ರೇಬಿಸ್

‘ರೇಬಿಸ್ ರೋಗದಲ್ಲಿ ಯಾವುದನ್ನೂ ನಿಶ್ಚಿತವಾಗಿ ಹೇಳಲು ಬರುವುದಿಲ್ಲ. ಆದರೆ ಆರೂ ಇಂಜೆಕ್ಷನ್ ಆಗುವ ತನಕ ಕರುವಿಗೆ ರೇಬಿಸ್ ಕಾಣಿಸಿಕೊಳ್ಳದಿದ್ದರೆ ಅಪಾಯದಿಂದ ಪಾರಾದಂತೆ. ಈ ಕರುವಿಗೆ ರೇಬಿಸ್ ಕಾಣಿಸಿಕೊಳ್ಳುವುದಿಲ್ಲ ಎಂಬ ಆಶಾಭಾವದೊಂದಿಗೆ ಚಿಕಿತ್ಸೆ ಮಾಡೋಣ’ ಎಂದರು ಸಲೀಂ. ಡಾಕ್ಟ್ರ ಮಾತಿಗೆ ಮಹದೇವ ಒಪ್ಪಿ ತಲೆಯಾಡಿಸಿದ. ಈ ಮಾತುಕತೆಯ ಜೊತೆಗೆ ಡಾಕ್ಟ್ರು ಚಿಕಿತ್ಸೆಯನ್ನೂ ಮಾಡಿ ಮುಗಿಸಿದರು. ಪಾರ್ವತಿ ಮತ್ತು ಗೌರಿ ಕರುವಿಗೆ ಚಿಕಿತ್ಸೆ ದೊರಕಿದ್ದರಿಂದ ಹಗುರಾಗಿದ್ದರು.

ಒಳಗೆ ಗೊರಕೆ ಹೊಡೆಯುತ್ತ ಮಲಗಿರುವ ಆನಂದನಿಗೆ ಎಮ್ಮೆಯ ಇಂಜೆಕ್ಷನ್ ಕೊಟ್ಟು ಎಚ್ಚರವಾಗುವಂತೆ ಮಾಡಿ ಎಂದ ಮಹದೇವ. ಇದಕ್ಕೆ ಎಲ್ಲರೂ ನಕ್ಕರು. ಆ ರೀತಿಯಲ್ಲಾದರೂ ತನ್ನ ಗಂಡ ಸರಿಯಾದರೆ ಒಳ್ಳೆಯದಿತ್ತು ಎನಿಸಿತು ಪಾರ್ವತಿಗೆ. ಗೌರಿಯು ಸಲೀಂ ಡಾಕ್ಟರನ್ನು ಆದರಿಸತೊಡಗಿದ್ದಳು. ಅವರಿಗೆ ಎಲ್ಲವೂ ಸಾಧ್ಯವಿರಬಹುದೆನಿಸಿತು ಅವಳ ಪುಟ್ಟ ಮನಸ್ಸಿಗೆ. ಎಲ್ಲರೂ ನಗುನಗುತ್ತ ಅಲ್ಲಿಂದ ಚದುರಿದರು.

ಪಾರ್ವತಿಗೆ ಅನ್ನಿಸಿದಂತೆ ಅಂದು ಸಾಯಂಕಾಲದ ಹೊತ್ತಿಗೆ ಊರಿನ ಪರಿಸ್ಥಿತಿ ಬಿಗಡಾಯಿಸಿತು. ಬಸ್ಟ್ಯಾಂಡಿನಲ್ಲಿ ಯಾವುದೋ ಹುಡುಗ ಯಾವುದೋ ಹುಡುಗಿಯನ್ನು ಮಾತನಾಡಿಸಿದ್ದೇ ಎಡವಟ್ಟಾಯಿತು. ಅವರಿಬ್ಬರು ಬೇರೆ ಬೇರೆ ಧರ್ಮದವರೆಂದು ಪತ್ತೆ ಮಾಡಿ ಜಗಳ ಪ್ರಾರಂಭಿಸಿದರು. ವಾಸ್ತವವಾಗಿ ಹುಡುಗ ಹುಡುಗಿಯರು ಬೇರೆ ಊರಿಗೆ ಸೇರಿದ್ದ ಅಣ್ಣ ತಂಗಿಯಾಗಿದ್ದರು. ನಿಜವನ್ನು ನಂಬಲು ಯಾರೂ ತಯಾರಿರಲಿಲ್ಲ.

ಯಾರು ಏನೇ ಆಡಿದರೂ ಮಾಡಿದರೂ ಸಂಶಯದ ಹುತ್ತ ಬೆಳೆಯುತ್ತ ಹೋಯಿತು. ಊರಿನ ವಾತಾವರಣ ಪ್ರಕ್ಷುಬ್ಧಗೊಂಡಿತು. ಹಿಂದೂ ಮುಸ್ಲಿಮರು ತಮ್ಮ ತಮ್ಮ ಗುಂಪುಗಳಲ್ಲಿ ಇರತೊಡಗಿದರು. ಒಬ್ಬಂಟಿ ಸಿಕ್ಕವರನ್ನು ದೇವರು, ಧರ್ಮದ ಹೆಸರಲ್ಲಿ ಕತ್ತರಿಸಿ ಎಸೆದರು. ಕರ್ಫ್ಯೂ, ಪೊಲೀಸ್, ವ್ಯಾನುಗಳು ಇತ್ಯಾದಿ ಕಿರಿಕಿರಿ ಪ್ರಾರಂಭವಾಯಿತು. ಗಲಾಟೆ ಹುಟ್ಟು ಹಾಕಿದವರು ಬೆಚ್ಚಗೆ ಬೆಂಕಿ ಕಾಯಿಸಿಕೊಂಡರು. ಅಮಾಯಕರು ಸತ್ತರು. ಪಾರ್ವತಿಯಂಥವರಿಗೆ ದುಡಿದು ತಿನ್ನುವುದು ಕಷ್ಟವಾಯಿತು. ಅಲ್ಲಿ ಇರಿತ, ಇಲ್ಲಿ ಅತ್ಯಾಚಾರ ಎಂಬ ಮಾತುಗಳು ಎಲ್ಲೆಲ್ಲೂ ಹಬ್ಬಿನಿಂತವು.

ಶಾಂತಿಯಿರಲಿ, ಸಮರವಿರಲಿ, ಕಾಲ ನಿಲ್ಲುವುದಿಲ್ಲ.
ಇಂದು ನಾಯಿ ಕಡಿದ ಮೂರನೆಯ ದಿನ, ಎರಡನೆಯ ಇಂಜಿಕ್ಷನ್ ಕೊಡಿಸಬೇಕು, ಊರು ಹತ್ತಿ ಉರಿವ ಹೊತ್ತಿನಲ್ಲಿ ಡಾಕ್ಟರನ್ನು ಹೇಗೆ ಕರೆತರುವುದು. ಗಂಡ ಆನಂದನನ್ನು ಕುಡಿಸಿ ಗಲಾಟೆ ಮಾಡಲು ಯಾವುದೋ ಒಂದು ಗುಂಪು ಕರೆದುಕೊಂಡು ಹೋಗಿದ್ದಾರೆ. ಗೌರಿ ಚಿಕ್ಕವಳು, ನಾನೇ ಹೋಗಿ ಕರೆದರೆ ಡಾಕ್ಟ್ರು ಬರುತ್ತಾರೋ ಇಲ್ಲವೋ? ಇಂಜೆಕ್ಷನ್ ತರಲು ಅಂಗಡಿ ತೆಗೆದಿದೆಯೋ ಇಲ್ಲವೋ? ಕರುವಿಗೆ ಸದ್ಯಕ್ಕೆ ರೇಬಿಸ್ ರೋಗದ ಲಕ್ಷಣಗಳೇನೂ ಇಲ್ಲ. ಹಾಲು ಕುಡಿದುಕೊಂಡು ಚಟುವಟಿಕೆಯಿಂದಿದೆ. ಆದರೆ ಕೊಡಿಸಬೇಕಾದ ಇಂಜೆಕ್ಷನ್ ಕೊಡಿಸಲೇಬೇಕಲ್ಲ? ಮುಂತಾಗಿ ಯೋಚಿಸುತ್ತಾ ಪಾರ್ವತಿ ಮಹದೇವನ ಮನೆ ಕಡೆ ಹೆಜ್ಜೆ ಹಾಕಿದಳು.

ಮಹದೇವ ಭಾವಾವೇಶದಲ್ಲಿ ವಿಪರೀತ ಮಾತನಾಡುತ್ತಿದ್ದ. ‘ಬಿಡುಬಿಡು, ಹೀಗೆ ವಿನಾಕಾರಣ ಗಲಾಟೆ ಮಾಡಿಕೊಂಡರೆ ಎಲ್ಲರಿಗೂ ಹುಚ್ಚು ಹಿಡಿದಿದೆ ಎಂದು ತಿಳಿಯಬೇಕು. ಎಮ್ಮೆ ಕರುವಿಗೆ ಮಾತ್ರ ಯಾಕೆ ಇಂಜೆಕ್ಷನ್? ಹೊಡೆದಾಡುತ್ತಿರುವ ಎಲ್ಲರನ್ನೂ ಹಿಡಿದು ಹುಚ್ಚು ನಾಯಿ ಇಂಜೆಕ್ಷನ್ ಮಾಡಿಸು! ಎಮ್ಮೆ ಕರುವಿಗೆ ಮಾತ್ರ ಹುಚ್ಚು ನಾಯಿ ಕಡಿದಿಲ್ಲ. ನಾಚಿಕೆಗೇಡು’ ಇತ್ಯಾದಿ ಕೂಗುತ್ತ ಪಾರ್ವತಿಯೊಡನೆ ನಡೆದ. ಅವಳನ್ನು ಗುಡಿಸಲು ಬಳಿ ಬಿಟ್ಟು ಔಷಧದ ಅಂಗಡಿಗೆ ನಡೆದ, ಔಷದ ಪಡೆದ. ಅಲ್ಲಿಂದ ಸಲೀಂ ಡಾಕ್ಟ್ರ ಮನೆಗೆ ನಡೆದ.

ಡಾಕ್ಟ್ರು ಪಾರ್ವತಿಯ ಮನೆಗೆ ನಡೆದೇ ಹೊರಟರು. ಕರುವನ್ನು ಪರೀಕ್ಷಿಸಿ ಸದ್ಯಕ್ಕೆ ಕರುವಿಗೆ ತೊಂದರೆ ಇಲ್ಲ ಎಂದು ಪ್ರಕಟಿಸಿದರು. ಗಾಯಕ್ಕೆ ಮುಲಾಮು ಹಾಕಿ ಇಂಜೆಕ್ಷನ್ ಮಾಡಿದರು. ಪುಟ್ಟ ಗೌರಿಯು ಇದುವರೆಗೆ ಡಾಕ್ಟರರನ್ನೇ ಗಮನಿಸುತ್ತಿದ್ದವಳು ‘ಇನ್ನು ಮೇಲೆ ಕರುವಿಗೆ ರೇಬಿಸ್ ಆಗಲ್ಲವ ಸಾರ್?’ ಎಂದಳು. ಗೌರಿ ಎಷ್ಟು ಮುಗ್ಧತೆಯಿಂದ ಆರ್ತತೆಯಿಂದ ಪ್ರಶ್ನಿಸಿದ್ದಳೆಂದರೆ ಇಡೀ ಅವಳ ಜೀವನವೇ ಕರುವಿಗಾಗಿ ಪರಿತಪಿಸುತ್ತಿದೆಯೇನೋ ಅನಿಸಿತು. ಸಲೀಂ ಕರಗಿಹೋದರು. ‘ಗೌರಿ ನಿನ್ನ ನಿಷ್ಕಳಂಕ ಮನಸ್ಸು ಮತ್ತು ನಿಮ್ಮಮ್ಮನ ಒಳ್ಳೆಯತನದ ಹತ್ತಿರ ಯಾವ ಕಾಯಿಲೆಯೂ ಸುಳಿಯುವುದಿಲ್ಲ ಬಿಡು’ ಎಂದು ಮೂರನೆಯ ಇಂಜೆಕ್ಷನ್ ಮಾಡಿಸಬೇಕಾದ ದಿನಾಂಕವನ್ನು ನೆನಪಿಸಿ ಹೊರಟರು.

‘ಹುಶಾರು ಸಾರ್’ ಎಂದ ಮಹದೇವ. ಅದಕ್ಕೆ ಸಲೀಂ, ‘ನಮ್ಮದು ತುರ್ತು ಸೇವೆ. ಕರುವಿಗೆ ಇಂಜೆಕ್ಷನ್ ಮಾಡದಿದ್ದರೆ ಆಗುತ್ತಿತ್ತೆ? ದನಕರುಗಳಿಗೆ ಯಾವ ಧರ್ಮ?’ ಎನ್ನುತ್ತ ಮುಂದುವರೆದರು. ಅವರ ಮುಖದಲ್ಲಿ ಬೇಸರ ಹರಳುಗಟ್ಟತೊಡಗಿತು.

ನಾಯಿ ಕಡಿದು ಇಂದಿಗೆ ಏಳನೆಯ ದಿನ. ಮೂರನೆಯ ಇಂಜೆಕ್ಷನ್ ಮಾಡಬೇಕಾದ ದಿನ. ಊರಿನ ಪರಿಸ್ಥಿತಿ ಇನ್ನೂ ಬಿಗಡಾಯಿಸಿತ್ತು. ಬೆಳಿಗ್ಗೆಯಿಂದ ಕರು ಮಂಕಾಗಿರುವುದನ್ನು ಪಾರ್ವತಿ ಗಮನಿಸಿದ್ದಳು. ಕರು ಹಾಲು ಕುಡಿದಿರಲಿಲ್ಲ, ಮೂಗು ಒಣಗಿತ್ತು, ಎಂದಿನಂತೆ ಚಟುವಟಿಕೆಯಿಂದಿರಲಿಲ್ಲ.

ಜೊಲ್ಲು ಸುರಿಯುತ್ತಿತ್ತು. ಹಾಗಾದರೆ ರೇಬಿಸ್ ಕಾಣಿಸಿಕೊಂಡಿತೆ? ಡಾಕ್ಟ್ರು ಕೊಟ್ಟ ಇಂಜೆಕ್ಷನ್‌ಗಳು ಕೆಲಸ ಮಾಡಲಿಲ್ಲವೆ? ತಮ್ಮೆಲ್ಲರ ಪ್ರಯತ್ನಗಳನ್ನು ಮೀರಿ ಆಗಬಾರದ್ದು ಆಗಿಹೋಯಿತೆ? ಕರುವಿನ ಜೊಲ್ಲು ನಮ್ಮಲ್ಲಾರಿಗಾದರೂ ಸೋಕಿದರೆ? ದೇವರೇ! ಪಾರ್ವತಿಗೆ ದಿಗಿಲಾಯಿತು. ಕರು ಜೊಲ್ಲು ಸುರಿಸುತ್ತಿರುವುದನ್ನು ಕಂಡು ಗೌರಿ ಮೌನವಾದಳು. ಆಗೊಮ್ಮೆ ಈಗೊಮ್ಮೆ ಅವಳ ಎಲ್ಲ ಪ್ರಯತ್ನ ಮೀರಿ ದೊಡ್ಡ ದೊಡ್ಡ ಹನಿಗಳು ಅವಳ ಕಣ್ಣಿಂದ ತುಳುಕಿ ಕೆನ್ನೆ ಮೇಲೆ ಉರುಳುತ್ತಿದ್ದವು.

ಅಂದು ಆನಂದ ಎಚ್ಚರವಾಗಿದ್ದ, ಅವನ ಸ್ನೇಹಿತರನೇಕರು ಸುತ್ತ ಕುಳಿತು ಏನೋ ಲೆಕ್ಕಾಚಾರದಲ್ಲಿ ಮುಳುಗಿದ್ದರು. ಎಮ್ಮೆ ಕರುವಿಗೆ ಹುಶಾರಿಲ್ಲದಿರುವುದು ಈಗಷ್ಟೇ ಅವರಿಗೆ ಗೊತ್ತಾಯಿತು.

ಆನಂದ ಮತ್ತವನ ಗುಂಪು ಪಾರ್ವತಿಗೆ ಪ್ರಶ್ನಿಸಿತು– ಏನಾಗಿದೆ ಕರುವಿಗೆ?
ಪಾರ್ವತಿ: ಹುಚ್ಚುನಾಯಿ ಕಡಿದಿದೆ, ಒಂದು ವಾರವಾಯಿತು.
ಗುಂಪು: ಒಂದು ವಾರದಿಂದ ಏನು ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದೆ? ಡಾಕ್ಟರಿಗೆ ತೋರಿಸಿಲ್ಲವ?
ಪಾರ್ವತಿ: ತಕ್ಷಣವೇ ತೋರಿಸಿದೆ. ಸಲೀಂ ಡಾಕ್ಟರು ಚಿಕಿತ್ಸೆ ಕೊಡುತ್ತಿದ್ದಾರೆ.
ಗುಂಪು: ಏನು? ಸಲೀಂ ಡಾಕ್ಟರೇ! ಅವನ ಹತ್ರ ಯಾಕೆ ಚಿಕಿತ್ಸೆ ಮಾಡಿಸಿದೆ? ಅವನಿಗೇನು ಗೊತ್ತಿದೆ? ಡಾ. ಪ್ರಭಾಕರ್ ಹತ್ರ ತೋರಿಸಬೇಕಿತ್ತು.
ಪಾರ್ವತಿ: ಅವರ ಪರಿಚಯ ಇಲ್ಲ, ಸಲೀಮರ ಮನೆ ಹತ್ತಿರದಲ್ಲಿದೆ.
ಗೌರಿ: ಸಲೀಮ್ ಡಾಕ್ಟ್ರ ಪರಿಚಯ ನಮಗೆಲ್ಲರಿಗೆ ಇದೆ, ಅವರು ತುಂಬಾ ಒಳ್ಳೆಯವರು.
ಚಿಕ್ಕ ಹುಡುಗಿಯ ಮಾತು ಕೇಳಿದ ಕೂಡಲೇ ಗುಂಪಿಗೆ ಹಿನ್ನಡೆಯಾದಂತಾಯಿತು.
ಆಷ್ಟು ಹೊತ್ತಿಗೆ ಸರಿಯಾಗಿ ಮಹದೇವನ ಜೊತೆ ಡಾ. ಸಲೀಂ ಕಾರಿನಿಂದಿಳಿದು ಬಂದು ಕರುವನ್ನು ಪರೀಕ್ಷಿಸತೊಡಗಿದರು. ಸಲೀಂರನ್ನು ಕಂಡದ್ದೇ ಗುಂಪಿಗೆ ದ್ವೇಷ ಹೆಡೆಬಿಚ್ಚಿತು.
ಗುಂಪು: ಏನು ಸ್ವಾಮಿ? ಯಾವ ಸೀಮೆ ಚಿಕಿತ್ಸೆ ಕೊಡ್ತಾ ಇದ್ದೀರಿ? ಎರಡೆರಡು ಸಲ ಬಂದರೂ ಕರುಗೆ ಹುಶಾರಾಗಿಲ್ಲ. ಅದಕ್ಕೆ ರೇಬಿಸ್ ಕಾಣಿಸಿಕೊಂಡಿದೆ, ನೀವೇ ನೋಡಿ!
ಡಾ. ಸಲೀಂ: ಒಮ್ಮೆಲೆ ಹಾಗೆ ‘ರೇಬಿಸ್’ ಎಂಬ ತೀರ್ಮಾನಕ್ಕೆ ಬರಬೇಡಿ, ನಾನೀಗಾಗಲೇ ಕರುವನ್ನು ಪರೀಕ್ಷಿಸಿದ್ದೇನೆ. ಅದು ನಮ್ಮ ಮಾತಿಗೆ ಪ್ರತಿಕ್್ರಿಯಿಸುತ್ತಿದೆ. ನೀರು ಕುಡಿಯುತ್ತಿದೆ. ರೇಬಿಸ್‌ನಲ್ಲಿ ಪ್ರಾಣಿಗಳು ಮಾತಿಗೆ ಪ್ರತಿಕ್ರಿಯಿಸುವುದಿಲ್ಲ ಮತ್ತು ನೀರು ಕುಡಿಯುವುದಿಲ್ಲ.
ಗುಂಪು: (ಏರುಧ್ವನಿಯಲ್ಲಿ ಮಾತನಾಡತೊಡಗಿತು) ನಮಗೇ ಹೇಳಿ ಕೊಡ್ತಿಯೇನೋ, ನಮಗೆ ಎಲ್ಲ ಗೊತ್ತಿದೆ. ನಾವು ಹೇಳಿದ ಹಾಗೆ ನೀನು ಕೇಳ್ಬೇಕು.

ಗುಂಪಿಗೆ ನಾನಾ ತರದ ಜನ ಜಮಾವಣೆಯಾಗತೊಡಗಿದರು. ಬಂದು ಸೇರಿಕೊಂಡ ಜನರಲ್ಲಿ ಕೆಲವರು ಸಲೀಂ ಪರವಹಿಸಿ ಮಾತಾಡತೊಡಗಿದರು. ಅವರು ಮುಸ್ಲಿಮರಾಗಿದ್ದರು. ಈ ಎರಡು ಗುಂಪುಗಳು ವಾದಿಸುತ್ತ ಕೈ ಕೈ ಮಿಲಾಯಿಸುವ ಹಂತಕ್ಕೆ ಬಂದಿದ್ದರು. ಆಗ ಇದ್ದಕ್ಕಿದ್ದಂತೆ ನೆರೆದಿದ್ದ ಮುಸ್ಲಿಮರಲ್ಲೇ ಕೆಲವರು ಸಲೀಂ ಡಾಕ್ಟರ್‌ಗೆ ಧಿಕ್ಕಾರ ಹಾಕಲು ಪ್ರಾರಂಭಿಸಿದರು. ಮುಸ್ಲಿಮ್ ಮಹಿಳೆಯರಿಗೆ ಬುರ್ಕಾ ಕಡ್ಡಾಯದ ಬಗ್ಗೆ, ಸಿನಿಮಾ ನೋಡಕೂಡದೆಂಬುದರ ಬಗ್ಗೆ ಸಲೀಂ ವಿರೋಧಿಸಿದ್ದರು. ಸಲೀಂ ಡಾಕ್ಟರನ್ನು ಹಣಿಯಲು ಹೊಂಚು ಹಾಕುತ್ತಿದ್ದವರಿಗೆ ಇವತ್ತು ಅನಾಯಾಸವಾಗಿ ಅವಕಾಶ ಒದಗಿಬಂದಿತ್ತು.

ಆನಂದನ ಗುಂಪಿಗೆ ಪೇಚಾಟಕ್ಕಿಟ್ಟುಕೊಂಡಿತು. ಸಲೀಂ ಪರವಾಗಿ ಕೂಗುತ್ತಿದ್ದ ಮುಸ್ಲಿಮರಿಗೂ ಗಲಿಬಿಲಿಯಾಯಿತು. ಯಾರು ಯಾರ ಪರ ಮತ್ತು ವಿರೋಧ ಎಂಬುದರ ಬಗ್ಗೆ ಗೊಂದಲ ಶುರುವಾಯಿತು. ಸಲೀಂ ಇದಕ್ಕೆಲ್ಲ ಮೂಕ ಪ್ರೇಕ್ಷಕನಂತೆ ಅಸಹಾಯಕರಾಗಿ ನಿಂತಿದ್ದರು. ಯಾರೋ ನುಗ್ಗಿ ಬಂದು ಅವರ ಕೈಯಲ್ಲಿದ್ದ ಸಿರಿಂಜ್, ಔಷಧದ ಬ್ಯಾಗ್‌ಅನ್ನು ತೆಗೆದೆಸೆದು ತಳ್ಳಾಡತೊಡಗಿದರು. ಇನ್ನೇನು ಏಟು ಬಿದ್ದವು ಎನ್ನುವಷ್ಟರಲ್ಲಿ ಮಹದೇವ ಸಲೀಂರನ್ನು ಎಳೆದುಕೊಂಡು ಬಂದು ಕಾರು ಹತ್ತಿಸಿದನು. ಅವರು ಜಾಗ ಖಾಲಿ ಮಾಡಿದರು.

ಆನಂದನ ಗುಂಪಿನ ಕೆಲವರು ಸಲೀಂ ಡಾಕ್ಟ್ರು ಬರೆದುಕೊಟ್ಟ ಔಷಧದ ಚೀಟಿ ಹಾಗೂ ದಿನಾಂಕಗಳ ಚೀಟಿಯನ್ನು ತೆಗೆದುಕೊಂಡು ಡಾ. ಪ್ರಭಾಕರ್ ಬಳಿಗೆ ಹೋದರು. ಅವರ ಸಲಹೆ ಪಡೆದು ಸಲೀಂರ ವಿರುದ್ಧ ಪೊಲೀಸ್ ಕಂಪ್ಲೆಂಟ್ ಕೊಡುವುದು ಅವರ ಉದ್ದೇಶವಾಗಿತ್ತು.
ಡಾ. ಪ್ರಭಾಕರ್ ತಮ್ಮಲ್ಲಿಗೆ ಆಗಮಿಸಿದವರ ಅಹವಾಲನ್ನು ಸಂಪೂರ್ಣವಾಗಿ ಕೇಳಿಕೊಂಡು ಚೀಟಿಗಳನ್ನು ಪರೀಕ್ಷಿಸಿದರು. ಎಲ್ಲವೂ ಸ್ವಯಂ ವೇದ್ಯವಾಗಿತ್ತು. ಅವರು ಗುಂಪನ್ನು ಕುರಿತು ‘ನಿಮಗೆ ಕರುವಿಗಿಂತ ಮುಖ್ಯವಾಗಿ ಕೋಮು ಗಲಭೆ ಎಬ್ಬಿಸುವುದು ಮುಖ್ಯವಾಗಿರುವ ಹಾಗೆ ತೋರುತ್ತದೆ.

ಡಾ. ಸಲೀಂ ಮಾಡಿರುವುದೆಲ್ಲ ಸರಿ ಇದೆ, ನೀವು ಹೊರಡಿ’ ಎಂದು ಜೋರು ಮಾಡಿ ಅವರನ್ನು ಹೊರ ಹಾಕಿದರು.
ಗುಂಪು ನಿರಾಶೆಯಿಂದ ಹಿಂತಿರುಗಿತು.

ಮನೆಯ ಮುಂದಿನ ಗುಂಪು ಖಾಲಿಯಾದ ನಂತರ ಪಾರ್ವತಿ ಈ ಕರು ಬದುಕಿದ್ದರೆಷ್ಟು ಬಿಟ್ಟರೆಷ್ಟು ಎಂದೆನಿಸಿ ಮುಂದಿನ ದಾರಿ ಕಾಣದಂತಾಗಿ ಮೂಲೆ ಹಿಡಿದು ಕುಳಿತುಬಿಟ್ಟಳು. ಅವಳ ಜೀವ ರೋಸಿ ಹೋಗಿತ್ತು. ಹುಶಾರು ತಪ್ಪಿ ಕರು ಬೆಳಿಗ್ಗೆಯಿಂದ ಹಾಲು ಕುಡಿದಿಲ್ಲ, ಎಮ್ಮೆಗೆ ಕೆಚ್ಚಲಲ್ಲಿ ಹಾಲು ಉಳಿದುಕೊಂಡಿರುವುದರಿಂದ ಕೆಚ್ಚಲು ಬಾವು ಕಾಣಿಸಿಕೊಂಡರೆ ಹಾಲಿನ ಆದಾಯ ಖೋತ ಆಗುತ್ತದೆ. ಜೊಲ್ಲು ಸುರಿಸುವ ಕರುವಿಗೆ ನಿಜಕ್ಕೂ ರೇಬಿಸ್ ತಗುಲಿಕೊಂಡಿದ್ದರೆ? ಸದಾ ಕರುವಿನ ಪಕ್ಕದಲ್ಲಿಯೇ ಇರುವ ಎಮ್ಮೆಗೆ ರೇಬಿಸ್ ದಾಟಿಕೊಂಡಿದ್ದರೆ? ಈಗಾಗಲೇ ಎಮ್ಮೆಯ ಹಾಲನ್ನು ಉಪಯೋಗಿಸಿದ್ದೇವೆ! ಸುಡುಗಾಡು ರೇಬಿಸ್ ನಮಗೆಲ್ಲ ತಗಲಿಕೊಂಡರೆ? ಚಿಕಿತ್ಸೆ ನೀಡಲು ಬಂದ ಡಾಕ್ಟರನ್ನು ಎಲ್ಲರೂ ಸೇರಿ ಗಲಾಟೆ ಮಾಡಿ ಹಿಂದಕ್ಕೆ ಓಡಿಸಿದ್ದಾರೆ! ಏನು ಮಾಡಲೂ ತೋಚದೆ ಕೈಚೆಲ್ಲಿ ಕೂತಳು. ಸುಸ್ತು ಆವರಿಸಿ ಕೂಗತೊಡಗಿದಳು.

ಇತ್ತ ಗೌರಿಗೆ ಏನೂ ಬಗೆ ಹರಿಯಲಿಲ್ಲ. ಕರುವಿಗೆ ಚಿಕಿತ್ಸೆ ಆಗಿಲ್ಲ. ಅದಕ್ಕೆ ಚಿಕಿತ್ಸೆ ಮಾಡಿಸಲು ಅವಳೊಂದು ಉಪಾಯ ಮಾಡಿದಳು. ಕರುವಿಗೆ ಹಗ್ಗಕಟ್ಟಿ ನಿಧಾನಕ್ಕೆ ಎಳೆದುಕೊಂಡು ಡಾಕ್ಟರ್ ಮನೆ ಕಡೆ ಹೊರಟಳು. ಹುಶಾರಿಲ್ಲದ ಕಾರಣ ಕರು ಮೊಂಡಾಟ ಮಾಡತೊಡಗಿತು. ಛಲಬಿಡದೆ ನಿಧಾನವಾಗಿ ಡಾಕ್ಟರ್ ಮನೆಯ ತನಕ ನೂಕುತ್ತ ನಡೆದಳು, ಗುರಿ ಮುಟ್ಟಿದ್ದಾಗ ಮೈಯೆಲ್ಲ ಬೆವೆತು ತೋಯ್ದು ಹೋದಳು.

ನಡೆದ ಘಟನೆಗಳ ಬಗ್ಗೆ ಚಿಂತಿಸಿ ತಲೆ ಚಿಟ್ಟು ಹಿಡಿದಂತಾಗಿ ಸಲೀಂ ಮನೆಯಲ್ಲಿಯೇ ಇದ್ದರು. ವಿನಾಕಾರಣ ರೇಜಿಗೆಯಲ್ಲಿ ಸಿಕ್ಕಿಕೊಂಡಿದ್ದಕ್ಕೆ ಸಿಟ್ಟು ಬಂದಿತ್ತು. ಆದರೆ ಪಾರ್ವತಿ ಗೌರಿಯರ ನೆನಪಾಗಿ ಕರುಣೆ ಉಕ್ಕಿತು.

ನೆನೆದವರ ಮನದಲ್ಲಿ ಎಂಬಂತೆ ಗೌರಿ ಕರುವಿನೊಡನೆ ಸಲೀಂರ ಮನೆ ಮುಂದೆ ಪ್ರತ್ಯಕ್ಷಳಾದಾಗ ಅವರಿಗೆ ನಂಬಲಾಗಲಿಲ್ಲ. ವಿನಯವೇ ಮೈವೆತ್ತಂತಿದ್ದ ಗೌರಿಯನ್ನು ಕಂಡಕೂಡಲೇ ಅವರಿಗೆ ಎಲ್ಲ ಮರೆತು ಹೋಯಿತು. ಮುಗ್ಧಳಾದ ಗೌರಿ ತನ್ನ ಕೈಯ್ಯಲ್ಲಿ ಹಿಡಿದು ತಂದಿದ್ದ ರೇಬಿಸ್ ಇಂಜೆಕ್ಷನ್ನು ಮುಂದೆ ಚಾಚಿದಳು. ಮರು ಮಾತಾಡದೆ ಸಲೀಂ ಇಂಜೆಕ್ಷನ್ ಮಾಡಿ ಮುಗಿಸಿದರು. ಕರು ಮಂಕಾಗಿರುವುದನ್ನು ಪರೀಕ್ಷಿಸಿ ಅದಕ್ಕೂ ಚಿಕಿತ್ಸೆ ನೀಡಿದರು. ನಾಯಿ ಕಡಿತದ ಗಾಯ ಒಣಗುತ್ತಿರುವುದನ್ನು ಗಮನಿಸಿದರು. ಒಂದೂ ಮಾತಿಲ್ಲದೆ ಎಲ್ಲ ಕೆಲಸ ಮುಗಿಯಿತು. ಗೌರಿ ಕರುವಿನೊಡನೆ ಹಿಂತಿರುಗಿದಳು.

ಹದಿನಾಲ್ಕನೆಯ ದಿನ ನಾಲ್ಕನೆಯ ಇಂಜೆಕ್ಷನ್ ಮಾಡುವ ಹೊತ್ತಿಗೆ ಊರಿನಲ್ಲಿ ಗಲಾಟೆ ನಿಂತಿದ್ದರೂ ಜನರ ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಕಳವಳವೂ, ಭಾವನೆಗಳ ಮೇಲಾಟವೂ ನಡೆದಿತ್ತು. ಆ ದಿನವೂ ಮನೆ ಬಾಗಿಲಿಗೆ ಬಂದು ಗೌರಿ ಕರುವಿಗೆ ಇಂಜೆಕ್ಷನ್ ಮಾಡಿಸಿಕೊಂಡು ಹೋದಳು. ಕರುವಿನ ಗಾಯ ಒಣಗಿತ್ತು. ಕರುವಿಗೆ ರೇಬಿಸ್ ತಗುಲಿಲ್ಲ ಎಂದು ಸಲೀಂ ಹೇಳಿದ್ದು ನಿಜವಾಗಿತ್ತು. ಅಂದು ಪಾರ್ವತಿಯೂ ಸಲೀಂರ ಮನೆಗೆ ಬರಬೇಕೆಂದಿದ್ದವಳು ಆನಂದನಿಗೆ ಹೆದರಿ ಬಂದಿರಲಿಲ್ಲ. ಆದರೆ ಮೂವತ್ತನೇ ದಿನದ ಐದನೆಯ ಇಂಜೆಕ್ಷನ್‌ಗೆ ತಾಯಿ ಮಗಳಿಬ್ಬರೂ ಬಂದು ಕರುವಿಗೆ ಚಿಕಿತ್ಸೆ ಮಾಡಿಸಿಕೊಂಡು ಹೋದರು. ಕಡಿತದ ಗಾಯ ಸಂಪೂರ್ಣವಾಗಿ ವಾಸಿಯಾಗಿತ್ತು. ಕರು ಆರೋಗ್ಯ ತುಂಬಿಕೊಂಡು ಮುಸುಗುರಿಯುತ್ತಿತ್ತು.

ಮೂರು ತಿಂಗಳು ತುಂಬಿದ ದಿನ ಕರುವಿಗೆ ಕೊನೆಯ ಇಂಜೆಕ್ಷನ್ ಮಾಡಿಸಲು ಬಂದಾಗ ತಾಯಿ ಮಗಳ ಜೊತೆ ಮಹದೇವನೂ ಬಂದಿದ್ದ. ಇಂಜೆಕ್ಷನ್ ಆದ ಮೇಲೆ ಸಲಿಂ ಡಾಕ್ಟ್ರ ಮನೆಯ ವಿಶಾಲ ಕಟ್ಟೆಯಲ್ಲಿ ಕುಳಿತರು. ಮಹದೇವ ಮೊದಲೇ ಯೋಚಿಸಿ ಹಿಂದೂ ಮುಸ್ಲಿಂ ಎನ್ನದೆ ತನ್ನ ಹಲವಾರು ಮಿತ್ರರನ್ನು ಕರೆದಿದ್ದ. ಅವರೆಲ್ಲರೂ ಕಟ್ಟೆಯ ಮೇಲೆ ಬಂದು ಕುಳಿತರು. ಸಲೀಂರ ಹೆಂಡತಿ ಮಕ್ಕಳು ಜೊತೆಗೂಡಿದರು. ಎಲ್ಲರಿಗೂ ಸಲೀಂ ಡಾಕ್ಟರೇ ಬಿಸ್ಕತ್ತು ಚಹ ತಂದುಕೊಟ್ಟರು. ಮಾತಾಡಲು ಏನೂ ಇರಲಿಲ್ಲ, ಎಲ್ಲರಲ್ಲೂ ಬರೀ ಸಂತೋಷ ತುಂಬಿತ್ತು.

ಹೊರಗೆ ಕರು ಕಿರುಚಾಡುತ್ತಿತ್ತು. ಗೌರಿಯ ಸಂತೋಷ ಎಲ್ಲೆ ಮೀರಿತ್ತು. ಯಾವುದೋ ಮಾಯೆಯಲ್ಲಿ ಆನಂದ ಮತ್ತವನ ಗುಂಪು ಜಾಗ ಮಾಡಿಕೊಂಡು ಕುಳಿತಿತ್ತು. ಕರು ಹುಶಾರಾಗಿ, ಎಮ್ಮೆ ತೊಂದರೆಯಿಲ್ಲದೆ ಹಾಲು ಕೊಡುವುದನ್ನು ಮುಂದುವರೆಸಿದ್ದು ಅವನಿಗೆ ಪವಾಡದಂತೆ ತೋರಿತ್ತು. ಮಹದೇವನಿಗೆ ಭಾವಾವೇಶವನ್ನು ತಡೆಯಲಾಗಲೇ ಇಲ್ಲ, ಕಣ್ಣಿನಲ್ಲಿ ನೀರು ತುಂಬಿಕೊಂಡು ‘ರೇಬಿಸ್ ರೋಗವನ್ನು ಗೆದ್ದು ಬಿಟ್ರಿ ಸಾರ್’ ಎಂದು ಹೇಳುತ್ತ ಉಮ್ಮಳಿಸಿದ. ಸಲೀಂ ಡಾಕ್ಟರು ಮಹದೇವನ ಕಡೆ ತಿರುಗಿ ‘ರೇಬಿಸ್ ರೋಗವನ್ನು ಗೆದ್ದು ಬಿಟ್ಟೆವು’ ಎಂದು ತಿದ್ದಿ ಹೇಳಿದರು.
ನೆರೆದ ಎಲ್ಲರ ಕಣ್ಣುಗಳು ಮಂಜಾಗಿದ್ದವು.