ನೀನೆಂದರೆ ಹೀಗೆ ಕಣೋ.. ಕಾರಣವಿಲ್ಲದೆ ಕಣ್ಣಂಚು ಒದ್ದೆಯಾಗುತ್ತದೆ... ಮೆತ್ತಗೆ ತುಟಿಯಲ್ಲಿ ನಗುವೊಂದು ಮುಗುಳಾಗುತ್ತದೆ. ಏಕೆ? ಏನು? ಹೇಗೆ? ಎಂಬ ನಿನ್ನ ಅದೆಷ್ಟೋ ಪ್ರಶ್ನೆಗಳಿಗೆ ಉತ್ತರ ಕೊಡದೆ ನಾ ಮೌನದ ಮರೆಗೆ ಸರಿಯುತ್ತೇನೆ... ನಿನ್ನ ಆ ಮುದ್ದು-ಪೆದ್ದು ಪ್ರಶ್ನೆಗಳಿಗೆಲ್ಲ ಸಿಹಿ ಮುತ್ತಿಕ್ಕಿ ಹಾಗೆಯೇ ನನ್ನೆದೆ ಚಿಪ್ಪಿನೊಳಗೆ ಅಡಗಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತೇನೆ. ಎಂದೋ ಒಂದು ದಿನ ಅವು ಮುತ್ತುಗಳಾಗುತ್ತವೆ. ಬೆಚ್ಚಗೆ ಅಪ್ಪಿಕೊಳ್ಳುತ್ತೇನೆ.
ಲೋಕವೆಂದರೆ ಹೀಗೆ ಕಣೋ... ಸುತ್ತಲೂ ನೂರಾರು ಜನ, ನೂರಾರು ಮಾತು, ಮಾತಿನೊಳಗೆ ನೂರಾರು ಭಾವ, ಭಾವದೊಳಗೆ ನೂರಾರು ತುಡಿತ-ಮಿಡಿತ. ನನ್ನ-ನಿನ್ನೊಳಗಿನ ಈ ಮಧುರ ಬಾಂಧವ್ಯಕ್ಕೆ ಹೆಸರಿನ ನಂಟೇಕೆ? ಸ್ನೇಹ, ಪ್ರೀತಿ, ಮಮತೆ, ಕಾಳಜಿ, ಅಕ್ಕರೆ, ವಾತ್ಸಲ್ಯ ಭಾವಗಳು ಬೆರೆತ ಈ ಭಾವಬಂಧವು ಬಿಡಿಸದ ಗಂಟಾಗಿ ಬೆಸೆದುಕೊಳ್ಳಲಿ... ಈ ಒಡನಾಟದ ಬಾಂಧವ್ಯವು ಹರಿಯುತ್ತಿರಲಿ ನಮ್ಮೊಳಗೆ ಬತ್ತದ ತರಂಗಿಣಿಯಂತೆ. ಸಾಗುತ್ತಿರಲಿ ಈ ಭಾವ ಪಯಣ ಚೆಂದದ ಮೆರವಣಿಗೆಯಂತೆ...