ಪುಣ್ಯಸ್ಥಳ ಅಭಿವೃದ್ಧಿ: ಅನಾರೋಗ್ಯಕರ ಚಿಂತನೆ ಸಲ್ಲ

ಏಕೆಂದರೆ, ಆರ್ಥಿಕ ಲಾಭ ಎಂದಕೂಡಲೇ ವಾಹನ ಸಂಚಾರ, ವಾಣಿಜ್ಯ ಸಂಕೀರ್ಣಗಳು, ಹೋಟೆಲ್ ವ್ಯಾಪಾರ, ಮದ್ಯದಂಗಡಿ, ವಸತಿ ನಿಲಯಗಳು, ರೋಪ್ ವೇ, ದೊಡ್ಡದೊಡ್ಡ ರಸ್ತೆಗಳ ಅಭಿವೃದ್ಧಿ, ಸೇತುವೆಗಳು, ನಿಲ್ದಾಣಗಳು, ಒಳಚರಂಡಿ, ಯಾತ್ರಿ ನಿವಾಸಗಳೆಲ್ಲ ಬಂದೇಬರುತ್ತವೆ. ಅಂದಹಾಗೆ, ನಮ್ಮ ಅಭಿವೃದ್ಧಿಯ ಕಲ್ಪನೆ ಸುತ್ತುತ್ತಿರುವುದೇ ಈ ವಿಷವರ್ತುಲದಲ್ಲಿ. ಹೀಗಾಗಿ, ಈಗಾಗಲೇ ಹೆಸರಾಂತ ಯಾತ್ರಾಸ್ಥಳಗಳೆಲ್ಲ (ಉದಾ: ನಂದಿ ಗಿರಿಧಾಮ, ಬೇಲೂರು, ಶ್ರವಣಬೆಳಗೊಳ, ಚಾಮುಂಡಿ ಬೆಟ್ಟ, ಜೋಗ್ ಜಲಪಾತ, ಮಲೆ ಮಹದೇಶ್ವರ, ಮೇಲುಕೋಟೆ, ಕಾಂಚೀಪುರಂ, ಶ್ರೀರಂಗಂ, ತಿರುಪತಿ, ಕನ್ಯಾಕುಮಾರಿ, ವೇಲಾಂಕಣಿ, ಶಿರಡಿ...) ಮಾರುಕಟ್ಟೆಗಳಂತೆ ಆಗಿಹೋಗಿವೆ. ಆದರೆ, ಇನ್ನೂ ಅಷ್ಟಾಗಿ ಬೆಳಕಿಗೆ ಬಾರದೆ ಅನಾಮಿಕವಾಗಿ ಉಳಿದುಕೊಂಡಿರುವ ಬೆಟ್ಟಗುಡ್ಡಗಳು, ದೇವಸ್ಥಾನಗಳು, ಚಾರಿತ್ರಿಕ ಸ್ಥಳಗಳು (ಉದಾ: ಬೆಳವಾಡಿ, ದೊಡ್ಡಗದ್ದವಳ್ಳಿ, ನುಗ್ಗೇಹಳ್ಳಿ, ಅರಳಗುಪ್ಪೆ, ಅಗ್ರಹಾರ ಬೆಳಗುಲಿ, ಅಮೃತಾಪುರ ಮುಂತಾದವು) ತಮ್ಮ ಪ್ರಶಾಂತ ವಾತಾವರಣವನ್ನು ಉಳಿಸಿಕೊಂಡು, ವಿರಳ ಸಂಖ್ಯೆಯಲ್ಲಿ ಬರುವ ಜಿಜ್ಞಾಸುಗಳಿಗೆ ನೆಮ್ಮದಿಯ ತಂಪನ್ನೀಯುತ್ತಿವೆ.

ಇದರಿಂದ ಒಂದು ಸಂಗತಿ ಸ್ಪಷ್ಟವಾಗುತ್ತದೆ. ಅದೇನೆಂದರೆ, ಆರ್ಥಿಕ ಪ್ರಯೋಜನದ ದೃಷ್ಟಿ ಬಂದ ಕೂಡಲೇ ಒಂದು ಪರಿಸರದ ಘನವಾದ ಅಂಶಗಳೆಲ್ಲವೂ ಕೆಲವೇ ವರ್ಷಗಳಲ್ಲಿ ಗತವೈಭವವಾಗುತ್ತವೆ. ಜೊತೆಗೆ ಹಣದೊಂದಿಗೆ ಅನೈತಿಕತೆ, ಭ್ರಷ್ಟಾಚಾರ, ಗುಂಪುಗಾರಿಕೆ, ರಾಜಕೀಯದಂತಹ ಅನಾರೋಗ್ಯಕರ ಅಂಶಗಳು ತಲೆ ಎತ್ತುತ್ತವೆ. ಆದ್ದರಿಂದ ಕೇಂದ್ರ ಮತ್ತು ರಾಜ್ಯ ಸರ್ಕಾರಗಳು ಪುಣ್ಯಸ್ಥಳಗಳನ್ನು ಜನಜಂಗುಳಿಯ ತಾಣಗಳನ್ನಾಗಿಸದೆ, ಅಲ್ಲಿಯ ಅಲೌಕಿಕ ಅನನ್ಯತೆಯನ್ನು ಹೇಗೆ ಅವಿಚ್ಛಿನ್ನವಾಗಿ ಉಳಿಸಿಕೊಳ್ಳಬಹುದು ಎನ್ನುವುದರತ್ತ ಗಮನ ಹರಿಸುವುದು ಸೂಕ್ತ. ಇಲ್ಲದಿದ್ದರೆ ‘ಹರುಷದ ಕೂಳಿಗೆ ಹೋಗಿ ವರುಷದ ಕೂಳನ್ನು ಕಳೆದುಕೊಂಡಂತೆ’ ಎನ್ನುವ ರೇಜಿಗೆಯ ಸ್ಥಿತಿ ಸೃಷ್ಟಿಯಾಗುತ್ತದಷ್ಟೆ. ತಾತ್ಕಾಲಿಕ ಆಕರ್ಷಣೆಗೆ ಮರುಳಾಗುವುದಕ್ಕಿಂತ ಚಿರಂತನವಾದ ನೆಮ್ಮದಿಯ ಬೆಲೆಯನ್ನು ನಾವು ಸರಿಯಾಗಿ ಅರ್ಥ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳಬೇಕಾದದ್ದು ಮುಖ್ಯ.

–ಬಿ.ಎಸ್.ಜಯಪ್ರಕಾಶ ನಾರಾಯಣ,ಬೆಂಗಳೂರು