ಹಿಂದೆ ಮಲೆನಾಡಿನ ಹಳ್ಳಿಗಳಲ್ಲಿ ನೆಂಟರು ಬಂದರೆ ಹೆಂಗಸರು ಒಂದು ಬಿಂದಿಗೆಯಲ್ಲಿ ನೀರು ತಂದು ಅವರಿಗೆ ಕಾಲು ತೊಳೆದುಕೊಳ್ಳಲು ಜಗುಲಿಯಲ್ಲಿ ಇಟ್ಟು, ಅವರದೇ ಪರಿಭಾಷೆಯಲ್ಲಿ ‘ಬಂದ್ರೇ’ ಅಂತ ತುಂಬಾ ಅಕ್ಕರೆಯಿಂದ ಮಾತನಾಡಿಸಿ, ಅವರನ್ನು ಆದರದಿಂದ ಬರಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದರು. ನೆಂಟರು ಅಂದು ಅಲ್ಲಿಯೇ ಉಳಿದು, ಮನೆ ಮಂದಿಯೆಲ್ಲಾ ಅವರೊಂದಿಗೆ ಹರಟೆ ಹೊಡೆದು ಸಂತೋಷಪಡುತ್ತಿದ್ದರು. ಆದರೆ ಈಗ ಯಾರಲ್ಲೂ ಆ ತಾಳ್ಮೆ ಉಳಿದಿಲ್ಲ. ಮನೆಗೆ ನೆಂಟರು ಬಂದರೆ ಆ ಮನೆಯವರು ಮೊಬೈಲ್ ನೋಡುತ್ತಲೋ ಟಿ.ವಿ. ನೋಡುವುದರಲ್ಲೋ ಮುಳುಗಿಹೋಗಿ ‘ಇವನು ಯಾಕಾದರೂ ಬಂದನಪ್ಪಾ, ಎಷ್ಟೊತ್ತಿಗೆ ಹೋಗಿಯಾನೋ’ ಎಂಬಂತೆ ಕುಳಿತಿರುತ್ತಾರೆ! ಅದನ್ನು ನೋಡಿ, ಬಂದವನು ಆದಷ್ಟು ಬೇಗ ಕಾಲಿಗೆ ಬುದ್ಧಿ ಹೇಳುತ್ತಾನೆ.
