ಮುಗ್ಧತೆ ಕಳಚಿದಾಗ ಕಂಡ ಕ್ರೌರ್ಯದ ನಾಮಾಂಕಿತವೇನು?

ಮುಂದೆ ನಡೆದದ್ದು ಬೇಸಿಗೆಯ ಮಳೆ ಬಂದ ಹಾಗೆ. ಬಿಸಿಲಿನ ತಾಪಕ್ಕೆ ನರಳುತ್ತಿರುವವರ ಮೈ ಮನಸ್ಸಿಗೆ ತಂಪೆರೆಯಲು ಬಂದ ಮಳೆ ಮಾರನೇ ದಿನ ಬೇಸಿಗೆಯನ್ನು ಇನ್ನೂ ಹೆಚ್ಚು ಮಾಡಿ ಹೋದಂತೆ ಇತ್ತು. ಆದರೆ, ಸೋಗು ಇಲ್ಲದ ಮಾತುಗಳನ್ನು ಕೇಳುವುದು ಒಂದು ಅನುಭವ, ಪ್ರಾಮಾಣಿಕವಾಗಿ, ಅಭಿನಯದ ಹಂಗಿಲ್ಲದೆ ಯಾರಾದರೂ ನಮ್ಮ ಜೊತೆ ಮಾತಾಡಿದರೆ, ಅವರ ಮಾತುಗಳು ದಡಕ್ಕೆ ಬಂದು ಮೆಲ್ಲಗೆ ಅಪ್ಪಳಿಸಿ ಮತ್ತೆ ಸುಖವಾಗಿ ಸಮುದ್ರದ ಎದೆಯೊಳಗೇ ಸೇರುವ ಅಲೆಗಳ ಥರ ಮನಸ್ಸಿಗೆ ದಕ್ಕಬೇಕು.

‘ನನ್ನ ತಂದೆ ನಾನು ಹುಟ್ಟುವ ಸಮಯಕ್ಕೆ ನನ್ನ ತಾಯಿಯನ್ನು ಬಿಟ್ಟು ಇನ್ನೊಬ್ಬರ ಜೊತೆ ಇದ್ದರಂತೆ. ನನಗೆ ಇಬ್ಬರು ಅಣ್ಣಂದಿರು. ಇಬ್ಬರೂ ಸಾಮಾನ್ಯ ಅನ್ನುವಂತಹ ಕೆಲಸಗಳಲ್ಲಿ ಇದ್ದಾರೆ. ಮನೆಯಲ್ಲಿ ನಾನು ಒಬ್ಬಳೇ ಹುಡುಗಿ. ನನಗೆ, ಅಣ್ಣಂದಿರಿಗೆ ನಡುವೆ ಮೂರು ವರ್ಷಗಳ ವ್ಯತ್ಯಾಸ ಅಷ್ಟೇ. ನಾನು ಚಿಕ್ಕವಳಿದ್ದಾಗಲೂ ಅಮ್ಮ ನನಗೆ ನನ್ನ ಅಪ್ಪನ ಬಗ್ಗೆ ಹೇಳುವಾಗ ಯಾವಾಗಲೂ ಹುಷಾರಾಗಿರು ಅಂತಲೇ ಹೇಳುತ್ತಿದ್ದಳು.

ನನ್ನ ತಂದೆ ನಮ್ಮ ಮನೆಗೆ ಆಗಾಗ ಬರುತ್ತಿದ್ದರು. ಅವರಿಗೆ ನನ್ನ ಮೇಲೆ ಏನೋ ವಿಶೇಷ ಮಮತೆ. ಆದರೆ ಅಮ್ಮ ಹಾಗೆ ಯಾಕೆ ಹೇಳುತ್ತಿದ್ದಳು ಅಂತ ಆಮೇಲೆ ಅರ್ಥವಾಯಿತು’ ಸರಳಾ ತಂದೆ ಒಂದು ಬಾರ್ ನಡೆಸುತ್ತಿದ್ದರಂತೆ. ಸರಳಾ ತಾಯಿ ಮುಂಬೈನವರು. ಇಬ್ಬರೂ ಯಾವುದೋ ಹೋಟೆಲ್ ರೂಮಿನಲ್ಲಿ ಸಿಕ್ಕವರಂತೆ.

‘ನನ್ನ ತಾಯಿಗೆ ತಾನು ಎಲ್ಲಿಯವಳು ಅಂತ ಕೂಡ ನೆನಪಿರಲಿಲ್ಲ. ತುಂಬಾ ಚಿಕ್ಕ ಹುಡುಗಿಯಾಗಿದ್ದಾಗಲೇ ಕಿಡ್ನಾಪ್ ಆಗಿದ್ದವರು. ಸೂಳೆ ಅಂತ ಅನ್ನಿಸಿಕೊಳ್ಳೋದು ಅಸಹ್ಯ ಅನ್ನುವುದೂ ಅವರಿಗೆ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲದಷ್ಟು ಆ ಪ್ರೊಫೆಷನ್ ಅವರಲ್ಲಿ ಹಾಸುಹೊಕ್ಕಾಗಿ ಬೆಳೆದುಬಿಟ್ಟಿತ್ತು. ನನ್ನ ತಂದೆ ಹೀಗೇ ಯಾವಾಗಲೋ ಗಿರಾಕಿಯ ಥರ ಸಿಕ್ಕರು.

ನನ್ನಮ್ಮ ತುಂಬಾ ಚೆಂದ ಇದ್ದಳು. ಇವಳನ್ನು ಅವನು ಮದುವೆ ಆದದ್ದು ಪ್ರೀತಿಯಿಂದಲ್ಲ, ಬದಲಾಗಿ ಬಿಸಿನೆಸ್ ಇನ್ವೆಸ್ಟ್‍ಮೆಂಟ್ ಥರ. ಬಹಳ ಸುಂದರಿ, ಅದರ ಮೇಲೆ ಇವಳಿಗೆ ಸೂಳೆಗಾರಿಕೆ ತಪ್ಪು ಅನ್ನುವ ಯಾವ ಅಭಿಪ್ರಾಯ ಭೇದ ಇರಲಿಲ್ಲ.

ಆರಾಮಾಗಿ ಕೆಲಸ ಮಾಡಿಕೊಂಡು ಹೋಗ್ತಾಳೆ. ಇವಳಿಂದ ಚೆನ್ನಾಗಿ ದುಡ್ಡು ಮಾಡಿಕೊಂಡು ಆರಾಮಾಗಿ ಇರಬಹುದು ಅಂತ’ ‘ಸರಳಾ ಆಂಟೀ... ಹಿಂಗೂ ಇರುತ್ತಾ?’ ಸೂಸನ್ ಸರಳಾ ಕೈ ಒತ್ತುತ್ತಾ ಕೇಳಿದಳು. ಸರಳಾ ಕೈ ಕೊಡವಿಕೊಂಡು ಆಕಾಶ ನೋಡುತ್ತಾ, ಒಂದಿಡೀ ಮಗ್ ಬಿಯರ್ ಕುಡಿದು ಮುಗಿಸಿ ಮತ್ತೆ ಇನ್ನೊಂದು ಮಗ್ ಸುರುವಿಕೊಂಡರು. ತಕ್ಷಣ ಚಿತ್ರಾ ಸೂಸನ್‌ಗೆ ತಿವಿದು ಬಾಯಿ ಮುಚ್ಚಿಕೋ ಎನ್ನುವಂತೆ ಸಂಜ್ಞೆ ಮಾಡಿದಳು.

ಸರಳಾ ಕಣ್ಣು ತುಂಬಿ ಬರುತ್ತಿದ್ದವು. ಕಣ್ಣು ಮೂಗು ಏಕಕಾಲಕ್ಕೆ ಒರೆಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಲೇ ಮಾತು ಮುಂದುವರೆಸಿದರು. ‘ಮಾತಾಡಿ ಆಂಟೀ, ಮಾತಾಡಿ’ ಅಂತ ಸಾವಿರ ಸಾರಿ ಬಡ್ಕೊಂಡಾಗಲೂ ಮಾತಾಡದವರು ಈಗ ಮಾತಾಡಬೇಡಿ ಅಂದ್ರೂ ಮಾತು ನಿಲ್ಲಿಸೋ ಹಾಗೆ ಇರಲಿಲ್ಲ. ಅಂದು ಸರಳಾ ಬರೀ ಸಮುದ್ರ ಅಲ್ಲ, ಸಾಕ್ಷಾತ್ ಸುನಾಮಿಯೇ ಆಗಿಬಿಟ್ಟಿದ್ದರು.

‘ನನ್ನ ಅಪ್ಪ ನೀಚ ಅನ್ನಿಸೋಕೆ ಯಾವ ಕಾರಣವೂ ಇರಲಿಲ್ಲ ನನಗೆ. ಯಾಕಂದ್ರೆ ನಾನು ಹುಟ್ಟಿದಾಗ ಆತ ಬಹಳ ಖುಷಿ ಪಟ್ಟಿದ್ದನಂತೆ. ಹಾಗಂತ ಅಮ್ಮನೇ ಹೇಳ್ತಿದ್ದಳು. ಇದು ಯಾರ ಮಗುವಾದರೂ ಆಗಿರಲಿ, ನನಗೊಬ್ಬಳು ಮಗಳು ಹುಟ್ಟಿದಳು ಅಂತ ಮುಂಬೈಯ ನಮ್ಮ ಓಣಿ ತುಂಬಾ ಕುಣಿದಾಡಿದ್ದನಂತೆ. ಅಮ್ಮ ಅದನ್ನ ಹೇಳುವಾಗ ಇನ್ನಷ್ಟು ಸುಂದರಿಯಾಗಿ ಕಂಗೊಳಿಸುತ್ತಿದ್ದಳು’.

ತಾಯ್ತನ ಸರಳಾ ಅವರ ಅಮ್ಮನ ಸೌಂದರ್ಯವನ್ನು ದ್ವಿಗುಣ ಮಾಡಿತು. ಮೂವತ್ತು ದಾಟಿದ ಹೆಂಗಸರಿಗೆ ಒಂದು ಬಗೆಯ ಪ್ರೌಢ ಕಳೆ ಬರುತ್ತದೆ. ಅದು ಕನಿಷ್ಠ ಎರಡು ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ವರ್ಕ್ ಆಗುತ್ತೆ. ಮೊದಲನೆಯದು ಯಾರ ಗಮನ ಸೆಳೆಯಲೂ ಚೆಲ್ಲು ಚೆಲ್ಲಾಗಿ ಆಡಬೇಕಿಲ್ಲ ಎನ್ನುವುದು ಅರ್ಥವಾಗಿರುವ ವಯಸ್ಸು ಅದು. ಹಾಗಾಗಿ ಆ ವಯಸ್ಸು ದಾಟಿದ್ದೇವೆ ಅಂತ ತಮ್ಮ ಆತ್ಮಸಾಕ್ಷಿಯನ್ನು ಒಪ್ಪಿಸಿಕೊಂಡಿರುವವರು ವಯಸ್ಸಿನ ಬಗ್ಗೆ ವಿನಾಕಾರಣ ಚಿಂತೆ ಮಾಡುವುದಿಲ್ಲ.

ಎರಡನೆಯದು, ಜೀವನಕ್ಕೆ ಬೇಕಾದ ಸಾಕಷ್ಟು ಕೌಶಲಗಳನ್ನು ರೂಢಿಸಿಕೊಂಡಿರುವುದರಿಂದ ತಮಗೆ ಬೇಕಾದ್ದು, ಬೇಡವಾದ್ದರ ಬಗ್ಗೆ ಪ್ರೌಢ ಹೆಂಗಸರಿಗೆ ಸ್ಪಷ್ಟ ಕಲ್ಪನೆ ಇರುತ್ತದೆ.

ಹಾಗೆ ಹೇಳಬೇಕೆಂದರೆ ಸರಳಾ ನಲವತ್ತು ದಾಟಿದ್ದಾರೆ ಎನ್ನುವುದು ಅವರ ಸೌಂದರ್ಯವನ್ನು ಹೆಚ್ಚು ಮಾಡಿತ್ತೇ ಹೊರತು ಕಡಿಮೆ ಮಾಡಿರಲಿಲ್ಲ. ಅವರ ಅಮ್ಮ ಇನ್ನೂ ಸುಂದರಿಯಾಗಿದ್ದಿರಬಹುದು ಅಂತ ವಿಜಿ ಯೋಚಿಸಿದಳು. ಸರಳಾ ಮಾತ್ರ ಮಾತಿಗೆ ಕೂತು ಹಸಿರು ಬಾವುಟ ಕಂಡ ಟ್ರೇನಿನ ಥರ ಕೂಊಊಊಊಒ ಚುಕು ಭುಕು ಚುಕು ಭುಕು ಅಂತ ಹೋಗುತ್ತಲೇ ಇದ್ದರು.

ತನ್ನ ತಾಯಿ ಯಾವ ಕೆಲಸಕ್ಕೆ ಹೋಗುತ್ತಾಳೆ ಎನ್ನುವುದು ಸರಳಾಗೆ ಎಂದೂ ಕೊರತೆಯಾಗಲೇ ಇಲ್ಲ. ಯಾಕೆಂದರೆ ಅಪ್ಪ ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಇರುತ್ತಿದ್ದ. ಬಹುತೇಕ ಕುಡಿದೇ ಇರುತ್ತಿದ್ದನಾದರೂ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಅಪ್ಪ ಅಂತ ಒಬ್ಬ ಇದ್ದ. ಇವಳು ಅವನ ಮುದ್ದಿನ ಪಾಪು!

ಸಿಡಿಲು ಎರಗಿದ್ದು ಅಪ್ಪನ ತಾಯಿ ಕಾಸರಗೋಡಿನಲ್ಲಿ ತೀರಿಕೊಂಡಾಗ. ಅಮ್ಮನ ಕರ್ಮಗಳನ್ನು ಪೂರೈಸಲು ಬಂದ ಸರಳಾ ಅವರ ಅಪ್ಪ ಮತ್ತೆ ವಾಪಸಾಗಲು ನೆಂಟರು ಬಿಡಲಿಲ್ಲ. ಇಲ್ಲೇ ಇರು ಅಂತ ಒತ್ತಾಯ ಮಾಡಿದರು. ಅವನಿಗೂ ಊರಿನ ಬಗ್ಗೆ ಸುಪ್ತವಾದ ಸೆಳವು ಇತ್ತೋ ಏನೋ, ಇಲ್ಲೇ ಬಂದು ಇರುವುದು – ಉಳಿಸಿರುವ ದುಡ್ಡಿನಲ್ಲಿ ಚಿಕ್ಕ ಪುಟ್ಟ ವ್ಯಾಪಾರ ಮಾಡುವುದು ಅಂತ ಯೋಚಿಸಿ ಸಂಸಾರ ಸಮೇತ ಬಂದೇ ಬಿಟ್ಟ. ಬಂದು ಸ್ವಲ್ಪ ದಿನದಲ್ಲೇ ದುಡ್ಡು ಕರಗಿತು. ಇನ್ನೊಬ್ಬಳು ಜಾತಿವಸ್ತೆ ಚೆಂದ ಕಂಡಳು.

ನೆಂಟರ ಒತ್ತಾಯಕ್ಕೆ ಅಪ್ಪ ಅವಳನ್ನು ಮದುವೆ ಆದ. ಸರಳಾ ಅಮ್ಮನನ್ನೂ, ಮಕ್ಕಳನ್ನೂ ಬಿಟ್ಟು ಹೋದ. ತಾಯಿಗೆ ಹಳೆಯ ಪ್ರೊಫೆಷನ್ನೇ ಗತಿಯಾಯ್ತು. ಮಕ್ಕಳನ್ನು ಕರೆದುಕೊಂಡು ಮುಂಬೈಗೆ ಮರಳಿ ಮತ್ತೆ ತಮ್ಮ ಹಳೆಯ ಗಿರಾಕಿಗಳನ್ನು ಹುಡುಕಿದರು. ಬದುಕಿಗೆ ದುಡ್ಡಿನ ದಾರಿಯಾಯಿತು. ಆದರೆ ತಾಯಿ ಕೆಲಸಕ್ಕೆ ಹೋದಾಗ ಸರಳಾ ಅಣ್ಣಂದಿರ ಕೈಯಲ್ಲಿ ಒಂಟಿ.

ವಯಸ್ಸಿನ ವ್ಯತ್ಯಾಸ ಹೆಚ್ಚು ಇಲ್ಲದ್ದರಿಂದ ಅಣ್ಣಂದಿರ ಬೆಳವಣಿಗೆಯೂ ಇವಳ ಬೆಳವಣಿಗೆಯೂ ಏಕಕಾಲಕ್ಕೆ ಆಗತೊಡಗಿತು. ಲೈಂಗಿಕ ಸಾಹಸಗಳಿಗೆ ಬೇರೆ ತಾಣಗಳಿಲ್ಲದ ಕಾರಣ ಸರಳಾ ಅಣ್ಣಂದಿರು ತಂಗಿಯನ್ನೇ ಬಳಸಿಕೊಳ್ಳತೊಡಗಿದರು.

‘ನಿಮಗೆ ಹೆದರಿಕೆ ಆಗಲಿಲ್ವಾ ಆಂಟೀ?’ ‘ಇಲ್ಲ. ನನಗೆ ಇದು ಹೆದರುವಂಥ ಸಂಗತಿ ಅಂತ ಗೊತ್ತೇ ಇರಲಿಲ್ಲ. ಅಣ್ಣಂದಿರು ಆಟ ಅಂತ ಆಡಿಸುತ್ತಿದ್ದಾರೆ ಅಂದುಕೊಳ್ತಿದ್ದೆ. ಪಕ್ಕದ ಮನೆಯ ಮಾಮಿಯೊಬ್ಬಳು ಒಮ್ಮೆ ಅಕಸ್ಮಾತ್ ಮನೆಯೊಳಗೆ ಬಂದವಳು ಅವರು ನನ್ನ ಬಟ್ಟೆ ತೆಗೆಯುತ್ತಿದ್ದುದನ್ನು ನೋಡಿ ಅವರಿಗೆ ಬೈದು ಅಮ್ಮ ಬರುವ ತನಕ ತನ್ನ ಮನೆಯಲ್ಲೇ ಇರಿಸಿಕೊಂಡಳು.

ಆಮೇಲಿಂದ ಅಮ್ಮ ಕೆಲಸಕ್ಕೆ ಹೋದಾಗಲೆಲ್ಲಾ ನಾನು ಮಾಮಿಯ ಮನೆಯಲ್ಲೇ ಇರುತ್ತಿದ್ದೆ’ ‘ಮಾಮಿ ಏನು ಕೆಲಸ ಮಾಡ್ತಿದ್ದರು?’ ‘ಅವಳೂ ಇದೇ ಕೆಲಸ ಮಾಡ್ತಿದ್ದಳು. ಬೇರೆ ಕೆಲಸ ಮಾಡೋವರ, ಅಂದ್ರೆ ‘ಮರ್ಯಾದಸ್ತರ’ ಚಾಳ್‌ನಲ್ಲಿ (ವಠಾರ) ನಮಗೆ ಮನೆ ಸಿಗೋದೇ ಇಲ್ಲ! ಅಮ್ಮನ ಶಿಫ್ಟು, ಇವಳ ಶಿಫ್ಟು ಬೇರೆ ಟೈಮು ಅಷ್ಟೆ. ನನ್ನನ್ನು ಜೋಪಾನ ಮಾಡುವ ಜವಾಬ್ದಾರಿಯನ್ನು ಇಬ್ಬರು ಹೆಣ್ಣು ಮಕ್ಕಳೂ ವಹಿಸಿಕೊಂಡರು.

ತಮಾಷೆ ಎಂದರೆ ಅಮ್ಮನಿಗೆ ಅಪ್ಪ ತನ್ನನ್ನು ಬಿಟ್ಟು ಹೋದದ್ದು ವಿಚಿತ್ರ ಅನ್ನಿಸಲೇ ಇಲ್ಲ. ಅದು ಬಹಳ ಸಹಜ ಸಂಗತಿಯೇನೋ ಎಂಬಂತೆ ನಡೆದುಕೊಂಡಳು’ ‘ಹೌದಾ? ಅದ್ಹೆಂಗೆ?’ ‘ಅಮ್ಮ ತನ್ನ ಪ್ರೊಫೆಷನ್ನಿನಲ್ಲಿ ಗಂಡನ ಜೊತೆ ಇದ್ದ ಹೆಂಗಸರ ಸಂಖ್ಯೆ ಕಡಿಮೆ ಇದ್ದುದನ್ನು ನೋಡಿದ್ದಳು. ಅಲ್ಲದೆ, ಜೊತೆಗೆ ಇದ್ದವರು ಒಂಥರಾ ಪ್ಯಾರಾಸೈಟುಗಳು.

ಹೆಂಡತಿಯ ದುಡಿಮೆಯ ಮೇಲೆ ಬದುಕುವವರು. ಅಡುಗೆ ಕೂಡ ಮಾಡ್ತಿರಲಿಲ್ಲ. ಅವಳು ದುಡಿದು ಬಂದ ದುಡ್ಡಲ್ಲಿ ಕುಡಿದು ಬಂದು ಬಿದ್ದುಕೊಳ್ಳೋದು, ಅವಳನ್ನ ಹೊಡೆಯೋದು, ಕಳ್ಳತನ ಮಾಡೋದು, ಪೊಲೀಸ್ ಕೈಗೆ ಸಿಕ್ಕಿಕೊಳ್ಳೋದು – ಹೀಗೆ ಇವರೆಲ್ಲ ತಲೆನೋವಿನ ಆಸಾಮಿಗಳು. ಇವ್ರು ಪೊಲೀಸ್ ಕೈಗೆ ಸಿಕ್ಕೊಂಡ್ರೆ ಮತ್ತೆ ಬಿಡಿಸಿಕೊಳ್ಳಲು ಹೆಂಗಸರೇ ಹೋಗಬೇಕು.

ಪೋಲಿಸರಿಗೆ ಬಿಟ್ಟಿ ಸರ್ವೀಸ್ ಬೇರೆ ಕೊಡಬೇಕು... ಹರಾಮಿ ಅಂತ ಮಾತು ಮಾತಿಗೂ ಬೈಸಿಕೊಳ್ಳಬೇಕು... ಒಂದೇ ಎರಡೇ...’ಹುಣ್ಣಿಮೆಯ ಚಂದ್ರ ಸಮುದ್ರವನ್ನು ಕೆರಳಿಸಿ ಕೆರಳಿಸಿ ತಿರುಗಿ ನೆಲಕ್ಕೆ ಕೆಡವಿದಂತೆ ಸರಳಾ ಭೂತಕ್ಕೂ, ಭೂತದ ಭವಿಷ್ಯಕ್ಕೂ, ವಾಸ್ತವಕ್ಕೂ, ಸಮಾಜಕ್ಕೂ ಸೇತುವೆಗಳನ್ನು ಕಟ್ಟುತ್ತಾ ಸುಸ್ತಾದಂತಿದ್ದರು. ಸೂಸನ್ ಭೀತಳಾಗಿದ್ದಳು. ಬಿಯರು ಮುಗಿಯಲು ಬಂದಿತ್ತು. ಆದರೆ ಕಥೆ ಇನ್ನೂ ಶುರುವಾದಂತೆ ಇರಲಿಲ್ಲ. ಪೀಠಿಕೆಯೇ ಇಷ್ಟು ಭೀಕರವಾದಾಗ ಇನ್ನು ಮುಂದಿನದ್ದು ಓದುವ ಬಗೆ ಹೇಗೆ?