ಮಾಂತ್ರಿಕ ವಾಸ್ತವ

ಬದುಕಿದ್ದ ಮಾರ್ಕ್ವೆಜ್ ಮಾರ್ಕ್ವೆಜ್ ಆಗಿಯೇ ಸಾಯಬೇಕಿತ್ತು
ಆದರೆ ಇದ್ದದ್ದು ಮಾರಕೇಸ್ ಅವನು ಹಾಗೆಯೇ ಸತ್ತದ್ದು
ಅವರಿಗೆ ಹಾಗೆ ಇವರಿಗೆ ಹೀಗೆ
ಮುಗಿಯದ ವಾದ ಚರಿತೆಯ ಪೂರ

ಭೂಮಿ ಚಪ್ಪಟೆಯೆಂದು ನಂಬಿ ಸತ್ತ ಟಾಲೆಮಿಗೆ
ಅದು ಚಪ್ಪಟೆಯಾಗೇ ಉಳಿಯಿತಲ್ಲ
ಪ್ಲೂಟೋ ಗ್ರಹವೆಂದೇ ಓದಿದವರು ಪಾಸಾದರಲ್ಲ
ಹಂಸಗೀತೆಯ ವೆಂಕಟಸುಬ್ಬಯ್ಯ ಇತಿಹಾಸವಾದನಲ್ಲ

ನಂಬಿಕೆಯೂ ಎಲ್ಲೋ ಜೀವಂತವಿರುತ್ತದೆ
ಸುಳಿಪ ಕನಸು ಕಲಿಪ ಕಲ್ಪನೆ ನೆರಳ ನಿಜದಂತೆ
ನನ್ನ ವಿಶ್ವವ ನಾನು ಕಟೆದಂತೆ
ನಮ್ಮ ರೂಪವ ಯಾರೋ ತಿದ್ದಿಕೊಂಡಂತೆ
ಅದಕ್ಕೆ ಬೆಳದಿಂಗಳ ಬಾಲೆ ನೋಡಲು ಕೊನೆಗೂ
ರೇವಂತನಿಗೆ ಬಿಡಲಿಲ್ಲ ಯಂಡಮೂರಿ ಎಂಬ ಹಠಮಾರಿ

ಹೊರಗೆ ಹೇಗೋ ಹಾಗೆ ಒಳಗೆಂಬುದಲ್ಲ
ಒಳಗೂ ಇನ್ನೊಂದು ಒಳಗೆ ಮತ್ತೂ ಮಗದೊಂದು ಒಳಗೆ
ಯಾರು ಯಾರಿಗೆ ಹೇಗೋ
ಭಾವಿಸಿಕೊಳ್ಳುವ ಹೇಗೋ
ಹೇಳಲಾಗದ ಹೇಗೋ

ಇರವ ಇಕ್ಕಟ್ಟಿನಲ್ಲಿ
ಸೂಪ ಎಂಬ ಊರೇ ಮುಳುಗಿದರೂ
ಕೆಲವರಿಗೆ ಇನ್ನೂ ಸೂಪ ತಾಲೂಕು
ಸರಸ್ವತೀಪುರ ಎಂದರೂ ಅದು ಕನ್ನೇಗೌಡ ಕೊಪ್ಪಲು
ಅಂಕಲ್ ಎಂದು ಕರೆದರೂ ನಾನು ಇನ್ನೂ ಯುವಕ
ಬೇಂದ್ರೆಗೆ ತಾನೆಂದರೆ ಒಂದು ಸಂಖ್ಯೆ

ಕೊನೆಗೂ ಸತ್ತದ್ದು ಮಾರ್ಕ್ವೇಜೋ ಮಾರಕೇಸೋ
ಎಂಬುದೇ ಮಾಂತ್ರಿಕ ವಾಸ್ತವ
ಅವನೂ ಅವನಂಥವರೂ ಕಟೆದ ಪಾತ್ರಗಳಂತೆ
ಮನುಷ್ಯರು ಹುಳುವಾಗಿ ಗೋಡೆ ಕನ್ನಡಿ ತೆಂಗಿನಮರವಾಗಿ
ಅವೆಲ್ಲವೂ ಏನೋ ಹೇಳುವ ಚಿತ್ರವಾಗಿ ಆತ್ಮವಾಗಿ
ಆಮೇಲೆ ಇಲ್ಲವಾಗಿ
ಇಲ್ಲವೆಂಬ ಇರುವಿಕೆಯ ಸೂಚಿಯಾಗಿ
ಯಾರಾಗಿ ಅಳಿವೆವೋ ಕೊನೆಗೆ ಏನಾಗಿ ಉಳಿವೆವೋ

ಯಾಕೋ ಯಾರೂ ತಲೆಕೆಡಿಸಿಕೊಂಡಂತಿಲ್ಲ
ಸುಮ್ಮನೆ ನೋಡುತ್ತಿದ್ದಾರೆ ದಿನವೂ ಸಿನಿಮಾದಂತೆ
ಸ್ವಲ್ಪ ಕಾಲ ತೆರೆಯ ಒಳಗೆ
ಅಷ್ಟು ಕಾಲ ಹೊರಗೆ
ನಮ್ಮ ಹಾಗೆ ನಮ್ಮ ಜೊತೆಗೆ

ಯಾರು ನಗುತ್ತಿರುವುದು
ಮಾರ್ಕ್ವೇಜೋ ಮಾರಕೇಸೋ ?