ಬೀದರ್: ಅಭಿವೃದ್ಧಿ, ಆಸಕ್ತಿಯಿಂದಲೂ ದೂರ

`ಸ್ಥಳೀಯವಾಗಿ ಲಭ್ಯವಿರುವ ಸಂಪನ್ಮೂಲ, ಕಚ್ಚಾಪದಾರ್ಥ, ರಸ್ತೆ, ನೀರು, ಭೂಮಿ ಎಲ್ಲ ಸೌಲಭ್ಯವನ್ನು ಪರಿಗಣಿಸಿ ಹೂಡಿಕೆದಾರರು ಬಂಡವಾಳ ಹೂಡಬೇಕು. ಇದನ್ನು ಗಮನಿಸಲು ಹೂಡಿಕೆದಾರರನ್ನು ಇಲ್ಲಿಗೆ ಕರೆ ತರುವ ಕೆಲಸ ಅಧಿಕಾರಿಗಳಿಂದ ಆಗಬೇಕು. ಅಧಿಕಾರಿಗಳೇ ಬರುವುದಿಲ್ಲ. ಇನ್ನೂ ಹೂಡಿಕೆ ಹೇಗೆ ಬರುತ್ತದೆ?~ ಎಂಬುದು ಅವರ ಪ್ರಶ್ನೆ.

ಜಿಲ್ಲಾಡಳಿತ, ಜಿಲ್ಲಾ ಪಂಚಾಯಿತಿಯೇ ಪ್ರಕಟಿಸಿರುವ ಮಾಹಿತಿಗಳ ಅನುಸಾರ, 2010ರ ಮಾರ್ಚ್ 31ರಲ್ಲಿ ಇದ್ದಂತೆ ಜಿಲ್ಲೆಯಲ್ಲಿದ್ದ ಒಟ್ಟು ಕಾರ್ಖಾನೆಗಳ ಸಂಖ್ಯೆ 89. ಇದರಿಂದ ಸೃಷ್ಟಿಯಾಗಿರುವ ಉದ್ಯೋಗಗಳ ಸಂಖ್ಯೆ ಕೇವಲ 5,690. ಆ ನಂತರವೂ ಅಂಥ ಗಣನೀಯ ಪ್ರಗತಿಯಾಗಿಲ್ಲ. ಔರಾದ್ ತಾಲ್ಲೂಕಿನಲ್ಲಿ ಒಂದು, ಬಸವಕಲ್ಯಾಣ ಮತ್ತು ಭಾಲ್ಕಿ ತಾಲ್ಲೂಕು ತಲಾ 3 ಕಾರ್ಖಾನೆಗಳಷ್ಟೇ ಸ್ಥಾಪನೆಯಾಗಿವೆ ಎಂಬುದು ಅಭಿವೃದ್ಧಿಗೆ ಜನಪ್ರತಿನಿಧಿಗಳು, ಅಧಿಕಾರಿಗಳು ತೋರುತ್ತಿರುವ ಕಾಳಜಿಗೆ ಕನ್ನಡಿಯೂ ಹೌದು.

ಶೈಕ್ಷಣಿಕವಾಗಿ ಹಿಂದುಳಿದ ಕಾರಣ ಎಸ್‌ಎಸ್‌ಎಲ್‌ಸಿ, ಪಿಯುಸಿ ಹಂತದಲ್ಲಿ ಶಿಕ್ಷಣ ತೊರೆದ ಯುವಜನರು ಉದ್ಯೋಗ ಅರಸಿ ಬೆಂಗಳೂರು, ಹೈದರಾಬಾದ್... ಎಂದು ದೂರದೂರಿಗೆ ಹೋಗುತ್ತಾರೆ. ಇಂದಿಗೂ ಕೇವಲ 5ರಿಂದ 6 ಸಾವಿರ ರೂಪಾಯಿಗೆ ಬೆಂಗಳೂರಿಗೆ ಹೋಗಿ ದುಡಿಯುವ ವರ್ಗವೂ ಇಲ್ಲಿದೆ. ಕೈಗಾರಿಕೆಗಳ ಅಭಿವೃದ್ಧಿಗೆ ಇಲ್ಲಿಯೇ ಒತ್ತು ನೀಡಿದರೆ ಅವರನ್ನು ತವರೂರಲ್ಲಿಯೇ ಉಳಿಸಿಕೊಳ್ಳುವುದರ ಜತೆಗೇ ಈ ಭಾಗವೂ ಅಭಿವೃದ್ಧಿಯಾಗುತ್ತದೆ. ಆದರೆ, ಅಂಥ ಪ್ರಯತ್ನವೇ ಅಧಿಕಾರಿಗಳಿಂದ ಆಗಲಿಲ್ಲ, ಆಗುತ್ತಲೇ ಇಲ್ಲ.

ಜನಪ್ರತಿನಿಧಿಗಳು ಭವಿಷ್ಯವನ್ನು ಗಮನಿಸಿ ಇತ್ತ ಒತ್ತು ನೀಡಲೇ ಇಲ್ಲ ಎನ್ನುವುದು ಶೆಟಕಾರ ಅವರ ಬೇಸರದ ನುಡಿ.

ಮಾರುಕಟ್ಟೆ ಅವಕಾಶ, ಕಚ್ಚಾಪದಾರ್ಥಗಳ ಲಭ್ಯತೆ ಎರಡನ್ನೂ ದೃಷ್ಟಿಯಲ್ಲಿಟ್ಟುಕೊಂಡು ಉದ್ದಿಮೆಗಳಿಗೆ ಅವಕಾಶ ನೀಡಬೇಕು. ಇರುವ ನೀರಿನ ಸಂಪನ್ಮೂಲವನ್ನು ಬಳಸಿಕೊಂಡು ಸಮರ್ಪಕವಾಗಿ ಒದಗಿಸಲು ಮುಂದಾಗಬೇಕು. ಔರಾದ, ಹುಮನಾಬಾದ್, ಬಸವಕಲ್ಯಾಣ ಭಾಗದಲ್ಲಿ ಪ್ರಗತಿಗೆ ಅವಕಾಶವಿದೆ. ಈಗ ಉದ್ಯೋಗ ಅರಸಿ ದೂರದೂರಿಗೆ ವಲಸೆ ಹೋಗುತ್ತಿರುವ ಯುವಜರಿಗೆ ಉದ್ಯೋಗ ಅವಕಾಶ ಹೆಚ್ಚಿಸಲು ಸಿದ್ಧ ಉಡುಪು (ಗಾರ್ಮೆಟ್ಸ್) ಕ್ಷೇತ್ರ ಸೇರಿದಂತೆ ಹಲವು ಉದ್ದಿಮೆಗಳ ಸ್ಥಾಪನೆಗೆ ಒತ್ತು ನೀಡಬೇಕಾಗಿದೆ ಎನ್ನುತ್ತಾರೆ ಅವರು.

ಕಳೆದ 16 ವರ್ಷದಿಂದ ಇಲ್ಲಿನ ಒಕ್ಕೂಟದ ಅಧ್ಯಕ್ಷನಾಗಿ ನಾನು ಜಿಲ್ಲೆಯ ಕೈಗಾರಿಕ ವಲಯದ ಸಮಸ್ಯೆ ಮತ್ತು ಬೆಳವಣಿಗೆಯಲ್ಲಿನ ಹಿನ್ನಡೆ ಬಗ್ಗೆ ಪತ್ರ ಬರೆಯುತ್ತಿದ್ದೇನೆ. ಏನೂ ಪ್ರಯೋಜನ ಆಗುತ್ತಿಲ್ಲ. ಅಧಿಕಾರಿಗಳ, ರಾಜಕಾರಣಿಗಳ ಮನಃಪರಿವರ್ತನೆ ಆಗದೇ ಏನೂ ಆಗುವುದಿಲ್ಲ ಎಂದು ಬೇಸರ ವ್ಯಕ್ತಪಡಿಸುತಲ್ಲೇ ಮಾತಿಗೆ ಕೊನೆ ಹಾಡಿದರು.