ರಂಗಭೂಮಿ: ದ ಚೆರ್ರಿ ಆರ್ಕಾರ್ಡ್– ರಷ್ಯಾದ ಆ ತೋಟ ನಮ್ಮದೂ ಹೌದು..

ನಿರ್ದೇಶಕರು ಇಲ್ಲಿ ರಂಗಸಜ್ಜಿಕೆ ಹಾಗೂ ಅತ್ಯುತ್ತಮ ಬೆಳಕಿನ ನಿರ್ವಹಣೆಯ ಮೂಲಕ ನಾಟಕವನ್ನು ಪ್ರೇಕ್ಷಕರ ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಯಶಸ್ವಿಯಾಗಿ ನಿಲ್ಲಿಸುತ್ತಾರೆ. ರಂಗದ ಮಧ್ಯದಲ್ಲಿ ಬರುವ ಬಿಳಿ ಪರದೆಗಳು ನೆರಳು ಬೆಳಕಿನಲ್ಲಿ ತೋಟವಾಗಿ ಕಂಡರೆ, ಬೇರೆ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಅದು ಮನೆಯಾಗುತ್ತದೆ. ತೋಟದ ಮರ-ಗಿಡಗಳು ಅದರ ಜೊತೆಗೆ ಬೆರೆತುಕೊಂಡಿರುವ ಆ ಮನೆಯವರ ನೆನಪುಗಳು ಎಲ್ಲವೂ ಸಹ ನೆರಳು ಬೆಳಕಿನ ಮಾಧ್ಯಮದಲ್ಲಿ ಗೋಚರಿಸುತ್ತಾ, ಈ ನಾಟಕದಲ್ಲಿ ಅಲ್ಲಲ್ಲಿ ಕೊರತೆ ಎನಿಸುವ ನಟರ ಅಭಿನಯದ ಪಕ್ವತೆಯನ್ನು ತುಂಬಿ ಕೊಡುತ್ತದೆ.

ಹೀಗಾಗಿ ಈ ತೋಟವೇ ನಾಟಕದ ಅತಿ ಮುಖ್ಯ ಜೀವಂತ ಪಾತ್ರ ಎಂದು ಪ್ರೇಕ್ಷಕರಿಗೆ ಅನಿಸಿಬಿಡುತ್ತದೆ. ಈ ತೋಟದ ಜೊತೆಗೆ ಹೆಣೆದುಕೊಂಡಿರುವ, ಜೀವಂತ ಪಾತ್ರಗಳ ಮಾನವೀಯ ಸಂಘರ್ಷಗಳು ತೊಳಲಾಟಗಳು, ಪ್ರೀತಿ ಪ್ರೇಮ ಎಲ್ಲವೂ ಕೂಡ ಅನಾವರಣಗೊಳ್ಳುತ್ತಾ ಹೋಗುತ್ತವೆ. ಜೊತೆಗೆ ವಿಭಿನ್ನ ಪಾತ್ರಗಳು ಅವರದೇ ಕಾಲಘಟ್ಟದಲ್ಲಿ ಬದುಕುತ್ತಾ ಯೋಚಿಸುತ್ತಾ ಭೂತ ಭವಿಷ್ಯತ್ತಿನ ಚಿಂತನೆಯಲ್ಲಿ ವರ್ತಮಾನವನ್ನು ಮರೆತಿರುವುದನ್ನು ಸ್ಪಷ್ಟವಾಗಿ ಗುರುತಿಸಬಹುದು.

ತೋಟವನ್ನು ಹರಾಜಿಗೆ ಹಾಕಿಸುವುದು ಬೇಡ, ಅದನ್ನು ರೆಸಾರ್ಟ್ ಮಾಡಬಹುದು ಅದೇ ಇಂದಿನ ಟ್ರೆಂಡ್ ಎಂದು ಮಾಲೀಕರಿಗೆ ಮ್ಯಾನೇಜರ್ ಸಲಹೆ ನೀಡುವಾಗ ಆತ ಇಂದಿನ ವಸ್ತುಸ್ಥಿತಿಯನ್ನು ಮನದಟ್ಟು ಮಾಡುತ್ತಾನೆ. ಆದರೆ ಭಾವನಾತ್ಮಕವಾಗಿ ತೋಟದೊಂದಿಗೆ ಬೆಸೆದುಕೊಂಡಿರುವ ಮಾಲೀಕರಾದ, ತಮ್ಮ ಹಾಗೂ ಅಕ್ಕ,  ತಮ್ಮ ಬಾಲ್ಯದ ನೆನಪುಗಳನ್ನು ಅದರಲ್ಲಿ ಹುಡುಕುತ್ತಿರುತ್ತಾರೆ. ಮರೆಯಾಗಿ ಹೋಗಿರುವ ತಮ್ಮ ಅಮ್ಮನನ್ನು ಅಲ್ಲಿ ಅರಸುತ್ತಾರೆ ಹಾಗೂ ಅದರ ಆಧುನಿಕ ಪರಿವರ್ತನೆಗೆ ಅವರು ಒಪ್ಪಿಕೊಳ್ಳುವುದಿಲ್ಲ. ಕೊನೆಗೆ ತೋಟವನ್ನು ಕೊಂಡುಕೊಂಡ ಮ್ಯಾನೇಜರ್ ತಕ್ಷಣವೇ ಅಲ್ಲಿನ ಗಿಡಮರಗಳನ್ನು ಕತ್ತರಿಸಿ ಹಾಕುತ್ತಾನೆ. ಇದು ಪ್ರಕೃತಿಯ ಮೇಲೆ ಮನುಷ್ಯ ಮಾಡುತ್ತಿರುವ ನಿರಂತರ ದೌರ್ಜನ್ಯದ ಚಿತ್ರಣ. ಇಂತಹ ಕ್ರೌರ್ಯವನ್ನು ಸರಳವಾದ ನೆರಳು ಬೆಳಕಿನಲ್ಲಿ ತೋರಿಸಿರುವುದರಿಂದ ನಾಟಕ ನೋಡುಗರ ಮನಕ್ಕೆ ನಾಟುತ್ತದೆ.

ಅಭಿನಯದ ದೃಷ್ಟಿಯಿಂದ ಹೇಳುವುದಾದರೆ  ರೆಪರ್ಟರಿ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಗಳ ಅಭ್ಯಾಸ ಮಾಲಿಕೆಯ ಪ್ರಯೋಗ ಇದಾಗಿರುವುದರಿಂದ ಎಲ್ಲರೂ ಪ್ರಾಮಾಣಿಕ ಪ್ರಯತ್ನ ಮಾಡಿದ್ದಾರೆಂದು ಖಂಡಿತ ಹೇಳಬಹುದು. ಅದರಲ್ಲೂ ಕೆಲವು ಚಿಕ್ಕ ಪಾತ್ರಗಳು, ಉದಾಹರಣೆಗೆ ಮಧ್ಯದಲ್ಲಿ ಬಂದು ಹೋಗುವ ಹುಚ್ಚ ಭಿಕ್ಷುಕನ ಪಾತ್ರ ರಂಗದಲ್ಲಿ ಸಂಚಲನ ಮೂಡಿಸಿಬಿಡುತ್ತದೆ. ಉಳಿದವರ ಅಭಿನಯದಲ್ಲಿ ಇನ್ನೂ ಏನೋ ಬೇಕಿತ್ತು ಎಂಬ ಭಾವ ಪ್ರೇಕ್ಷಕರಲ್ಲಿ ಮೂಡುತ್ತದೆ. ರಂಗಶಾಲೆಯ ಹಳೆಯ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿನಿ ವಿದ್ಯಾರಾಣಿಯವರ ವಸ್ತ್ರ ವಿನ್ಯಾಸ, ಅಚ್ಚುಕಟ್ಟಾಗಿ ಮೂಡಿ ಬಂದಿರುವ ಗರೀಮ ಹಾಗೂ ಶಾಂತನು ಅವರ ಗಾಯನ ನಾಟಕದ ಮೆರಗನ್ನು ಹೆಚ್ಚಿಸುತ್ತದೆ