ಎಲ್ಲ ಎಲ್ಲವ ಕಳಚಿ
ನೀಲಿಮ ನಭದ ಅಂತ್ಯರಹಿತಾದಿಮ ಪ್ರಭೆಯ
ಧ್ಯಾನಿಸುತ್ತ ಬೆತ್ತಲಾಗಬೇಕೆನಿಸುತ್ತದೆ ನಿನ್ನಂತೆ.
ಏಳುತ್ತೇನೆ ನನ್ನದೇ ಉಸಿರನ್ನ
ಮೈಯಲ್ಲಿ ತುಂಬಿಕೊಂಡು ಹಗುರವಾಗುತ್ತ
ಒಂದೊಂದೆ ಕ್ಷಿತಿಜಗಳ ಉಡುದಾರದಂತೆ ಕಳಚುತ್ತ
ನಿನ್ನಂತೆ ಬಯಲಾಗುವುದಕ್ಕೆ. ಆದರೆ
ಬಯಲು ಆಗಲೇ ಹಗಲು ಹೊತ್ತು ಬಿಸಿಲಿನ,
ರಾತ್ರಿ ಹೊತ್ತು ಕತ್ತಲೆ ಇಲ್ಲವೆ ಚಂದ್ರತಾರಾದಿಗಳ
ಮಂದ ಬೆಳಕಿನ ದಿರಸಿನಲ್ಲಿ
ಮರ್ಯಾದೆ ಮುಚ್ಚಿಕೊಂಡಿರುವಾಗ
ನಿನ್ನ ಬತ್ತಲೆಗೆ ಮಾದರಿಯನಿನ್ನೆಲ್ಲಿ ಹುಡುಕಲಿ
ಶಿವಲಿಂಗಾ?
ನಿಶ್ಶಬ್ದ