ಲಿಫ್ಟ್

ನಮ್ಮದಲ್ಲದ ಈ ಜಾಗಕ್ಕೆ
ಧಡಕ್ಕನೇ ತೆರೆಯುವ ಬಾಗಿಲು
ಒಳ ಹೊಕ್ಕ ಕೂಡಲೇ ಹರಡುವ
ಕೃತಕ ಕಸಿವಿಸಿಯ ಮೌನ,
ಯಾರದೋ ಬೇಡದ ಸಾವಿಗೆ
ಗೌರವ ಸೂಚಿಸುವ ಶೋಕಸಭೆ
ಈಗ ಲಿಫ್ಟಿನೊಳಗೆ
ಉಸಿರ ಹಿಡಿದು ನಡುವೆ ಸುಳಿವಾತ್ಮ
ಸಂಭಾವಿತನೂ ಅಲ್ಲ, ಅಪಾಪೋಲಿಯೂ ಅಲ್ಲ!

ಇಲ್ಲೇಕೆ ಇನ್ನೂ ಇದೆ,,
ಯಾರೋ ಬಂದು ಹೋದ ಮೈಗಂಧ?
ಉದುರಿ ಚಪ್ಪಟೆಯಾದ ಹೂ ಎಸಳು,
ಬೆಳಕಂತೆ ಹರಡಿದ ಹುಸಿಮುನಿಸು,
ಹಿಡಿದು ಎಳೆದಂತಿದೆ ಯಾರೋ ಕೈ,
ತೊಟ್ಟಿಕ್ಕಿರುವಂತಾ ನೋವ ಕಣ್ಣೀರು,
ಪಕ್ಕದಲ್ಲೇ ಆವರಿಸಿದ ಮುಗುಳುನಗು,
ಹೊಸ ಪ್ರೇಮಿಯ ತುಟಿ ತುಳುಕುವ
ಗಾಢ ಅಭೀಪ್ಸೆ...

ಹತ್ತಬೇಕು, ಮೆಟ್ಟಿಲು ಮೆಟ್ಟಿಲು,
ಒಂದೊಂದೇ. ನಿಂತು, ಕೂತು
ಎಡವಿ, ಬಾಯಾರಿ, ಕುರುಳ ನೇವರಿಸಿ
ಗಾಳಿಯುಸಿರ ಸೇರಬೇಕು...ಅಂದುಕೊಂಡಿದ್ದೆ.
ಹೋಗಬಹುದೇ ಹೀಗೆ?
ಧಿಗ್ಗನೇ ಹುಚ್ಚೆದ್ದವರ ಹಾಗೆ
ಎಲ್ಲೆಂದರಲ್ಲಿಗೆ? ತಟ್ಟಬಹುದೇ ಹೀಗೆ
ಬೆರಳಸಂಜ್ಞೆಯಲ್ಲಿ ಸುಖದ ಬಾಗಿಲು?

ಕಾಯುವುದು ಸುಳ್ಳು, ನಿರೀಕ್ಷಿಸುತ್ತಾ
ನಾವು ಬರುವುದನ್ನು, ಯಾರೂ
ಕಣ್ಣದೀಪ ಹಚ್ಚಿ, ಸುಖಾಸುಮ್ಮನೆ ಬಾಗಿಲಲ್ಲಿ...
ಮೇಲೆ ಹೋದವರು ಕೆಳಗೆ ಬರಲೇಬೇಕು
ನಿಯಮ ಮುರಿಯುವುದು ನಿಮಗೆ ಸರಿಯಿಲ್ಲ.
ಸರಸರನೆ ಸರಸವಾಡಿದಷ್ಟೇ ಸುಲಭ
ಸರ್ರನೆ ಹತ್ತುವುದು, ಜರ್ರನೆ ಇಳಿಯುವುದು
ಆಟವೆಂದವರಿಗೆ, ಏನು ತಾನೆ ಹೇಳುವುದು?
ಕೊಟ್ಟ ಕುದುರೆಯನೇರದವನು
ವೀರನೂ ಅಲ್ಲ, ಧೀರನೂ ಅಲ್ಲ
ಕಡು ಪ್ರೇಮಿ ಇವನು, ಮೋಹಿತೆ ನಾನು!

ಇದು ಲಿಫ್ಟ್ ಯಾತ್ರೆ, ಸುತ್ತ ಕನ್ನಡಿ...
ಇರುವ ಒಂದು ಮುಖಕ್ಕೆ ಹತ್ತು ಪ್ರತಿಬಿಂಬ.
ನೀನೋ ಬಹುರೂಪಿ, ಮುಖವಾಡ ತೊಟ್ಟವಳು ನಾನು.
ಬರುವವರು ಬರಲಿ,
ಲೆಕ್ಕ ಇಡುವುದುಂಟೇ ಹೋದವರ?
ಖಾತ್ರಿಯಿಲ್ಲ, ಜೊತೆಯಲ್ಲಿದ್ದವರು ಇರುತ್ತಾರೆಂದು
ಒಟ್ಟಿಗೇ ಹೋದವರು, ಬರಬೇಕಿಲ್ಲ ಜೊತೆಯಲ್ಲೇ,
ನಿರ್ಗಮಿಸಬಹುದು ಹಾಗೇ ದಾರಿ ಮಧ್ಯೆ...

ಅಂತಸ್ತುಗಳಿವೆ ಇಲ್ಲಿ ಸಂಬಂಧಕ್ಕೆ
ಹಲವು ನಲೆಗಳಿವೆ, ದಾಟಲು ಗೆರೆಗಳಿವೆ.
ಖಾಲಿಯಾಗಿದೆ ಜಾಗ ಅಂದುಕೊಳ್ಳುವುದರಲ್ಲಿ
ತೆರೆದೇ ತೆರೆಯುತ್ತದೆ ಬೇರೊಂದು ಬಾಗಿಲು.
ಮತ್ತೆ ಸಮುದ್ರ ಮಂಥನ ಮನ,
ಬರುವುದು ಅಮೃತವೋ ವಿಷವೋ?
ಆಗಬೇಕೇನೋ ಮತ್ತೆ ನಾನು ವಿಷಕನ್ನಿಕೆ...