ತಾತ್ಸಾರ ಬೇಡ...

ಕಷ್ಟಪಟ್ಟು ಮಗನನ್ನು ಎಂಜಿನಿಯರ್ ಓದಿಸಿ, ಒಳ್ಳೆಯ ಕೆಲಸವೆಂದು ಬೆಂಗಳೂರಿಗೆ ಕಳುಹಿಸಿದ್ದರು. ಅವರಿಗೆ ಈ ಮದುವೆ ಒಲ್ಲದ ಮದುವೆ. ಅವಳು ಅವನ ಈ ಕುಟುಂಬದ ಹಿನ್ನೆಲೆಗೆ ಮಹತ್ವ ಕೊಡದೆ ಇದ್ದುದರಿಂದ ಅವಳಿಗೆ ಹೊಂದಾಣಿಕೆ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳಲು ಸಾಧ್ಯವಾಗಲಿಲ್ಲ. ಅದರ ಪರಿಣಾಮವೇ ವಿವಾಹ ವಿಚ್ಛೇದನ.

ಇನ್ನೊಬ್ಬ ಗೆಳತಿ ವಿಜಯನ ಮಗಳು ದೂರದ ಅಮೆರಿಕದಲ್ಲಿ ಗಂಡನೊಂದಿಗೆ ನೆಲೆಸಿದ್ದಾಳೆ. ಅವಳದು ಷರತ್ತುಬದ್ದ ಮದುವೆ. ಅದರಲ್ಲಿ ಒಂದು ಷರತ್ತು ಹೀಗಿದೆ. ತಾನು ಅತ್ತೆ-ಮಾವನ ಯಾವ ಜವಾಬ್ದಾರಿಯನ್ನು ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳುವುದಿಲ್ಲ ಹಾಗೂ ಅವರುಗಳು ತನ್ನ ಮನೆಗೆ ಬರುವ ಹಾಗಿಲ್ಲ. ಹೀಗೆ ಅವರ ದಾಂಪತ್ಯ ಮುರಿಯದೇ ಸಾಗಿದೆ. ಕಾರಣ ಗಂಡ, ತಂದೆ-ತಾಯಿ ಹಾಗೂ ಹೆಂಡತಿಯನ್ನು ವಿರಸಕ್ಕೆ ಎಡೆ ಮಾಡಿಕೊಡದ ಹಾಗೆ ಸಂಭಾಳಿಸುತ್ತಿದ್ದಾನೆ.

ಷರತ್ತುಗಳು ಮತ್ತು ಕರಾರುಗಳೊಟ್ಟಿಗೆ ಆಗುವ ಮದುವೆಗಳಲ್ಲಿ ಎಲ್ಲಿಯ ಆತ್ಮೀಯತೆ ಮತ್ತು ಆಸರೆಗಳು? ಜೀವಮಾನ ಇರಬೇಕಾದ ಬಂಧನದಲ್ಲಿ ಸಹನೆ ಮತ್ತು ಸಹಿಸಿಕೊಳ್ಳುವ ಗುಣ ಬೇಕೇಬೇಕು. ದೊಡ್ಡ ದೊಡ್ಡ ಕಂಪೆನಿಗಳಲ್ಲಿ ಕೆಲಸ ಮಾಡುವಾಗ ತನ್ನ ಹಿರಿಯ, ಕಿರಿಯ ಸಹೋದ್ಯೋಗಿಗಳೊಟ್ಟಿಗೆ ಹೇಗೆ ಹೊಂದಾಣಿಕೆ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾರೋ ಅದೇ ರೀತಿ ಈ ಮದುವೆಯ ಜೀವನದಲ್ಲಿಯೂ ಕೆಲವು ಅನಿವಾರ್ಯಗಳು ಇರುತ್ತವೆಂದೂ ಅರಿಯುವುದು ಒಳ್ಳೆಯದು.

ಮದುವೆಗೆ ಮುಂಚೆ ಹುಡುಗನನ್ನು ಆಫೀಸಿನಲ್ಲಿ ಹೋಟೆಲ್‌ಗಳಲ್ಲಿ ಭೇಟಿಯಾಗುತ್ತಿರುತ್ತಾರೆ. ಆಗ ಪರಿಚಯವಾಗುವುದು ಕೇವಲ ಕಾಲುಭಾಗ ಮಾತ್ರ. ಅವನ ಉಳಿದ ವ್ಯಕ್ತಿತ್ವದ ಪರಿಚಯ ಆಗುವುದೇ ಇಲ್ಲ, ಆದರೂ ಆ ವ್ಯಕ್ತಿ ಇಷ್ಟವಾದರೆ ಮದುವೆಯ ತೀರ್ಮಾನ ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳುತ್ತಾರೆ. ಇಂತಹ ಮದುವೆಗಳಲ್ಲಿ ಗಂಡ ಹೆಂಡಿರ ವಿರಸ ಸರ್ವೇಸಾಮಾನ್ಯ.

ಇಂತಹ ಆತುರದ ತೀರ್ಮಾನ ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳುವ ಮೊದಲೇ ಕೆಲವು ಅಂಶಗಳನ್ನು ಪರಿಗಣಿಸಬೇಕಾಗಿದೆ. ಮೊದಲು ಆತನ ಕುಟುಂಬ ಸದಸ್ಯರೊಡನೆ ಪರಿಚಯ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುವುದು ಮುಖ್ಯ. ಅವರ ಮನೆಗೂ ಭೇಟಿ ಕೊಡಬೇಕು. ಆ ಕುಟುಂಬದೊಂದಿಗೆ ತಾನು ಹೊಂದಿಕೊಳ್ಳುವುದಕ್ಕೆ ಸಾಧ್ಯವೋ, ಇಲ್ಲವೋ ಎಂದು ಯೋಚಿಸಬೇಕು. ಹೆಚ್ಚಿನ ಹುಡುಗಿಯರು ಗಂಡ ತನ್ನ ರೂಪ, ವಿದ್ಯೆ ಹಾಗೂ ಉದ್ಯೋಗಕ್ಕೆ ಮರುಳಾಗುತ್ತಾನೆಂದೂ, ತಾನು ಹೇಳಿದಂತೆ ಕೇಳುತ್ತಾನೆಂದು ಭ್ರಮೆಯಲ್ಲಿರುತ್ತಾರೆ. ಅದು ಕೇವಲ ಅವರ ಭ್ರಮೆ ಮಾತ್ರ.

ಇತ್ತೀಚಿಗೆ ಆಧುನಿಕ ಕುಟುಂಬಗಳಲ್ಲಿ ಹಣ, ಅಹಂಕಾರ ಮತ್ತು ಹಠಗಳಿಗೆ ಮೊದಲನೇ ಸ್ಥಾನವನ್ನು ಕೊಡುತ್ತಿದ್ದಾರೆ. ಇದರ ಬದಲು ಹೃದಯ ಸ್ಪಂದನಗಳಿಗೆ ಬೆಲೆ ಕೊಟ್ಟು ಇನ್ನೊಬ್ಬರ ಬಲಹೀನತೆಗಳನ್ನು ಸಹಾನುಭೂತಿ ತೋರಿಸುವ ಸಹನೆಯನ್ನು ಸ್ತ್ರೀ ಪುರುಷರಿಬ್ಬರೂ ಅಳವಡಿಸಿಕೊಂಡರೆ ವಿಚ್ಛೇದನದ ಕಡೆಗೆ ಹೋಗುವ ಅಗತ್ಯವಿರುವುದಿಲ್ಲ.