ಸಾಕಿದ ನಾಯಿ ಆಗಿದ್ದರೆ ಏನು ಕಥೆ ಆಗುತ್ತಿತ್ತೋ ಏನೋ? ನಾಯಿ ಸಾಕಿದವರ ಕಥೆ, ಅದು ಸತ್ತಾಗ ಅವರು ಸಂಕಟಪಟ್ಟ ಕಥೆ, ಅದನ್ನು ಮಣ್ಣು ಮಾಡಿದ ಕಥೆ, ಅದರ ಮೇಲೆ ಒಂದು ಸ್ಮಾರಕ ಕಟ್ಟಿದ ಕಥೆ ಕೇಳಿದ್ದೇನೆ. ನಾಯಿ ಸಾಕಿದವರು ಅದನ್ನು ಬಿಟ್ಟು ಪರ ಊರಿಗೆ ಹೋಗಲು ಆಗದೆ ಒದ್ದಾಡಿದ ಕಥೆಯನ್ನೂ ಕೇಳಿದ್ದೇನೆ. ಆದರೆ, ನಮ್ಮ ಫ್ಲಾಟಿನ ಸಾಕಿದ ನಾಯಿಯೂ ಅಲ್ಲದ, ಬೀದಿ ನಾಯಿಯೂ ಅಲ್ಲದ ನಮ್ಮ ನಾಯಿ ಹೀಗೆ ಬೀದಿ ಹೆಣವಾದ ಸುದ್ದಿ ಕೇಳಿ ನಾನೂ ಮಮ್ಮಲ ಮರುಗಿದೆ. ಸಾಯುವ ಹಾಗೆ ಕೂಗುತ್ತಿದ್ದ ಆ ನಾಯಿ ನಮ್ಮ ಫ್ಲಾಟಿನ ನಾಯಿಯೇ ಆಗಿತ್ತು. ಅದು ಜೀವ ಕಳೆದುಕೊಳ್ಳುವ ಮುನ್ನ, ಅದರ ರುಂಡ ಬೇರ್ಪಡುವ ಮುನ್ನ ನನ್ನನ್ನು, ನಮ್ಮ ಫ್ಲಾಟಿನವರನ್ನು ತನ್ನ ನೆರವಿಗೆ ಕರೆದಿರಬಹುದೇ? `ಒಬ್ಬರಾದರೂ ಬರ್ರೋ' ಎಂದು ಕೂಗಿರಬಹುದೇ? ಅಂದು ರಾತ್ರಿಯ ಅದರ ಕೂಗನ್ನು ನೆನಪಿಸಿಕೊಂಡರೆ ಹಾಗೆಯೇ ಅನಿಸುತ್ತದೆ.
ನಾವು ಯಾರಾದರೂ ಅದನ್ನು ಸಾಕಿದ್ದರೆ ಅದು ಹೀಗೆ ಬೀದಿ ಹೆಣವಾಗಲು ಬಿಡುತ್ತಿದ್ದೆವೆ? ನಮಗೆಲ್ಲ ಅಷ್ಟು ಪ್ರೀತಿ ತೋರಿದ ಮೂಕಪ್ರಾಣಿಯನ್ನು ನಾವು ಎಷ್ಟು ನಿಕೃಷ್ಟವಾಗಿ ಕಂಡುಬಿಟ್ಟೆವಲ್ಲ?
ಮನುಷ್ಯನೇ ಹಾಗೇನೋ? ಆತನಿಗಿಂತ ನಿಕೃಷ್ಟರು ಯಾರೂ ಇರಲಾರರೇನೋ? ಈಗ ಆ ನಾಯಿಯ ಪ್ರೀತಿಯನ್ನು ಎಲ್ಲಿ ಹುಡುಕೋಣ?