ಕೊಂಚ ರೋಚಕ, ಕೊಂಚ ಅಚ್ಚರಿದಾಯಕ

ಮೂವರು ಹುಡುಗರು, ಒಬ್ಬ ಹುಡುಗಿ ಸಕಲೇಶಪುರದ ಕಾಡಿನ ಎಸ್ಟೇಟ್‌ ಒಂದರ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಇರುವ ಪುರಾತನ ಕಲಾಕೃತಿಯನ್ನು ತೆಗೆದುಕೊಂಡು ಬರಲು ಹೋಗುತ್ತಾರೆ. ಹಾಗೆ ಹೋಗುವ ಅವರು ಯಾರೂ ಇಲ್ಲದ ಆ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಒಂದು ರಾತ್ರಿ ಪಡುವ ಪಾಡು ಹಾಗೂ ಆತಂಕದ ಕ್ಷಣಗಳನ್ನು ಎದುರಿಸುತ್ತಾರೆ ಎಂಬುದನ್ನು ನಿರ್ದೇಶಕರು ರೋಚಕವಾಗಿ ಹೇಳಲು ಪ್ರಯತ್ನಿಸಿದ್ದಾರೆ. ಇಂತಹ ಸಿನಿಮಾಗಳ ಜೀವವೇ ಮುಂದಿನ ಕ್ಷಣ ಏನು ಘಟಿಸುತ್ತದೆ ಎಂಬುದರಲ್ಲಿ. ಅದು ತಕ್ಕಮಟ್ಟಿಗೆ ಇದರಲ್ಲಿದೆ.

ಇದು ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ಹೇಳುವ ನಿಧಿ, ಅದನ್ನು ಕಾಯುವ ಭೂತದ ಕತೆಯನ್ನು ಹೋಲುತ್ತದೆ. ಅಂತಹ ಕತೆಯೊಂದಕ್ಕೆ ಇರಬೇಕಾದ ಮಕ್ಕಳನ್ನು ಕ್ಷಣಕ್ಷಣಕ್ಕೂ ಹಿಡಿದಿಡುವ ಮಾಂತ್ರಿಕ ಗುಣ ಮಾತ್ರ ಇದಕ್ಕಿಲ್ಲ. ಭೂತ, ದೆವ್ವಗಳು ಇವೆಯೇ, ಅವುಗಳ ಚೇಷ್ಟೆ ಯಾವ ಬಗೆಯದು ಎಂಬುದು ಯಾರಿಗೂ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ. ಹಾಗಾಗಿ ನಮ್ಮ  ಭ್ರಮೆಗಳಿಗೆ ಸಂಬಂಧಿಸಿದ ದೆವ್ವಗಳ ಸುಳ್ಳಿನ ಕತೆ ಹೇಳಿ ಜನರನ್ನು ಈಗ ಹೆದರಿಸಲಾಗದು. ಆದರೆ,  ನಾಲ್ಕೇ ಪಾತ್ರಗಳನ್ನು ಇಟ್ಟುಕೊಂಡು ಕತೆಯೊಂದನ್ನು ಒಂದೇ ಪರಿಸರದಲ್ಲಿ ಹೇಗೆ ಪರಿಣಾಮಕಾರಿಯಾಗಿ ಹೇಳಬಹುದು ಎಂಬುದನ್ನು ಇದು ತೋರಿಸಿದೆ.

ಅಪರೂಪದ ವಸ್ತುಗಳನ್ನು ಹುಡುಕಿ ತಂದು ದಿನಬೆಳಗಾಗುವುದರಲ್ಲಿ ಶ್ರೀಮಂತರಾಗುವ ಮನುಷ್ಯನ ಕನಸು ಹಳೆಯದು. ಅದನ್ನೇ ಈಗಿನ ಪ್ರೇಕ್ಷಕರು ನಂಬುವಂತೆ ಹೇಳುವಲ್ಲಿ ಇದು ಎಡವಿದೆ. ಇದನ್ನು ಹೊರತು ಪಡಿಸಿದರೆ ಸಿನಿಮಾದಲ್ಲಿ ಕೆಲವು ಉತ್ತಮ ತಾಂತ್ರಿಕ ಅಂಶಗಳಿವೆ. ಬಹುಪಾಲು ಸಿನಿಮಾ ಕತ್ತಲಲ್ಲಿ ನಡೆಯುತ್ತದೆ. ಅದನ್ನು ಎಸ್.ಕೆ. ಬಾವಿಕಟ್ಟಿ ಅವರ ಛಾಯಾಗ್ರಹಣ ಪರಿಣಾಮಕಾರಿಯಾಗಿ ಹಿಡಿದಿಟ್ಟಿದೆ. ನಾಗತಿಹಳ್ಳಿ ಸಂತೋಷ್ ಅವರ ಚಿತ್ರಕಥೆ, ಸಂಭಾಷಣೆಯಲ್ಲಿ ಇಂತಹ ಸಿನಿಮಾಗಳಿಗೆ ಬೇಕಾದ ಬಿಗು, ಮೊನಚು ಮಾತುಗಳಿವೆ. ಹಳೆಯ ಕತೆಯನ್ನೇ ತೆರೆಗೆ ತಂದರೂ ಹೊಸಹುಡುಗರ ವಿಶಿಷ್ಟ ಪ್ರಯತ್ನವಾಗಿ ಮಾತ್ರ ಇದು ಪ್ರೇಕ್ಷಕರ ಗಮನ ಸೆಳೆಯಬಲ್ಲುದು.