ಹಿಮಾಲಯದಲ್ಲಿ ನೂಕುನಗ್ಗಲು !

ಮರಣ ಮೃದಂಗ
ಕಡಿಮೆ ಹವೆಯ ಒತ್ತಡದಿಂದ ಸಮುದ್ರ ಮಟ್ಟದ ನೆಲದಲ್ಲಿ ದೊರಕುವ ಶೇ 33 ಭಾಗದಷ್ಟು ಆಮ್ಲಜನಕ ಮಾತ್ರ ಇಲ್ಲಿ ದೊರೆಯುತ್ತದೆ. ಹಿಮಾಲಯದಲ್ಲಿ ಒಬ್ಬ ಸಾಮಾನ್ಯ ಮನುಷ್ಯ 12 ಗಂಟೆಗಳಿಗೆ ಕೇವಲ 1.72 ಕಿ.ಮೀ. ದೂರ ಕ್ರಮಿಸುವುದೂ ಕಷ್ಟ. ಇದಕ್ಕೂ ಹೆಚ್ಚು ದೂರ ಕ್ರಮಿಸಬೇಕೆಂದರೆ ಒಬ್ಬ ವ್ಯಕ್ತಿ ಒಂದೂವರೆ ಎರಡು ತಿಂಗಳ ಕಾಲ ಈ ವಲಯದಲ್ಲಿ ತರಬೇತಿ ಪಡೆದು ಹೊಸ ವಾತಾವರಣಕ್ಕೆ ಹೊಂದಿಕೊಳ್ಳಬೇಕಾಗುತ್ತದೆ.

ವಾತಾವರಣದಲ್ಲಿ ಆಮ್ಲಜನಕ ಕಡಿಮೆ ದೊರೆತಾಗಲೆಲ್ಲಾ ರಕ್ತದಲ್ಲಿ ಜೀವವಾಯುವೆನಿಸಿದ ಆಮ್ಲಜನಕದ ಮಟ್ಟ ಕಡಿಮೆಯಾಗಿ ಉಸಿರಾಟ ಏರುಪೇರಾಗುತ್ತದೆ. ನಿಮಿಷಕ್ಕೆ ಸರಾಸರಿ 72 ಸಲ ಉಸಿರಾಡುವವರು 80-90 ಬಾರಿ ಉಸಿರಾಡುತ್ತಾರೆ. ಈ ವಲಯದ ಸಾಮಾನ್ಯ ಉಷ್ಣಾಂಶ -35 ಡಿಗ್ರಿ ಸೆಲ್ಷಿಯಸ್. ದೇಹದ ಯಾವುದೇ ಭಾಗ ಗಾಳಿಗೆ ತೆರೆದುಕೊಂಡರೆ ಕೆಲವೇ ನಿಮಿಷಗಳಲ್ಲಿ ಮರಗಟ್ಟಿ ಆ ಭಾಗದಲ್ಲಿ ರಕ್ತ ಚಲನೆ ನಿಂತುಹೋಗುತ್ತದೆ. ಆ ಅಂಗವನ್ನೇ ಕತ್ತರಿಸಬೇಕಾಗುತ್ತದೆ. ಇಂಥ ದುರ್ಗಮ ವಲಯದಲ್ಲಿ ಹೆಲಿಕ್ಯಾಪ್ಟರ್‌ಗಳು ಹಾರುವುದು ಕೂಡ ಕಷ್ಟ.

1953ರಲ್ಲಿ ನ್ಯೂಜಿಲೆಂಡ್‌ನ ಎಡ್ಮಂಡ್ ಹಿಲ್ಲರಿ ಮತ್ತು ಭಾರತದ ತೇನ್‌ಸಿಂಗ್ ನೋರ್ಗೆ ಮೊದಲ ಬಾರಿಗೆ ಎವರೆಸ್ಟ್ ಶಿಖರವನ್ನು ಮೆಟ್ಟಿನಿಂತರು. ಅಂದಿನಿಂದ ಇಂದಿನವರೆಗೆ 5,104 ಪರ್ವತಾರೋಹಿಗಳು ಎವರೆಸ್ಟ್ ಏರಲು ಪ್ರಯತ್ನಿಸಿದ್ದಾರೆ. ಅವರಲ್ಲಿ 3,142 ಅದೃಷ್ಟವಂತರಷ್ಟೇ ಶಿಖರವನ್ನು ಮೆಟ್ಟಿ ನಿಂತಿದ್ದಾರೆ.

1953ರಿಂದ 1974ರವರೆಗೆ ಕೇವಲ ಏಳು ಮಂದಿ ಮಾತ್ರ ಈ ಶಿಖರದ ತುದಿ ಮುಟ್ಟಿದ್ದರು. 2007ರ ಒಂದೇ ವರ್ಷದಲ್ಲಿ 633 ಪರ್ವತಾರೋಹಿಗಳು ಏರಿದ್ದರು. ಇವರಲ್ಲಿ 350 ಜನ ಪರ್ವತಾರೋಹಿಗಳಾದರೆ, 253 ಜನ ಶೇರ್ಪಾಗಳು. ಶೇರ್ಪಾಗಳೆಂದರೆ ಪರ್ವತಾರೋಹಿಗಳ ಜೊತೆಗೆ ಸಹಾಯ ಮಾಡಲು ತೆರಳುವ ನೇಪಾಳದ ಒಂದು ಜನಾಂಗ.

ಇದುವರೆಗೂ ಎವರೆಸ್ಟ್ ದಾರಿಯಲ್ಲಿ 219 ಅಪಘಾತಗಳಾಗಿವೆ. ದಾಖಲೆಗಳ ಪ್ರಕಾರ ವರ್ಷಕ್ಕೆ ಸರಾಸರಿ 4-5 ಪರ್ವತಾರೋಹಿಗಳು ಸಾವನ್ನಪ್ಪಿದ್ದಾರೆ. 1996ರ ಮೇ 10ರ ಒಂದೇ ದಿನ 8 ಜನರು ಭೀಕರ ಹಿಮಗಾಳಿಗೆ ಸಿಲುಕಿ ಪ್ರಾಣ ಕಳೆದುಕೊಂಡರು. ಸುಮಾರು 225 ಮೃತ ದೇಹಗಳು ಶಿಖರದ ದಾರಿಯಲ್ಲಿ ಮತ್ತು ಸುತ್ತಮುತ್ತಲಿನ ಕೊರಕಲುಗಳಲ್ಲಿ ಹೂತುಹೋಗಿವೆ. ಈ ಎಲ್ಲಾ ಹೆಣಗಳು ಕೊಳೆಯದೆ ಹಿಮರಾಶಿಯ ಕೆಳಗೆ ಹಾಗೆ ಉಳಿದುಕೊಂಡಿವೆ. ಈ ಕಾರಣದಿಂದಲೇ ಈ ವಲಯವನ್ನು `ಎವರೆಸ್ಟ್ ಮಸಣ~ ಎಂದು ಕರೆಯುತ್ತಾರೆ.

ಎವರೆಸ್ಟ್ ಸಂತೆಯಲ್ಲಿ...
ಪ್ರಸ್ತುತ ಹಿಮಾಲಯ ಪರ್ವತಾರೋಹಿಗಳಿಗೆ ತರಬೇತಿ ನೀಡುವ 27 ಶಾಲೆಗಳು, ಎರಡು ಆಸ್ಪತ್ರೆಗಳು ಮತ್ತು ಹನ್ನೆರಡು ಔಷಧ ಅಂಗಡಿಗಳು ಎವರೆಸ್ಟ್ ದಾರಿಯಲ್ಲಿವೆ. ನದಿ ಕಣಿವೆಗಳ ನಡುವೆ ನೂರಾರು ಸೇತುವೆಗಳನ್ನು ಕಟ್ಟಲಾಗಿದ್ದು ನದಿ, ಝರಿಗಳಿಗೆ ನೀರಿನ ಕೊಳಾಯಿಗಳನ್ನು ಅಳವಡಿಸಲಾಗಿದೆ.

ಪ್ರಸ್ತುತ ಎವರೆಸ್ಟ್ ಏರುವ ಪ್ರತಿಯೊಬ್ಬರಿಗೆ ಸುಮಾರು 10 ಸಾವಿರದಿಂದ 25 ಸಾವಿರ ಅಮೆರಿಕನ್ ಡಾಲರ್ (ಅಂದಾಜು 5ರಿಂದ 13 ಲಕ್ಷ ರೂಪಾಯಿ) ಖರ್ಚಾಗುತ್ತದೆ. 3 ಸಾವಿರ ಡಾಲರ್ (ಒಂದೂವರೆ ಲಕ್ಷ ರೂ) ಆಮ್ಲಜನಕಕ್ಕೆ ಖರ್ಚಾಗುತ್ತದೆ. ಉಳಿದ ಖರ್ಚುಗಳು ಆಹಾರ, ಟೆಂಟು, ಹಗ್ಗ, ಔಷಧ, ಜೊತೆಗೆ ಬರುವ ಕೂಲಿ ಆಳುಗಳು ಮತ್ತು ಗೈಡ್‌ಗಳಿಗೆ ಮೀಸಲು. ಕಠ್ಮಂಡುವಿನಿಂದ ಬೇಸ್ ಕ್ಯಾಂಪ್‌ಗೆ 100 ಕಿ.ಮೀ. ದೂರವಾದರೆ, ಟಿಬೆಟ್‌ನ ಲಾಸಾದಿಂದ 300 ಕಿ.ಮೀ. ಅಂತರ.

ಹಾದಿಯ ಎಲ್ಲಾ ಬಿಡಾರಗಳಲ್ಲೂ ಆಮ್ಲಜನಕ ದೊರಕುತ್ತದೆ. ಹಿಮಾಲಯ ಏರಿ ಸುಸ್ತಾಗಿ ಬರುವವರಿಗೆ ಹಾಸಿಗೆ ಹಾಸಿ ಕೊಡುವವರೂ ಅಡುಗೆ ಮಾಡುವವರೂ ಇಲ್ಲಿದ್ದಾರೆ. ಎರಡು ಅಥವಾ ಮೂರು ನಿಮಿಷವಷ್ಟೇ ಎವರೆಸ್ಟ್ ಶಿಖರದ ಮೇಲೆ ಇದ್ದು ಬರಲು ನೂರಾರು ಜನ ಲಕ್ಷಾಂತರ ಡಾಲರ್ ಹಣ ಖರ್ಚು ಮಾಡುತ್ತಾರೆ. ಕೆಲವೊಮ್ಮೆ ತಮ್ಮ ಪ್ರಾಣವನ್ನೇ ತ್ಯಾಗ ಮಾಡಲು ಈ ಶಿಖರಾರೋಹಿಗಳು ಹಿಂಜರಿಯುವುದಿಲ್ಲ. ಹಿಮಾಲಯದ ಆಕರ್ಷಣೆಗೆ ಮೇರೆಯೇ ಇಲ್ಲ.

ಆ ಹಸಿರು ಕಾಡು ಕಣಿವೆ, ಪಾತಾಳದ ಕೊರಕಲುಗಳು, ಬೆಟ್ಟಗಳನ್ನು ಕಡಿದು ಸಾಗುವ ನದಿಗಳು, ಹಿಮಚ್ಛಾದಿತ ಶಿಖರ ಮಾಲೆಗಳು, ಆಕಾಶದೊಂದಿಗೆ ಹಾಡುಕಟ್ಟಿ ಸಾಗುವ ಮೋಡ ಸಾಲು... ಒಂದೇ ಎರಡೇ. ಹಿಮಾಲಯವನ್ನು ವರ್ಣಿಸುವುದು ಅಸಾಧ್ಯ. ಅದೊಂದು ಅನುಭವಿಸಿಯೇ ಅರ್ಥ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳಬೇಕಾದ ಪ್ರಕೃತಿಯ ಅದ್ಭುತ.

ಅಂದಹಾಗೆ, 3300 ಕಿ.ಮೀ ಉದ್ದ ಮತ್ತು 200 ರಿಂದ 350 ಕಿ.ಮೀ. ಅಗಲದ ಇಡೀ ಹಿಮಾಲಯ ಪರ್ವತ ಒಂದು ಕಾಲದಲ್ಲಿ ಟೆಥೀಸ್ ಎಂಬ ಮಹಾಸಾಗರ ಆಗಿತ್ತು. ಈ ಪರ್ವತ ಶ್ರೇಣಿಗಳ ಪದರು ಶಿಲೆಗಳಲ್ಲಿ ಸಮುದ್ರದಲ್ಲಿ ದೊರಕುವ ಬಹಳಷ್ಟು ಪ್ರಾಣಿಗಳ ಪಳೆಯುಳಿಕೆಗಳು ಕಂಡುಬಂದಿವೆ.

ಈಚಿನ ವರ್ಷಗಳಲ್ಲಿ ಹಿಮಾಲಯವನ್ನು ಏರಲು ಪ್ರಯತ್ನಿಸುವ ಕನಸುಗಾರರ ಸಂಖ್ಯೆ ಹೆಚ್ಚಾಗಿದೆ. ಜನರ ದಟ್ಟಣೆಯಿಂದ ನಗರಗಳು, ವಾಹನಗಳ ದಟ್ಟಣೆಯಿಂದ ರಸ್ತೆಗಳು ಕಿಕ್ಕಿರಿದಿರುವ ದಿನಗಳಿವು. ಈ ದಟ್ಟಣೆ ಹಿಮಾಲಯದಲ್ಲೂ ಸಣ್ಣ ಪ್ರಮಾಣದಲ್ಲಿ ಕಾಣಿಸುತ್ತಿದೆ. ಹಾಗಾಗಿಯೇ ಆತಂಕಗಳೂ ಹಿಂದೆಂದಿಗಿಂತಲೂ ಹೆಚ್ಚಾಗಿವೆ.