ನಮ್ಮ ಜೀವನದಲ್ಲಿ ಹಲವು ಸಂದರ್ಭಗಳಲ್ಲಿ ನಾವು ಕಷ್ಟಗಳಿಗೆ ಒಳಗಾಗುತ್ತೇವೆ. ಅಂತಹ ಸಂದರ್ಭದಲ್ಲಿ ಮಾತ್ರ ನಮಗೆ ಭಗವಂತನ ನೆನಪಾಗುತ್ತದೆ. ಸದಾಕಾಲ ಭಗವಂತನ ಆರಾಧನೆ ಮಾಡಬೇಕು. ಕಷ್ಟ–ಸುಖ ಎನ್ನುವುದು ನೆಪ ಮಾತ್ರ. ಈ ಭವಬಂಧನದಿಂದ ಅಂತಿಮ ಹಂತದ ಗುರಿ(ಮೋಕ್ಷ)ಯನ್ನು ಭಗವಂತನ ಆರಾಧನೆಯಿಂದ ಮಾತ್ರ ಸಾಧಿಸಬಹುದು. ಭಕ್ತನಾದವನು ಭಗವಂತನನ್ನು ನಂಬಿ ಆರಾಧಿಸಲು ಪ್ರಾರಂಭಿಸಿದ ಮೇಲೆ ಎಂತಹ ಕಷ್ಟ ಕಾರ್ಪಣ್ಯಗಳೆ ಬರಲಿ ದೇವರ ಮೇಲಿನ ನಂಬುಗೆಯನ್ನು ಬಿಡಬಾರದು. ಭಗವಂತನು ಭಕ್ತನನ್ನು ಹಲವು ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ಪರೀಕ್ಷಿಸುತ್ತಾನೆ. ದೈಹಿಕ ರೋಗ ಬಾಧೆಗಳನ್ನು ಕೊಟ್ಟು ನೋಡುತ್ತಾನೆ. ಮಾನಸಿಕವಾಗಿ ಅಧೀರನನ್ನಾಗಿಸಲು ಪ್ರಯತ್ನಿಸುತ್ತಾನೆ. ನಮ್ಮಲ್ಲಿರುವ ಆಸ್ತಿ, ಅಂತಸ್ತು, ಐಶ್ವರ್ಯವನ್ನು ಇಲ್ಲವಾಗಿಸುತ್ತಾನೆ. ಆಗಲೂ ನಾವು ಅವನ ಆರಾಧನೆ ಬಿಡದಿದ್ದರೆ, ಭಗವಂತನೆ ನಮಗೆ ಶರಣಾಗುತ್ತಾನೆ ಎನ್ನುವುದು ಇಲ್ಲಿನ ವಚನದ ಸಾರವಾಗಿದೆ. ಇದನ್ನು ನಾವು ಪಾಲಿಸೋಣ.
