ಕಲ್ಲಂಗಡಿ ಹಣ್ಣುಗಳಲ್ಲಿ ಕಲ್ಲುಗಳಿರುವುದಿಲ್ಲ!

‘ಓದಿರಿ’– ಇದು ಕನ್ನಡದ ಹಿರಿಯ ಕಥೆಗಾರ, ಕಾದಂಬರಿಕಾರ ಬೊಳುವಾರು ಮಹಮದ್ ಕುಂಞಿ ಅವರ ಹೊಸ ಕಾದಂಬರಿ. ಅಕ್ಟೋಬರ್‌ ಮೊದಲ ವಾರದಲ್ಲಿ ಓದುಗರ ಕೈಸೇರಲಿರುವ ಈ ಕೃತಿ ಬೊಳುವಾರರ ಎಂದಿನ ಪ್ರಯೋಗಶೀಲತೆ ಹಾಗೂ ಓದುಗಸ್ನೇಹಿ ಧೋರಣೆಗಳ ಅಭಿವ್ಯಕ್ತಿಯಂತಿದೆ. ಪ್ರವಾದಿ ಮುಹಮ್ಮದ್‌ರ ಬದುಕಿನ ಕಥೆಯನ್ನು ಚಾರಿತ್ರಿಕ ಕಾದಂಬರಿಯ ರೂಪದಲ್ಲಿ ಹಿಡಿದಿರುವ ಮಹತ್ವಾಕಾಂಕ್ಷೆಯ ಕಾದಂಬರಿ ಇದು. ಪ್ರವಾದಿ ಮುಹಮ್ಮದ್‌ರ ಕುರಿತ ಚಾರಿತ್ರಿಕ ಕಾದಂಬರಿಯ ಪ್ರಯೋಗ ಕನ್ನಡದಲ್ಲಿ ಮಾತ್ರವಲ್ಲ, ಭಾರತೀಯ ಭಾಷೆಗಳಲ್ಲಿಯೇ ಇದೇ ಮೊದಲು. ‘ಓದಿರಿ’ ಕಾದಂಬರಿ ರಚನೆಯ ಆಶಯ – ಪ್ರೇರಣೆಗಳ ಕುರಿತು ಬೊಳುವಾರರ ವಿಶೇಷ ಸಂದರ್ಶನವನ್ನು ಎನ್‌.ಎ.ಎಂ. ಇಸ್ಮಾಯಿಲ್  ‘ಮುಕ್ತಛಂದ’ ಪುರವಣಿಗೆ ಮಾಡಿದ್ದಾರೆ.

* ಅರಬೀ ಕಡಲಿನ ಈಚೆ ಬದಿಯಲ್ಲಿರುವ ಮುತ್ತುಪ್ಪಾಡಿಯ ಪರಿಚಿತ ಪರಿಸರದಿಂದ ಆಚೆ ಬದಿಯಲ್ಲಿರುವ ಅರೇಬಿಯಾದ ‘ಮಕ್ಕಾ’ಕ್ಕೆ ನೀವು ನಡೆಸಿದ ಸೃಜನಶೀಲ ಸೀಮೋಲ್ಲಂಘನಕ್ಕೆ ಪ್ರೇರಣೆ ಏನು?
ಈ ಸೀಮೋಲ್ಲಂಘನಕ್ಕೆ ಎರಡು ಮುಖ್ಯ ಪ್ರೇರಣೆಗಳುಂಟು. ಮೊದಲನೆಯ ಕಾರಣಕ್ಕೆ ಈಗ  ಸುಮಾರು ಮೂವತ್ತು ವರ್ಷಗಳ ವಯಸ್ಸು. ಆಗೆಲ್ಲ ‘ಅರಬಿ ಕಲ್ಯಾಣ’ ಎಂಬ ವಸ್ತು ನಮ್ಮ ಸಮೂಹ ಮಾಧ್ಯಮಗಳ Pet ಆಗಿತ್ತು. ಕೇರಳದ ಕಲ್ಲಿಕೋಟೆಯ ಕಡಲತಡಿಯಲ್ಲಿ ‘ಅರಬಿ ಕಲ್ಯಾಣ’ಗಳು ನಡೆಯುತ್ತಿದೆಯೆಂಬ ಸುದ್ದಿ ತಿಳಿದು, ಅಲ್ಲಿಗೂ ಹೋಗಿದ್ದೆ. ಆ ಕಲ್ಯಾಣದ ಕೆಲವು ಸಂತ್ರಸ್ತೆಯರ ಜೊತೆಗೆ ಮಾತುಕತೆ ನಡೆಸಿ, ‘ಮುತ್ತುಚ್ಚೇರಾ’ ಎಂಬ ಕತೆ ಬರೆದಿದ್ದೆ. ಮುಂದೆ ಅದೇ ಕತೆಯನ್ನು ‘ಮುನ್ನುಡಿ’ ಎಂಬ ಹೆಸರಲ್ಲಿ ಚಲನಚಿತ್ರ ನಿರ್ದೇಶಿಸಿದ ಗೆಳೆಯ ಶೇಷಾದ್ರಿಯವರು ತಮ್ಮ ರಾಷ್ಟ್ರಪ್ರಶಸ್ತಿಗಳ ಓಟಕ್ಕೆ ಮುನ್ನುಡಿ ಬರೆದದ್ದು ಈಗ ಹಳೆಯ ಕತೆ.

ಆ ದಿನಗಳಿಂದಲೇ ಅರಬಿಗಳ ಈ ಕಲ್ಯಾಣ  ಗುಣಗಳಿಗೆ ಕಾರಣಗಳೇನಿರಬಹುದು? ಎಂಬ ಪ್ರಶ್ನೆ ತಲೆ ತಿನ್ನುತ್ತಿತ್ತು. ಬಲ್ಲವರ ಜೊತೆಗೆ ಸಮಾಲೋಚನೆ ನಡೆಸಿದಾಗ, ಕುರ್‌ಆನ್ ಆದೇಶಗಳಂತೆ ಅರಬಿಗಳಲ್ಲಿ ವರದಕ್ಷಿಣೆಗೆ ನಿಷೇಧವಿದೆ. ಆದರ ಬದಲು ಬಹು ದೊಡ್ಡ ಮೊತ್ತದ ವಧುದಕ್ಷಿಣೆ ಕಡ್ಡಾಯ. ಅದನ್ನು ತೆರಲು ಶಕ್ತರಲ್ಲದವರು ಈ ಕಲ್ಯಾಣ ದಾರಿ ಹಿಡಿಯುತ್ತಾರೆ ಎಂದು ವಿವರಿಸಿದ್ದರು. ಕುರ್‌ಆನ್ ಓದಲು ಅರೆಬಿಕ್ ಕಲಿಯಬೇಕು. ಬಾಲ್ಯದಲ್ಲಿ ನನಗೆ ಅರೆಬಿಕ್ ಭಾಷೆ ಕಲಿಯುವ ಅವಕಾಶ  ಸಿಗಲಿಲ್ಲ. 

ಇಂಗ್ಲಿಷ್ ಭಾಷೆಯಲ್ಲಿರುವ ವಿವರಣೆಗಳಲ್ಲಿ ಧರ್ಮಸೂಕ್ಷಗಳು ಮನದಟ್ಟಾಗುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ. ‘ಮುನ್ನುಡಿ’ ಚಲನಚಿತ್ರಕ್ಕೆ ಬಂದ ಕೆಲವು ಪ್ರತಿಕ್ರಿಯೆಗಳಲ್ಲಿ ಎಲ್ಲಕ್ಕೂ ಕುರ್‌ಆನ್ ಆದೇಶಗಳೇ ಕಾರಣ ಎಂಬುದೂ ಸೇರಿಕೊಂಡಿದ್ದಾಗ, ಅದನ್ನು ನಿರಾಕರಿಸಿ ಸಮರ್ಥವಾಗಿ ವಿವರಿಸುವಷ್ಟು ಮಾಹಿತಿಗಳು ನನ್ನ ಬಳಿ ಆಗ ಇರಲಿಲ್ಲ. ಹಾಗಾಗಿ ಸುಮ್ಮನಾಗಿದ್ದೆ. ಕನ್ನಡದಲ್ಲಿ ಕುರ್‌ಆನ್  ಮುದ್ರಣವಾದದ್ದೇ ಎಂಬತ್ತರ ದಶಕದ ಕೊನೆಯಲ್ಲಿ. ಅನುವಾದವನ್ನು ಓದಿದಾಗ ‘ವಧುದಕ್ಷಿಣೆ’ ತೆರಲಾಗದವರು ಹಿಂದೂಸ್ತಾನಕ್ಕೆ ಹೋಗಿ ತಾತ್ಕಾಲಿಕ ಕಲ್ಯಾಣ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳಬಹುದು ಎಂಬ ಆದೇಶಗಳೇನೂ ಕಾಣಿಸಿದ್ದಿರಲಿಲ್ಲ. ಇರಲಿ ಬಿಡಿ.

ಇನ್ನು, ಎರಡನೆಯ ಪ್ರೇರಣೆ. ಅಥವಾ ಇದನ್ನೇ ಮೊದಲನೆಯ ಪ್ರೇರಣೆ ಎನ್ನಬಹುದು. ಇದಕ್ಕೆ ಇನ್ನೂ ಹುಡುಗಾಟ ನಿಲ್ಲಿಸುವ ವಯಸ್ಸಾಗಿಲ್ಲ. ನಮ್ಮ ಸುದ್ದಿ ಮಾಧ್ಯಮಗಳಲ್ಲಿ, ವಿವಿಧ ಧರ್ಮಗ್ರಂಥಗಳು ಪರ ಮತ್ತು ವಿರೋಧಗಳ ನೆಲೆಗಳಲ್ಲಿ ಚರ್ಚಾಹುತಿಯಾಗುತ್ತಿರುವ ಸಂದರ್ಭಗಳಲ್ಲಿ, ‘ನೀವು ನಮ್ಮದನ್ನು ಮಾತ್ರ ಹಿಂಡುತ್ತಿದ್ದೀರಿ, ಅವರದ್ದನ್ನೇಕೆ ಮುಟ್ಟುವುದಿಲ್ಲ?’ ಎಂಬ ಸವಾಲುಗಳನ್ನು ಕೇಳಿಸಿಕೊಂಡಾಗಲೆಲ್ಲ ನಗು ನಿಯಂತ್ರಿಸಲಾಗುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ.

ಸನಾತನವೆಂದು ಕರೆಯಲ್ಪಡುವ ಧರ್ಮಗ್ರಂಥಗಳು ಚಾರ್ವಾಕರ ಕಾಲದಿಂದಲೂ ವಾಗ್ವಾದಗಳಿಗೆ ಆಹಾರವಾಗುತ್ತಿರುವುದು ಈ ನಾಡಿನ ಅನಾದಿ ಧರ್ಮ. ಆದರೆ, ಆಧುನಿಕ ಸುದ್ದಿಮಾಧ್ಯಮ ಯುಗದಲ್ಲಿ ವಾಗ್ವಾದ ನಡೆಸುವವರಲ್ಲಿ ಬಹುತೇಕರು ಧರ್ಮ ಶಾಸ್ತ್ರಗಳನ್ನಾಗಲೀ, ತರ್ಕ ಶಾಸ್ತ್ರಗಳಾಗಲೀ ಆಳವಾಗಿ ಅಧ್ಯಯನ ಮಾಡಿದವರಲ್ಲ. ವೇದ, ಶಾಸ್ತ್ರ, ಪುರಾಣಗಳನ್ನು ಆಳವಾಗಿ ಅಧ್ಯಯನ ಮಾಡಿರುವ ಬಹುಪಾಲು ಪಂಡಿತರುಗಳು ಇಂಥಹ ಸಾರ್ವಜನಿಕ ಹಾಸ್ಯಗೋಷ್ಟಿಗಳಲ್ಲಿ ಭಾಗವಹಿಸುವುದೂ ಇಲ್ಲ.

ಈ ಕಾರಣಗಳಿಂದಾಗಿ, ಆಳ ಅಧ್ಯಯನ ಇಲ್ಲದೆಯೂ ಯಾವುದೇ ಧರ್ಮದ ಪರ ಅಥವಾ ವಿರೋಧವಾದ ಮಾತು ಗೆಲ್ಲಬಲ್ಲವರೆಲ್ಲರೂ, ನಿಂತ ನೆಲ ಜಾರುತ್ತಿರುವಾಗ ಮಾತ್ರ, ಒಮ್ಮೆಯೂ ಓದಿರದ, ಹೆಸರು ಮಾತ್ರ ತಿಳಿದಿರುವ ಬೇರೆ ಧರ್ಮಗ್ರಂಥಗಳ ‘ಗುಮ್ಮ ತೋರಿಸಿ’ ಚರ್ಚೆಯ ಕಟಕಟೆಯಿಂದ ನುಣುಚಿಕೊಳ್ಳುವುದು ತಮಾಷೆಯಾಗಿ ಕಾಣಿಸುತ್ತಿತ್ತು. ಅವರವರ ಧರ್ಮಗಳಲ್ಲಿರುವ ಕಸಗಳನ್ನು ಅವರವರೇ ತೊಳೆದುಕೊಳ್ಳುವುದು, ತಮ್ಮ ಮತ್ತು ಒಟ್ಟು ಸಮಾಜದ ಆರೋಗ್ಯಕ್ಕೆ ಒಳ್ಳೆಯದು ಎಂಬ ಧರ್ಮಸೂಕ್ಷವನ್ನು ಅನಿವಾರ್ಯವಾಗಿ ಒಪ್ಪಿಕೊಳ್ಳುವ ಸ್ಥಿತಿಯಲ್ಲಿ ನಾವಿದ್ದೇವೆ ಎಂಬುದನ್ನು ಮರೆತಾಗ ಮಾತ್ರ ಇಂತಹ ಪ್ರಸಂಗಗಳು ಹುಟ್ಟಿಕೊಳ್ಳುತ್ತವೆ.

ಆ ‘ಗುಮ್ಮ’ ನಿಜವಾಗಿಯೂ ಇದೆಯೇ? ಇದ್ದರೆ ಅದು ಹೇಗಿರುತ್ತದೆ? ಎಂಬ ಕುತೂಹಲದ ಮೊಟ್ಟೆ ಒಡೆದರೆ ಹೇಗೆ? ಎಂಬ ಯೋಚನೆ ಹಲವು ವರ್ಷಗಳಿಂದ ಕಾಡುತ್ತಿದ್ದರೂ ಧೈರ್ಯ ಬಂದಿರಲಿಲ್ಲ. ಇಂಥ ಒಂದು ಕೃತಿಯನ್ನು ಕನ್ನಡದ ಓದುಗರು ಸ್ವೀಕರಿಸುತ್ತಾರೆಯೇ ಎಂಬ ಅಳುಕಿನಿಂದ ಕೆಲವು ಹಿತೈಷಿಗಳಲ್ಲಿ ಆತಂಕವನ್ನು ಹಂಚಿಕೊಂಡಿದ್ದೆ. ಅಚ್ಚರಿಯೆಂದರೆ, ಒಬ್ಬರೇ ಒಬ್ಬರಾದರೂ ನಾನು ನಿರೀಕ್ಷಿಸಿದ್ದಂತೆ, ‘ಆ ಪ್ರವಾದಿಯ ಹೆಸರಲ್ಲಿ ಮಾರಣಹೋಮಗಳೇ ನಿತ್ಯ ಸುದ್ದಿಯಾಗುತ್ತಿರುವಾಗ, ಅವರ ತಂಟೆಗೆ ಹೋಗದಿರುವುದೇ ಕ್ಷೇಮ’ ಎಂದು ಹೇಳದೆ, ‘ಕಳೆದ ನಲುವತ್ತು ವರ್ಷಗಳಿಂದ ಮುತ್ತುಪ್ಪಾಡಿ ಮುಸ್ಲಿಮರ ಬದುಕನ್ನು ಕನ್ನಡದ ಓದುಗರಿಗೆ ಪರಿಚಯ ಮಾಡಿಕೊಡುತ್ತಿರುವ ನೀನು, ಅವರ ಬದುಕಿಗೆ ಕಾರಣರಾಗಿರುವ ಆ ಆರೇಬಿಯಾದ ಪ್ರವಾದಿಯ ಕತೆಯನ್ನು ಓದುಗರಿಗೆ ಕಟ್ಟಿಕೊಡದೇ ಇದ್ದರೆ ಅದು ಅಪರಾಧವಾಗುತ್ತದೆ’ ಎಂದೇ ಹುರಿದುಂಬಿಸಿದ್ದರು. ಅವರ ಆದೇಶಗಳೇ ನನ್ನ ಈ ಕಾದಂಬರಿಗೆ ಪ್ರೇರಣೆ. ಆದ್ದರಿಂದ ಓದಿರಿ.

* 1851ರಷ್ಟು ಹಿಂದೆಯೇ ಫ್ರೆಂಚ್ ವಿದ್ವಾಂಸ ಅರ್ನೆಸ್ಟ್ ರೆನಾನ್ ‘ಪ್ರವಾದಿ ಮುಹಮ್ಮದರು ಚರಿತ್ರೆಯ ಪ್ರಖರ ಬೆಳಕಿನಡಿಯಲ್ಲೇ ಹುಟ್ಟಿದರು’ ಎಂಬ ಮಾತು ಹೇಳಿದ್ದಾರೆ. ಹೀಗೆ ಚರಿತ್ರೆಯ ಪ್ರಖರ ಬೆಳಕಿನಡಿಯಲ್ಲಿರುವ ವಿಚಾರಗಳ ಕುರಿತ ಕಾದಂಬರಿ ಬರೆಯುವಾಗ ‘ಚಾರಿತ್ರಿಕ ಸಮರ್ಪಕತೆ’ ಎಂಬುದು ಸೃಜನಶೀಲತೆಯನ್ನು ನಿಯಂತ್ರಿಸುತ್ತಿರುತ್ತದೆ. ಪ್ರವಾದಿ ಮುಹಮ್ಮದರ ವಿಚಾರಕ್ಕೆ ಬಂದರೆ ಇದು ಇನ್ನಷ್ಟು ಸೂಕ್ಷ್ಮವಾದ ವಿಚಾರವಾಗಿಬಿಡುತ್ತದೆ. ಅಂಥದ್ದರಲ್ಲಿ ನೀವು ಪ್ರವಾದಿ ಚರಿತ್ರೆಯ ಬದಲಿಗೆ ಚಾರಿತ್ರಿಕ ಕಾದಂಬರಿಯ ಮಾರ್ಗವನ್ನೇಕೆ ಆರಿಸಿಕೊಂಡಿರಿ?
ಪ್ರವಾದಿ ಮುಹಮ್ಮದರ ಬಗ್ಗೆ ನೀವು ಹೇಳಿರುವ ವಿದ್ವಾಂಸರ 1851ರ ಹೇಳಿಕೆಯನ್ನು ನನಗಿನ್ನೂ ಓದಲಾಗಿಲ್ಲ; ಕ್ಷಮಿಸಿ. ಆದರೆ, ಮುಸ್ಲಿಮರೂ ತಮ್ಮ ಪೂರ್ವ ಪ್ರವಾದಿಯೆಂದು ವಿಶ್ವಾಸವಿರಿಸಿರುವ ಪ್ರವಾದಿ ಯೇಸುಕ್ರಿಸ್ತರು ನಿರ್ಗಮಿಸಿದ 540 ವರ್ಷಗಳ ಬಳಿಕ ಹುಟ್ಟಿದ್ದ ಮುಹಮ್ಮದರು ಚರಿತ್ರೆಯ ಪ್ರಖರ ಬೆಳಕಿನಲ್ಲೇ ಇದ್ದರೆ ಅದು ಅಸಹಜವಲ್ಲ.

‘ಅಂತಿಮ ಸತ್ಯ ನಮ್ಮದೇ’ ಎಂಬ ವಾದ-ವಿವಾದಗಳೊಂದಿಗೆ ಮುಸ್ಲಿಮ್ ಹಾಗೂ ಮುಸ್ಲಿಮೇತರ ವಿದ್ವಾಂಸರು ಇಸ್ಲಾಮ್ ಧರ್ಮ ಮತ್ತು ಆ ಧರ್ಮದ ಅಂತಿಮ ಪ್ರವಾದಿ ಮುಹಮ್ಮದರ ಬಗ್ಗೆ ಬರೆದಿರುವ ಸಾವಿರಾರು ಗ್ರಂಥಗಳು ಜಗತ್ತಿನ ವಿವಿಧ  ಭಾಷೆಗಳಲ್ಲಿ ಈಗಾಗಲೇ ಪ್ರಕಟವಾಗಿವೆ. ಅಂತರ್ಜಾಲಕ್ಕೆ ಹೋದರೆ ಹತ್ತಾರು ಸಿನೆಮಾಗಳೂ ಕಾಣಸಿಗುತ್ತವೆ. ಅವುಗಳಲ್ಲಿ ಕೆಲವನ್ನು ಕೆಲವರು ವಿರೋಧಿಸಿದರೆ, ಮತ್ತೆ ಕೆಲವರು ಕೆಲವನ್ನು ಸಮರ್ಥಿಸುತ್ತಾರೆ.

ಹತ್ತು ತಲೆಮಾರುಗಳ ಹಿಂದಿನ ನಮ್ಮ ಕುಟುಂಬಗಳ ಪೂರ್ವಜರ ಜಾತಿ ಧರ್ಮ ದಾಖಲೆಗಳೇ ನಂಬಿಕೆಯ ಮೇಲೆ ನಡೆಯುವಂತದ್ದು. ವಸ್ತುಸ್ಥಿತಿ ಹೀಗಿರುವಾಗ ಯಾರು ದಾಖಲಿಸಿರುವ ಚರಿತ್ರೆಯ ಮೇಲೆ ವಿಶ್ವಾಸವಿರಿಸುವುದು? ಇನ್ನು, ನಿಮ್ಮ ಪ್ರಶ್ನೆಯ ಕೊನೆಯ ಭಾಗ– ‘ಚಾರಿತ್ರಿಕ ಸಮರ್ಪಕತೆ’ಯು ಸೃಜನಶೀಲತೆಯನ್ನು ನಿಯಂತ್ರಿಸುವ ಬಗ್ಗೆ. ಈ ಅಪಾಯವನ್ನು ಮುಂದಾಗಿಯೇ ಗಮನಿಸಿದ್ದ ನಾನು, ‘ಚಾರಿತ್ರಿಕ ಸಮರ್ಪಕತೆ’ಯನ್ನು ‘ಸೃಜನಶೀಲತೆಯಿಂದಲೇ’ ನಿಯಂತ್ರಿಸುವ ಹೊಸ ದಾರಿ ಕಂಡುಕೊಂಡಿದ್ದೆ. ಆದರೆ, ನಾನು ಎದುರಿಸಿದ ಸಮಸ್ಯೆ ಬೇರೆ ಬಗೆಯದ್ದು.

ನಮಗೆಲ್ಲ ಅಲ್ಪ ಸ್ವಲ್ಪವಾದರೂ ಗೊತ್ತಿರುವ ‘ಸೀತಾಪಹರಣ’ ಅಥವಾ ‘ಕರ್ಣಾವಸಾನ’ ಪ್ರಸಂಗಗಳನ್ನು ಬರೆಯುವಾಗ ಮಂಥರೆ, ಮಾರೀಚ ಅಂದರೆ ಯಾರು, ಶಲ್ಯ ಅಂದರೆ ಯಾರು ಎಂಬಿತ್ಯಾದಿ ಪ್ರಶ್ನೆಗಳಿಗೆ ಹಿನ್ನೆಲೆ ಒದಗಿಸುವ ಅಗತ್ಯವಿರುವುದಿಲ್ಲ. ಆದರೆ, ಏಳನೆಯ ಶತಮಾನದ ಅರೇಬಿಯದ ಐತಿಹಾಸಿಕ ವ್ಯಕ್ತಿಯ ಬದುಕನ್ನು, ಕನ್ನಡಿಗರಿಗೆ ತೀರಾ ಅಪರಿಚಿತವಾಗಿರುವ ನೆಲ, ಜಲ, ಪರಿಸರ, ಮನೆ, ಆಹಾರ ಕ್ರಮ, ವಿವಾಹ, ಕುಟುಂಬ ಪದ್ಧತಿ, ಪೂಜಾವಿಧಾನ, ಸಂಪ್ರದಾಯ, ಆಚರಣೆ, ಗಂಡು ಹೆಣ್ಣುಗಳ ಮನಸ್ಥಿತಿ, ಆಡಳಿತ ವಿಧಾನ ಮತ್ತು ಎಲ್ಲಕ್ಕಿಂತ ಮುಖ್ಯವಾಗಿ ನೆನಪಿಡಲಾಗದಷ್ಟು ಹೆಸರುಗಳೊಂದಿಗೆ ಮೊತ್ತ ಮೊದಲ ಬಾರಿಗೆ ಕಾದಂಬರಿ ರೂಪದಲ್ಲಿ ಪರಿಚಯಿಸುವಾಗ ಎದುರಾಗುವ ಒತ್ತಡಗಳು ಹಲವು.