ಜೈನ ಸಾಹಿತ್ಯದಲ್ಲಿ ಸಾವಿನ ಸಾಮೀಪ್ಯದ ಮಾಹಿತಿ ಇದೆ

ಇಲ್ಲಿನ ಇಂಡಿಯಾ ಇಂಟರ್‌ನ್ಯಾಷನಲ್‌ ಸೆಂಟರ್‌ನಲ್ಲಿ ಶುಕ್ರವಾರ ಸಂಜೆ ನಡೆದ ‘ಇನ್ವೈಟಿಂಗ್‌ ಡೆತ್‌’ ಹಾಗೂ ‘ಪರ್ಸ್ಯೂಯಿಂಗ್‌ ಡೆತ್‌’ ಪುಸ್ತಕಗಳ ಪರಿಷ್ಕೃತ ಆವೃತ್ತಿಗಳ ಬಿಡುಗಡೆ ಸಮಾರಂಭದಲ್ಲಿ ಅವರು ಲೇಖಕರಾಗಿ ತಮ್ಮ ಅಭಿಪ್ರಾಯ ಹಂಚಿಕೊಂಡರು.

ಜೈನ ಧರ್ಮವು ಸಾವಿನ ಕುರಿತು ಅದ್ಭುತ ವ್ಯಾಖ್ಯಾನವನ್ನು ನೀಡಿದೆ. ಜೀವನದ ಮೌಲ್ಯಗಳ ಕುರಿತೂ ಅಷ್ಟೇ ಮೌಲ್ಯಯುತವಾದ ಕೊಡುಗೆಯನ್ನು ನೀಡಿದೆ. ವೈರಾಗ್ಯಕ್ಕೆ ಒಳಗಾಗಿ ಸಾವನ್ನು ಅಪ್ಪಿಕೊಳ್ಳುವ ‘ಮರಣ ಕಲ್ಪನೆ’ಯೇ ವಿಭಿನ್ನವಾದದ್ದು. ಅದನ್ನು ಆಚರಣೆಯಲ್ಲಿ ಇರಿಸಿಕೊಂಡು ಬಂದಿರುವ ಜೈನ ಧರ್ಮೀಯರು ಇಂಗಿಣಿ, ಸಲ್ಲೇಖನ, ಸನ್ಯಾಸನ, ಸಮಾಧಿ, ಆರಾಧನಾ, ಸಂಧಾರಾ ಎಂಬ ಹೆಸರುಗಳಿಂದ ಕರೆಸಿಕೊಂಡಿರುವ ಈ ಪದ್ಧತಿಯನ್ನು ಅನುಸರಿಸುತ್ತ ಬಂದಿದ್ದಾರೆ. ಆ ಪ್ರಕ್ರಿಯೆಯ ಕುರಿತು ಬೆಳಕು ಚೆಲ್ಲುವುದೇ ಈ ಕೃತಿಯ ಉದ್ದೇಶವಾಗಿದೆ ಎಂದರು.

ಕ್ರಿಸ್ತಪೂರ್ವ 3ನೇ ಶತಮಾನದಿಂದ ಕ್ರಿಸ್ತಶಕ 16ನೇ ಶತಮಾನದವರೆಗೆ ಭಾರತದಲ್ಲಿ ಕೈಗೊಳ್ಳಲಾದ ಸಲ್ಲೇಖನದ ಕುರಿತು ಕಾವ್ಯಗಳಲ್ಲಿ, ಶಾಸನಗಳಲ್ಲಿ ಉಲ್ಲೇಖಗಳಿವೆ. ರನ್ನ, ಪೊನ್ನ, ಪಂಪ, ಬಂಧುವರ್ಮ ಸೇರಿದಂತೆ ಅನೇಕ ಜೈನ ಸಾಹಿತಿಗಳು ತಮ್ಮ ಕಾವ್ಯಗಳಲ್ಲಿ ಈ ಪದ್ಧತಿಯ ಕುರಿತು ವಿವರಿಸಿದ್ದಾರೆ ಎಂದು ಅವರು ವಿವರಿಸಿದರು.

ಸಾವನ್ನಪ್ಪುವುದು, ಆಹ್ವಾನಿಸುವುದು ಎಂದ ತಕ್ಷಣ ಆತ್ಮಹತ್ಯೆಯ ಪ್ರಶ್ನೆ ಉದ್ಭವಿಸುತ್ತದೆ. ಸಲ್ಲೇಖನವು ಆತ್ಮಹತ್ಯೆಯೇ ಎಂಬ ಚರ್ಚೆಗಳೂ ಸಾಕಷ್ಟು ಪ್ರಮಾಣದಲ್ಲಿ ನಡೆದಿವೆ. ಹಿಂಸೆಯಿಂದ ಕೂಡಿರದ, ನಿಕೃಷ್ಟವಾಗಿರದ, ಗೌರವಯುತವಾಗಿ ಸಾವನ್ನು ಸ್ವೀಕರಿಸುವುದೇ ಸಲ್ಲೇಖನವಾಗಿದೆ ಎಂದರು.
16ನೇ ಶತಮಾನದವರೆಗೂ ದೇಶದಾದ್ಯಂತ ಬಹುಸಂಖ್ಯಾತರಾಗಿದ್ದ ಜೈನ ಧರ್ಮೀಯರು ಕಾಲಾಂತರದಲ್ಲಿ ಅಲ್ಪಸಂಖ್ಯಾತರಾಗಿದ್ದಾರೆ. ಆದರೆ, ಸಹಬಾಳ್ವೆ, ಅಹಿಂಸೆ, ಶಾಂತಿಯ ಮಹತ್ವದ ಕುರಿತು ಜಗತ್ತಿಗೆ ಸಾರಿ ಹೇಳಿರುವ ಜೈನ ಸಾಹಿತ್ಯವು  ಮೇಲ್ಪಂಕ್ತಿಯಲ್ಲಿದೆ ಎಂದು ಪುಸ್ತಕ ಬಿಡುಗಡೆ ಮಾಡಿದ ರಾಜ್ಯಸಭೆ ಸದಸ್ಯ ಡಾ.ಅಭಿಷೇಕ್‌ ಮನು ಸಿಂಘ್ವಿ ತಿಳಿಸಿದರು.

‘ಸಲ್ಲೇಖನ ಇಚ್ಛಾಮರಣವೇ ಎಂಬ ಚರ್ಚೆಗಳೂ ನಡೆದಿವೆ. ಇದು ಆತ್ಮಹತ್ಯೆ ಎಂಬ ಶಂಕೆಯನ್ನೂ ವ್ಯಕ್ತಪಡಿಸಿ ನ್ಯಾಯಾಲಯದಲ್ಲಿ ದಾವೆ ಹೂಡಲಾಗಿದೆ. ಈ ಪದ್ಧತಿಯು ಆತ್ಮಹತ್ಯೆಯಲ್ಲ ಎಂಬುದನ್ನು ಸಾರಲು ನಾವು ಷ.ಷಟ್ಟರ್‌ ಅವರ ಈ ಕೃತಿಗಳನ್ನೂ ನ್ಯಾಯಾಲಯಕ್ಕೆ ಒದಗಿಸಿದ್ದೇವೆ’ ಎಂದು ಅವರು ಹೇಳಿದರು.