ಪಾಕಿಸ್ತಾನ: ಪ್ರತೀಕಾರಕ್ಕೆ ಗುರಾಣಿಯಾದ ಮಕ್ಕಳು

ತನ್ನ ಕಾರ್ಯತಂತ್ರಗಳನ್ನು ಹೆಣೆಯುವುದಕ್ಕೆ ಬೇಕಾದ ‘ಅಗತ್ಯ’ಗಳ ಪೂರೈಕೆಗೆ ಹಲವಾರು ವರ್ಷಗಳಿಂದ ಆಯ್ದ ಇಸ್ಲಾಂ ಗುಂಪುಗಳಿಗೆ ಬೆಂಬಲ ನೀಡುತ್ತಾ ಬಂದಿದ್ದ ಪಾಕಿಸ್ತಾನದ ಸೇನೆ, 6 ತಿಂಗಳ ಹಿಂದಷ್ಟೇ ತನ್ನ ಕಾರ್ಯವಿಧಾನವನ್ನು ಬದಲಿಸಿಕೊಂಡಿತ್ತು.
80ರ ದಶಕದಲ್ಲಿ ಆಫ್ಘಾನಿಸ್ತಾನದ ಮುಜಾಹಿದ್ದೀನ್‌ಗೆ ಬೆಂಬಲ ನೀಡಿದ್ದ ಸೇನೆ, 90ರ ದಶಕದಲ್ಲಿ ಭಾರತದ ವಿರುದ್ಧ ಹೋರಾಡುತ್ತಿದ್ದ ಜಿಹಾದಿಗಳನ್ನು ಪೋಷಿಸಿತು. 9/11ರ ಅಮೆರಿಕ ದಾಳಿಯ ಸಂದರ್ಭದಲ್ಲಿ ‘ಒಳ್ಳೆಯ’ ತಾಲಿಬಾನೀಯರಿಗೆ ರಕ್ಷಣೆ ನೀಡಿತು. ಆದರೆ, ಕೊನೆಗೂ ‘ಕೆಟ್ಟ’ ತಾಲಿಬಾನೀಯರನ್ನು ನಾಶ ಮಾಡಲು ನಿರ್ಧರಿಸಿತು. ಇದಕ್ಕೆ ಪ್ರತೀಕಾರವಾಗಿ ಸೇನಾ ಶಾಲೆಯಲ್ಲಿ 132 ಮಕ್ಕಳು ಹೆಣವಾದರು.

ಈ ವಿಧ್ವಂಸಕ ಕೃತ್ಯ ದೇಶದಾದ್ಯಂತ ಭೀತಿ ಮೂಡಿಸಿದೆ. ಸಾಕಷ್ಟು ಹಿಂದಿನಿಂದಲೂ ತಮ್ಮ ನಡುವೆಯೇ ಭಯೋತ್ಪಾದನೆ ಇದ್ದರೂ ಒಂದು ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ಅದರ ನಿರಾಕರಣದ ಸ್ಥಿತಿಯಲ್ಲೇ ಇಲ್ಲಿನ ಜನ ಬದುಕುತ್ತಾ ಬಂದಿದ್ದಾರೆ. 2013ರ ಜನವರಿ– ಫೆಬ್ರುವರಿಯಲ್ಲಿ ಬಲೂಚಿಸ್ತಾನದಲ್ಲಿ ಅವಳಿ ಬಾಂಬ್‌ ಸ್ಫೋಟಗೊಂಡು ಶಿಯಾ ಪಂಗಡದ 180 ಜನ ಅಸುನೀಗಿದ್ದರು. ಆಗ ‘ಅಲ್ಪಸಂಖ್ಯಾತರನ್ನು ಗುರಿಯಾಗಿಸಿ ನಡೆದ ಈ ದಾಳಿ ದುರದೃಷ್ಟಕರ’ ಎಂದು ಹೇಳಿ ಸರ್ಕಾರ ಕೈತೊಳೆದುಕೊಂಡಿತು.

ಇದಕ್ಕೆ ಮುನ್ನ, 2010ರ ಮೇ ತಿಂಗಳಲ್ಲಿ ಲಾಹೋರ್‌ನಲ್ಲಿ ಅಹಮದೀಯರ ಮಸೀದಿ ಸ್ಫೋಟಗೊಂಡಾಗ ಸುಮಾರು ನೂರು ಜನ ಬಲಿಯಾಗಿದ್ದರು. ಆಗಲೂ ಸರ್ಕಾರ ಇಂತಹುದೇ ಹೇಳಿಕೆ ನೀಡಿತ್ತು. 2012ರ ಅಕ್ಟೋಬರ್‌ನಲ್ಲಿ ಮಲಾಲಾ ಯೂಸುಫ್‌ ಝೈ (ಆಕೆ ಸಿ.ಐ.ಎ ಏಜೆಂಟ್‌ ಎಂದು ವ್ಯಾಪಕವಾಗಿ ಬಿಂಬಿಸಲಾಗಿತ್ತು) ಮೇಲೆ ಉಗ್ರರು ಗುಂಡಿನ ದಾಳಿ ನಡೆಸಿದಾಗ ‘ದಿಟ್ಟ ಶಾಲಾ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿನಿ ಮೇಲಿನ ಈ ದಾಳಿ ದುರ್ದೈವದ ಸಂಗತಿ’ ಎಂದು ಸರ್ಕಾರ ಹೇಳಿತ್ತು. ಈಗ 132 ಶಾಲಾ ಮಕ್ಕಳು ಕಗ್ಗೊಲೆಯಾಗಿದ್ದಾರೆ. ಈಗಲೂ ಸರ್ಕಾರದ ಪ್ರತಿಕ್ರಿಯೆ ಏನೆಂದು ವಿವರಿಸುವ ಅಗತ್ಯ ಇದೆಯೇ?

ಪಾಕಿಸ್ತಾನದಲ್ಲಿ ಭಯೋತ್ಪಾದನೆ ವಿರುದ್ಧದ ಜನಜಾಗೃತಿಗೆ ಇಲ್ಲಿನ ಪ್ರಮುಖ ರಾಜಕೀಯ ಮುಖಂಡರೇ ಅಡ್ಡಿ ಉಂಟು ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದಾರೆ, ಭಯೋತ್ಪಾದನೆ ವಿರುದ್ಧ ರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಒಮ್ಮತ ಮೂಡುವ ಸಾಧ್ಯತೆಯನ್ನು ತಡೆಯಲು ಪಿತೂರಿ ಸಂಚಿನ ಕಥೆಗಳನ್ನು ಉದ್ದೇಶಪೂರ್ವಕವಾಗಿಯೇ ಉತ್ತೇಜಿಸುತ್ತಾ ಬಂದಿದ್ದಾರೆ ಎಂಬ ಆರೋಪಗಳಿವೆ.

ಸೇನೆ ಇತ್ತೀಚೆಗೆ ತನ್ನ ಕಾರ್ಯಾಚರಣೆ ಆರಂಭಿಸುವವರೆಗೂ, ಉಗ್ರರೊಂದಿಗೆ ಮಾತುಕತೆ ನಡೆಸಬೇಕಾದ ಅಗತ್ಯವಿದೆ ಎಂದೇ ಮಾಜಿ ಕ್ರಿಕೆಟಿಗ ಹಾಗೂ ವಿರೋಧ ಪಕ್ಷದ ಮುಖಂಡ ಇಮ್ರಾನ್‌ ಖಾನ್‌ ಪ್ರತಿಪಾದಿಸುತ್ತಾ ಬಂದರು. 2013ರ ಚುನಾವಣೆಯಲ್ಲಿ ಸೋಲುವ ಭೀತಿಯಿಂದ ಪ್ರಮುಖ ಪಕ್ಷಗಳು ಈ ಹೇಳಿಕೆಯನ್ನು ವಿರೋಧಿಸುವ ಗೋಜಿಗೇ ಹೋಗಲಿಲ್ಲ. ಈ ಮೂಲಕ ಖಾನ್‌, ದೇಶದ ಅತಿ ದೊಡ್ಡ ಅಪಾಯವನ್ನು ಕಡೆಗಣಿಸಿ ‘ಭ್ರಷ್ಟಾಚಾರ’ದ ವಿಷಯವನ್ನೇ ಹೆಚ್ಚು ಪ್ರಸ್ತಾಪಿಸುತ್ತಾ ಬಂದರು.

ಶಾಲಾ ದುರ್ಘಟನೆಯಾದ ಮರುದಿನ ಪ್ರಧಾನಿ ನವಾಜ್‌ ಷರೀಫ್‌, ಭಯೋತ್ಪಾದನೆ ಪ್ರಕರಣಗಳಲ್ಲಿ ಭಾಗಿಯಾ­ದವ­ರಿಗೆ ಮರಣದಂಡನೆ ಶಿಕ್ಷೆ ಮೇಲೆ ಹೇರಿದ್ದ ನಿಷೇಧವನ್ನು ರದ್ದುಪಡಿಸಿದರು. ಆಕ್ರೋಶಭರಿತರಾಗಿದ್ದ ಜನ ಇದನ್ನು ಕೇಳಿ ಅಚ್ಚರಿಪಟ್ಟರು. ಆದರೆ ಅವರ ಸರ್ಕಾರ ಇಂತಹ ತೋರುಗಾಣಿಕೆಯ ಕ್ರಮಗಳಿಗೆ ಹೆಸರುವಾಸಿ.

ಷರೀಫ್‌ ಅವರ ಪಕ್ಷ ಕೆಲವು ಗುಂಪುಗಳೊಂದಿಗೆ ಚುನಾವಣಾ ಪೂರ್ವ ಮೈತ್ರಿ ಮಾಡಿಕೊಂಡಿದೆ. ಭಯೋತ್ಪಾದನಾ ವಿರೋಧಿ ಕ್ರಮಗಳಿಗೆ ಮುಂದಾಗುವ ಅಥವಾ ಪೊಲೀಸ್‌ ಮತ್ತು ಭಯೋತ್ಪಾದನಾ ವಿರೋಧಿ ಕೋರ್ಟ್‌ಗಳನ್ನು ಬಲಪಡಿಸುವ ಯಾವುದೇ ಪ್ರಯತ್ನ ನಡೆದಿಲ್ಲ. ನಿಷೇಧಿತ ಉಗ್ರ ಸಂಘಟನೆಗಳ ಮುಖಂಡರು ದೇಶದ ನಗರಗಳಲ್ಲಿ ರಾಜಾರೋಷವಾಗಿ ಓಡಾಡಿ ಕೊಂಡಿದ್ದಾರೆ. ಸಾರ್ವಜನಿಕ ಸಭೆಗಳಲ್ಲಿ ಭಾಗವಹಿಸು ತ್ತಿದ್ದಾರೆ. ಶಾಲಾ ಪಠ್ಯ ಧಾರ್ಮಿಕ ಪ್ರವಚನಗಳಿಂದ ತುಂಬಿಹೋಗಿದೆ. ಅರಬ್‌ ರಾಷ್ಟ್ರಗಳಿಂದ ಮದರಸಾಗಳಿಗೆ ಹೇರಳವಾಗಿ ಹಣ ಹರಿದು ಬರುತ್ತಿದೆ.

‘ಮಂಗಳವಾರದ ಘಟನೆಯ ಹೊಣೆ ಹೊತ್ತುಕೊಂಡಿರುವ ತಾಲಿಬಾನ್‌ ಉಗ್ರರನ್ನು ಖಂಡಿಸುವಿರಾ’ ಎಂಬ ವರದಿಗಾರರ ಪ್ರಶ್ನೆಗೆ ‘ಅಲ್ಲಿನ ಸನ್ನಿವೇಶ ಇನ್ನೂ ಸ್ಪಷ್ಟವಾಗಿಲ್ಲ. ಮೊದಲು ಪೆಶಾವರಕ್ಕೆ ತೆರಳಿ ವಸ್ತುಸ್ಥಿತಿ ಅರಿತು ಬಳಿಕ ಪ್ರತಿಕ್ರಿಯಿಸುವೆ’ ಎಂದು ಇಮ್ರಾನ್‌ ಖಾನ್‌ ಹೇಳಿದ್ದರು.

ಹಾಗೆ ನೋಡಿದರೆ, ಪಾಕಿಸ್ತಾನದಲ್ಲಿನ ಸನ್ನಿವೇಶ ಯಾವತ್ತೂ ಸ್ಪಷ್ಟವಾಗಿಲ್ಲ. ‘ವಿದೇಶಿ ಶಕ್ತಿ’ಗಳಿಂದ ಆಂತರಿಕ ಭದ್ರತೆಗೆ ಆತಂಕ ಉಂಟಾಗುತ್ತಿದೆ, ನಮ್ಮ ಸಮಸ್ಯೆಗಳೆಲ್ಲ ಇತರರ ಪಿತೂರಿಯ ಭಾಗ ಮಾತ್ರ ಎಂಬ ಭ್ರಮೆಯಿಂದ ಪಾಕಿಸ್ತಾನ ಈಗಲಾದರೂ ಹೊರ ಬರಬೇಕಾಗಿದೆ. ತಾಲಿಬಾನೀಯರ ಜೊತೆ ಮಾತುಕತೆ ನಡೆಸಬೇಕಾದ ಅಗತ್ಯ ನಮ್ಮ ಸರ್ಕಾರಕ್ಕೆ ಇಲ್ಲ. ಅದೇನಿದ್ದರೂ ಅವರನ್ನು ಕೋರ್ಟ್ ಕಟಕಟೆಯಲ್ಲಿ ನಿಲ್ಲಿಸುವಂತಹ ಕ್ರಮಗಳಿಗೆ ಮುಂದಾಗಬೇಕಾಗಿದೆ.

ಮೀರಾ ಸೇಥಿ, ಶೆಹರ್‌ಬಾನು ತಸೀರ್‌
ದಿ ನ್ಯೂಯಾರ್ಕ್ ಟೈಮ್ಸ್‌
(ಮೀರಾ ಸೇಥಿ ಲೇಖಕಿ ಮತ್ತು ‘ವಾಲ್‌ ಸ್ಟ್ರೀಟ್‌ ಜರ್ನಲ್‌’ನ ಮಾಜಿ ಸಹಾಯಕ ಸಂಪಾದಕಿ. ಶೆಹರ್‌ಬಾನು ತಸೀರ್‌ ಅವರು ಪತ್ರಕರ್ತೆ. ಇಬ್ಬರೂ ಲಾಹೋರ್‌ ನಿವಾಸಿಗಳು)