ಅಮೂಲ್ಯ ಜೀವವು

ಹಸಿರು ಗಿಡಮರಗಳ ತೂಗುಯ್ಯಾಲೆ,

ಪಲ್ಲವಗಳುದಿಸುವ ವಸಂತ ಕಾಲ,

ವರ್ಣರಂಜಿತ ಮೇ ಹೂಗಳ ಲಾಸ್ಯ

ಸೌಂದರ್ಯವೇ ಮೂರ್ತಿವೆತ್ತಂತಿದ್ದ ಆ ಸುಂದರ ಮಹಿಳೆ,

ಪ್ರಕಾಶಮಾನವಾಗಿ ಹೊಳೆಯುವ ಕಂಗಳು ಬಾಡಿದಂತೆ,

ಪೇಲವ ಮೊಗದಲೂ ಮಿನುಗುವ ಬೆಚ್ಚನೆ ನಗೆ, ಆ ನಗೆಯಲ್ಲಿ ಜೀವನದ ಹಸಿವು,

ಅವಳ ಘನತೆವೆತ್ತ ವ್ಯಕ್ತಿತ್ವವ ಕಂಡು ಹೆಮ್ಮೆ

ಅವಳ ಪ್ರೀತಿಯ ವೈಶಾಲ್ಯಕೆ ಸೂರ್ಯ ಚಂದ್ರರ ಹೊಳಹು,

ಕಾಲಚಕ್ರವು ಕರಗಿಸಿರಲಿಲ್ಲ ಸೌಂದರ್ಯ, ಕರುಣೆಯನ್ನು

ಅವಳ ಜಾಣ್ಮೆ, ಜೀವನ ಪ್ರೀತಿಗಳಿಂದ ಪ್ರಭಾವಿತ ನಾ,

ಅವಳ ಅಸ್ತಿತ್ವವೇ ಸಂಪತ್ತು ಸಮೃದ್ಧಿ

ಕೊನೆಗೂ ಸೋಲಿನನುಭವ ಯುದ್ಧದಲ್ಲಿ,

ಸ್ವರ್ಗಕ್ಕೇರಿತು ಅಮೂಲ್ಯ ಜೀವವು ಚಿನ್ನದ ಮೆಟ್ಟಲೇರಿ,

ತಡೆಯಲಾಗದು ಸಮಯವನ್ನು,

ಶಾಶ್ವತವಾದ ನೆಲೆಯ ಸೇರಿತು ಆತ್ಮವು