ಕುದುರೆ ಲಾಯದಲ್ಲಿ ಕೂಲಿ ವಿಷ್ಣು

ಮೊದಲ ದಿನವೇ ಹಾಡಿನ ಚಿತ್ರೀಕರಣಕ್ಕೆ ಅಣಿ ಮಾಡಿಕೊಂಡೆವು. ‘ಕೃಷ್ಣಸ್ವಾಮಿ ರಾಮಸ್ವಾಮಿ’ ಹಾಡು ಅದು. ವಿಷ್ಣು ಹಾಗೂ ಶ್ರೀನಾಥ್ ಕುದುರೆ ಲಾಯದಲ್ಲಿ ಕೆಲಸ ಮಾಡುವ ಕೂಲಿ ಆಳುಗಳ ವೇಷದಲ್ಲಿ ಅಭಿನಯಿಸಬೇಕಿತ್ತು. ಲಕ್ಷ್ಮಿ ಕುದುರೆ ಮೇಲೆ ಗತ್ತಿನಿಂದ ಕುಳಿತು, ಚಾಟಿ ಬೀಸುತ್ತಾ ಇವರಿಬ್ಬರೂ ಕೆಲಸ ಮಾಡುವಂತೆ ಶಿಕ್ಷಿಸಬೇಕಿತ್ತು. ನೃತ್ಯ ನಿರ್ದೇಶಕ ಜಯರಾಂ ಅವರು ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ಎಂಟು ಗಂಟೆಗೆ ಸರಿಯಾಗಿ ಸಿದ್ಧವಿದ್ದರು. ಕಾಸ್ಟ್ಯೂಮ್ ತೊಟ್ಟು ಬಂದ ಜೂಲಿ ಲಕ್ಷ್ಮಿ ಬಹಳ ಅಂದವಾಗಿ ಕಾಣುತ್ತಾ ಇದ್ದಳು. ವಿಷ್ಣುವಿಗೆ ಶೂಟಿಂಗ್ ಡ್ರೆಸ್‌ನಲ್ಲಿ ಅವಳನ್ನು ಹೇಗೆ ನೋಡುವುದು ಎಂದು ಸಂಕೋಚ. ‘ಮೊದಲು ಅವಳು ಒಬ್ಬಳೇ ಇರುವ ದೃಶ್ಯಗಳನ್ನು ಶೂಟ್ ಮಾಡು. ಆಮೇಲೆ ನನ್ನದು, ಶ್ರೀನಾಥ್‌ದು ಶೂಟ್ ಮಾಡುವೆಯಂತೆ’ ಎಂದು ವಿಷ್ಣು ಹೇಳಿದ. ಒಪ್ಪದೇ ವಿಧಿ ಇರಲಿಲ್ಲ. ಜಯರಾಂ ಅವರಿಗೆ ಹೇಳಿ, ಜೂಲಿ ಲಕ್ಷ್ಮಿ ಒಬ್ಬಳೇ ಇದ್ದ ಭಾಗಗಳ ಚಿತ್ರೀಕರಣ ಪ್ರಾರಂಭಿಸಿದೆವು. 


ಮಧ್ಯಾಹ್ನ ಊಟದ ಹೊತ್ತಾದರೂ ವಿಷ್ಣು, ಶ್ರೀನಾಥ್ ಪತ್ತೆ ಇಲ್ಲ. ಲಕ್ಷ್ಮಿ ಪದೇಪದೇ, ಎಲ್ಲಿ ನಿಮ್ಮ ಹೀರೊಗಳು ಕಾಣುತ್ತಾ ಇಲ್ಲ ಎಂದು ಕೇಳಲಾರಂಭಿಸಿದಳು. ಇಲ್ಲೇ ಎಲ್ಲೋ ಇದ್ದಾರೆ, ಬರುತ್ತಾರೆ ಎಂದು ಸಬೂಬು ಹೇಳಿ ಸುಮ್ಮನಾದೆ.  ‘ಅಲ್ಲಾ ಕಣೋ, ಮೊದಲ ದಿನ ಬೇರೆ ಯಾವುದಾದರೂ ಸ್ಮಾರ್ಟಾಗಿ ಡ್ರೆಸ್ ಹಾಕಿಕೊಳ್ಳುವ ದೃಶ್ಯ ಶೂಟ್ ಮಾಡಬಾರದಿತ್ತೆ. ಇದೆಂಥಾ ಅವಸ್ಥೆ. ಒಳ್ಳೆ ಕುದುರೆಲಾಯದಲ್ಲಿ ಗೊಬ್ಬರ ಎತ್ತೋ ಹಾಡನ್ನ ಇಟ್ಟಿದೀಯಲ್ಲ’ ಎಂದು ವಿಷ್ಣು ನನ್ನನ್ನು ಬೈದ. ಬೇರೆ ಹಾಡು ಮಾಡಲು ಅನುಮತಿ ಸಿಕ್ಕಿರಲಿಲ್ಲ. ಆ ಲಾಯದಲ್ಲಿ ಕುದುರೆಗಳು ಸಿಕ್ಕಿದ್ದು ಮೂರೇ ದಿನದ ಮಟ್ಟಿಗೆ. ಆಮೇಲೆ ಅವು ಪುಣೆಗೆ ಹೋಗಿಬಿಡುತ್ತಿದ್ದವು. ಅಷ್ಟರೊಳಗೆ ಹಾಡಿನ ಚಿತ್ರೀಕರಣ ಮುಗಿಸುವುದು ಅನಿವಾರ್ಯವಾಗಿತ್ತು. ಇದನ್ನೆಲ್ಲಾ ಹೇಳಿದ ಮೇಲೂ ವಿಷ್ಣು ಪೇಚಾಟ ನಿಲ್ಲಲಿಲ್ಲ. ಲಕ್ಷ್ಮಿಯನ್ನು ಪರಿಚಯ ಮಾಡಿಸಿಕೊಡುವಾಗ ಒಳ್ಳೆಯ ಶರ್ಟ್-ಪ್ಯಾಂಟ್ ಹಾಕಿಕೊಂಡು ಬನ್ನಿ. ಆಮೇಲೆ ಹಾಡಿನ ಕಾಸ್ಟ್ಯೂಮ್ ಹಾಕಿಕೊಳ್ಳಿ ಎಂದು
ನಾನು ಐಡಿಯಾ ಕೊಟ್ಟೆ. 

ಅದನ್ನು ಕೇಳಿ ವಿಷ್ಣುವಿಗೆ ಸ್ವಲ್ಪ ಸಮಾಧಾನವಾಯಿತು. ಆದರೆ, ನಮ್ಮ ಸಂಭಾಷಣೆಯನ್ನು ಲಕ್ಷ್ಮಿ ಅಷ್ಟು ಹೊತ್ತಿಗಾಗಲೇ ಕದ್ದು ಕೇಳಿಸಿಕೊಂಡಿದ್ದಳು. ಅವಳದ್ದು ಚುರುಕು ಬುದ್ಧಿ. ಬುದ್ಧಿವಂತೆಯೂ ಹೌದು. ಖುದ್ದು ಅವಳೇ ಹೀರೊಗಳಿಗೆ ತನ್ನ ಪರಿಚಯ ಮಾಡಿಕೊಂಡಳು. ‘ಐ ಆಮ್ ಲಕ್ಷ್ಮಿ’ ಎಂದು ಅವಳು ತನ್ನನ್ನು ತಾನು ಪರಿಚಯಿಸಿಕೊಂಡಾಗ ವಿಷ್ಣು, ಶ್ರೀನಾಥ್‌ಗೆ ನಾಚಿಕೆಯಾಯಿತು. ಯಾಕೆಂದರೆ, ಅವರಿಬ್ಬರೂ ಹಾಡಿಗೆ ಅಗತ್ಯವಿದ್ದ ಚೆಡ್ಡಿ ಹಾಗೂ ಹರಕಲು ಅಂಗಿ ತೊಟ್ಟಿದ್ದರು. 

ಅದುವರೆಗೆ ಡ್ರೆಸ್ ಬಗ್ಗೆ ಅಷ್ಟು ತಲೆಕೆಡಿಸಿಕೊಂಡಿದ್ದ ವಿಷ್ಣು ಆಮೇಲೆ ಸುಮ್ಮನಾದ. ಇನ್ನೊಂದು ಸ್ನೇಹಕ್ಕೆ ಆ ಪರಿಚಯ ನಾಂದಿಯಾಯಿತು. ವಿಷ್ಣು, ಶ್ರೀನಾಥ್ ಆ ಕಾಸ್ಟ್ಯೂಮ್‌ನಲ್ಲೇ ಊಟ ಮಾಡಿದರು. ಹಾಡು ಅದ್ಭುತವಾಗಿ ಬಂದಿತು. ವಿಷ್ಣು, ಶ್ರೀನಾಥ್ ಬಹಳ ಬಿಚ್ಚು ಮನಸ್ಸಿನಿಂದ ಅಭಿನಯಿಸಿದ್ದರು. ಆ ಹಾಡು ಎಷ್ಟು ಯಶಸ್ವಿಯಾಯಿತೆಂದರೆ, ಒಂದು ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ಮಹಿಳಾ ವಿಮೋಚನೆಯ ರೂಪಕದಂತೆ ಆಯಿತು. ಹುಡುಗಿಯೊಬ್ಬಳು ಠಾಕುಠೀಕಾಗಿ ಡ್ರೆಸ್ ಮಾಡಿಕೊಂಡು ಕುದುರೆ ಮೇಲೆ ಕುಳಿತು, ಚಾಟಿ ಬೀಸುತ್ತಾ ಗಂಡಸರ ಕೈಲಿ ಕೆಲಸ ಮಾಡಿಸುವುದು ಆವತ್ತಿನ ದಿನಗಳಲ್ಲಿ ಕಾಲೇಜು ಹುಡುಗಿಯರನ್ನು ಆಕರ್ಷಿಸಿತು. ಕೆಲವು ಹುಡುಗಿಯರು ತಾವೂ ಕೈಲಿ ಚಾಟಿ ಹಿಡಿದುಕೊಂಡು ಆ ಹಾಡನ್ನು ಗುನುಗುವ ಮಟ್ಟಿಗೆ ಅದು ಜನಪ್ರಿಯವಾಯಿತು. 

ಇದೇ ಜೂಲಿ ಲಕ್ಷ್ಮಿಯನ್ನು ನಾನು, ವಿಷ್ಣು ಮದ್ರಾಸ್‌ನಲ್ಲಿ ಆರು ವರ್ಷಗಳ ಹಿಂದೆ ನೋಡಿದ್ದೆವು. ನಾವು ಬ್ರೂಸ್ ಲೀಯ ‘ಎಂಟರ್ ದಿ ಡ್ರ್ಯಾಗನ್’ ಸಿನಿಮಾ ನೋಡಲು ಓಷನ್ ಥಿಯೇಟರ್‌ಗೆ ಹೋಗಿದ್ದೆವು. ಏನಮ್ಮಾ... ಏನ್ ಚೆನ್ನಾಗಿದಾಳೆ ಎಂದು ಆಗ ನಾವಿಬ್ಬರೂ ಅವಳ ಬಗ್ಗೆ ಮಾತನಾಡಿಕೊಂಡಿದ್ದೆವು. ಆಗ ಆಕೆ ನಮ್ಮ ಜೊತೆ ಒಂದು ಮಾತನ್ನೂ ಆಡಿರಲಿಲ್ಲ. ನಾವು ಅಂದು ಕಂಡಿದ್ದ ಅದೇ ಜೂಲಿ ಲಕ್ಷ್ಮಿ ಈಗ ನಮ್ಮ ಸಿನಿಮಾ ನಾಯಕಿ ಆಗಿದ್ದುದು ನಮಗೆಲ್ಲಾ ಹೆಮ್ಮೆಯ ಹಾಗೂ ಸೋಜಿಗದ ವಿಷಯವಾಗಿತ್ತು. ಇದನ್ನೇ ಬದುಕಿನ ಐರನಿ ಎನ್ನುವುದು!