ಹೊಸ ಸಂವತ್ಸರ ಮನ್ವಂತರ

ನೂರರಲ್ಲಿ ಮೂರ್ನಾಲ್ಕು ಒಳ್ಳೆಯ ಚಿತ್ರಗಳು ಬಂದರೆ ಸಾಲದು. ಅದರ ಪ್ರಮಾಣ ಕನಿಷ್ಠ 20–25ಕ್ಕೆ ಏರಬೇಕು. ಕಳಪೆ ಚಿತ್ರಗಳ ಸಂಖ್ಯೆ ತಗ್ಗಬೇಕು. ಆಗ ಮಾತ್ರ ನಾವು ಪ್ರೇಕ್ಷಕನ ನಂಬಿಕೆಯನ್ನು ತಿರುಗಿ ಗಳಿಸಲು ಸಾಧ್ಯ ಎನ್ನುವುದು ಸಾಹಿತಿ ಜಯಂತ ಕಾಯ್ಕಿಣಿ ಅಭಿಪ್ರಾಯ. ಹೊಸ ಹುರುಪಿನ ಯುವಕರಿಗೆ ಅವಕಾಶ ತೆರೆದರೆ ಇದು ಸಾಧ್ಯ ಎನ್ನುವ ಅವರಿಗೆ ಗುಣಮಟ್ಟ ರಹಿತ ಚಿತ್ರಗಳ ಸಂಖ್ಯೆಯ ಹೆಚ್ಚಳದಿಂದ ಪ್ರೇಕ್ಷಕ ಕುಟುಂಬದೊಂದಿಗೆ ಚಿತ್ರಮಂದಿರಕ್ಕೆ ಬರುವ ಹವ್ಯಾಸವೇ ಹೊರಟುಹೋಗಿದೆ ಎನಿಸಿದೆ.

ಹೊಸಬರೇ ಸ್ಟಾರ್‌!

ಚಿತ್ರರಂಗ ಈ ವರ್ಷ ಕಂಡಿರುವ ಹೊಸ ಪ್ರಯೋಗಗಳು ನಡೆದಿರುವುದು ಹೊಸಮುಖಗಳಿಂದ ಮತ್ತು ಅವುಗಳಲ್ಲಿ ಸ್ಟಾರ್‌ ಕಲಾವಿದರು ಎನಿಸಿಕೊಂಡವರಾರೂ ಇಲ್ಲದಿರುವುದು ವಿಶೇಷ. ಚಿತ್ರ ನಿರ್ಮಾಣದಲ್ಲಿ ಮಾತ್ರವಲ್ಲ ಅದನ್ನು ಜನರಿಗೆ ತಲುಪಿಸುವ ನಿಟ್ಟಿನಲ್ಲಿಯೂ ಪ್ರಯೋಗಶೀಲತೆ ಕಾಣಬಹುದು. ಫೇಸ್‌ಬುಕ್‌, ಟ್ವಿಟ್ಟರ್‌, ಯೂಟ್ಯೂಬ್‌ನಂಥ ಸಾಮಾಜಿಕ ಜಾಲ ವ್ಯವಸ್ಥೆ ಅವರ ಪಾಲಿಗೆ ವರದಾನ. ಇದನ್ನು ಸೃಜನಶೀಲತೆಯ ವಿಸ್ತರಣೆ ಎಂದು ಕರೆಯುತ್ತಾರೆ ನಿರ್ದೇಶಕ ವಿಜಯಪ್ರಸಾದ್‌.

‘ಸಿಂಪಲ್ಲಾಗ್‌ ಒಂದ್‌ ಲವ್‌ ಸ್ಟೋರಿ’, ‘ಲೂಸಿಯಾ’, ‘6–5=2’ ನಂಥ ಚಿತ್ರಗಳು ಸಾಮಾಜಿಕ ಜಾಲತಾಣಗಳನ್ನು ಸಮರ್ಪಕವಾಗಿ ಬಳಸಿಕೊಂಡು ಗಳಿಕೆ ನಿಟ್ಟಿನಲ್ಲಿಯೂ ಗೆದ್ದರೆ, ‘ಜಟ್ಟ’, ‘ಗೊಂಬೆಗಳ ಲವ್‌’ನಂಥ ಚಿತ್ರಗಳು ಈ ಪ್ರಯೋಗದಲ್ಲಿ ಹಿಂದೆ ಬಿದ್ದವು. ಟ್ರೇಲರ್‌ಗಳ ಮೂಲಕ ಕುತೂಹಲ ಹುಟ್ಟುಹಾಕುವ ಪರಿಪಾಠವನ್ನು ಕನ್ನಡ ಚಿತ್ರರಂಗ ನೆಚ್ಚಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದೆ. ‘ಉಳಿದವರು ಕಂಡಂತೆ’, ‘ಉಗ್ರಂ’, ‘ಬಹುಪರಾಕ್‌’ ಇದೇ ಕಾರಣಕ್ಕೆ ಕುತೂಹಲ ಮೂಡಿಸಿವೆ. ‘ಗೊಂಬೆಗಳ ಲವ್‌’ನಂಥ ಚಿತ್ರ ಸೋತಿದ್ದು ಗಳಿಕೆಯ ದೃಷ್ಟಿಯಿಂದಲೇ ಹೊರತು ಸಿನಿಮಾ ವಸ್ತು, ಅದರ ಪ್ರಸ್ತುತಿಯ ವಿಷಯದಲ್ಲಿ ಅಲ್ಲ ಎನ್ನುತ್ತಾರೆ ನಟ ಅಚ್ಯುತಕುಮಾರ್‌. 

‘ಜಟ್ಟ’ ಚಿತ್ರ ಸಪ್ನದಂಥ ಚಿಕ್ಕ ಚಿತ್ರಮಂದಿರದಲ್ಲಿ ನಡೆಯುತ್ತಿದ್ದಾಗ ಎಲೆಕ್ಟ್ರಾನಿಕ್‌ ಸಿಟಿಯಲ್ಲಿ ವಾಸಿಸುವ ಎಷ್ಟೋ ತಮಿಳು, ಮಲಯಾಳಂ ಮೂಲದ ಐಟಿ ಉದ್ಯೋಗಿಗಳು ಸಪ್ನ ಚಿತ್ರಮಂದಿರ ಹುಡುಕಿಕೊಂಡು ಬಂದು ಸಿನಿಮಾ ವೀಕ್ಷಿಸಿದ್ದಾರೆ. ನಿರ್ದೇಶಕರೊಂದಿಗೆ ಸಂವಾದ ನಡೆಸಿದ್ದಾರೆ. ಇಲ್ಲಿ ನಕ್ಷತ್ರಗಳಿಲ್ಲ. ಇರುವುದು ಸೃಜನಶೀಲತೆ, ಸದಭಿರುಚಿ, ಕಥೆ ಮತ್ತು ಕನಸು. ಎಲ್ಲವೂ ಒಳ್ಳೆಯ ಪ್ರಯೋಗಗಳೇ ಆಗಿಲ್ಲ. ಅವುಗಳಿಗೂ ಅನಿರೀಕ್ಷಿತ ಗೆಲುವು ಸಿಗುವಂಥ ವಿಸ್ಮಯಗಳೂ ಸಂಭವಿಸಿವೆ ಎಂದು ವಿಶ್ಲೇಷಿಸುತ್ತಾರೆ ವಿಜಯಪ್ರಸಾದ್‌.

ಮೇಕಿಂಗ್‌ ಮತ್ತು ಪ್ರಚಾರದಲ್ಲಿನ ಈ ಪ್ರಯೋಗಗಳು ಪಾತ್ರವರ್ಗದ ಆಯ್ಕೆಯಲ್ಲೂ ನಡೆಯಬೇಕು ಎನ್ನುವ ಅಭಿಮತ ಅವರದು. ಏಕತಾನತೆಯ ಕಾಂಬಿನೇಷನ್‌ಗಳು ಪ್ರೇಕ್ಷಕನ ಆಸಕ್ತಿ ಕೆರಳಿಸುವುದಿಲ್ಲ. ಒಬ್ಬ ನಟನ ಸಾಮರ್ಥ್ಯದ ಅರಿವಾಗುವುದು ಆತ ಬೇರೆ ಬೇರೆ ಮುಖಗಳನ್ನು ಎದುರಿಸಿದಾಗ ಎನ್ನುತ್ತಾರೆ ಅವರು.

ಪ್ರೇಕ್ಷಕ ಪ್ರಭುವೇ...
ಇಷ್ಟೆಲ್ಲಾ ಇದ್ದರೂ ಪ್ರೇಕ್ಷಕನನ್ನು ತಲುಪುವಲ್ಲಿ ನಾವು ಸಾಕಷ್ಟು ಹಿಂದೆ ಉಳಿದಿದ್ದೇವೆ ಎನ್ನುವುದು ಹಲವರ ಅಭಿಪ್ರಾಯ. ಶೇಷಾದ್ರಿ ಅವರ ಪ್ರಕಾರ ನಮ್ಮ ವಿತರಣೆ ವ್ಯವಸ್ಥೆಯೇ ಸರಿಯಾಗಿಲ್ಲ. ಚೆನ್ನೈ, ಮುಂಬೈ ಮಲ್ಟಿಫ್ಲೆಕ್ಸ್‌ಗಳಲ್ಲಿ ಪ್ರಾದೇಶಿಕ ಭಾಷಾ ಚಿತ್ರಗಳ ಪ್ರದರ್ಶನ ಕಡ್ಡಾಯ. ಅವು ಮಧ್ಯಮ ವರ್ಗಕ್ಕೂ ಎಟಕುವ ದರದಲ್ಲಿದೆ.

ಆದರೆ ನಮ್ಮಲ್ಲಿ ಕನ್ನಡ ಚಿತ್ರಗಳನ್ನು ನಮಗೆ ತಿಳಿಸದೆಯೇ ಕಿತ್ತು ಹಾಕಿ ಅದರ ಜಾಗದಲ್ಲಿ ಪರಭಾಷಾ ಚಿತ್ರ ಪ್ರದರ್ಶಿಸುತ್ತಿರುತ್ತಾರೆ ಎನ್ನುತ್ತಾರೆ ಅವರು.

ಮಲ್ಟಿಫ್ಲೆಕ್ಸ್‌ಗಳು ಹಣವಂತರ ವಾರಾಂತ್ಯದ ಪಿಕ್ನಿಕ್‌ ತಾಣಗಳಾಗಿವೆ ಎಂದು ಮಾರ್ಮಿಕವಾಗಿ ನುಡಿಯುತ್ತಾರೆ ಜಯಂತ ಕಾಯ್ಕಿಣಿ. ಹಿಂದಿ ಚಿತ್ರಗಳ ನೂರಿನ್ನೂರು ಕೋಟಿ ಗಳಿಕೆಯ ಘೋಷಣೆಗಳೇ ಅವಾಸ್ತವ ಎನ್ನುತ್ತಾರೆ ಅವರು.
ಹೆಣ್ಣನ್ನು ಅವಮಾನಿಸುವ ದಾರುಣ ದೃಶ್ಯವನ್ನು ನೋಡಿ ಮಲ್ಟಿಫ್ಲೆಕ್ಸ್‌ನಲ್ಲಿ ಕುಳಿತ ಪ್ರೇಕ್ಷಕ ಕುಟುಂಬ ನಗುತ್ತಿದ್ದನ್ನು ಕಂಡು ಬೇಸರವಾಯಿತು. ಸಿನಿಮಾ ಮನರಂಜನೆ ಎಂದರೆ ಏನೆಂಬುದರ ಬಗ್ಗೆಯೇ ಮೂಲಭೂತ ಗೊಂದಲ ಉದ್ಭವಿಸಿದೆ ಎನ್ನುತ್ತಾರೆ ಕಾಯ್ಕಿಣಿ.

ಜಯಮಾಲ ಅವರಿಗೆ ನಾವು ಪ್ರೇಕ್ಷಕನನ್ನು ಕಟ್ಟುವ ಕಾರ್ಯದಲ್ಲಿ ಹಿಂದೆ ಇದ್ದೇವೆ ಎನಿಸಿದೆ. ಚಿತ್ರಮಂದಿರಕ್ಕೆಬರುವವನನ್ನು ಮಾತ್ರ ಪ್ರೇಕ್ಷಕ ಎಂದು ಒಪ್ಪಿಕೊಳ್ಳುವುದಿಲ್ಲ. ಟೀವಿ, ಅಂತರ್ಜಾಲ, ಮೊಬೈಲ್‌ಗಳಲ್ಲಿ ಸಿನಿಮಾ ನೋಡುವವನೂ ಪ್ರೇಕ್ಷಕನೇ ಎನ್ನುತ್ತಾರೆ ಅವರು.

ಯಾವುದೇ ಕಲಾ ಪ್ರಕಾರದಲ್ಲಿ ಆದರೂ ಶೇ 20ರಷ್ಟು ಕಡಿಮೆ ಗುಣಮಟ್ಟವಿದ್ದೇ ಇರುತ್ತದೆ ಎನ್ನುವುದು ಈಗಿನ ಸಿನಿಮಾ ಸಾಹಿತ್ಯ ಚೆನ್ನಾಗಿಲ್ಲ ಎಂಬ ಆರೋಪಕ್ಕೆ ಕಾಯ್ಕಿಣಿ ನೀಡುವ ಉತ್ತರ. ಇವತ್ತಿನ ಯುವಸಮೂಹದ ತಲ್ಲಣ, ಕ್ಷೋಭೆಗಳನ್ನು ಆಧುನಿಕವಾಗಿ ಹೇಳಿದರೆ ಅದು ಜನರಿಗೆ ಇಷ್ಟವಾಗುತ್ತದೆ. ಯುವಕರಿಗೆ ಇಷ್ಟವಾಗುತ್ತದೆ ಎಂದರೆ ಅದರಲ್ಲಿ ಏನೋ ಒಂದು ವೈಶಿಷ್ಟ್ಯ ಇದೆ ಎಂದು ಅರ್ಥ ಎನ್ನುತ್ತಾರೆ ಅವರು.

ಮತ್ತೆ ನಂಬರ್‌ 1?
ಈ ಹೊಸ ಪ್ರಯೋಗಗಳು, ಉತ್ಸಾಹ ಎಷ್ಟು ಕಾಲ ಎಂಬ ಪ್ರಶ್ನೆಯೂ ಇದೆ. ಸೂತ್ರಗಳನ್ನು ಮೀರಿದವರು ಮುಂದೆ ತಮ್ಮದೇ ಸೂತ್ರಗಳಲ್ಲಿ ಬಂಧಿಯಾಗಬಹುದು, ಅಥವಾ ಹಳೆಯ ಸೂತ್ರಗಳಿಗೆ ಮರಳಬಹುದು. ಇದೇನೇ ಇದ್ದರೂ ಇಡೀ ವಿಶ್ವವೇ ನಮ್ಮತ್ತ ಬೆರಗುಗಣ್ಣಿನಿಂದ ನೋಡುವ ದಿನಗಳು ಸನ್ನಿಹಿತವಾಗುತ್ತಿದೆ ಎನ್ನುತ್ತಾರೆ ಚಲನಚಿತ್ರ ವಾಣಿಜ್ಯ ಮಂಡಳಿ ಅಧ್ಯಕ್ಷ ಎಚ್‌.ಡಿ. ಗಂಗರಾಜು. ‘ಲೂಸಿಯಾ’ ಕನ್ನಡದ ಬಗ್ಗೆ ವಿಶ್ವಚಿತ್ರೋದ್ಯಮದ ಗಮನ ಸೆಳೆದಿದೆ. ಆ ಗಮನವನ್ನು ಈಗ ನಡೆಯುತ್ತಿರುವ ಚಿತ್ರೋತ್ಸವ ಮೆಟ್ಟಿಲಾಗಿ ಬಳಸಿಕೊಳ್ಳಲಿದೆ. ಐಟಿ ಕ್ಷೇತ್ರದಂತೆಯೇ ಸಿನಿಮಾ ಬೆಳವಣಿಗೆ ಕಾರಣಕ್ಕೂ ಕನ್ನಡದತ್ತ ವಿಶ್ವದ ಗಮನ ಹರಿಯಲಿದೆ. ನಮ್ಮ ಚಿತ್ರರಂಗ ನಂಬರ್‌ ಒನ್‌ ಸ್ಥಾನಕ್ಕೆ ಏರಲಿದೆ ಎಂಬ ಅನಿಸಿಕೆ ವ್ಯಕ್ತಪಡಿಸುತ್ತಾರೆ ಅವರು.

ಸಾಮಾನ್ಯ ಮಾದರಿ ಸಿನಿಮಾಗಳು ಮತ್ತು ಪ್ರಯೋಗ ಎರಡೂ ಸದೃಢವಾಗಿದ್ದರೆ ಮಾತ್ರ ಚಿತ್ರರಂಗ ಬೆಳೆಯಲು ಸಾಧ್ಯ. ಏಕೆಂದರೆ ಸಿನಿಮಾ ಕೇವಲ ಕಲೆಯಲ್ಲ. ಅದು ನೂರಾರು ಜನರ ಬದುಕು ಕೂಡ. ಹೀಗಾಗಿ ಹೊಸತು ಬಂದಾಗ ಹಳೆಯ ಸೂತ್ರಗಳನ್ನು ತಿರಸ್ಕರಿಸಬೇಕು ಎನ್ನುವುದು ತಪ್ಪು ಎನ್ನುತ್ತಾರೆ ಅಚ್ಯುತಕುಮಾರ್‌. ಕಥನ ಮತ್ತು ಅದನ್ನು ಹೇಳುವ ಬಗೆಯ ಜೊತೆಗೆ ಪ್ರೇಕ್ಷಕನನ್ನು ತಲುಪುವ ಬಗೆ, ಈ ಮೂರರಲ್ಲೂ ಸೃಜನಶೀಲತೆ ಮತ್ತು ತಂತ್ರಜ್ಞಾನವನ್ನು ಸಮರ್ಪಕವಾಗಿ ಬಳಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿರುವ ಹೊಸ ನೀರಿನ ಸೆಲೆಗಳು ನೀಡುತ್ತಿರುವ ಸಿನಿಮಾಗಳು ಸದಭಿರುಚಿಯವು ಎನ್ನುವುದು ಗಮನಾರ್ಹ.

ವ್ಯಾಪಾರೀ ಚಿತ್ರಗಳ ಸಿದ್ಧಸೂತ್ರಗಳನ್ನು ಮುರಿದು, ಪ್ರೇಕ್ಷಕನಿಗೆ ಮೋಸವಾಗದಂತೆ ಮನರಂಜನೆ ಮತ್ತು ಹೊಸ ಅನುಭವ ನೀಡುವ ಈ ಬಗೆಯ ಪ್ರಯೋಗಾತ್ಮಕ ಸಿನಿಮಾಗಳು ಎಪ್ಪತ್ತರ ದಶಕದ ವೈಭವವನ್ನು ಮರಳಿ ತರುವ ಭರವಸೆ ಮೂಡಿಸಿವೆ ಎಂದರೆ ತಪ್ಪಾಗಲಾರದು. ಒಳ್ಳೆಯ ಕಥೆಗಳುಳ್ಳ ಚಿತ್ರಗಳೇ ಇಲ್ಲ ಎಂಬ ಕೊರಗಿನ ನಡುವೆ ಚೇತನದ ಚಿಲುಮೆಯಂತೆ ಕಾಣಿಸುತ್ತಿರುವ ಈ ಹುಮ್ಮಸ್ಸಿನ ಮನಸುಗಳನ್ನು ಪ್ರೋತ್ಸಾಹಿಸುವ ಹೊಣೆಗಾರಿಕೆ ಪ್ರೇಕ್ಷಕನದಲ್ಲವೇ?