ಗಿಣಿ ಕುಳಿತ ಗಿಡ

ಮೋಹನ್‌ ಪ್ರಾಥಮಿಕ ಶಾಲೆಯ ಶಿಕ್ಷಕ. ಇತ್ತೀಚೆಗೆ ಅವರಿಗೆ ಹೊಸಪಾಳ್ಯ ಎನ್ನುವ ಊರಿಗೆ ವರ್ಗವಾಯಿತು. ಮೊದಲ ದಿನ ಎಷ್ಟೋ ಉತ್ಸಾಹದಿಂದ ಪಾಠಶಾಲೆಗೆ ಹೋದರು. ಅಲ್ಲಿನ ಎಲ್ಲ ಪರಿಸರವನ್ನು ಗಮನಿಸಿದರು. ಸ್ವಚ್ಛತೆಯಿಲ್ಲದೆ ಕಸಕಡ್ಡಿಗಳಿಂದ ತುಂಬಿರುವುದನ್ನು ಕಂಡು ಅವರಿಗೆ ಬಹಳ ನೋವಾಯಿತು. ಸಂಜೆ ಆಟದ ಬಯಲಿನಲ್ಲಿ ಎಲ್ಲ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಗಳನ್ನು ಸಭೆ ಸೇರಿಸಿದರು.

ಹುಡುಗರೆಲ್ಲ ಚೆದುರಿದ ಕೂದಲಿನಿಂದ ಕೊಳಕು ಮೈಯಿಂದ ಕೂಡಿದ್ದು ಗದ್ದಲ ಮಾಡುತ್ತ ತಂತಮ್ಮ ಕೆಲಸಗಳಲ್ಲಿ ತೊಡಗಿಕೊಂಡಿದ್ದರು. ಅವರನ್ನು ಸಾಲಾಗಿ ನಿಲ್ಲಿಸಲು ತಮ್ಮ ಮಾತನ್ನು ಅವರು ಕೇಳುವಂತೆ ಮಾಡಲು ಬಹಳ ಕಷ್ಟಪಡಬೇಕಾಯಿತು. ಅವರೆಲ್ಲ ಸುಮ್ಮನಾದ ಮೇಲೆ ಅವರು–

‘ಪ್ರಿಯ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಗಳೇ ನೀವು ಗಲಾಟೆ ಮಾಡದೆ ಕೇಳುವುದಾದರೆ ನಿಮಗೊಂದು ಒಳ್ಳೆಯ ಮಾತು ಹೇಳುತ್ತೇನೆ. ನೀವು ಯಾವಾಗಲಾದರೂ ಗಿಣಿಗಳನ್ನು ನೋಡಿದ್ದೀರಾ?’ ಎಂದು ಪ್ರಶ್ನಿಸಿದರು.

ನೋಡಿರುವುದಾಗಿ ತಲೆದೂಗಿದವರು ತುಂಬ ಕಡಿಮೆ ಇದ್ದರು.
‘ಹಾಗಾದರೆ ನಿಮ್ಮಲ್ಲಿ ಬಹಳ ಮಂದಿ ಗಿಣಿಗಳನ್ನೇ ನೋಡಿಲ್ಲ ಅಂತಾಯಿತು. ಪ್ರತಿ ದಿನ ಅವುಗಳನ್ನು ನೋಡುತ್ತ ಅವುಗಳೊಂದಿಗೆ ಆಡುತ್ತ ಖುಷಿ ಪಡುವುದು ನಿಮಗೆ ಇಷ್ಟವೇನಾ?’ ಎಂದು ಕೇಳಿದರು.

‘ಹೌದು ಸಾರ್‌..... ತುಂಬಾ ಇಷ್ಟ’ ಎಂದರು ಹುಡುಗರು ಒಕ್ಕೊರಲಿನಿಂದ.
‘ಹಾಗಾದರೆ ನೀವು ದಿನವೂ ಅವುಗಳೊಂದಿಗೆ ಆಡಿಕೊಳ್ಳುವ ಹಾಗೆ ಮಾಡುತ್ತೇನೆ. ಪ್ರತಿ ದಿನಾ ನೀವು ನಾನು ಹೇಳಿದ ಹಾಗೆ ಕೇಳಬೇಕು. ಕೆಲವೇ ದಿನಗಳಲ್ಲಿ ಗಿಣಿಗಳು ಬರುತ್ತವೆ’ ಅಂದರು ಮೋಹನ್‌.

‘ಹಾಗೇ ಆಗಲಿ ಸಾರ್‌.... ಏನು ಮಾಡಬೇಕೋ ಹೇಳಿ’ ಅಂದರು ಹುಡುಗರೆಲ್ಲ.
‘ಯಾವ ದಿನ ಏನು ಮಾಡಬೇಕೆನ್ನುವುದನ್ನು ಆಯಾ ದಿನವೇ ಹೇಳುತ್ತೇನೆ. ಶಾಲೆಗೆ ಚಕ್ಕರ್‌ ಕೊಡುವವರಿಗೆ ಗಿಣಿಗಳು ಕಾಣಿಸುವುದಿಲ್ಲ. ತಿಳಿಯಿತಾ? ಇವತ್ತು ಎಲ್ಲರೂ ಮನೆಗೆ ಹೋಗಿರಿ. ನಾಳೆ ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ಶಾಲಾ ಸಮಯಕ್ಕಿಂತಲೂ ಒಂದು ಗಂಟೆ ಮುಂಚಿತವಾಗಿ ಬನ್ನಿ’ ಎಂದರು ಶಿಕ್ಷಕರು.