ನಿವಾರಣೆಯಾಗದ ಅಸಮತೋಲನ ಆಡಳಿತಯಂತ್ರದ ವೈಫಲ್ಯ ಅಕ್ಷಮ್ಯ

ವರದಿಯ ಅನುಷ್ಠಾನಕ್ಕಾಗಿ ಹತ್ತು ವರ್ಷಗಳ ಅವಧಿಯಲ್ಲಿ ₹ 19,016 ಕೋಟಿ ಅನುದಾನವನ್ನೇನೋ ಸರ್ಕಾರ ಬಿಡುಗಡೆ ಮಾಡಿದೆ. ಅದರಲ್ಲಿ ₹ 17,499 ಕೋಟಿ ಖರ್ಚಾಗಿದೆ. ಆದರೂ ಅತಿ ಮತ್ತು ಅತ್ಯಂತ ಹಿಂದುಳಿದ ತಾಲ್ಲೂಕುಗಳಲ್ಲಿ ಹೇಳಿಕೊಳ್ಳುವಂತಹ ಬದಲಾವಣೆ ಆಗಿಲ್ಲ ಎಂದರೆ, ಸರ್ಕಾರಕ್ಕಿರುವ ಕಾಳಜಿ ಎಂತಹದ್ದು ಎಂಬುದು ಗೊತ್ತಾಗುತ್ತದೆ. ಜತೆಗೆ ಬಿಡುಗಡೆಯಾದ ಹಣವನ್ನು ಪ್ರಭಾವಿ ಶಾಸಕರು ತಾವು ಪ್ರತಿನಿಧಿಸುವ ತಾಲ್ಲೂಕುಗಳಿಗೆ ಒಯ್ದಿರುವುದು ನಾಚಿಕೆಗೇಡು. ಅರ್ಹ ತಾಲ್ಲೂಕುಗಳ ಅನುದಾನ ಕಸಿದುಕೊಳ್ಳುವುದು ಒಳ್ಳೆಯ ಲಕ್ಷಣ ಅಲ್ಲ. ಈ ಹತ್ತು ವರ್ಷಗಳಿಗೆ ಸರ್ಕಾರ ₹ 25,438 ಕೋಟಿ ಅನುದಾನ ನಿಗದಿಪಡಿಸಿತ್ತು. ಆದರೆ ಅದಕ್ಕೆ ತಕ್ಕಂತೆ ಕ್ರಿಯಾ ಯೋಜನೆಯನ್ನು ಆಡಳಿತಯಂತ್ರ ಸಿದ್ಧಪಡಿಸಿಲ್ಲ. ಹಾಗಾಗಿ ಪೂರ್ಣ ಹಣ ಬಿಡುಗಡೆಯಾಗಿಲ್ಲ.

ಅತ್ಯಂತ ಹಿಂದುಳಿದ ತಾಲ್ಲೂಕುಗಳ ಪೈಕಿ ಹೆಚ್ಚಿನವು ರಾಜ್ಯದ ಉತ್ತರ ಭಾಗದಲ್ಲಿವೆ. ನಂಜುಂಡಪ್ಪ ವರದಿ ಸರ್ಕಾರದ ಕೈ ಸೇರುವವರೆಗೆ ಪ್ರಾದೇಶಿಕ ಅಸಮತೋಲನ ನಿವಾರಣೆ ಆ ಭಾಗಕ್ಕೆ ಕೇವಲ ಭಾವನಾತ್ಮಕ ಸಂಗತಿ ಆಗಿತ್ತು. ಈಗ ಕೈಯಲ್ಲಿ ನೀಲನಕ್ಷೆ ಇದೆ. ಆ ನೀಲನಕ್ಷೆಗೆ ಅನುಗುಣವಾಗಿ ಕೆಲಸಕಾರ್ಯಗಳು ನಡೆದಿದ್ದರೆ ಈ ವೇಳೆಗೆ ಆ ತಾಲ್ಲೂಕುಗಳ ಸ್ಥಿತಿ ಸ್ವಲ್ಪವಾದರೂ ಸುಧಾರಿಸುತ್ತಿತ್ತು. ಪ್ರಭಾವಿ ಶಾಸಕರು ಅನುದಾನ ದುರ್ಬಳಕೆ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುವುದನ್ನು ಅಧಿಕಾರಿಗಳು ತಪ್ಪಿಸಬೇಕಿತ್ತು.  ಯೋಜನೆಯ ಹಣವನ್ನು ನಿರ್ದಿಷ್ಟ ತಾಲ್ಲೂಕಿನ ಅಭಿವೃದ್ಧಿಗೇ ಬಳಸಿಕೊಳ್ಳಬೇಕಿದೆ ಎಂದು ಅವರಿಗೆ ಮನವರಿಕೆ ಮಾಡಿಕೊಡಬೇಕಿತ್ತು.

ಇದರ ಬದಲಿಗೆ ಶಾಸಕರ ಪ್ರಭಾವಕ್ಕೆ ಅಧಿಕಾರಿಗಳು ಮಣಿದಿರುವುದರಿಂದಲೇ ತೀರಾ ಹಿಂದುಳಿದ ತಾಲ್ಲೂಕುಗಳಿಗೆ ಏನೇನೂ ಸಿಕ್ಕಿಲ್ಲ.  ಈ ಅನ್ಯಾಯದಲ್ಲಿ ಅಧಿಕಾರಶಾಹಿಯ ಪಾತ್ರವೇ ಹೆಚ್ಚು. ಅತಿ ದಯನೀಯ ಸ್ಥಿತಿಯಲ್ಲಿರುವ ಜನರ ಏಳಿಗೆಯ ದೃಷ್ಟಿಯಿಂದ ರೂಪಿಸಿದ ಯೋಜನೆ ಜಾರಿಯಲ್ಲೂ ಅಧಿಕಾರಿಗಳ ಇಂತಹ ವರ್ತನೆ ಅಕ್ಷಮ್ಯ. ಇಂತಹ ಅಧಿಕಾರಿಗಳ ವಿರುದ್ಧ ಸರ್ಕಾರ ನಿರ್ದಾಕ್ಷಿಣ್ಯವಾಗಿ ಕಠಿಣ ಕ್ರಮ ಜರುಗಿಸಬೇಕು. ನಿಗದಿಪಡಿಸಿದ ಹಣ–ಯೋಜನೆ ಅರ್ಹ ತಾಲ್ಲೂಕಿಗೆ ತಲುಪಿಲ್ಲ. ಅಂದರೆ, ಯಾವ ತಾಲ್ಲೂಕಿನಲ್ಲಿ ಏನು ಕೆಲಸ ಕೈಗೆತ್ತಿಕೊಳ್ಳಬೇಕು ಎಂಬ ಸ್ಪಷ್ಟ ಕ್ರಿಯಾ ಯೋಜನೆಯನ್ನು ಸಿದ್ಧಪಡಿಸಿಕೊಳ್ಳದೆ ಅಧಿಕಾರಿ ವರ್ಗ ಕಾರ್ಯನಿರ್ವಹಿಸುತ್ತಿದೆ ಎಂದೇ ಅರ್ಥ.

ಪ್ರಾದೇಶಿಕ ಅಸಮತೋಲನ ನಿವಾರಣೆ ಹೆಸರಿನಲ್ಲಿ ಸಾವಿರಾರು ಕೋಟಿ ರೂಪಾಯಿ ಖರ್ಚಾಗಿದೆ. ಇದರ ಲೆಕ್ಕಪತ್ರ ಪರಿಶೀಲನೆ ಪಾರದರ್ಶಕವಾಗಿ ನಡೆಯಬೇಕು. ಈ ಯೋಜನೆ ಅಡಿಯಲ್ಲಿ ಆಗಿರುವ ಪ್ರಗತಿ, ಅದರಿಂದ ಜನರಿಗೆ ಆಗಿರುವ ಉಪಯೋಗ ಏನು ಎಂಬುದನ್ನು ಬಹಿರಂಗಪಡಿಸಬೇಕು. ಅಲ್ಲದೇ ಭೌತಿಕವಾಗಿ ಏನೇನು ಆಸ್ತಿ ಸೃಷ್ಟಿಯಾಗಿದೆ ಎಂಬುದೂ ಗೊತ್ತಾಗಬೇಕು. ಎಲ್ಲದಕ್ಕೂ ಹೊಣೆಗಾರಿಕೆ ನಿಗದಿಯಾಗಬೇಕು.