ಕೃಷ್ಣಸುಂದರಿ

ನನಗಿನ್ನೂ ನೆನಪಿದೆ
ಮೋಡ ಮುಸುಕಿದ ಆ ದಿನ:

ಅವಳ ಆ ಕಳ್ಳ ನೋಟ
ಆ ದಾವಣಿ ಪಾದ ಚುಂಬಿಸುವ ಮಾಟ
ಬೆನ್ನ ಮೇಲೆ ಹೊಯ್ದೊಡುವ ಹೆರಳ ಆಟ

ಅಯ್ಯೋ, ನೀವವಳನ್ನು ಕರಿಯಳು ಎನ್ನುವಿರಿ
ನಾನೊ ಅವಳ ಕಪ್ಪು ಕಂಗಳ ಮಿಂಚ ಕಾಣ್ವೆ

ಮುಸ್ಸಂಜೆಯ ಮಬ್ಬುಗತ್ತಲಲ್ಲಿ
ಆ ಹುಲ್ಲುಗಾವಲಿನಲ್ಲಿ
ಅವಳ ಗೋವುಗಳ ಹಿಂಡು ಮರೆಯಾಗುತ್ತಿದೆ
ಪಕ್ಕದ ಗುಡಿಸಲಿನಿಂದ ಅವಸರದಲವಳು
ಹೊರಬರಲು
ಮಳೆ ಮೋಡಗಳತ್ತ ಮೇಲ್ನೋಟ ಬೀರುವಳು

ಅಯ್ಯೋ, ನೀವವಳನ್ನು ಕರಿಯಳು ಎನ್ನುವಿರಿ
ನಾನೊ ಅವಳ ಕಪ್ಪು ಕಂಗಳ ಮಿಂಚ ಕಾಣ್ವೆ
ಭತ್ತದ ಪೈರ ತುದಿಯ ನೇವರಿಸುತ್ತ
ಪೂರ್ವದ ಗಾಳಿ ಬೀಸುತ್ತಿರಲು
ಹೊಲದ ಬದುವಿನ ಬದಿಯಲ್ಲಿ
ನಾ ಒಂಟಿಯಾಗಿ ನಿಂತ ಹೊತ್ತು
ನನಗೇನು ಮೋಡಿ ಮಾಡಿದಳೊ
ಅದು ಅವಳಿಗೇ ಗೊತ್ತು

ಅಯ್ಯೋ, ನೀವವಳನ್ನು ಕರಿಯಳು ಎನ್ನುವಿರಿ
ನಾನೊ ಅವಳ ಕಪ್ಪು ಕಂಗಳ ಮಿಂಚ ಕಾಣ್ವೆ

ತಹತಹಿಸುವ ಮೇ ತಿಂಗಳಿನ
ಹೃದಯದೊಳಗಿನ ಮೋಡದ
ಬೆಡಗ ಬೆರಗು ಅವಳು
ಸಂಧ್ಯಾಕಾಲದ ನೀರವತೆಯಲ್ಲಿನ
ಗಿಡಮರಗಳ ಮೇಲಿನ
ತೆಳು ನೆರಳು ಅವಳು

ಜೂನ್ ತಿಂಗಳಿನ ಭೋರ್ಗರೆವ ರಾತ್ರಿಗಳ
ಮೌನೋನ್ಮಾದದ ವಿಸ್ಮಯವು ಅವಳು.

ಯಾರು ಏನೆಂದರೂ ನನಗಿಲ್ಲ ಗೊಡವೆ
ನಾನವಳನು ಕೃಷ್ಣಸುಂದರಿ ಎಂದೇ ಕರೆವೆ.