ಮಹಿಳಾ ಸಂವೇದನೆಯ ನಾಟಕ ‘ಅನಾಹತ’

ಆದರೆ, ಅನುಭವಿ ನಟಿ ಹಾಗೂ ನಿರ್ದೇಶಕಿ ಸುಷ್ಮಾರವರು ತಮ್ಮೆಲ್ಲಾ ಬಹುಮುಖ ಪ್ರತಿಭೆಯನ್ನು ಬಳಸಿಕೊಂಡು ಸೂಕ್ಷ್ಮ ಸಂವೇದನೆಯ ‘ಅನಾಹತ’ವನ್ನು ದೃಶ್ಯಕಾವ್ಯವಾಗಿ ಕಟ್ಟಿಕೊಡುವ ದಿಟ್ಟ ಪ್ರಯತ್ನವನ್ನು ಮಾಡಿದ್ದಾರೆ.

ಹಾಡು, ಸಂಗೀತ, ನೃತ್ಯ, ಅಭಿನಯ, ಪರಿಕರಗಳನ್ನು ಒಂದಕ್ಕೊಂದು ಪೂರಕವಾಗಿ ಸಂಯೋಜಿಸಿ ಇಡೀ ನಾಟಕವನ್ನು ನೋಡುಗರ ಕಣ್ಮನ ಸೆಳೆಯುವಂತೆ ಅನಾವರಣಗೊಳಿಸಿದ್ದಾರೆ. ಈ ನಾಟಕದಲ್ಲಿ ಬಳಸಿದ ರಂಗತಂತ್ರಗಳು ಬಲು ವಿಶಿಷ್ಟವಾಗಿವೆ.

ಲೈವ್ ಮತ್ತು ಪ್ಲಾಶ್‌ಗಳನ್ನು ಬ್ಲೆಂಡ್ ಮಾಡಿದ ರೀತಿ ನಿರ್ದೇಶಕಿಯ ಕ್ರಿಯಾಶೀಲತೆಗೆ ಸಾಕ್ಷಿಯಾಗಿದೆ. ಒಂದು ವೈಚಾರಿಕ ಪ್ರಜ್ಞೆಯ ಸೂಕ್ಮ ಸಂವೇದಿ ನಾಟಕವನ್ನು ರಂಗತಂತ್ರ ಸಂಯೋಜನೆಗಳ ಮೂಲಕ ಅದು  ಹೇಗೆ ಜನಸಾಮಾನ್ಯರಿಗೂ ತಲುಪಿಸಬಹುದು ಎನ್ನುವುದಕ್ಕೆ ‘ಅನಾಹತ’ ನಾಟಕ ಮಾದರಿಯಾಗಿದೆ.

ನಾಟಕದ ಇನ್ನೊಂದು ಪ್ರಮುಖ ಹೈಲೈಟ್ ಎಂದರೆ ಅರ್ಥಪೂರ್ಣ ಹಾಡುಗಳು. ಬಿ.ವಿ.ಭಾರತಿ, ಸಂಧ್ಯಾರಾಣಿ ಹಾಗೂ ರೇಣುಕಾ ನಿಡಗುಂದಿಯವರು ಬರೆದ ಹಾಡುಗಳಿಗೆ ಎಂ.ಡಿ.ಪಲ್ಲವಿ ಸಂಗೀತ ಸಂಯೋಜನೆ ಮಾಡಿ, ಹಾಡಿದ್ದಾರೆ. ಆದರೆ ಯಾಕೋ ಈ ಹಾಡುಗಳು ರಂಗಗೀತೆಗಳಾಗಿ ಮೂಡಿಬರದೇ ಭಾವಗೀತೆಗಳಂತೆಯೇ ಕೇಳಿಸುತ್ತವೆ.

ಈ ಹಾಡು ಸಂಗೀತಕ್ಕೆ ಪೂರಕವಾಗಿ ಕ್ಲಾಸಿಕಲ್ ನೃತ್ಯ ಸಂಯೋಜನೆಯನ್ನು ಎಸ್.ವಿ.ಸುಷ್ಮಾರವರೇ ಮಾಡಿದ್ದು ನೃತ್ಯ ರೂಪಕ ರಂಗದ ಮೇಲೆ ಅನಾವರಣಗೊಂಡಿದೆ. ರಂಗಮಾಧ್ಯಮದ ಬಹುತೇಕ ಕಲಾಸಾಧ್ಯತೆಗಳನ್ನು ಬಳಸಿಕೊಂಡಿದ್ದರಿಂದ ನಾಟಕ ಆಕರ್ಷಕವಾಗಿ ಮೂಡಿಬಂದಿದೆ.

ನಿರ್ದೇಶಕಿ ಸುಷ್ಮಾರವರೇ ಅಹಲ್ಯೆಯ ಪಾತ್ರದಲ್ಲಿ ನಟಿಸಿದ್ದು. ಅವರ ಭಾವತೀವ್ರತೆಯ ಅಭಿನಯಕ್ಕೆ ಪ್ರೇಕ್ಷಕರ ಚಪ್ಪಾಳೆಯ ಸ್ಪಂದನವೇ ಅವರ ಪ್ರತಿಭೆಗೆ ಸಾಕ್ಷಿಯಾಗಿತ್ತು. ಮಂಡೋದರಿಯಾಗಿ ಛಾಯಾ ಭಗವತಿ, ಗಾಂಧಾರಿಯಗಿ ಡಾ.ಬೃಂದಾ, ಊರ್ಮಿಳೆಯಾಗಿ ಡಾ.ಮಂಗಳಾ ಹಾಗೂ ರಾಧೆಯಾಗಿ ನಿತ್ಯಾ ಜೋಷಿ– ಈ ಕಲಾವಿದೆಯರೆಲ್ಲಾ ತಮ್ಮ ಪಾತ್ರಗಳಿಗೆ ಜೀವದುಂಬಿ ಅಭಿನಯಿಸಲು ಪ್ರಯತ್ನಿಸಿದ್ದಾರೆ.

ಮಹಿಳಾ ಕಲಾವಿದೆಯರನ್ನು ಪಾತ್ರವಾಗಿಸಲು ಶ್ರಮವಹಿಸಿದ ನಿರ್ದೇಶಕಿ ಅದ್ಯಾಕೋ ಪುರುಷ ಪಾತ್ರಗಳ ಅಭಿನಯಕ್ಕೆ ಅಷ್ಟೊಂದು ಗಮನ ಕೊಟ್ಟಿಲ್ಲ ಎನಿಸುತ್ತದೆ. ಆಂಗಿಕ ಹಾಗೂ ವಾಚಿಕದಷ್ಟೇ ಸಾತ್ವಿಕಾಭಿನಯದಲ್ಲೂ ತಮ್ಮ ಅಭಿನಯ ಸಾಮರ್ಥ್ಯವನ್ನು ಕಲಾವಿದರು ತೋರಬೇಕಿದೆ.

ವಿಭಿನ್ನ ಕಾಲಘಟ್ಟದ ಪಾತ್ರಗಳು ಒಂದೆಡೆ ಸೇರಿ ಮಹಿಳಾ ಜಗತ್ತಿನ ತಲ್ಲಣಗಳಿಗೆ ಧ್ವನಿಯಾಗುವ ಪ್ರಯತ್ನವನ್ನು ‘ಅನಾಹತ’ದಲ್ಲಿ ಮಾಡುತ್ತವೆ. ಪುರುಷ ಪ್ರಧಾನ ವ್ಯವಸ್ಥೆಯೊಳಗೆ ಮಹಿಳೆಯರ ಮೇಲೆ ನಡೆಯುವ ಯಜಮಾನಿಕೆಯನ್ನು ಮತ್ತು ಪುರುಷರು ತಮ್ಮ ಸ್ವಾರ್ಥ ಹಿತಾಸಕ್ತಿಗಾಗಿ ನಂಬಿದ ಹೆಣ್ಣನ್ನು ನಿರ್ಲಕ್ಷಿಸುವುದನ್ನು ಈ ನಾಟಕ ಪ್ರಶ್ನಿಸುತ್ತದೆ.

‘ಎಲ್ಲದಕ್ಕಿಂತಲೂ ಬದುಕು ಮುಖ್ಯ’ ಎಂದು ಸಾರುವ ಅಹಲ್ಯೆಯ ಕೊನೆಯ ಮಾತುಗಳು ನೊಂದ ಮಹಿಳಾ ಸಮುದಾಯಕ್ಕೆ  ಬದುಕಲು ಪ್ರೇರಣೆ ಕೊಡುವಂತಿದೆ. ಎಲ್ಲ ಸಂಕಟಗಳನ್ನು ಸವಾಲಾಗಿ ತೆಗೆದುಕೊಂಡು ಬದುಕುವ ಛಲವನ್ನು ಮಹಿಳೆಯರು ಬೆಳೆಸಿಕೊಳ್ಳಬೇಕು ಎನ್ನುವ ಈ ನಾಟಕದ ಆಶಯ ಸಾರ್ವಕಾಲಿಕವಾಗಿದೆ.