ಬೆರಗಿನ ಬೆಳಕು | ನಂಬಿಕೆಯನ್ನಾಗಿಸಿದ ಜ್ಯೋತಿಷ್ಯ

ಅದೇ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಮದ್ರರಾಷ್ಟ್ರದ ಮದ್ರರಾಜನಿಗೆ ಒಬ್ಬ ಮಗಳಿದ್ದಳು. ಅಲ್ಲಿಯೂ ಜ್ಯೋತಿಷಿಗಳ ಅಭಿಪ್ರಾಯದಂತೆ ಆಕೆ ಭಿಕ್ಷೆ ಬೇಡುತ್ತಾಳೆ. ಆದರೆ ಆಕೆ ಮಗ ಚಕ್ರವರ್ತಿಯಾಗುತ್ತಾನೆ ಎಂದಿತ್ತು. ಇದನ್ನು ತಿಳಿದ ಅನೇಕ ರಾಜಕುಮಾರರು ಅವಳನ್ನು ಮದುವೆಯಾಗಬೇಕೆಂದುಕೊಂಡು ರಾಜ್ಯಕ್ಕೆ ಮುತ್ತಿಗೆ ಹಾಕಿದರು. ರಾಜ, ರಾಣಿ ಮತ್ತು ಮಗಳು ಅವರಿಂದ ತಪ್ಪಿಸಿಕೊಂಡು ಕಾಡಿಗೆ ಬಂದು ಕಾಳಿಂಗಕುಮಾರನ ಆಶ್ರಮದ ಸ್ವಲ್ಪ ಮೇಲ್ಗಡೆ ಆಶ್ರಮವನ್ನು ಕಟ್ಟಿಕೊಂಡು ಇರತೊಡಗಿದರು. ತಂದೆ-ತಾಯಿಯರು ಫಲ ಮೂಲಗಳನ್ನು ತರಲು ಕಾಡಿಗೆ ಹೋದಾಗ ರಾಜಕುಮಾರಿ ಹೂವುಗಳನ್ನು ತಂದು ಮಾಲೆ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದಳು. ಒಂದು ಬಾರಿ ಸುತ್ತಾಡುವಾಗ ನದಿಯ ತೀರದಲ್ಲಿ ಒಂದು ಮಾವಿನ ಮರದಲ್ಲಿ ಹೂವುಗಳು ಬಿಟ್ಟಿದ್ದನ್ನು ಕಂಡಳು. ಆ ಮರ ಹತ್ತುವುದಕ್ಕೂ ಸುಲಭವಾಗಿತ್ತು. ಎಷ್ಟು ಚೆಂದದ ಹೂಗಳು! ಆಕೆ ಮರವನ್ನೇರಿ ಹೂಗಳ ಮಾಲೆಯನ್ನು ಮಾಡಿ ನದಿಯಲ್ಲಿ ಎಸೆದಳು. ಅದು ತೇಲುತ್ತ ಬಂದು ನದಿಯಲ್ಲಿ ಸ್ನಾನ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದ ಕಳಿಂಗಕುಮಾರನ ಕತ್ತಿಗೆ ಸೇರಿತು. ಆತ ಅದನ್ನು ನೋಡಿ ಇದು ಯಾವುದೋ ತರುಣಿ ಮಾಡಿದ ಮಾಲೆ ಎಂದು ಹುಡುಕುತ್ತ ಮೇಲೆ ಬಂದು ಅವಳನ್ನು ಕಂಡ. ಇಬ್ಬರೂ ಕ್ಷತ್ರಿಯರು ಎಂಬುದೂ ತಿಳಿಯಿತು. ಇಬ್ಬರಲ್ಲಿ ಅನುರಾಗ ಮೂಡಿತು. ಎರಡು ಕಡೆಗೂ ಹಿರಿಯರಾದ ರಾಜಕುಮಾರಿಯ ತಾಯಿ-ತಂದೆಯರು ಒಪ್ಪಿ ಮದುವೆಯಾಯಿತು. ನಂತರ ಅವರಿಗೊಬ್ಬ ಮಗ ಜನಿಸಿದ. ಅವನಿಗೆ ಹಿರಿಯರೆಲ್ಲ ಚೆನ್ನಾಗಿ ಶಿಕ್ಷಣ ಕೊಟ್ಟು ಅವನು ತರುಣಾವಸ್ಥೆಯನ್ನು ತಲುಪಿದಾಗ ಅವನ ಜೊತೆಗೆ ಮುದ್ರೆ, ಕಂಬಳಿ ಮತ್ತು ಖಡ್ಗವನ್ನು ಕೊಟ್ಟು ಕಳಿಂಗ ದೇಶಕ್ಕೆ ಕಳುಹಿಸಿದ. ಆಗ ಮಹಾಕಾಳಿಂಗ ಮೃತನಾಗಿದ್ದ. ಮಂತ್ರಿಗಳು ಈ ತರುಣನನ್ನು ಗುರುತಿಸಿ ರಾಜನನ್ನಾಗಿ ಮಾಡಿದರು.

ಜ್ಯೋತಿಷಿಗಳ ಭವಿಷ್ಯದಂತೆ ಎಲ್ಲವೂ ನಡೆಯಿತೇ? ಚಕ್ರವರ್ತಿಯಾದ ಕಳಿಂಗ ರಾಜ ಹೇಳಿದ, ‘ಬಹುಶ: ಜ್ಯೋತಿಷಿಗಳ ಮಾತು ಹಿರಿಯರನ್ನು ಆ ದಿಶೆಯಲ್ಲಿ ನಡೆಯುವಂತೆ ಪ್ರೇರೇಪಿಸಿತು. ಅದು ಹಾಗಾಗುತ್ತದೆಂಬ ನಂಬಿಕೆ, ಆ ನಂಬಿಕೆ ಸತ್ಯವಾಗುವಂತೆ ನಡೆಸಿತು’. ಈ ಮಾತು ಬಹಳ ಸತ್ಯ.