ಅಂತರ ಮುಚ್ಚುವ ದಾರಿ ಇನ್ನೂ ದೂರ

ಆರ್ಥಿಕ ಕ್ಷೇತ್ರದಲ್ಲಿ ಪಾಲ್ಗೊಳ್ಳುವಂತಹ ಅವ­ಕಾಶ, ಶಿಕ್ಷಣ ಹಾಗೂ ಆರೋಗ್ಯದಂತಹ ಮಾನ­ದಂಡಗಳು ಬದುಕಿನ ಗುಣಮಟ್ಟ ಅಳೆಯುವಲ್ಲಿ ಮೂಲಭೂತವಾದವು. ಆದರೆ ಈ ಮಾನ­ದಂಡ­ಗಳಲ್ಲಿ ಗೋಚರಿಸಿರುವ ಸತ್ಯ ಎಂದರೆ ಲಿಂಗತ್ವ ಅಸ­ಮಾನತೆ ಎಂಬುದು ಭಾರತದಲ್ಲಿ ದೊಡ್ಡ­ಮಟ್ಟ­­ದಲ್ಲೇ ಮಡುಗಟ್ಟಿದೆ. ಈ ಮಾನದಂಡ­ಗಳಲ್ಲಿ ಕ್ರಮವಾಗಿ ಭಾರತ 134, 126 ಹಾಗೂ 141ನೇ ಸ್ಥಾನ ಪಡೆದಿದೆ. ಇದು ಕಳಪೆ ಸಾಧನೆ­ಯಲ್ಲದೆ ಮತ್ತೇನು? ಮಹಿಳೆಗೆ ಸಂಬಂಧಿಸಿದಂತೆ ಆರೋಗ್ಯ ಹಾಗೂ ಬದುಕು­ಳಿಯುವ ಮಾನದಂಡದಲ್ಲಿ ಅತ್ಯಂತ ಕಳಪೆ ಸಾಧನೆ ತೋರು­ತ್ತಿ­ರುವ ಮೊದಲ ರಾಷ್ಟ್ರ ಆರ್ಮೇನಿಯಾದ ನಂತರ ಎರಡನೇ ರಾಷ್ಟ್ರ­­ವಾ­ಗಿದೆ ಭಾರತ. ಬದುಕಿ­ನಲ್ಲಿ  ನೆಲೆ ನಿಲ್ಲಲು ಸಿಗ­ಬೇಕಾದ ಮೂಲಭೂತ ಅವಶ್ಯಕತೆ­ಗಳಿವು. ಅಷ್ಟೇ ಅಲ್ಲ, ಇವು ದೊರಕಿದಲ್ಲಿ ಹೆಣ್ಣು­ಮಕ್ಕಳು ಮೌನ ಬಲಿಪಶುಗಳಾಗುವುದಿಲ್ಲ. ಸಬಲೀ­ಕರ­ಣದ ಕಸುವು ನೀಡಲು ಇವು ಬೇಕೇ­ಬೇಕು. ಆದರೆ ಈ ಕ್ಷೇತ್ರಗಳಲ್ಲಿ ಭಾರತದ ಸಾಧನೆ ಸರಾಸರಿ ಪ್ರಮಾ­ಣ­ಕ್ಕಿಂತ ಕಡಿಮೆ ಇದೆ ಎಂಬುದು ಏನನ್ನು ಧ್ವನಿ­ಸುತ್ತದೆ? ಸವಕಲಾದ, ಅತಾರ್ಕಿಕ­ವಾದ, ಲಿಂಗತ್ವ ಪೂರ್ವಗ್ರಹಗಳನ್ನು ತೊಡೆ­ಯುವ­ವರೆಗೂ ನೀತಿ ನಿರೂಪಣೆಗಳಲ್ಲಿ ಅಳವ­ಡಿಸಿಕೊಳ್ಳಲಾಗುವ ಬದ­ಲಾವಣೆಗಳು ಆಲಂಕಾ­ರಿಕ­ವಾಗಿ ಮಾತ್ರ ಉಳಿಯುತ್ತವೆ.

ಕಾರ್ಮಿಕ ವಲಯದಲ್ಲಿ ಮಹಿಳೆಯರ ಸಂಖ್ಯೆ ಕ್ಷೀಣಿಸುತ್ತಿದೆ ಎಂಬುದನ್ನು ಈ ಹಿಂದೆ 2011–12ರ ಉದ್ಯೋಗ ಹಾಗೂ ನಿರುದ್ಯೋಗ  ಕುರಿ­ತಂತೆ ರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಮಾದರಿ ಸಮೀಕ್ಷೆಯ ವರ­ದಿಯೂ ಹೇಳಿತ್ತು. ಈ ಅಂಶ ಯೋಜನೆಗಳನ್ನು ರೂಪಿಸುವವರಿಗೊಂದು ಎಚ್ಚರಿಕೆಯ ಗಂಟೆಯಾ­ಗಿತ್ತು. ಈಗ ಡಬ್ಲ್ಯುಇಎಫ್ ವರದಿಯ ಪ್ರಕಾರ, ಒಂದೇ ಬಗೆಯ ಕೆಲಸ ಮಾಡುವ ಹೆಣ್ಣಿಗೂ, ಗಂಡಿಗೂ ಒಂದೇ ವೇತನ ಎಂಬುದು ಜಗ­ತ್ತಿನ ಎಲ್ಲಾ ರಾಷ್ಟ್ರಗಳಲ್ಲಿ ಈಗಲೂ ಮರೀಚಿ­ಕೆಯೇ ಆಗಿದೆ. ಈ ಅಂತರ ಮುಚ್ಚಲು ಇನ್ನೂ 81 ವರ್ಷ­ಗಳಾದರೂ ಬೇಕು ಎನ್ನುತ್ತದೆ ಈ ವರದಿ. ಆದರೆ ಒಂದೇ ಸಮಾಧಾನದ ಸಂಗತಿ ಎಂದರೆ ನಿಧಾನ­ಕ್ಕಾ­ದರೂ ಈ ಅಂತರ ಕಡಿಮೆ­ಯಾ­ಗುತ್ತಾ ಬರುತ್ತಿದೆ.

ಭಾರತ ಬಹಳ ಹಿಂದೆಯೇ ಮಹಿಳಾ ಪ್ರಧಾನಿ ಹೊಂದಿದ ರಾಷ್ಟ್ರ. ಅನೇಕ ಮಹಿಳಾ ಮುಖ್ಯ­ಮಂತ್ರಿ­ಗಳನ್ನೂ ಭಾರತ ಕಂಡಿದೆ. ಹೀಗಾಗಿ   ಮಹಿಳಾ ನೇತಾರರನ್ನು ಹೊಂದಿದ ರಾಷ್ಟ್ರ ಎಂಬ ಸೂಚ್ಯಂಕದಲ್ಲಿ ಭಾರತಕ್ಕೆ ಅಚ್ಚರಿಯ ಮೊದ­ಲನೇ ಸ್ಥಾನ ದಕ್ಕಿದೆ. ಈ ಅಧ್ಯಯನ ಪರಿಗಣನೆಗೆ ತೆಗೆ­ದುಕೊಂಡಿದ್ದ  ವರ್ಷಗಳಲ್ಲಿ 15 ವರ್ಷಗಳು ಇಂದಿರಾ ಗಾಂಧಿಯವರು ಪ್ರಧಾನಿ ಆಗಿದ್ದುದು ಇದಕ್ಕೆ ಕಾರಣ. ಆದರೆ ಸಂಸತ್‌ನಲ್ಲಿ ಮಹಿಳಾ ಪ್ರಾತಿನಿಧ್ಯ ವಿಚಾರದಲ್ಲಿ ಭಾರತಕ್ಕೆ ದಕ್ಕಿರುವುದು 111ನೇ ಸ್ಥಾನ. ಮಹಿಳೆಯರು ಸಚಿವ ಸ್ಥಾನ­ಗಳನ್ನು ಹೊಂದಿ­­ರುವಂತಹ ಮಾನದಂಡದಲ್ಲಿ 107ನೇ ಸ್ಥಾನ ಸಿಕ್ಕಿದೆ. ಹಾಗೆಯೇ ರಾಜಕೀಯ ಸಬ­ಲೀ­ಕರಣದ ಸೂಚ್ಯಂಕದಲ್ಲಿ ಭಾರತ 15ನೇ ಸ್ಥಾನ ಪಡೆದುಕೊಂಡಿರುವುದು ಮತ್ತೊಂದು ವಿಶೇಷ. ಸಾಮಾಜಿಕ ತಾರತಮ್ಯಗಳಲ್ಲಿ ನಲುಗಿ­ದರೂ ಕಾರ್ಯ­ಕ್ಷಮತೆಯ ದೃಷ್ಟಿಯಿಂದ ಮಹಿಳೆ­ಯರ ಸಾಧನೆ ಈ ಕ್ಷೇತ್ರದಲ್ಲಿ ಭಿನ್ನ ಕಥೆಯನ್ನು ಹೇಳು­ತ್ತದೆ. ಇದು ಸ್ಥಳೀಯ ಸಂಸ್ಥೆಗಳಲ್ಲಿ ಕಾರ್ಯ­­ನಿರ್ವಹಿಸುತ್ತಿರುವ ಮಹಿಳೆಯರ ಕಥಾನಕ. ಸಮು­ದಾಯಗಳಿಗೆ ಹೆಚ್ಚಿನ ಅನು­ಕೂಲ­ವಾಗುವ ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ಈ ಮಹಿಳೆಯರು ನಿರ್ಧಾರಗಳನ್ನು ಕೈ­ಗೊಳ್ಳಬಲ್ಲರು ಎಂಬುದನ್ನು ಈ ವರದಿ ಹೇಳಿದೆ. ಈ ಮಹಿಳೆಯರು ಅಷ್ಟೇನೂ ಸುಶಿಕ್ಷಿತರಾಗಿ­ರ­ದಿದ್ದರೂ, ಪುರುಷರಂತೆ ಅಷ್ಟೊಂದು ಅನುಭವ  ಹೊಂದಿರದಿದ್ದರೂ, ವಿಶೇಷ­ವಾಗಿ ಬಜೆಟ್ ನಿರ್ಧಾ­ರ­ಗಳನ್ನು ಕೈ­ಗೊಳ್ಳ­ಬೇಕಾದ ಸಂದರ್ಭ­ಗ­ಳಲ್ಲಿ ಸಮುದಾಯ­ಕ್ಕಾಗಿ ಹೆಚ್ಚಿನ ಸಂಪನ್ಮೂಲ­ಗಳನ್ನು ಒಟ್ಟು ಮಾಡು­ವಲ್ಲಿ ಯಶಸ್ವಿಯಾಗಿ­ದ್ದಾರೆ ಎನ್ನುತ್ತದೆ ಈ ವರದಿ. ಈ ಮಾಹಿತಿಯನ್ನು ಗಂಭೀರವಾಗಿ ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳಲು ಇದು ಸಕಾಲ. ಕೇಂದ್ರದಲ್ಲಿ ಅಧಿಕಾರಕ್ಕೆ ಬಂದಿರುವ ಬಿಜೆಪಿ ನೇತೃತ್ವದ ಎನ್‌ಡಿಎ ಸರ್ಕಾರಕ್ಕೆ ಇಲ್ಲಿ ಬಲವಾದ ಸಂದೇಶ­ವಿದೆ. ದಶಕಗಳ ಕಾಲ ನನೆಗುದಿಯಲ್ಲಿ ಸಿಲು­ಕಿರುವ ಮಹಿಳಾ ಮೀಸಲು ಮಸೂದೆಗೆ ಜೀವ ಕೊಡಲು ಕೇಂದ್ರ ಸರ್ಕಾರಕ್ಕೆ ಇದು ಪ್ರೇರ­ಣೆ­ಯಾಗಬೇಕು. ಕೆಲವು ರಾಜ್ಯಗಳು ಪಂಚಾ­ಯಿ­ತಿ­ಗಳಲ್ಲಿ ಶೇ 50ರಷ್ಟು ಮಹಿಳಾ ಮೀಸಲು ಅನು­ಷ್ಠಾನಗೊಳಿಸಿವೆ. ಇದನ್ನು ಎಲ್ಲಾ ರಾಜ್ಯಗಳೂ ಅನು­ಸರಿಸುವಂತೆ ಮಾಡುವುದೂ ಅಷ್ಟೇ ಅವಶ್ಯ. ನಿಜ ಹೇಳಬೇಕೆಂದರೆ, ಮಹಿಳೆಯರ ರಾಜಕೀಯ ಸಬಲೀಕರಣ, ಒಟ್ಟಾರೆ ಮಹಿಳೆಯರ ಸಬಲೀಕ­ರ­ಣಕ್ಕೆ ಹಾಗೂ ಆರೋಗ್ಯಕರ ರಾಷ್ಟ್ರ ನಿರ್ಮಾಣಕ್ಕೆ ಅನಿವಾರ್ಯ. ಸಾರ್ವಜನಿಕ ಆಡಳಿತ ವಲ­ಯ­ದಲ್ಲಿ ನಿರ್ಧಾರ ಕೈಗೊಳ್ಳುವ ವಿವಿಧ ಹಂತ­ಗಳಲ್ಲಿ  ಸಕ್ರಿಯವಾಗಿ ಪಾಲ್ಗೊಳ್ಳಲು ಸಂಸತ್ ಹಾಗೂ ಶಾಸನಸಭೆಗಳಲ್ಲಿ ಮಹಿಳೆಯರಿಗೆ ಪ್ರಾತಿನಿಧ್ಯ ಇರಬೇಕಾದುದು ಮುಖ್ಯ.

ಕೇಂದ್ರ ಹಾಗೂ ರಾಜ್ಯ ಸರ್ಕಾರಗಳು ಕಳೆದ ಅನೇಕ ವರ್ಷಗಳಿಂದ ಮಹತ್ವಾಕಾಂಕ್ಷೆಯ ಮಹಿಳಾ ಕೇಂದ್ರಿತ ಕಾರ್ಯಕ್ರಮಗಳನ್ನು ಅನಾ­ವರಣಗೊಳಿಸಿವೆ.  ಆದರೆ ಇವುಗಳಿಂದ ಆಗಿರುವ ಸಾಧನೆಗಳೇನು?  ಯೋಜನೆಗಳು ಎಷ್ಟರ ಮಟ್ಟಿಗೆ ಪ್ರಾಮಾಣಿಕವಾಗಿ ಅನುಷ್ಠಾನಗೊಂಡಿವೆ ಎಂಬು­ದರ ಪರಿಶೀಲನೆಯೂ ಅಗತ್ಯ. ಶತ ಶತಮಾನಗಳ ಅಂಧ ಶ್ರದ್ಧೆಗಳ ಸಂಕೋಲೆಗಳಿಂದ ನಾವಿನ್ನೂ ಬಿಡುಗಡೆ ಪಡೆಯುವುದು ಸಾಧ್ಯವಾಗಿಲ್ಲ ಎಂಬುದು ನಮ್ಮ ಯೋಜನೆಗಳ ಮಿತಿಗಳನ್ನು ಹೇಳುತ್ತದೆ. ಮಾಸಿಕ ಋತುಚಕ್ರ  ಅಥವಾ ಮಗು ಹೆತ್ತ ಸಂದರ್ಭಗಳಲ್ಲಿ  ಊರಾಚೆ ಗುಡಿಸಿಲಿನಲ್ಲಿ ಗೊಲ್ಲರ ಹಟ್ಟಿಗಳ ಹೆಣ್ಣುಮಕ್ಕಳು ಬದುಕ­ಬೇಕಾದ ಅಮಾನವೀಯ ಸ್ಥಿತಿಯನ್ನು ನಾವಿನ್ನೂ ಬದಲಿಸ­ಲಾಗಿಲ್ಲ  ಎಂಬುದು ಕಟು ವಾಸ್ತವ. ಆದರೆ ಇಂತಹ ಮೂಢನಂಬಿಕೆಗಳಿಂದ ಪಾರಾ­ಗಲು ಅನೇಕ ಹೆಣ್ಣುಮಕ್ಕಳು ತಮ್ಮ ಗರ್ಭ­ಕೋಶ­ಗಳನ್ನೇ ತೆಗೆಸಿಕೊಂಡಿದ್ದಾರೆನ್ನಲಾದ ವರದಿ, ಪ್ರಗತಿಯ ದಿಕ್ಕಿನ ವಿಪರ್ಯಾಸಗಳಿಗೆ ದಿಕ್ಸೂಚಿ. ಭ್ರೂಣದ ಲಿಂಗ ಪತ್ತೆ ಹಚ್ಚಿ  ಹೆಣ್ಣಭ್ರೂಣಗಳನ್ನು ಗರ್ಭ­ಪಾತ ಮಾಡಿಸಿಕೊಳ್ಳಲೂ ಆಧುನಿಕ ವೈದ್ಯ­ಕೀಯ ತಂತ್ರಜ್ಞಾನ ಪಿತೃಪ್ರಧಾನ ಸಂಸ್ಕೃತಿಯ ಉಳಿವಿನ ನೆರವಿಗೆ ಬರು­ತ್ತಿದೆ.  ಹೀಗಾಗಿಯೇ  ರಾಷ್ಟ್ರದಲ್ಲಿ ಗಂಡು, ಹೆಣ್ಣು­ಮಕ್ಕಳ ಲಿಂಗ ಅನುಪಾತ ಕುಸಿ­ಯು­ತ್ತಲೇ ಸಾಗಿದೆ.  ಈ ನಿಟ್ಟಿನಲ್ಲಿ ಕಳಪೆ ಸಾಧನೆ  ತೋರುತ್ತಿ­ರುವ 20 ರಾಷ್ಟ್ರಗಳ ಸಾಲಿಗೆ ಭಾರತವೂ ಸೇರಿದೆ ಎಂಬುದನ್ನು ನಾವು ಗಂಭೀರವಾಗಿ ಪರಿಗಣಿಸ­ಬೇಕಲ್ಲವೆ?

ರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಅಪರಾಧ ದಾಖಲೆಗಳ  ಬ್ಯೂರೊ ಪ್ರಕಾರ, ಪ್ರತಿ 21 ನಿಮಿಷಗಳಿಗೆ ಒಂದು ಅತ್ಯಾ­ಚಾರ ಪ್ರಕರಣ ಸಂಭವಿಸುತ್ತಿದೆ.  ಆದರೆ ಇಂತಹ ಅತ್ಯಾಚಾರಕ್ಕೆ ಕಾರಣಗಳೇನು ಎಂಬ ಬಗ್ಗೆ  ಸ್ವತಃ ಪೊಲೀಸರಲ್ಲಿ ಅನೇಕ ಪೂರ್ವಗ್ರಹಗಳಿವೆ. ಇದನ್ನು ಪುಷ್ಟೀಕರಿಸುವ ಇತ್ತೀಚಿನ ತಾಜಾ ಉದಾಹರಣೆ ಇಲ್ಲಿದೆ. ಉತ್ತರಪ್ರದೇಶದಲ್ಲಿ ಹೆಚ್ಚುತ್ತಿರುವ ಲೈಂಗಿಕ ಅಪರಾಧಗಳಿಗೆ ಸಂಬಂಧಿಸಿದಂತೆ ಮಾಹಿತಿ ಹಕ್ಕು ಅಡಿ ಮಾಹಿತಿ ಹಕ್ಕು ಕಾರ್ಯ­ಕರ್ತರೊಬ್ಬರು ಪ್ರಶ್ನೆಗಳನ್ನು ಕೇಳಿದ್ದರು.  ಇದಕ್ಕೆ ಉತ್ತರ ಪ್ರದೇಶ ಪೊಲೀಸರು ನೀಡಿರುವ ಉತ್ತರ­ಗಳು ನಮ್ಮನ್ನು ದಂಗುಬಡಿಸುತ್ತವೆ. ಮೊಬೈಲ್ ಫೋನ್, ಹೆಣ್ಣುಮಕ್ಕಳು ಧರಿಸುವಂತಹ ಪಾಶ್ಚಿ­ಮಾತ್ಯ ಉಡುಪು  ಹಾಗೂ ಮನರಂಜನೆ ಇಲ್ಲದಿ­ರುವುದೇ ಮುಂತಾದ ಅಂಶಗಳು ಅತ್ಯಾಚಾರ­ಗಳಿಗೆ ಕಾರಣ ಎಂದು ಪೊಲೀಸರು ವ್ಯಾಖ್ಯಾನಿ­ಸಿದ್ದಾರೆ. ಗಂಡು ಹೆಣ್ಣುಮಕ್ಕಳು ಹೆಚ್ಚಾಗಿ ಬೆರೆ­ಯುವುದೂ ಅತ್ಯಾಚಾರಗಳಿಗೆ ಇನ್ನೊಂದು ಕಾರಣ ಎಂಬುದು ಮತ್ತೊಂದಿಷ್ಟು ಠಾಣೆಗಳ ಪೊಲೀಸರ ಅಭಿಪ್ರಾಯ.
ಮಹಿಳೆಯರ ಮೇಲಿನ ಅಪರಾಧಗಳನ್ನು ನಿರ್ವಹಿಸಬೇಕಾದ ಪೊಲೀಸರಲ್ಲೇ ಇಂತಹ   ಮನೋ­ಭಾವಗಳು ಅಂತರ್ಗತವಾಗಿರುವಾಗ ಹೆಣ್ಣುಮಕ್ಕಳಿಗೆ  ಇವರು ಯಾವ ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ನ್ಯಾಯ ದೊರಕಿಸಿಕೊಡಬಲ್ಲರು? ಎಷ್ಟರಮಟ್ಟಿಗೆ ವಸ್ತುನಿಷ್ಠ ತನಿಖೆ ಸಾಧ್ಯವಾಗುತ್ತದೆ?  ಎಂಬುದು ಪ್ರಶ್ನೆ. ಮಹಿಳೆಯರ ಮೇಲಿನ ಅಪರಾಧಗಳ ನಿರ್ವ­ಹಣೆಗೆ ಅಗತ್ಯವಾಗಿ ಇರಬೇಕಾದ ಸಂವೇ­ದ­ನಾಶೀಲತೆಯ ಕೊರತೆಯನ್ನು  ಈ ಅಭಿಪ್ರಾಯ­ಗಳು ಸಾರಿ ಹೇಳುತ್ತವೆ.

ಬಿಹಾರದ ಕಲೆ, ಸಂಸ್ಕೃತಿ ಹಾಗೂ   ಯುವ­ಜನ ವ್ಯವಹಾರ ಸಚಿವ ಬಿನಯ್ ಬಿಹಾರಿ ಅವರಂತೂ, ಅತ್ಯಾಚಾರ ಪ್ರಕರಣಗಳಿಗೆ ಮಾಂಸಾ­ಹಾರ ಸೇವನೆಯೂ ಕಾರಣ ಎಂದು ಕಳೆದ ಜೂನ್‌ನಲ್ಲಿ ಹೇಳಿದ್ದು ವರದಿಯಾ­ಗಿತ್ತು. ರಾಜ­ಕಾರಣಿಗಳು ಹಾಗೂ ಸಾರ್ವಜನಿಕ ವ್ಯಕ್ತಿಗಳಲ್ಲಿ ಕಂಡುಬರುವ ಇಂತಹ ಅಸೂಕ್ಷ್ಮ ಮನ­ಸ್ಥಿತಿ ಕುರಿತ ಟೀಕೆ ಟಿಪ್ಪಣಿ­ಗಳು ಮಾಧ್ಯಮ­ಗಳಲ್ಲಿ ವ್ಯಾಪಕ ಪ್ರಚಾರ ಪಡೆ­ದಿವೆ. ಹೀಗಿದ್ದೂ ಅವೇ  ಸವಕಲು ಮಾತುಗಳ ಪುನರಾವರ್ತನೆ­ಗಳಿಗೆ ಏನು ಹೇಳಬೇಕು?

ದ್ವಂದ್ವಗಳ ನಾಡು ನಮ್ಮದು. ಒಂದೆಡೆ ಮಹಿಳಾ ಶಕ್ತಿ ಅನೇಕ ಕ್ಷೇತ್ರಗಳಲ್ಲಿ ಮುನ್ನಡೆ ಸಾಧಿ­ಸುತ್ತಿದೆ. ಗಂಡು, ಹೆಣ್ಣು ಸಮಾನರೆಂದು ಹೇಳುವ ಭಾರತದ ಸಂವಿಧಾನ ನೀಡಿರುವ ಬಲ ಬಹು ದೊಡ್ಡದು. ಮಹಿಳಾ ಹಕ್ಕುಗಳಿಗೆ ಸಂಬಂ­ಧಿಸಿ­ದಂತೆ ಅನೇಕ ಕಾನೂನುಗಳೂ ಇವೆ. ಹೀಗಿದ್ದೂ ಲಿಂಗಾನುಪಾತ  ಕುಸಿತ, ಶಾಲೆ­ಯನ್ನು ಮಧ್ಯ­ದಲ್ಲೇ ಬಿಡುವ ಹೆಣ್ಣುಮಕ್ಕಳು ಹಾಗೂ  ಅಂತ­ರ್ಗತವಾಗಿರುವ ಪಿತೃ ಸಂಸ್ಕೃ­ತಿಯ ಸಮಾಜವನ್ನು ಹೆಜ್ಜೆಹೆಜ್ಜೆಗೂ ಭಾರತೀಯ ಮಹಿಳೆ ಎದುರಿಸು­ತ್ತಲೇ ಇದ್ದಾಳೆ.

ಮೈಕ್ರೊಸಾಫ್ಟ್ ಸಿಇಒ ಸತ್ಯ ನಾದೆಲ್ಲಾ  ಅವರು, ಮಹಿಳಾ ನೌಕರರು ವೇತನ ಏರಿಕೆಗಾಗಿ ‘ಕರ್ಮ’ವನ್ನು ನೆಚ್ಚಿಕೊಳ್ಳಬೇಕೆಂದು  ಹೇಳಿದ್ದು ವಿವಾದವಾಯಿತು.  ವೇತನ ಹೆಚ್ಚಳ ಕೇಳುವಾಗ ಮಹಿಳೆಯರು ಹೇಗೆ ವರ್ತಿಸಬೇಕೆಂಬ ಬಗ್ಗೆ ಅನುಚಿತವಾದ ಈ ಉಚಿತ ಸಲಹೆ ನೀಡಿ ನಂತರ ಆ ಮಾತುಗಳನ್ನು ಹಿಂತೆಗೆದು­ಕೊಂಡಿದ್ದೂ ಇತ್ತೀ­ಚೆಗೆ ಸುದ್ದಿಯಾ­ಯಿತು. ಅಂದರೆ  ದುಡಿಯುವ ರಂಗ­ದಲ್ಲಿ ಮಹಿಳೆ ಮತ್ತು ಪುರು­ಷರ ಮಧ್ಯೆ ಮುಂದು­ವ­ರಿ­ದಿರುವ ತಾರತಮ್ಯಗಳು ಹಾಗೂ ಅವರಿಂದ ವಿಭಿನ್ನ ಮನೋಧರ್ಮಗಳ ನಿರೀಕ್ಷೆ­ಗಳು  ಬದಲಾ­ಗು­ವುದು ಅಸಾಧ್ಯ ಎಂಬು­ದನ್ನು ಈ ಮಾತುಗಳು ತೋರಿಸಿಕೊಟ್ಟವು.  ನಾದೆಲ್ಲಾ ಅವರು ತಮ್ಮ ಮಾತು­­ಗಳಲ್ಲಿ ಧ್ವನಿಸಿದ ಅರ್ಥ ಸ್ಪಷ್ಟ­ವಿತ್ತು. ಮಹಿಳೆಯರು ಪುರುಷ­ರಂತ­ಲ್ಲದೆ   ಶಾಂತ­ವಾಗಿ, ಮೃದುವಾಗಿ ಪಾತ್ರ ನಿರ್ವ­ಹಣೆ ಮಾಡ­ಬೇಕು.  ವೇತನ ಏರಿಕೆ ಕೇಳುವ ಆಕ್ರಮಣ­ಕಾರಿ ಪಾತ್ರವನ್ನು ಪುರುಷರಿಗೇ ಬಿಟ್ಟು­-ಬಿಡ­ಬೇಕು.

ಡಬ್ಲ್ಯುಇಎಫ್ ಸೂಚ್ಯಂಕದಿಂದ ಒಂದು ಅಂಶ­ವಂತೂ ಮತ್ತೊಮ್ಮೆ ಸ್ಪಷ್ಟವಾಗಿದೆ. ತಾಯಿ, ಪತ್ನಿ, ಸೊಸೆ, ಸೋದರಿ, ಮಗಳಿಗೆ  ಗುಣಮಟ್ಟದ ಬದುಕು ಪೀಳಿಗೆ ಪೀಳಿಗೆಗಳಿಂದ ನಿರಾಕರಣೆ­ಯಾ­ಗುತ್ತಲೇ ಬರುತ್ತಿದೆ. ಗುಣಮಟ್ಟದ ಬದುಕಿನ ಸೂಚ್ಯಂಕ­ಗಳಲ್ಲಿ  ಆಕೆಯದು ಈಗಲೂ ಕೆಳಗಿನ ಸ್ಥಾನ­ಮಾನವೇ. ಸಂವಿಧಾನದಲ್ಲಿ ಹೇಳಿರುವ ಸಮಾ­­ನತೆಯ ಉಲ್ಲಂಘನೆ ಇದು. ಈ ಬಗ್ಗೆ ಮತ್ತೊಮ್ಮೆ ಡಬ್ಲ್ಯುಇಎಫ್ ವರದಿ  ನಮ್ಮ ಕಣ್ತೆ­ರೆಸಿದೆ. ರಾಷ್ಟ್ರದ 60 ಕೋಟಿ ಮಹಿಳೆಯರ  ಪೂರ್ಣಶಕ್ತಿಯ ಅನಾ­ವರಣಕ್ಕೆ ರಾಷ್ಟ್ರ­­­ವನ್ನು ಸಜ್ಜುಗೊಳಿಸುವುದು ಸರ್ಕಾರ ಹಾಗೂಸಮಾ­ಜದ ಹೊಣೆ.

ನಿಮ್ಮ ಅನಿಸಿಕೆ ತಿಳಿಸಿ: editpagefeedback@prajavani.co.in