ಬೆರಗಿನ ಬೆಳಕು | ಕಾರ್ಯಕ್ಷೇತ್ರ

ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ತೊರೆದು, ಸನ್ಯಾಸಿ ವೇಷದಲ್ಲಿ ಬಂದ ರಾಜ ಕಿನ್ನರಿಯಲ್ಲಿ ಮೋಹಿತನಾದ. ಈ ಕಿನ್ನರನನ್ನು ಕೊಂದು ಕಿನ್ನರಿಯನ್ನು ಒಲಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತೇನೆ ಎಂದುಕೊಂಡು ತುಂಬ ಹರಿತವಾದ ಬಾಣದಿಂದ ಕಿನ್ನರನನ್ನು ಸೀಳಿಬಿಟ್ಟ. ಕಿನ್ನರ ನೋವಿನಿಂದ ಕೆಳಗೆ ಬೀಳುತ್ತ ಜೋರಾಗಿ ಕೂಗಿ ಹೆಂಡತಿಗೆ ಹೇಳಿದ, ‘ನನ್ನ ದೇಹವನ್ನು ಯಾವುದೋ ಆಯುಧ ಸೀಳುತ್ತಿದೆ, ನನ್ನ ರಕ್ತ ಹರಿದು ಹೋಗಿ, ಪ್ರಜ್ಞಾಹೀನನಾಗುತ್ತಿದ್ದೇನೆ. ಹೇ ಚಂದಾ, ನನಗೆ ಸಾವಿನ ಭಯವಿಲ್ಲ, ನಿನ್ನ ಬಗ್ಗೆ ಚಿಂತೆಯಾಗುತ್ತಿದೆ. ನನಗೆ ತೊಂದರೆ ಕೊಟ್ಟಿದ್ದು ನಿನಗೂ ಕೊಡದಿರಲಿ. ಭಗವಂತ ನಿಮ್ಮನ್ನು ಕಾಪಾಡಲಿ’, ಹೀಗೆ ಹೇಳುತ್ತ ಕೆಳಗೆ ಬಿದ್ದು ಪ್ರಜ್ಞಾಹೀನನಾದ.

ತನ್ನ ಗಂಡ ಹೀಗೆ ಎಚ್ಚರ ತಪ್ಪಿ ಬೀಳುತ್ತಿರುವುದನ್ನು ಕಂಡ ಕಿನ್ನರಿ ಗಾಬರಿಯಾಗಿ ಓಡಿಬಂದಳು. ತನ್ನ ಸ್ವಾಮಿಗೆ ಯಾವ ಆಪತ್ತು ಬಂದೊದಗಿತು ಎಂಬುದನ್ನು ತಿಳಿಯದೆ, ಅವನ ಮೈಯಿಂದ ರಕ್ತ ಹರಿಯುವುದನ್ನು ಕಂಡು ಎದೆಯೊಡೆದುಕೊಂಡು, ಅವನನ್ನು ಅಪ್ಪಿ ಅಳತೊಡಗಿದಳು. ಆಗ ರಾಜ ಎದುರಿಗೆ ಬಂದು, ‘ಆ ಕಿನ್ನರನನ್ನು ಏನೆಂದು ಮದುವೆಯಾದೆ ನೀನು? ನಾನು ಒಂದು ದೊಡ್ಡ ದೇಶದ ರಾಜ. ನನ್ನ ಜೊತೆ ಬಾ. ನೀನು ರಾಣಿಯಾಗಿ ಸುಖವಾಗಿರುತ್ತೀ’ ಎಂದು ನಾಚಿಕೆಯಿಲ್ಲದೆ ಕರೆದ. ಆಕೆಗೆ ಮೈ ಉರಿಯಿತು.

ಈತನೇ ತನ್ನ ಗಂಡನ ಸ್ಥಿತಿಗೆ ಕಾರಣ ಎಂದು ತಿಳಿದು, ‘ಹೇ ಪಾಪಿ, ಸಂತೋಷವಾಗಿದ್ದ ನಮ್ಮ ಬದುಕನ್ನು ಹಾಳು ಮಾಡಿದೆ. ನಿನ್ನ ಬದುಕೂ ಹಾಗೆಯೇ ಹಾಳಾಗಿ ಹೋಗಲಿ’ ಎಂದು ಶಪಿಸಿದಳು. ನಂತರ ತನಗೆ ತಿಳಿದ ದೋಷಾರೋಪಣ ಕರ್ಮವನ್ನು ಮಾಡಿ ದೇವತೆಗಳನ್ನು ಆವಾಹಿಸಿದಳು. ಇಂದ್ರ ಇದನ್ನು ಕಂಡು ಭೂಮಿಗೆ ಬಂದ. ತನ್ನ ಜೊತೆಗೆ ತಂದಿದ್ದ ಮಂತ್ರದ ನೀರನ್ನು ಕಿನ್ನರನ ಮೇಲೆ ಸಿಂಪಡಿಸಿದ. ತಕ್ಷಣ ಬಾಣದ ವಿಷ ಮಾಯವಾಗುವುದರೊಂದಿಗೆ ಬಾಣ ನೆಟ್ಟ ಗುರುತೂ ಉಳಿಯಲಿಲ್ಲ. ಇಂದ್ರ ಹೇಳಿದ, ‘ನೀವು ಸುಂದರ ಬದುಕಿನ ಕಿನ್ನರರು, ಈ ಪಾಪಿಗಳಿರುವ ಪ್ರದೇಶಕ್ಕೆ ಬರಬೇಡಿ, ನಿಮ್ಮ ಪವಿತ್ರ ಚಂದ್ರಪರ್ವತಕ್ಕೇ ಹೋಗಿಬಿಡಿ’. ಅವರು ಅಲ್ಲಿಗೇ ಮರಳಿ ಹೋಗಿ ತುಂಬ ಸಂತಸದಲ್ಲಿ ಬದುಕಿದರು.

ನಾವೆಷ್ಟೇ ಒಳ್ಳೆಯವರಾದರೂ, ನಮ್ಮ ಕ್ಷೇತ್ರಗಳಲ್ಲೇ ಇರಬೇಕು. ಅದರಿಂದ ಹೊರಗೆ ಬಂದರೆ ಯಾರಿಂದಲಾದರೂ, ಅನಪೇಕ್ಷಿತವಾದ ವ್ಯಕ್ತಿಗಳಿಂದ, ಅನಿರೀಕ್ಷಿತವಾದ ಕಾರಣಗಳಿಗಾಗಿ ತೊಂದರೆಪಡುವ ಪರಿಸ್ಥಿತಿ ಬರಬಹುದು.