ಅಕಾಲ ಶಿಶುಗಳು

ಗೆರೆ ಗೀಚಿದಷ್ಟೇ ಸಲೀಸಾಗಿ ವ್ಯತ್ಯಾಸವನ್ನು
ಹೇಳಿಬಿಡುವ ನುರಿತ ನಾಲಿಗೆಗಳ ಹಂಗಿಲ್ಲದೆ
ಬದುಕುವ ಬಡಪಾಯಿಗಳಿಗೆ ಎರಡೂ ಒಂದೆ
ಬೆಳಕೆಂದರೆ ಕತ್ತಲು ಕತ್ತಲೆಂದರೆ ಬೆಳಕು

ಲೋಕದ ವ್ಯವಹಾರದಲ್ಲಿ ಕಣ್ಣಿನ ಜತೆಗಷ್ಟೇ
ಸಂಬಂಧವಿರಿಸಿಕೊಳ್ಳುವ ಅವು
ಒಳಗಿಳಿದಾಗ ಒಂದರೊಳಗೊಂದು ಲೀನವಾಗಿ
ಒಂದೇ ಆಗಿರುತ್ತವೆಯಷ್ಟೆ.

ಅಂದು ಅವಳು ಕೇಳಿದ್ದಳು–
‘ನಾಲ್ಕು ಗೋಡೆಗಳ ಒಳಗೇ ಇರುವ ನಮಗೆ
ಹೊರಗೆ ಅಮಾವಾಸ್ಯೆಯಾದರೇನು ಬೆಳದಿಂಗಳಾದರೇನು
ಎರಡೂ ಒಂದೇ...’ ಎಂದು.

ಉತ್ತರಿಸುವ ಗೊಡವೆಗೆ ಹೋಗದ
ನನ್ನನ್ನು ದುರುಗುಟ್ಟುತ್ತಾ ಮತ್ತೆ ನುಡಿದಿದ್ದಳು
‘ಬೆಳಕು ದೇಹದ ಮೇಲೂ ಬೀಳುತ್ತೆ
ಕಣ್ಣಿನ ಒಳಗೂ ಇಳಿಯುತ್ತದೆ
ದೇಹ ಕಾಣುತ್ತದೆ ಕಣ್ಣು ಕಾಣಿಸುತ್ತದೆ
ಆದರೆ ಒಳಗಣ್ಣಿನೊಳಗೆ ಕತ್ತಲು ಬೆಳಕುಗಳು
ಬೆಸೆದುಕೊಂಡು ಬೆಳದಿಂಗಳು ಹುಟ್ಟುತ್ತದೆ’ ಎಂದು.

ನಿರುತ್ತರನಾಗುತ್ತೇನೆ.

ಬೆಳಕಿನ ಹುಡುಕಾಟದಲ್ಲಿ
ಕತ್ತಲ ಎದೆಯ ಮೇಲೆ ಸರಳರೇಖೆಯಂತೆ ಮಲಗಿದ
ಬೆಳಕಿನ ಕೋಲಿಗೆ ಜೋತುಬಿದ್ದು ಜೀಕಾಡುವ ನಮಗೆ
ನಾಲ್ಕು ಗೋಡೆಗಳ ನಡುವೆ ನಿಂತ ಅವಳಷ್ಟು
ಸಲೀಸಾಗಿ ಮಾತನಾಡಲು ಬರುವುದಿಲ್ಲವಷ್ಟೆ.

ಹಾಗೂ ನಾವೆಲ್ಲರೂ
ಮಧುರವಾಗಿ ಒಂದರೊಳಗೊಂದು ಸೇರುವ ಅವರೆಡರ
ಮಿಥುನ ಕ್ರಿಯೆಯಿಂದ ಗರ್ಭಕಟ್ಟಿದ
ಕತ್ತಲ ಹೊಟ್ಟೆಯಿಂದ ಜಾರಿದ ಬೆಳಕಿನ ಭ್ರಮೆಯ ಅಕಾಲ ಶಿಶುಗಳಷ್ಟೆ.