ಭಾಷೆಯನ್ನು ಕಾರ್ಯ ಎಂದಿಟ್ಟುಕೊಂಡರೆ ಅದರ ಕಾರಣವನ್ನು ಮೊದಲು ಕಂಡುಕೊಂಡು ಅದರ ಆಧಾರದ ಮೇಲೆ ಹೊಸ ಭಾಷೆಯನ್ನು ಸೃಷ್ಟಿಸುವುದು ಕಾರಣ-ಕಾರ್ಯದ ವಿಧಾನ. ಹಲವು ಭಾಷೆಗಳ ಕಾರ್ಯವನ್ನೇ ಮುಖ್ಯವಾಗಿ ಗಮನಿಸಿ ಅದರ ಆಧಾರದ ಮೇಲೆ ಸ್ಪಷ್ಟವಾದ ನಿಯಮಗಳನ್ನು ಸಂಯೋಜಿಸಿ ರೂಪಿಸಿ ಹೊಸ ಭಾಷೆ ಸೃಷ್ಟಿಸುವುದು ಇನ್ನೊಂದು ವಿಧಾನ.
ಇಂಥ ಪ್ರಯತ್ನಗಳಲ್ಲಿ ತುಂಬ ವಿಶೇಷವಾಗಿ ಕಾಣುವುದು 1827ರಲ್ಲಿ ಫ್ರೆಂಚ್ ಸಂಗೀತ ವಿದ್ವಾಂಸ ಜೀನ್ ಫ್ರಾಂಕೋಯಿಸ್ ಸುದ್ರೆ ರೂಪಿಸಿದ ಸೊಲೆಸ್ರಾಲ್ ಎಂಬ ವಿಶ್ವಾತ್ಮಕ ಸಂಗೀತ ಭಾಷೆ. ಸಂಗೀತದ ಏಳು ಸ್ವರಗಳೇ ಈ ಭಾಷೆಗೆ ಮೂಲಾಧಾರ. ನಿ-ಹೌದು, ಸ-ಇಲ್ಲ, ಸರಿ-ನಾನು, ಸಗ-ನೀನು, ಸರಿಸ-ಟೈಮು, ಸರಿಗ-ದಿನ, ಸರಿಮ-ವಾರ, ಸರಿಪ-ವರ್ಷ, ಸರಿನಿ-ಶತಮಾನ ಹೀಗೆ; ನಾಲ್ಕು ಸ್ವರಗಳನ್ನು ಆಯ್ದು ಒಂದೊಂದೂ ಒಂದೊಂದು ವಲಯಕ್ಕೆ ಸಂಬಂಧಿಸಿದ್ದು ಎಂದು ನಿಗದಿ.
`ದ' ಅನ್ನುವುದು ಕೈಗಾರಿಕೆ, ವಾಣಿಜ್ಯಕ್ಕೆ ಹೀಗೆ. ಐದು ಸ್ವರಗಳ ಸಂಯೋಜನೆಯ ಮುಖಾಂತರ ಪ್ರಾಣಿ, ಸಸ್ಯ, ಖನಿಜ, ಇತ್ಯಾದಿ ಒಂಬತ್ತು ಸಾವಿರ ಪದಗಳ ಕೋಶ; ವಿರುದ್ಧಾರ್ಥಕ್ಕೆ ಸ್ವರಗಳ ಅನುಕ್ರಮದ ಅದಲುಬದಲು: ಗಪ-ಒಳ್ಳೆಯದು, ಗಪ-ಕೆಟ್ಟದ್ದು ಹೀಗೆ. ಈ ಭಾಷೆಯನ್ನು ವಾದ್ಯದಲ್ಲಿ ನುಡಿಸಬಹುದು, ಹಾಡಬಹುದು, ಮಾತಾಡಬಹುದು, ಸಿಳ್ಳೆ ಹಾಕಬಹುದು.
ಕೆಲವು ದಶಕಗಳ ಕಾಲ ಜನಪ್ರಿಯವಾಗಿದ್ದ ಭಾಷೆ ಕಲಿಯುವುದು ಕಷ್ಟವಾಗಿ, ಸದ್ದುಗಳ ಏಕತಾನದಿಂದ ಬೇಸರ ಹುಟ್ಟಿಸಿ ಕಣ್ಮರೆಯಾಯಿತು. ಜೊಹಾನ್ ಮಾರ್ಟಿನ್ ಶ್ಲೈಯರ್ 1880ರಲ್ಲಿ `ವೊಲಪುಕ್' ಎಂಬ ಎಂಟು ಸ್ವರ, 20 ವ್ಯಂಜನಗಳ ಇಂಗ್ಲಿಶ್ ಮತ್ತು ಜರ್ಮನ್ ಆಧಾರಿತ ಭಾಷೆಯನ್ನು ಸೃಷ್ಟಿಸಿದ. ಇದು ಮತ್ತು 1887ರಲ್ಲಿ ಲುಡ್ವಿಗ್ ಲಾಝರಸ್ ಝಮೆನ್ಹಾಫ್ ಎಂಬ ನೇತ್ರತಜ್ಞ ತನ್ನ ಹದಿನೈದನೆಯ ವಯಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ `ಎಸ್ಪರಾನ್ತೊ' ಅನ್ನುವ ಭಾಷೆ ಸೃಷ್ಟಿಸಿದ. ಮನೆಯಲ್ಲಿ ರಶಿಯನ್, ಯಿದ್ದಿಶ್, ಪೋಲಿಶ್, ಹೀಬ್ರೂ ಬಳಕೆಯಾಗುತಿತ್ತು; ಶಾಲೆಯಲ್ಲಿ ಲ್ಯಾಟಿನ್, ಗ್ರೀಕ್, ಫ್ರೆಂಚ್, ಜರ್ಮನ್ ಕಲಿತಿದ್ದ; ಐದು ಸ್ವರ, 23 ವ್ಯಂಜನ, ಪಶ್ಚಿಮ ಯೂರೋಪಿನ ಪ್ರಮುಖ ಭಾಷೆಗಳ ಶಬ್ದಕೋಶ ಅಳವಡಿಸಿಕೊಂಡು ಕಲಿಯಲು ಬಲುಮಟ್ಟಿಗೆ ಸುಲಭವಾದ ವ್ಯಾಕರಣ ನಿಯಮ ರೂಪಿಸಿದ.
ವಿಶ್ವಕ್ಕೆಲ್ಲ ಒಂದೇ ಭಾಷೆ ಒಂದೇ ಧರ್ಮ ಇರಬೇಕು ಅನ್ನುವುದು ಅವನ ಅಪೇಕ್ಷೆ. ಹೊಮರಾನಿಸ್ಮೊ-ಮನುಕುಲದ ಸದಸ್ಯರೆಲ್ಲರ ಧರ್ಮ ಎಂದು ಹೊಸ ಧರ್ಮವನ್ನು ಹುಟ್ಟುಹಾಕಿದ (ಕುವೆಂಪು ಪ್ರತಿಪಾದಿಸಿದ ವಿಶ್ವಮಾನವ ಕಲ್ಪನೆಯಂಥದ್ದು). ಇದೇ ಕಾರಣದಿಂದ ಭರವಸೆ ಎಂಬ ಅರ್ಥದ ಎಸ್ಪರಾನ್ತೊ ಭಾಷೆಯ ಪ್ರತಿಪಾದಕರಲ್ಲಿ ಭಿನ್ನಾಭಿಪ್ರಾಯ ಹುಟ್ಟಿತು. ಭಾಷೆ ಎಂದೂ ಭಾವೈಕ್ಯವನ್ನು ತರಲಾರದು. ಆದರೂ ಜಗತ್ತಿನ ಪ್ರಮುಖ ಕೃತಿಗಳು ಎಸ್ಪರಾನ್ತೊಗೆ ಭಾಷಾಂತರವಾಗಿವೆ, ಸುಮಾರು ಆರುನೂರು ಶಾಲೆಗಳು, ಮೂವತ್ತೊಂದು ವಿಶ್ವವಿದ್ಯಾಲಯಗಳು ಎಸ್ಪರಾನ್ತೊ ಕಲಿಸುತ್ತವೆ, ನಿಯತಕಾಲಿಕಗಳೂ ಇವೆ. ಸುಮಾರು 15 ಮಿಲಿಯನ್ ಜನ ಇದನ್ನು ಬಳಸುತ್ತಾರಂತೆ.