ಮಂತ್ರಿಗಳೆಂಬವರು ಮೊರೆವ ಹುಲಿಗಳು...

ಅಲ್ಲದ ಅಧಿಕಾರಿಯನ್ನು ದೊಡ್ಡ ಜಿಲ್ಲೆಗಳ ಜಿಲ್ಲಾಧಿಕಾರಿಯಾಗಿ ನೇಮಕ ಮಾಡುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ. ಕಂದಾಯ ಇಲಾಖೆಯವರೇ ಆದ, ಕೆಎಎಸ್‌ನಿಂದ ಐಎಎಸ್‌ಗೆ ಬಡ್ತಿ ಪಡೆದ ಅಧಿಕಾರಿಗಳಿಗೂ ಇಂಥ ಜಿಲ್ಲೆಗಳ ಉಸ್ತುವಾರಿ ಸಿಗುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ. ಮೊದಲು ಅವರು ಸಣ್ಣಪುಟ್ಟ ಜಿಲ್ಲೆಗಳಲ್ಲಿ, ಐಎಎಸ್ ಅಧಿಕಾರಿಗಳಿಗೆ ಸಹಾಯಕರಾಗಿ ಕೆಲಸ ಮಾಡಿ ಅನುಭವ ಪಡೆಯಬೇಕಾಗಿತ್ತು. ಜಿಲ್ಲಾ ಪೊಲೀಸ್ ವರಿಷ್ಠರ ನೇಮಕದಲ್ಲಿಯೂ ನೇರ ಐಪಿಎಸ್ ಅಧಿಕಾರಿಗಳಿಗೇ ಮೊದಲ ಮನ್ನಣೆ ಸಿಗುತ್ತಿತ್ತು. ಇವೆಲ್ಲ ಆಡಳಿತ ಬಿಗಿಯಾಗಿ ಇರಬೇಕು ಎನ್ನುವ ಜನಪ್ರತಿನಿಧಿಗಳು ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳಬೇಕಾದ ತೀರಾ ಕನಿಷ್ಠ ಕ್ರಮಗಳಾಗಿದ್ದುವು.

ಈಗ ಜನಪ್ರತಿನಿಧಿಗಳಿಗೇ ಆಡಳಿತದಲ್ಲಿ ಬಿಗಿ ಬೇಕಾಗಿಲ್ಲ. ಬೆಂಗಳೂರು ಸುತ್ತಮುತ್ತಲಿನ ವಿಧಾನಸಭಾ ಕ್ಷೇತ್ರಗಳಲ್ಲಿ ಗೆದ್ದುಬಂದ ಶಾಸಕರ ಹಿನ್ನೆಲೆಯನ್ನು ಕೊಂಚ ಗಮನಿಸಿ ನೋಡಿ. ಬಹುತೇಕ ಶಾಸಕರು ಭೂ ದಂಧೆಯಲ್ಲಿ ತೊಡಗಿದವರು. ಅವರದು ದೊಡ್ಡ ಲಾಬಿ. ಅವರು ತಮಗೆ ಬೇಕಾದಂತೆ ಕಾನೂನನ್ನು ಬಗ್ಗಿಸಬಲ್ಲವರು. ಬೆಂಗಳೂರು ಉತ್ತರದ ಒಂದು ತಾಲ್ಲೂಕಿನ ತಹಶಿಲ್ದಾರ್‌ವೊಬ್ಬರು ನಲವತ್ತು ಲಕ್ಷ ರೂಪಾಯಿ ಕೊಟ್ಟು ನೇಮಕವಾದರು.

ಅವರು ಅಲ್ಲಿ ಆರು ತಿಂಗಳೂ ಇರಲಿಲ್ಲ. ಐವತ್ತು ಲಕ್ಷ ರೂಪಾಯಿ ಕೊಟ್ಟವರೊಬ್ಬರು ಈಗ ಅಲ್ಲಿ ಬಂದು ಕುಳಿತಿದ್ದಾರೆ. ಮಧ್ಯದಲ್ಲಿ ಒಬ್ಬರು ಇಪ್ಪತ್ತು ಲಕ್ಷ ರೂಪಾಯಿ ಕೊಟ್ಟು, ಕಳೆದುಕೊಂಡು ಬೆಂಗಳೂರು ಗ್ರಾಮಾಂತರ ಜಿಲ್ಲೆಯ ಒಂದು ಊರಿನ ತಹಶಿಲ್ದಾರ್ ಆಗಿದ್ದಾರೆ.

ತಹಶಿಲ್ದಾರ್ ಹುದ್ದೆಗೇ ಇಷ್ಟು ಲಂಚ ಕೊಟ್ಟು ನೇಮಕ ಆಗುವವರು ಆರು ತಿಂಗಳೂ ಅಲ್ಲಿ ಇರುವುದು ಖಾತ್ರಿ ಆಗಿರದೇ ಇದ್ದರೆ ಅವರು ಎಷ್ಟು ವೇಗವಾಗಿ ಹಣ ಮಾಡಬೇಕು? ಯೋಚನೆ ಮಾಡಲಾದರೂ ಸಾಧ್ಯವೇ? ಅವರು ಬರೀ ಬಡ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಗಳ ಆದಾಯ ಪ್ರಮಾಣಪತ್ರಕ್ಕೆ ಸಹಿ ಹಾಕುತ್ತ ಇದ್ದರೆ ಆ ಹಣ ವಾಪಸು ಬರುತ್ತದೆಯೇ? ಒಂದೋ ಅವರು ತನ್ನನ್ನು ಅಲ್ಲಿಗೆ ತಂದ ಶಾಸಕ ಹೇಳಿದ ಕಡೆಗೆಲ್ಲ ರುಜು ಮಾಡಬೇಕು. ಇಲ್ಲವಾದರೆ ತನ್ನನ್ನು ಶಾಸಕನಿಗೆ ಪರಿಚಯಿಸಿದ ದಲ್ಲಾಳಿಗೆ ಕಚೇರಿಯ ಮೊಹರನ್ನು ಕೊಟ್ಟು ಕೈಕಟ್ಟಿಕೊಂಡಿರಬೇಕು.

ಎಲ್ಲ ತಹಶಿಲ್ದಾರ್ ಕಚೇರಿಗಳಲ್ಲಿ ಒಂದು ದಾಖಲೆ ಕೊಠಡಿ ಇರುತ್ತದೆ. ಅಲ್ಲಿ ಆಯಾ ತಹಶಿಲ್ ವ್ಯಾಪ್ತಿಯ ಎಲ್ಲ ಭೂದಾಖಲೆಗಳು ಇರುತ್ತವೆ. ಆ ಕೊಠಡಿಗೆ ತಹಶಿಲ್ದಾರ್ ಮತ್ತು ಸಂಬಂಧಪಟ್ಟ ಕಂದಾಯ ಅಧಿಕಾರಿಗಳು ಬಿಟ್ಟರೆ ಯಾರಿಗೂ ಪ್ರವೇಶ ಇರಬಾರದು. ಇರುವುದಿಲ್ಲ. ಆದರೆ ಬೆಂಗಳೂರು ನಗರ ಜಿಲ್ಲೆಯ ತಹಶಿಲ್ ಕಚೇರಿಗಳಲ್ಲಿ ಈಗ ಆ ಸ್ಥಿತಿ ಇದೆಯೇ? ತಹಶಿಲ್ದಾರರು ಆ ಕೊಠಡಿಯಲ್ಲಿ ಭದ್ರವಾಗಿ ಇರಬೇಕಾದ ದಾಖಲೆಗಳನ್ನೆಲ್ಲ  ತೆಗೆದುಕೊಂಡು ಶಾಸಕರ ಮುಂದೆ ಮಂಡಿಯೂರಿ ಕುಳಿತುಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದಾರೆ. ಅವರು ಹೇಳಿದಂತೆ ಆದೇಶ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದಾರೆ. ತಹಶಿಲ್ದಾರರಿಗಿಂತ ಶಾಸಕರಿಗೆ ಯಾವ ಕಡತದಲ್ಲಿ ಯಾವ ಮಾಹಿತಿ ಇದೆ ಎಂದು ಗೊತ್ತಿದೆ. ಏಕೆಂದರೆ ಮೊದಲೂ ಅವರು ಭೂ ದಂಧೆಯಲ್ಲಿಯೇ ಇದ್ದರು. ಈಗಲೂ ಅದರಲ್ಲಿಯೇ ಇದ್ದಾರೆ.

ರಾಜ್ಯದಲ್ಲಿ 2006ರವರೆಗೆ ನೇರವಾಗಿ ಆಯ್ಕೆಯಾದ ತಹಶಿಲ್ದಾರರೇ ಇರಲಿಲ್ಲ. ಇದ್ದವರೆಲ್ಲ ಪ್ರಮೋಟಿಗಳು. ಅವರಿಗೂ ವಯಸ್ಸಾಗಿತ್ತು. ಆಡಳಿತಕ್ಕೆ ಯೌವನ, ತಿಳಿವಳಿಕೆ ಮತ್ತು ದಕ್ಷತೆ ತರಬೇಕು ಎಂದು ತಹಶಿಲ್ದಾರರ ನೇಮಕಾತಿಗೆ ಸರ್ಕಾರ ನಿರ್ಧರಿಸಿತ್ತು. 1998ರ ತಂಡದ ನೇಮಕಾತಿ ಹಗರಣದಲ್ಲಿ ಸಿಲುಕಿತು. 1999ರ ತಂಡ ನೇಮಕ ಆದುದು 2006ರಲ್ಲಿ. ಇಪ್ಪತ್ತೆರಡು ವರ್ಷಗಳ ನಂತರ ತಹಶಿಲ್ದಾರ್ ಹುದ್ದೆಗೆ ನೇಮಕ ಆದ ತಂಡ ಅದು.

ಅವರೇ ಈಗ ಬೆಂಗಳೂರು ಸುತ್ತಮುತ್ತ ತಹಶಿಲ್ದಾರ್‌ರಾಗಿ ಕೆಲಸ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದಾರೆ. ಅವರ ಯೌವನ, ತಿಳಿವಳಿಕೆ ಮತ್ತು ದಕ್ಷತೆಯೆಲ್ಲ ಜನಪ್ರತಿನಿಧಿಗಳ ಕಾಲ ಬಳಿ ಡೊಗ್ಗಿ ಸಲಾಮು ಹಾಕುತ್ತಲಿದೆ. ಅಧಿಕಾರಿ ಸರ್ಕಾರದ ಸೇವಕ. ಆತ ಶಾಸಕನ ಅಡಿಯಾಳಲ್ಲ. `ನಾನು ಏನಿದ್ದರೂ ಕಾನೂನಿನ ಪಾಲಕ. ನಿಮ್ಮ ಕಾನೂನುಬಾಹಿರ ಕೆಲಸ ಮಾಡಲು ಅಲ್ಲ' ಎಂದು ಯಾವ ಅಧಿಕಾರಿಯೂ ಹೇಳಿದ ಸುದ್ದಿಯನ್ನು ನಾವು ಈ ಸರ್ಕಾರದಲ್ಲಿ ಕೇಳಿಲ್ಲ.

`ನೀವು ತಪ್ಪು ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದೀರಿ. ಸರ್ಕಾರದ ಆಸ್ತಿ ಲೂಟಿಯಾಗುವುದನ್ನು ತಡೆಯಲು ನಿಮ್ಮಿಂದ ಆಗುತ್ತಿಲ್ಲ. ಅದಕ್ಕಾಗಿ ನಿಮ್ಮನ್ನು ಅಮಾನತು ಮಾಡಿದ್ದೇವೆ' ಎಂದು ಸರ್ಕಾರದಲ್ಲಿ ಇದ್ದವರು ಅಧಿಕಾರಿಗಳಿಗೆ ಹೇಳಿದ್ದನ್ನೂ ನಾವು ಕೇಳಿಲ್ಲ. ಇಬ್ಬರೂ ಒಂದೇ ಕೆಲಸಕ್ಕೆ, ಒಂದೇ ಉದ್ದೇಶಕ್ಕೆ ಷಾಮೀಲು ಆದಂತೆ ಕಾಣುತ್ತದೆ.

ಇಲ್ಲವಾದರೆ ಒಬ್ಬ ತಹಶಿಲ್ದಾರ್ ಒಬ್ಬ ಶಾಸಕನಿಗೆ ಬಿಎಂಡಬ್ಲ್ಯು ಕಾರನ್ನು ಕೊಡುಗೆಯಾಗಿ ಕೊಡುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ. ಮಧ್ಯ ಕರ್ನಾಟಕದಲ್ಲಿ ನಡೆದ ತಹಶಿಲ್ದಾರ್‌ವೊಬ್ಬರ ಮದುವೆಗೆ ಒಬ್ಬ ಮಂತ್ರಿ ಮತ್ತು ಒಬ್ಬ ಶಾಸಕ ಹೆಲಿಕಾಪ್ಟರ್‌ನಲ್ಲಿ ಹೋಗಿ ಹಾಜರು ಆಗುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ. ಒಬ್ಬ ತಹಶಿಲ್ದಾರ್‌ರ ಹುಟ್ಟುಹಬ್ಬವನ್ನು ಭೂಗಳ್ಳರೆಲ್ಲ ಸೇರಿಕೊಂಡು ಕಚೇರಿಯಲ್ಲಿಯೇ ಆಚರಿಸಿ ಅವರಿಗೆ ಕೇಕು ತಿನ್ನಿಸುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ!

ನನಗೆ ನನ್ನ ಬಾಲ್ಯದ ದಿನಗಳು ನೆನಪಾಗುತ್ತವೆ. ನಮ್ಮ ಊರಿನ ತಹಶಿಲ್ದಾರ್ ಕಚೇರಿಗೆ ಬರುವಾಗ ಅವರ ಮುಂದೆ ಒಬ್ಬ ಪಟ್ಟೇವಾಲ ನಡೆದುಕೊಂಡು ಬರುತ್ತಿದ್ದ. ಆತ ದಾರಿಯಲ್ಲಿ ಅಡ್ಡ ಬಂದ ಜನರನ್ನು ನೊಣಗಳ ಹಾಗೆ `ಹುಷ್' `ಹುಷ್' ಎಂದು ಆಚೆ ಈಚೆ ಸರಿಸುತ್ತಿದ್ದ. ಜನರೂ ಊರಿನ ದಂಡಾಧಿಕಾರಿಗೆ ಗೌರವ ಕೊಟ್ಟು ದೂರ ಸರಿಯುತ್ತಿದ್ದರು. ಅದು ಬ್ರಿಟಿಷ್ ಆಡಳಿತದ ಪಳೆಯುಳಿಕೆ ಎಂಬುದರಲ್ಲಿ ಅನುಮಾನವಿಲ್ಲ.

ಈಗಲೂ ಹಾಗೆಯೇ ಇರಬೇಕು ಎಂದು ನಾನು ಬಯಸುತ್ತಿಲ್ಲ. ಆದರೆ, ಆಡಳಿತದಲ್ಲಿ ಹಸ್ತಕ್ಷೇಪ ಮಾಡಲು ಜನಪ್ರತಿನಿಧಿಗಳು ಹೆದರುತ್ತಿದ್ದ ಕಾಲ ಅದು. ತಹಶಿಲ್ದಾರ್ ಕಚೇರಿಗೆ ಹೋಗುವ ಧೈರ್ಯವಾದರೂ ಅವರಿಗೆ ಇರುತ್ತಿತ್ತೋ ಇಲ್ಲವೋ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ. ಆದರೆ, ಈಗ ತಹಶಿಲ್ದಾರ್‌ನನ್ನು ವರ್ಗ ಮಾಡುವ ಅಧಿಕಾರವೇ ಶಾಸಕನಿಗೆ ಸಿಕ್ಕಿಬಿಟ್ಟಿದೆ. ಆತ ಶಾಸಕನ ಮಾತು ಕೇಳದಿದ್ದರೆ ಗುಲ್ಬರ್ಗ ಅಥವಾ ರಾಯಚೂರು ಜಿಲ್ಲೆಯ ಯಾವುದಾದರೂ ತಾಲ್ಲೂಕಿಗೆ ವರ್ಗ ಆಗುತ್ತದೆ.

ಅಥವಾ ವರ್ಗ ಮಾಡಿಸುತ್ತೇನೆ ಎಂದು ಶಾಸಕ ಹೆದರಿಸುತ್ತಾನೆ. ಅಲ್ಲಿ ಜನವೇ ಇಲ್ಲ. ಅವೆಲ್ಲ ನೀರು ಸಿಗದ ಜಾಗ ಎಂದು ಈ ಅಧಿಕಾರಿಗಳೂ ತಿಳಿದುಕೊಂಡಿದ್ದಾರೆ. `ಮಾಡಿಸಿದರೆ ಮಾಡಲಿ. ಅಲ್ಲಿಯೇನು ಜನರಿಲ್ಲವೇ? ಕುಡಿಯಲು ನೀರು ಸಿಗುವುದಿಲ್ಲವೇ? ಇರಲು ಮನೆ ಸಿಗುವುದಿಲ್ಲವೇ? ಅಲ್ಲಿಯೇ ನಾನು ಕೆಲಸ ಮಾಡುತ್ತೇನೆ' ಎಂದು ಹೇಳುವಂಥ ಆತ್ಮಗೌರವ ಇಲ್ಲದವರು ಬೆಂಗಳೂರು ಸುತ್ತಮುತ್ತ ತಹಶಿಲ್ದಾರ್‌ಗಳಾಗಿ ಠಳಾಯಿಸುತ್ತಿದ್ದಾರೆ.

ಇಲ್ಲವಾದರೆ ಆರು ತಿಂಗಳ, ಒಂದು ವರ್ಷದ ಅವಧಿಗೆ ನಲವತ್ತು ಐವತ್ತು ಲಕ್ಷ ಕೊಡುವ ಅನಿವಾರ್ಯತೆ ಅವರಿಗೆ ಏನಿರುತ್ತದೆ? ಎಷ್ಟು ವರ್ಷ ದುಡಿದರೆ ಅವರಿಗೆ ಅಷ್ಟು ಸಂಬಳ ಸಿಗುತ್ತದೆ? ಅವರು ಸಂಬಳಕ್ಕೆ ಮಾತ್ರ ದುಡಿಯುತ್ತಿದ್ದರೆ ಬೆಂಗಳೂರು ಉತ್ತರದ ಆ ತಹಶಿಲ್ದಾರ್ ಕಚೇರಿಗೆ ಕಳೆದ ಐದು ವರ್ಷಗಳಲ್ಲಿ ಅಷ್ಟು ಮಂದಿ ತಹಶಿಲ್ದಾರ್‌ಗಳು ಏಕೆ ವರ್ಗವಾಗಿ ಬಂದರು? ಆ ತಹಶಿಲ್ದಾರ್ ಕಚೇರಿಯಲ್ಲಿನ ಫಲಕವೇ ಅದಕ್ಕೆ ಸಾಕ್ಷಿ ಹೇಳುತ್ತಿದೆಯಲ್ಲ?
ಮನಸ್ಸು ನಿಜ ಹೇಳುತ್ತದೆ.

ಜನಪ್ರತಿನಿಧಿಗಳು, ಅಧಿಕಾರಿಗಳು ಮನಸ್ಸಿನ ಮಾತು ಕೇಳುವುದನ್ನು ಬಿಟ್ಟು ಬಿಟ್ಟಿದ್ದಾರೆ. ಕೇಳಿದರೆ ತಾನೇ ಸಮಸ್ಯೆ ಎಂದು ಅದರ ಮಾತಿಗೆ ಕಿವುಡಾಗಿದ್ದಾರೆ. ಆಡಳಿತ ಎಂದರೆ ಒಂದು ಅಂತರ ಮತ್ತು ಒಂದು ನಿಕಟತೆ. ಕಾನೂನು ಮುರಿಯುವ ಸಂದರ್ಭದಲ್ಲಿ ಅಂತರ ಕಾಯ್ದುಕೊಳ್ಳಬೇಕು. ಕಷ್ಟದಲ್ಲಿ ಇರುವವರಿಗೆ ಸಹಾಯ ಮಾಡಬೇಕು ಎನ್ನುವ ಸಂದರ್ಭದಲ್ಲಿ ನಿಕಟತೆ ಇಟ್ಟುಕೊಳ್ಳಬೇಕು.

ಈ ಅಂತರವೇ ಈಗ ತೊರೆದು ಹೋಗಿದೆ. ಈಗ ಅಧಿಕಾರ ಎಂಬುದು, ಅದು ಇದ್ದಾಗ ಸಾಧ್ಯವಾದಷ್ಟು ದುಡ್ಡು ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುವ ಒಂದು ಸಾಧನ ಎನ್ನುವಂತೆ ಆಗಿದೆ. ಅರಸನೆಂಬವನು ರಾಕ್ಷಸನಾಗಿದ್ದಾನೆ. ಮಂತ್ರಿಗಳೆಂಬವರು ಮೊರೆವ ಹುಲಿಗಳಾಗಿದ್ದಾರೆ. ಇವರ ಮಧ್ಯೆ ಸಿಲುಕಿರುವ ಸಾಮಾನ್ಯ ಮನುಷ್ಯ ಏನಾಗಿದ್ದಾನೆಂದು ಯಾಕೆ ಕೇಳಬೇಕು? ಕಾಣುವುದಿಲ್ಲವೇ?