ವೇದವ್ಯಾಸರ ಶಿವಪುರಾಣಸಾರ: ಹಿಮಾಲಯವಾಸ ಬಯಸಿದ ಸತಿ

ಶೃಂಗಾರಮಯವಾದಂತಹ ಚಕ್ರವಾಕ ದಂಪತಿಗಳು, ಸಾರಸಪಕ್ಷಿಗಳು ಅಲ್ಲಿ ಇಂಪಾಗಿ ಧ್ವನಿಮಾಡುತ್ತಾ ಮನಸ್ಸಿಗೆ ಸಂತೋಷವನ್ನುಂಟುಮಾಡುತ್ತವೆ. ಆ ಶೈಲವು ಶೃಂಗಾರಕ್ಕೆ ಅನುಕೂಲವಾಗಿದೆ. ಆ ಮೇರುಪರ್ವತ ಶಿಖರದಲ್ಲಿ ಅಷ್ಟದಿಕ್ಪಾಲಕರ ಭವನಗಳಿವೆ. ಮೇಲಿನ ಶಿಖರದಲ್ಲಿ ಸ್ವರ್ಗವು ಇರುವುದು. ಅಲ್ಲಿ ರಂಭೆ ಮೊದಲಾದ ಸುರಸುಂದರಿಯರು ಇರುವರು. ಇಂಥ ಮನೋಹರವಾದ ಮಹಾಮೇರುಪರ್ವತದಲ್ಲಿ ವಿಹರಿಸಲು ನಿನಗೆ ಅಪೇಕ್ಷೆಯುಂಟೇ? ಮೇರುಪರ್ವತದಲ್ಲಿ ಶಚೀದೇವಿಯು ಅಪ್ಸರೆಯರೊಡನೆ ಕೂಡಿ ನಿತ್ಯವೂ ನಿನ್ನ ವಿಹಾರಕ್ಕೆ ಸಹಾಯ ಮಾಡುವಳು. ಅಥವಾ ಸತ್ಪುರುಷರಿಗೆ ಆವಾಸವೂ ಪರ್ವತೋತ್ತಮವೂ ಆದ ನನ್ನ ವಾಸಸ್ಥಾನವಾದ ಕೈಲಾಸದಲ್ಲಿ ವಾಸಿಸಲು ಅಪೇಕ್ಷಿಸುವೆಯಾ? ಅಲ್ಲಿ ಕುಬೇರನ ರಾಜಧಾನಿಯಾದ ಅಲಕಾನಗರ ಇದೆ. ಪವಿತ್ರವಾದ ಗಂಗಾನದಿ ಹರಿಯುತ್ತದೆ.

ಪೂರ್ಣಚಂದ್ರನಂತೆ ಬೆಳ್ಳಗಿರುವ ಆ ರಜತಗಿರಿಯ ಗುಹೆ ಮತ್ತು ತಪ್ಪಲುಗಳಲ್ಲಿ ಅನೇಕ ಬ್ರಹ್ಮಕನ್ಯೆಯರು, ಅನೇಕ ಸಾಧುಮೃಗಗಳು, ಮನೋಹರವಾದ ಸರೋವರಗಳಿವೆ. ಹೀಗೆ ಎಲ್ಲಾ ಗುಣಗಳಿಂದಲೂ ಕೂಡಿರುವ ಕೈಲಾಸಪರ್ವತವು ಮೇರುಪರ್ವತವನ್ನು ಮೀರಿಸುತ್ತದೆ. ಹೇಳು ನಿನ್ನ ವಾಸಕ್ಕೆ ಯೋಗ್ಯವಾದ ಪರ್ವತ ಯಾವುದು ಬೇಕೆಂದು? ಅಲ್ಲಿ ಸುಂದರವಾದ ಗೃಹವನ್ನು ನಿರ್ಮಿಸುವೆ’ ಎಂದ ಶಿವ.

ಆಗ ಸತೀದೇವಿಯು ‘ಶಂಕರ, ಹಿಮಾಲಯದಲ್ಲಿಯೇ ನಿನ್ನೊಡನೆ ವಾಸಮಾಡುವೆ. ಆ ಮಹಾಗಿರಿಯಲ್ಲಿಯೇ ಯೋಗ್ಯವಾದ ವಾಸಸ್ಥಾನವನ್ನು ಕಲ್ಪಿಸು’ ಎಂದಳು.

ಶಂಕರನು ತುಂಬಾ ಸಂತೋಷಗೊಂಡು ಅವಳೊಡನೆ ಎತ್ತರವಾದ ಹಿಮಾಲಯ ಪರ್ವತದ ಶಿಖರಕ್ಕೆ ತೆರಳಿದ. ಅಲ್ಲಿ ಸಿದ್ಧ ಸುಂದರಿಯರು ವಿಹರಿಸುವರು. ಸುಂದರವಾದ ಪಕ್ಷಿಗಳು ವಾಸಿಸುವುವು. ಪದ್ಮ ಮತ್ತು ಕನ್ನೈದಿಲೆಗಳಿಂದ ಸರೋವರಗಳು ಕಂಗೊಳಿಸುವುವು. ರತ್ನಮಯವಾಗಿರುವ ಅದರ ಶಿಖರಗಳು ಹಲವೆಡೆ ವಿಚಿತ್ರವಾಗಿಯೂ, ಕೆಲವೆಡೆ ಬಾಲಸೂರ್ಯನಂತೆ ರಕ್ತವರ್ಣವುಳ್ಳದ್ದಾಗಿಯೂ ಶೋಭಿಸುವುವು. ಇಂತಹ ಹಿಮಾಲಯಪರ್ವತಕ್ಕೆ ಶಿವನು ಸತೀದೇವಿಯೊಡನೆ ಹೋದ.

ಆ ಶೈಲದಲ್ಲಿ ಸ್ಫಟಿಕದಂತೆ ಶುಭ್ರವಾದ ಮೇಘಗಳು ರಾರಾಜಿಸುತ್ತಿದ್ದವು. ಹಸುರಾದ ಹಚ್ಚನೆಯ ಹುಲ್ಲುಪ್ರದೇಶವೂ ನಿಬಿಡವಾದ ನೆರಳುಳ್ಳ ಮನೆಗಳೂ ಇದ್ದವು. ಕಮಲ ಮುಂತಾದ ಅನೇಕ ಪುಷ್ಪಗಳಿರುವ ಸರೋವರಗಳಲ್ಲಿದ್ದವು. ಅಲ್ಲಿನ ಮರಗಳಲ್ಲೆಲ್ಲಾ ಹೂವುಗಳು ಅರಳಿ, ಅದರ ಮಧುಪಾನಕ್ಕಾಗಿ ದುಂಬಿಗಳು ಮುತ್ತಿ ಝೇಂಕರಿಸುತ್ತಿದ್ದವು. ಆಗತಾನೇ ಅರಳಿದ ಸುಂದರವಾದ ಕಮಲ ಕನ್ನೈದಿಲೆಗಳು ಮೋಹಕಗೊಳಿಸುವಂತಿದ್ದವು. ಚಕ್ರವಾಕ, ಹಂಸ, ಸಾರಸ, ಬಕ, ನವಿಲು, ಕೋಗಿಲೆ ಮುಂತಾದ ಸುಂದರ ಪಕ್ಷಿಗಳು ಮನೋಹರವಾಗಿ ಧ್ವನಿಗೈಯ್ಯುತ್ತಿದ್ದವು.

ಪರ್ವತಗಣಗಳು, ತುರಂಗಮುಖರು, ಸಿದ್ಧರು, ವಿದ್ಯಾಧರಿಯರು, ಗುಹ್ಯಕರು, ಅಪ್ಸರೆಯರು, ದೇವಸ್ತ್ರೀಯರು, ಕಿನ್ನರಿಯರು ಮತ್ತು ಆ ಪರ್ವತದ ಸುಮಂಗಲೆಯರು, ಕನ್ಯೆಯರು, ಅಲ್ಲಿ ಸ್ವೇಚ್ಛೆಯಾಗಿ ವಿಹರಿಸುತ್ತಿದ್ದರು. ವೀಣೆ, ವಾದ್ಯ, ಮೃದಂಗ, ಪಟಹ ಮುಂತಾದ ವಾದ್ಯಗಳೊಡನೆ ಅಪ್ಸರೆಯರು ನರ್ತನಮಾಡುತ್ತಿದ್ದರು. ಅರಳಿದ ಹೂವುಗಳಿಂದ ಆವೃತವಾದ ಸುಂದರವಾದ ಅನೇಕ ಲತಾಗೃಹಗಳಿದ್ದವು. ನಿರ್ಮಲವಾದ ಸಣ್ಣ ಕೊಳಗಳೂ, ದೊಡ್ಡ ಸರೋವರಗಳೂ ಅಲ್ಲಿದ್ದವು. ಇಂತಹ ಹಿಮಾಲಯದಲ್ಲಿ ಶಂಕರನು ಹಿಮವಂತನ ರಾಜಧಾನಿಗೆ ಸಮೀಪದ ಒಂದು ಶಿಖರದಲ್ಲಿ ವಾಸಿಸುತ್ತಾ ಸತೀದೇವಿಯೊಡನೆ ಬಹುಕಾಲ ವಿಹರಿಸಿದ. ಹತ್ತು ಸಾವಿರ ವರ್ಷಗಳ ಪರ್ಯಂತ ಸತೀದೇವಿಯೊಡನೆ ಸುಖವಾಗಿ ವಾಸಮಾಡಿದ. ಕರ್ಮಾನುಷ್ಠಾನ, ತಪಸ್ಸು, ಆತ್ಮಸ್ವರೂಪಗಳಲ್ಲಿ ಆಸಕ್ತಿಯನ್ನು ಬಿಟ್ಟು, ರಾತ್ರಿ-ಹಗಲೂ ಸತೀದೇವಿಯಲ್ಲಿ ತುಂಬಾ ಅನುರಾಗವುಳ್ಳವನಾಗಿದ್ದ. ಸತೀದೇವಿ–ಪರಮೇಶ್ವರರಿಬ್ಬರೂ ಅನುರಾಗವೆಂಬ ವೃಕ್ಷಕ್ಕೆ, ನಿತ್ಯವೂ ಶೃಂಗಾರಭಾವಗಳೆಂಬ ಜಲವನ್ನೆರೆದು ಬೆಳೆಸಿದರು.

ಇಲ್ಲಿಗೆ ಸತೀಖಂಡದ ಇಪ್ಪತ್ತೆರಡನೆಯ ಅಧ್ಯಾಯ ಮುಗಿಯುತ್ತದೆ.