ಬೆರಗಿನ ಬೆಳಕು: ಬೋಧಕರ ಮನಸ್ಸು

ಸುಚೀರತ ಭದ್ರಕಾರನ ಬಳಿಗೆ ಬಂದ. ಅವನ ಬಳಿಯೂ ಅದೇ ಪ್ರಶ್ನೆಯನ್ನು ಕೇಳಿ, ಇದುವರೆಗೂ ತಾನು ಬೆಟ್ಟಿಯಾದವರ ವಿಷಯ ಹೇಳಿದ. ಭದ್ರಕಾರ ಹೇಳಿದ, ‘ನಾನೂ ಈ ಪ್ರಶ್ನೆಗೆ ಸರಿಯಾದ ಉತ್ತರಕೊಡುವುದು ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲ. ನಾನು ಇತೀಚಿಗೆ ಮದುವೆಯಾದ್ದರಿಂದ ನನ್ನ ಮನಸ್ಸೆಲ್ಲ, ಕಾಮ, ಭೋಗಗಳಲ್ಲಿ ಸಿಕ್ಕಿಹಾಕಿಕೊಂಡಿದೆ. ಆದರೆ ನೀವು ನನ್ನ ತಮ್ಮ ಸಂಜಯಕುಮಾರನನ್ನು ಕಂಡು ಉತ್ತರ ಕೇಳಿ’. ಸುಚೀರತ ಸಂಜಯ ಕುಮಾರನ ಕಡೆಗೆ ಹೋಗಿ ತನ್ನ ಸಮಸ್ಯೆಯನ್ನು ಹೇಳಿಕೊಂಡು ಉತ್ತರವನ್ನು ಬೇಡಿದ. ಸಂಜಯಕುಮಾರನೂ ಉತ್ತರಕೊಡಲು ಹಿಂಜರಿದ. ‘ನನ್ನ ಸಂಸಾರವನ್ನು ಭದ್ರಗೊಳಿಸಬೇಕಾದ್ದರಿಂದ ನಾನು ಊರೂರು ಸುತ್ತಿ ಕರ್ಮಗಳನ್ನು ಮಾಡಿಸುತ್ತ ಧನಸಂಪಾದನೆ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದೇನೆ. ನನ್ನ ಮನಸ್ಸೆಲ್ಲ ಹಣದಿಂದ ತುಂಬಿಕೊಂಡದ್ದರಿಂದ ನನ್ನ ಬೋಧೆ ಸರಿಯಾಗಿರದು. ಆದ್ದರಿಂದ ನೀನು ನನ್ನ ಮಗ ಸಂಭವಕುಮಾರನನ್ನು ಬೆಟ್ಟಿಯಾಗಿ ಅವನಿಂದ ಬೋಧೆಯನ್ನು ಪಡೆ. ಆತ ಪುಟ್ಟ ಮಗುವೆಂಬ ಭಾವನೆ ಬೇಡ. ಅವನು ಏಳೇ ವರ್ಷದವನಾದರೂ ನನಗಿಂತ ಸಹಸ್ರಪಾಲು ಹೆಚ್ಚು ಜ್ಞಾನಿ. ಅವನು ಮಾತ್ರ ನಿನಗೆ ಬೇಕಾದ ಬೋಧೆ ನೀಡಬಲ್ಲ’ ಎಂದ.

ಸುಚೀರತ ಸಂಭವಕುಮಾರನನ್ನು ಹುಡುಕಿಕೊಂಡು ಹೋದ. ಆ ಏಳು ವರ್ಷದ ಹುಡುಗ ಗೆಳೆಯರೊಡನೆ ಮಣ್ಣಿನಲ್ಲಿ ಆಟವಾಡುತ್ತಿದ್ದ. ಸುಚೀರತನನ್ನು ಕಂಡು ಹೆಗಲಮೇಲೆ ಉತ್ತರೀಯವನ್ನು ಹೊದೆದುಕೊಂಡು ಕೈಕಾಲು ತೊಳೆದುಕೊಂಡು ಬಂದು ಕುಳಿತ. ಗಂಭೀರವಾಗಿ ತಾವು ದೂರದಿಂದ ಬಂದಿದ್ದೀರಿ. ತಾವು ನನಗೆ ಕೇಳಬೇಕೆಂದಿದ್ದ ಪ್ರಶ್ನೆ ನನಗೆ ತಿಳಿದಿದೆ. ಅದಕ್ಕೆ ಉತ್ತರ ಹೇಳುತ್ತೇನೆ ಕೇಳಿ ಎಂದು ಧರ್ಮಬೋಧೆಯನ್ನು ನಿರರ್ಗಳವಾಗಿ ಮಾಡಿದ.

ಸುಚೀರತ ಕೇಳಿದ, ‘ಹಿಂದೆ ನಾನು ಕಂಡವರೆಲ್ಲ ತುಂಬ ಜ್ಞಾನಿಗಳಾಗಿದ್ದರೂ ಯಾರೂ ಧರ್ಮಬೋಧೆ ಮಾಡಲಿಲ್ಲ. ಯಾಕೆ?’ ಸಂಭವಕುಮಾರ ಹೇಳಿದ, ‘ಯಾರಮನಸ್ಸುಸ್ವಚ್ಛವಿಲ್ಲವೊ, ಯಾರ ಮನದಲ್ಲಿ ಕಾಮ, ಕ್ರೋಧ ಮತ್ತು ಅರ್ಥಗಳ ರಾಡಿ ತುಂಬಿದೆಯೋ ಅವರು ಬೋಧನೆಗೆ ಅನರ್ಹರಾಗುತ್ತಾರೆ.ಬೋಧಕರಮನ ಶುದ್ಧವಿರಬೇಕು’.

ಇದು ಸರ್ವಕಾಲಕ್ಕೆ ಸಲ್ಲುವ ಸತ್ಯ.