ಬನಾರಸ್‌ನಲ್ಲೊಬ್ಬ ಬೆಂಗಳೂರಿನ ಭಗವಾನ್

ತಾಜ್ ಗೇಟ್‌ವೇಯಿಂದ ವಾರಾಣಸಿಯಲ್ಲಿನ ಅಂತರರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ವಿಮಾನ ನಿಲ್ದಾಣಕ್ಕೆ ಇರುವ ದೂರ ಕೇವಲ 21.5 ಕಿಲೋಮೀಟರ್‌. ಹೊಟೇಲ್‌ನ ಫ್ರಂಟ್ ಡೆಸ್ಕ್‌ನಲ್ಲಿ ‘ವಿಮಾನ ನಿಲ್ದಾಣ ತಲುಪಲು ಎಷ್ಟು ಸಮಯ ಬೇಕಾದೀತು’ ಎಂದು ವಿಚಾರಿಸಿದಾಗ, ‘ಒಂದೂವರೆ ಗಂಟೆ ಪ್ರಯಾಣ.

ಆದರೆ ಬನಾರಸ್‌ನ ಟ್ರಾಫಿಕ್ ಬಗ್ಗೆ ಯಾವ ಗ್ಯಾರಂಟಿ ನೀಡಲಾಗುವುದಿಲ್ಲ. ಕನಿಷ್ಠ ಎರಡೂವರೆ ಗಂಟೆ ಮೊದಲೇ ಇಲ್ಲಿಂದ ಹೊರಡುವುದು ಒಳ್ಳೆಯದು’ ಎಂಬ ಸಲಹೆ ಸಿಕ್ಕಿತ್ತು.

ನಾನು ಹಾರಲಿದ್ದ ವಿಮಾನ ಹೊರಡಲು ಎರಡು ಗಂಟೆ ಮಾತ್ರ ಬಾಕಿಯಿತ್ತು! ಈ ನಡುವೆ ಎಲ್ಲಾದರೂ ಟ್ರಾಫಿಕ್‌ನಲ್ಲಿ ಸಿಕ್ಕಿ ಹಾಕಿಕೊಂಡರೆ? ಗಡಿಬಿಡಿಯಲ್ಲಿ ರೂಮ್ ಖಾಲಿ ಮಾಡಿ, ಹೊಟೇಲ್‌ನ ಮುಂಬಾಗಿಲ ಮುಂದೆ ಬಂದು ನಿಂತಿದ್ದ ಕ್ಯಾಬ್ ಏರಿ ಕೂತೆ. ಕ್ಯಾಬ್ ಇನ್ನೂ ಹೊಟೇಲ್ ಆವರಣವನ್ನು ದಾಟಿರಲಿಲ್ಲ. ಡ್ರೈವರ್ ದ್ವಾರಕನಾಥ್ ಪಾಂಡೆ, ‘ನಿಮ್ಮ ಊರು ಯಾವುದು? ಎಲ್ಲಿಗೆ ಹೊರಟಿದ್ದೀರಿ?’ ಎಂಬ ಪ್ರಶ್ನೆಗಳ ಮೂಲಕ ಮಾತಿಗೆ ಮುನ್ನುಡಿ ಬರೆದರು. ‘ನಾನು ಬೆಂಗಳೂರಿನವ. ಈಗ ಬೆಂಗಳೂರಿಗೆ ಹೊರಟಿದ್ದೇನೆ’ ಎಂದ ತಕ್ಷಣ ಅವರು ಪಟ್ಟ ಖುಷಿ ವರ್ಣಿಸಲಾಗದ್ದು.

‘ನೀವು ಬೆಂಗಳೂರಿನವರೇ! ವ್ಹಾ! ನಮ್ಮ ಡಿಎಂ (ಡಿಸ್ಟ್ರಿಕ್ ಮ್ಯಾಜಿಸ್ಟ್ರೇಟ್ ಅಥವಾ ಜಿಲ್ಲಾಧಿಕಾರಿ) ಕೂಡ ಬೆಂಗಳೂರಿನವರೇ! ಸರ್, ಕಾಶಿಯಲ್ಲಿ ಇರೋದು ಎರಡೇ ಎರಡು ದೇವರು. ಒಂದು ವಿಶ್ವನಾಥ. ಮತ್ತೊಂದು ಡಿಎಂ ವಿಜಯ್ ಕಿರಣ್ ಆನಂದ್’ ಎಂದಾಗ ನನ್ನ ಕಿವಿಗಳನ್ನೇ ನಾನು ನಂಬುವ ಸ್ಥಿತಿಯಲ್ಲಿ ಇರಲಿಲ್ಲ.

ಇದು ಬನಾರಸ್‌ನಲ್ಲಿನ ನನ್ನ ನಾಲ್ಕನೇ ದಿನ. ಭಾನುವಾರ ಮಧ್ಯಾಹ್ನ ಲಖನೌದಿಂದ ಬಂದು ರೈಲು ಇಳಿದ ತಕ್ಷಣ ರೈಲ್ವೆ ನಿಲ್ದಾಣದಲ್ಲಿ ಸಿಕ್ಕಿದ ಕ್ಯಾಬ್ ಡ್ರೈವರ್ ಗುಡ್ಡುವಿನಿಂದ ಹಿಡಿದು ಬುಧವಾರ ಮಧ್ಯಾಹ್ನ ಪಾಂಡೇಜಿವರೆಗೆ ಕನಿಷ್ಠ ನೂರು ಮಂದಿ ಜನಸಾಮಾನ್ಯರು, ‘ನಾನು ಬೆಂಗಳೂರು’ ಎಂದ ತಕ್ಷಣ ನನ್ನ ಬಳಿ ಜಿಲ್ಲಾಧಿಕಾರಿ ಆನಂದ್ ಬಗ್ಗೆ, ಅವರ ಕಾರ್ಯ ವೈಖರಿಯ ಬಗ್ಗೆ ಮನತುಂಬಿ ಮಾತನಾಡಿದ್ದರು.

ಬನಾರಸ್ ನಗರ ನನ್ನ ಪಾಲಿಗೆ ಹೊಸದೇನಲ್ಲ. ಇದು ಮೂರನೇ ಭೇಟಿ. ವೈಯಕ್ತಿಕವಾಗಿ ಅತ್ಯಂತ ಪ್ರೀತಿಸುವ ಸ್ಥಳಗಳಲ್ಲಿ ಗಂಗೆಯ ತಟದ ಈ ನಗರಕ್ಕೆ ಅಗ್ರಸ್ಥಾನ. ಮೊದಲ ಬಾರಿಗೆ ಬನಾರಸ್‌ನಲ್ಲಿ ಗಂಗೆಯೊಡಲಲ್ಲಿ ತೇಲಿದ ಕ್ಷಣದಿಂದಲೇ ಅದೇನೋ ಕರುಳುಬಳ್ಳಿಯ ಸಂಬಂಧ ಬೆಳೆದುಕೊಂಡಿತ್ತು.

ಇಲ್ಲಿನ ಘಾಟ್‌ಗಳು, ಹೊಂಡಗಳ ನಡುವಿನ ರಸ್ತೆಗಳು, ರಸ್ತೆಯ ನಡುವಿನ ದನ–ಕರು–ಎಮ್ಮೆಗಳು, ಸೈಕಲ್ ರಿಕ್ಷಾಗಳು, ನಡುವೆ ಹಾದುಹೋಗುವ ಶವಯಾತ್ರೆಗಳು, ಗಲ್ಲಿಗಳೊಳಗಿನ ಕೈಮಗ್ಗಗಳ ಸದ್ದಿನ ನಿನಾದ, ನೆಲದಾಳದಲ್ಲಿ ಹುದುಗಿರುವ ವಿಶ್ವನಾಥ, ಅಕ್ಕಪಕ್ಕದ ಗಲ್ಲಿಗಳಲ್ಲಿನ ಪುಟ್ಟಪುಟ್ಟ ಚಹಾದ ಅಂಗಡಿಗಳು, ಮುಕ್ತಿಧಾಮಗಳು... ಎಲ್ಲವೂ ಆತ್ಮೀಯ ಎನಿಸತೊಡಗಿತ್ತು. ಈ ನಡುವೆ ದಶಾಶ್ವಮೇಧ ಘಾಟ್ ಮತ್ತು ಸಂಜೆಯ ಆಭೂತಪೂರ್ವ ಗಂಗಾರತಿ; ಮಣಿಕರ್ಣಿಕಾ ಘಾಟ್‌ನ ಉರಿವ ಚಿತೆಗಳನ್ನು ಮರೆಯಲು ಹೇಗೆ ಸಾಧ್ಯ!

ಎರಡನೇ ಭೇಟಿಯ ಸಂದರ್ಭದಲ್ಲಿ ಮುಖಾಮುಖಿಯಾದ ಸಂಕಟ ಮೋಚನ ದೇವಸ್ಥಾನದ ಮಹಾಂತ ಪ್ರೊ. ವೀರಭದ್ರ ಮಿಶ್ರ ಮತ್ತು ಉಸ್ತಾದ್ ಬಿಸ್ಮಿಲ್ಲಾ ಖಾನ್ (ಇಬ್ಬರೂ ಈಗಿಲ್ಲ) ಬನಾರಸ್‌ನ ಇನ್ನೆರಡು ಆಕರ್ಷಣೆಗಳಾಗಿದ್ದರು.

ಅದೆಲ್ಲದರ ಜೊತೆಗೆ ಹುಟ್ಟು–ಬದುಕು–ಸಾವಿನ ಸರಪಳಿಯ ಸೊಬಗಿನ ತಾಣ ಬನಾರಸ್. ಅಲ್ಲಿನ ಘಾಟ್‌ನ ಮೆಟ್ಟಿಲ ಮೇಲೆ ಕೂತು, ಎದುರು ಹರಡಿರುವ ವಿಶಾಲವಾದ ಗಂಗೆಯ ಮೇಲಿಂದ ಹಾದುಬರುವ ತಂಗಾಳಿಗೆ ಮೈಯೊಡ್ಡಿ ಕೂತು, ತೇಲುವ ನಾವೆಗಳನ್ನು ನೋಡುತ್ತಿರುವಾಗ ಸಿಗುವ ಶಾಂತಿ–ನೆಮ್ಮದಿ ಜಗತ್ತಿನ ಬೇರೆಲ್ಲೂ ಸಿಗಲಾರದು.

ಅಂತಹ ಬನಾರಸ್‌ಗೆ ನಾನು ಬಂದಿಳಿದಾಗ ಭಾನುವಾರ ಸಂಜೆ ಐದು ಗಂಟೆ. ರೈಲ್ವೆ ಸ್ಟೇಷನ್‌ನ ಟ್ಯಾಕ್ಸಿ ಸ್ಟ್ಯಾಂಡ್‌ನಲ್ಲಿ ಸಿಕ್ಕ ಕ್ಯಾಬ್ ಡ್ರೈವರ್ ಗುಡ್ಡು, ‘ನಾನು ಬೆಂಗಳೂರಿನವನು’ ಎಂದ ಕೂಡಲೇ ಜಿಲ್ಲಾಧಿಕಾರಿಗಳ ಗುಣಗಾನ ಶುರು ಮಾಡಿಯೇ ಬಿಟ್ಟಿದ್ದ. ‘ಸರ್ ನಮ್ಮ ಡಿಎಂ ಬಹಳ ಒಳ್ಳೆಯ ಮನುಷ್ಯ. ಖಡಕ್ ಅಧಿಕಾರಿ. ಇಂತಹ ಅಧಿಕಾರಿಯನ್ನು ನನ್ನ ಜನ್ಮದಲ್ಲಿಯೇ ನೋಡಿರಲಿಲ್ಲ’. ತಾಜ್ ಗೇಟ್‌ವೇ ತಲುಪುವ ಹಾದಿಯುದ್ದಕ್ಕೂ ಜಿಲ್ಲಾಧಿಕಾರಿ ಆನಂದ್ ಬಗ್ಗೆ ಮಾತುಗಳ ಸುರಿಮಳೆ.

ಮರುದಿನ ಬನಾರಸ್ ಹಿಂದೂ ವಿಶ್ವವಿದ್ಯಾಲಯಕ್ಕೆ ಕರೆದುಕೊಂಡು ಹೋಗಲು ಬಂದಿದ್ದ ಮತ್ತು ದಿನವಿಡಿ ಜೊತೆಯಲ್ಲಿದ್ದ ಮತ್ತೊಬ್ಬ ಡ್ರೈವರ್ ಧೀರಜ್ ಕೂಡ ಜಿಲ್ಲಾಧಿಕಾರಿಗಳ ಗುಣಗಾನ ಮಾಡಿದ್ದಲ್ಲದೇ ಪೂರ್ತಿ ಇತಿಹಾಸವನ್ನೇ ನನ್ನ ಮುಂದೆ ಬಿಚ್ಚಿಟ್ಟಿದ್ದ. ಮೂಲತಃ ಬೆಂಗಳೂರಿನವರೇ ಆದ ಆನಂದ್ ಉದ್ಯಾನನಗರಿಯಲ್ಲಿಯೇ ಹುಟ್ಟಿ, ಬೆಳೆದು, ವಿದ್ಯಾಭ್ಯಾಸ ಮಾಡಿದವರು.

ದೊಮ್ಮಲೂರಿನ ನಿವಾಸಿ ಆನಂದ್ 2008ರಲ್ಲಿ ಯುಪಿಎಸ್‌ಸಿ ಪರೀಕ್ಷೆ ಪಾಸು ಮಾಡಿ, 2009ರಿಂದ ಉತ್ತರ ಪ್ರದೇಶ ಕ್ಯಾಡರ್‌ನಲ್ಲಿ ಐಎಎಸ್ ಅಧಿಕಾರಿಯಾಗಿ ಕೆಲಸ ಪ್ರಾರಂಭಿಸಿದ ಬಿಸಿ ರಕ್ತದ ಉತ್ಸಾಹಿ ಯುವಕ.

ಕಳೆದ ಏಳು ವರ್ಷಗಳ ಅವಧಿಯಲ್ಲಿ ಹಲವು ಬಾರಿ ವರ್ಗಾವಣೆಯ ಕತ್ತಿಗೆ ಕತ್ತೊಡ್ಡಿರುವ ಆನಂದ್ ಈ ಹಿಂದೆ ಉನಾವ್, ಬಿಜ್ನೂರ್, ಫಿರೋಜಾಬಾದ್ ಮತ್ತು ಶಹಜಹಾನ್‌ಪುರ್ ಜಿಲ್ಲಾಧಿಕಾರಿಯಾಗಿ ಕೆಲಸ ಮಾಡಿ ಜನಸಾಮಾನ್ಯರ ಹೃದಯ ಗೆದ್ದಿದ್ದ ‘ಬೆಂಗಳೂರ್ ಕಾ ಬಾಬು’. ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ಐದರಿಂದ ನಡುರಾತ್ರಿ ಹನ್ನೆರಡರವರೆಗೆ ಜನಸೇವೆಯಲ್ಲಿ ತೊಡಗುವ ಆನಂದ್, ತಾನು ಕೆಲಸ ಮಾಡಿದ ಜಿಲ್ಲೆಗಳಲೆಲ್ಲಾ ತಮ್ಮದೇ ಛಾಪು ಒತ್ತಿ ಮುಂದಡಿಯಿಟ್ಟವರು.

ಫಿರೋಜಾಬಾದ್ ಜಿಲ್ಲಾಧಿಕಾರಿಯಾಗಿದ್ದ ಸಂದರ್ಭ. ಅಲ್ಲಿನ ಸಿರ್ಸಾಗಂಜ್ ತಾಲ್ಲೂಕಿನ ಕಮಾರ್‌ಪುರ್ ಬರುಜಾ ಎಂಬ ಹಳ್ಳಿಯಲ್ಲಿ ನಾಲ್ಕು ವರ್ಷದ ಬಾಲಕನೊಬ್ಬ ತೆರೆದ ಕೊಳವೆಬಾವಿಗೆ ಬಿದ್ದುಬಿಟ್ಟಿದ್ದ. ಸುದ್ದಿ ತಿಳಿದ ತಕ್ಷಣ, ಜಿಲ್ಲಾ ಪೊಲೀಸ್ ಅಧಿಕಾರಿಯ ಜೊತೆಗೆ ಸ್ಥಳಕ್ಕೆ ಧಾವಿಸಿದ ಆನಂದ್, ಇಡೀ ರಾತ್ರಿ ನಡೆದ ರಕ್ಷಣಾ ಕಾರ್ಯಾಚರಣೆಯ ಮೇಲ್ವಿಚಾರಣೆ ಜವಾಬ್ದಾರಿಯನ್ನು ತಾವೇ ಹೊತ್ತು, ಸ್ಥಳದಲ್ಲಿಯೇ ಇದ್ದು ಆ ಬಾಲಕನನ್ನು ರಕ್ಷಿಸಲು ನೆರವಾಗಿದ್ದರು.

17 ಗಂಟೆಗಳ ಕಾಲ 60 ಅಡಿ ಆಳದಲ್ಲಿ ಸಾವು ಬದುಕಿನ ನಡುವೆ ಹೋರಾಟ ನಡೆಸಿದ್ದ ಕಿಶನ್ ರಕ್ಷಿಸಿದ ಮೇಲೆ ಆನಂದ್ ಮತ್ತು ಅವರ ತಂಡ ಆ ಜಿಲ್ಲೆಯ ಜನರ ಪಾಲಿಗೆ ದೇವದೂತರಾಗಿಬಿಟ್ಟಿದ್ದರು. ಆನಂತರ ಶಹಜಹಾನ್‌ಪುರ ಜಿಲ್ಲಾಧಿಕಾರಿಯಾಗಿದ್ದ ವೇಳೆ, ಆನಂದ್ ತನ್ನ ಜನಪರ ಕೆಲಸಗಳ ಮೂಲಕ ಅಲ್ಲಿನ ಜನರ ಹೃದಯ ಗೆದ್ದಿದ್ದರು. ಅವರ ವರ್ಗವಾದಾಗ ಆ ಎರಡೂ ಜಿಲ್ಲೆಗಳ ಜನರು ಹರತಾಳ ಮಾಡಿ, ಬಂದ್ ಕೂಡ ಆಚರಿಸಿದ್ದು ಈಗ ಇತಿಹಾಸದ ಪುಟ ಸೇರಿದ ಘಟನೆಗಳು. ಅಂತಹ ಅಪ್ಪಟ ಜನಪರ ಜಿಲ್ಲಾಧಿಕಾರಿ ಈಗ ವಾರಾಣಸಿಗೆ ಒದಗಿ ಬಂದಿದ್ದರು.

‘ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ಆರು ಗಂಟೆಗೆ ಬೈಕ್ ಏರಿ ಹೊರಡುವ ನಮ್ಮ ಡಿಎಂ ನಗರಪ್ರದಕ್ಷಿಣೆ ಮಾಡುತ್ತಾರೆ. ಅದೂ ಯಾವುದೇ ಸೆಕ್ಯೂರಿಟಿ ಇಲ್ಲದೇ! ಆ ಸಂದರ್ಭದಲ್ಲಿ ನಗರದ ಸ್ವಚ್ಛತೆ, ರಸ್ತೆಗಳ ರಿಪೇರಿ ಕಾರ್ಯಗಳ ಸ್ವತಃ ಮೇಲ್ವಿಚಾರಣೆ ವಹಿಸುತ್ತಾರೆ. ಅವರು ಇಲ್ಲಿಗೆ ಬಂದು ಎರಡು ತಿಂಗಳಾಗಿದೆ ಅಷ್ಟೆ. ಆದರೆ ಈಗಾಗಲೇ ಇಲ್ಲಿರುವ ಉಳಿದ ಅಧಿಕಾರಿಗಳಿಗೆ, ಗುತ್ತಿಗೆದಾರರಿಗೆ ಹೊಸ ಡಿಎಂ ಬಿಸಿ ಮುಟ್ಟಿಸಿಯಾಗಿದೆ’.ಬನಾರಸ್ ಹಿಂದೂ ವಿಶ್ವವಿದ್ಯಾಲಯದ ಸ್ನಾತಕೋತ್ತರ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿ ರವಿ ರಂಜನ್ ಹೇಳಿದ ಮಾತುಗಳಿವು.

ಕಾರ್ಯ ನಿಮಿತ್ತ ನಾನು ಭೇಟಿಯಾದ ಬನಾರಸ್‌ನ ಎಲ್ಲ ಪತ್ರಿಕಾ ಸಂಪಾದಕರ ಬಳಿ ಕೂಡ ಡಿಎಂ ಕಾರ್ಯ ವೈಖರಿಯ ಬಗ್ಗೆ ಪ್ರಸ್ತಾಪ ಮಾಡಿದೆ. ಅಚ್ಚರಿಯ ವಿಷಯವೆಂದರೆ ಯಾವುದೇ ಒಬ್ಬ ಪತ್ರಕರ್ತ ಕೂಡ ಆನಂದ್ ಬಗ್ಗೆ, ಅವರ ಕಾರ್ಯ ವೈಖರಿಯ ಬಗ್ಗೆ ಬೆರಳು ತೋರಿಸುವ ಯತ್ನ ಮಾಡಲಿಲ್ಲ. ಉತ್ತರ ಪ್ರದೇಶದ ನಂಬರ್ ಒನ್ ದಿನಪತ್ರಿಕೆ ‘ಅಮರ್ ಉಜಾಲ’ದ ಸ್ಥಾನಿಕ ಸಂಪಾದಕ ರಾಜೇಂದ್ರ ತ್ರಿಪಾಠಿ, ‘ಒಬ್ಬ ಪತ್ರಕರ್ತನಾಗಿ ನಾನು ಇಂತಹ ಒಬ್ಬ ಡಿಎಂ ಅವರನ್ನು ಯಾವತ್ತೂ ಕಂಡಿರಲೇ ಇಲ್ಲ’ ಎಂದಾಗ ಏಕೋ ಆನಂದ್ ಅವರನ್ನು ಭೇಟಿ ಮಾಡಲೇಬೇಕು ಎಂಬ ಹಂಬಲ ಉಂಟಾಯಿತು.

ಮೊಬೈಲ್ ನಂಬರ್ ಪಡೆದು, ನೇರವಾಗಿ ‘ನಾನು ಬೆಂಗಳೂರು ಮೂಲದ ಮಾಜಿ ಪತ್ರಕರ್ತ ಮತ್ತು ಲೇಖಕ. ಒಂದೈದು ನಿಮಿಷ ನಿಮ್ಮನ್ನು ಬಂದು ಭೇಟಿಯಾಗಬಹುದೇ?’ ಎಂಬ ಸಂದೇಶ ರವಾನಿಸಿದೆ. ತಕ್ಷಣ, ‘ಖಂಡಿತ ಬಂದು ಭೇಟಿಯಾಗಿ. ಸಂಜೆ 7.30ಕ್ಕೆ ನನ್ನ ಕಚೇರಿಯಲ್ಲಿ’ ಎಂಬ ಉತ್ತರ ಬಂತು. ಡ್ರೈವರ್ ಗುಡ್ಡು ಜೊತೆ ಬನಾರಸ್‌ನ ಜಿಲ್ಲಾಧಿಕಾರಿ ಕಚೇರಿ ತಲುಪಿದಾಗ ಹನಿಹನಿ ಮಳೆ ಸಿಂಚನ.