ್ನು ಹೇಗೆ ನೋಡುತ್ತದೆ ಅನ್ನುವುದನ್ನೂ ಬದಲಾಯಿಸಬಲ್ಲವು.

ಹೀಗೆ ಬಟ್ಟೆಗಳನ್ನು ನಾವು ತೊಡುವುದಿಲ್ಲ; ಅವೇ ನಮ್ಮನ್ನು ತೊಡುತ್ತವೆ. ನಾವು ಅವುಗಳಿಗೆ ತೋಳಿನ ಆಕಾರ , ಎದೆಯ ಆಕಾರ ನೀಡಬಹುದು. ಆದರೆ ಅವು ನಮ್ಮ ಹೃದಯಗಳನ್ನು, ನಮ್ಮ ಮಿದುಳುಗಳನ್ನು, ನಮ್ಮ ನಾಲಿಗೆಗಳನ್ನು ತಮ್ಮಿಷ್ಟಕ್ಕೆ ತಕ್ಕಂತೆ ಎರಕ ಹೊಯ್ಯುತ್ತಿರುತ್ತವೆ...~