ಶಿವಮೊಗ್ಗದಲ್ಲಿ ಇತ್ತೀಚೆಗೆ ಕೋಮು ಗಲಭೆ ಆಯಿತು. ಮೃತನ ಅಂತ್ಯಕ್ರಿಯೆ ಸಂದರ್ಭದಲ್ಲಿ ಹಲವಾರು ಬಡ ಕುಟುಂಬಗಳ ಗುಡಿಸಲುಗಳ ಮೇಲೆ ಉದ್ರಿಕ್ತರು ದಾಳಿ ಮಾಡಿ, ನೀರು ಸಂಗ್ರಹಿಸುವ ಬ್ಯಾರೆಲ್ ಅನ್ನು, ಬಾಗಿಲನ್ನು ಒಡೆದುಹಾಕಿದರು. ಅವರ ದಿನಬಳಕೆಯ ವಸ್ತುಗಳನ್ನು ನಾಶಪಡಿಸಲಾಯಿತು. ಅವರೆಲ್ಲ ಮಾಧ್ಯಮದವರ ಮುಂದೆ ಹೇಳಿದ್ದು ‘ನಾವು ಬಡವರು, ಕೂಲಿ ಮಾಡಿ ಬದುಕುವವರು, ಒಂದು ಬ್ಯಾರೆಲ್ ಖರೀದಿಗೆ ಕನಿಷ್ಠ ಒಂದು ವರ್ಷವಾದರೂ ದುಡಿಯಬೇಕು. ನಮಗೆ ಈ ದೇವರು-ಧರ್ಮ-ಜಾತಿ ಯಾವ ಗೊಂದಲವೂ ಬೇಕಿಲ್ಲ. ನಮಗೆ ಹೊಟ್ಟೆ ತುಂಬಿಸಿಕೊಳ್ಳುವುದೇ ಕಷ್ಟವಾಗಿದೆ’. ಇಂಥ ಅಮಾಯಕರ ಮೇಲೆ ದಾಳಿ ಮಾಡಿ ಸಾಧಿಸುವುದೇನಿದೆ? ಇಂಥ ದಾಳಿಗಳಿಂದ ಆರೋಪಿಗಳಿಗೆ ಶಿಕ್ಷೆಯೂ ಆಗುವುದಿಲ್ಲ. ಕೊಲೆಯಾದವರ ಪ್ರಾಣ ಮರಳಿ ಬರುವುದೂ ಇಲ್ಲ. ಕೇವಲ ಸಮುದಾಯಗಳ ಮಧ್ಯೆ ದ್ವೇಷ ಹೆಪ್ಪುಗಟ್ಟುತ್ತದೆ. ಸಂಬಂಧವಿಲ್ಲದ ಯಾರ‍್ಯಾರೋ ಸಂಕಷ್ಟಕ್ಕೀಡಾಗಿ ನರಳುತ್ತಾರೆ, ಅಸಹಾಯಕತೆಯಿಂದ ಶಪಿಸುತ್ತಾರೆ.
