ಕವಿತೆ: ನಗರವಾಸಿ ನಿವೇದನೆ

(ಪ್ರಜಾವಾಣಿ ದೀಪಾವಳಿ ಕವನ ಸ್ಪರ್ಧೆ–2020ರಲ್ಲಿ ತೀರ್ಪುಗಾರರ ಮೆಚ್ಚುಗೆ ಪಡೆದ ಕವನ)

. ತಂದೆ, ನಿನಗೇ ಗೊತ್ತಲ್ಲ, ಇಲ್ಲಿ ಸಮಯಕ್ಕೆ, ತಾಳ್ಮೆಗೆ ತೀರಾ ಅಭಾವ ಕ್ಯೂನಲ್ಲಿ, ಟ್ರಾಫಿಕ್ನಲ್ಲಿ ಕಾಯದಂತೆ, ನನ್ನ ಬೇಡಿಕೆಗಳನ್ನೆಲ್ಲ ಮನ್ನಿಸು ದೇವ

. ಸ್ವಗತದ ಮರುಳರಿಗೂ, ಬ್ಲೂಟೂತ್ನ ನನಗೂ, ಭೇದ ಕಾಣಿಸು

. ತಿಂಗಳ ಮಕ್ಕಳ ಸ್ಕೂಲ್ ಫೀಸಿಗೆ ಸೆಕೆಂಡ್ ಹ್ಯಾಂಡ್ ಕಾರಿಗೆ, ಶಾಪಿಂಗ್ಗೆ, ಸಮಯಕ್ಕೆ ದುಡ್ಡ ಕರುಣಿಸು ದೇವರೇ

. ತಲೆ ತುಂಬಾ ಜೇನುಗೂಡಿದ್ದ ಹಳ್ಳಿ ಹುಡುಗನ ನೆರಳಾದರೂ ಉಳಿಯಲಿ ಅಚಾನಕ್ಕಾಗಿ ಬಾಲ್ಯ ಗೆಳೆಯರು ಸಿಕ್ಕಾಗ ಕನಿಷ್ಠ ಅವರ ಹೆಸರಾದರೂ ಮರಳಲಿ

. ಬೇರು ಸಡಿಲುಗೊಂಡ, ನೀರು ದಕ್ಕದ ಮರಗಳು ಜೋರು ಮಳೆಗೆ, ಬಿರುಗಾಳಿಗೆ ನಗರವಾಸಿಗಳು ರಸ್ತೆ ಗುಂಡಿಗೆ ಬೀಳಿಸದಿರು ತಂದೆ

. ಆಗಾಗ್ಗೆ ಕನಸ ಕೊಡುತ್ತಿರು ಎರಡಂತಸ್ತಿನ ವಿಲ್ಲಾ ಕೊಂಡಂತೆ ವರ್ಷಕ್ಕೆರಡು ವಿದೇಶಿ ಪ್ರವಾಸ ಹೋದಂತೆ

. ಒಂದೇ ಸೂರಡಿ ಇದ್ದರೂ ಒಂದೇ ಸ್ಕ್ರೀನ್ನಲ್ಲಿ ತೋರಿಸು ದೇವ, ಮಡದಿ ಮಕ್ಕಳನ್ನ

. ದುಂಡಗಿನ ಗಾಜಿನ ಹೂಜಿ ಮೀನು ನಾನು ಆಳ, ಅಗಲ ಅರಿಯುವಂತೆ ತಾರಸಿಯ ಹೂ ಕುಂಡದ ಬೇರು ನಾನು ನಿಜ ನೆಲವು ಸಿಕ್ಕುವಂತೆ ಮಾಡು ಪ್ರಭುವೇ ಬೇರು ಆಳಕ್ಕಿಳಿಯಲು, ಮತ್ತೆ ಚಿಗುರಲು

. (ಆದರೆ ಬೇರು ಯಾವ ಕಾಂಪೌಂಡ್ಗೂ ತಾಗದಿರಲಿ)

. ಜೀವಾವಧಿ ಶಿಕ್ಷೆ ಜಾರಿಯಾಗಿರುವ ಖೈದಿಯಂತೆ ಶಾಪಗ್ರಸ್ತ ಗಂಧರ್ವನಂತೆ ನಾನು ಕೊನೆಯರೆಗೂ ಉಸಿರಾದರೂ ಬಸವಳಿಯದಂತೆ ದಕ್ಕಲಿ

. ಎಲ್ಲರೂ ಎಲ್ಲರ ವಿಮರ್ಶಿಸುವಾಗ, ಎಲ್ಲಿ ನಿಂತರೂ ಇನ್ನೊಬ್ಬರಿಗೆ ಅಡ್ಡಿಯಾದಾಗ, ಅಭುಕ್ತ ಮೂಲೆಯ ಕರುಣಿಸು ಯಾರಿಗೂ ಕಾಣದಂತೆ ಬಿಕ್ಕಲು ನನ್ನೊಂದಿಗೆ ನಾನೇ ಮಾತಾಡಲು

. ಟ್ರಾಫಿಕ್ನಲ್ಲಿ ಮಂಗಳಮುಖಿಯರು ಅಚಾನಕ್ಕಾಗಿ ಬೆನ್ನು ಚಪ್ಪರಿಸಿದಂತೆ, ಮನೆಯವರ ಆತ್ಮೀಯತೆ ಅಪರೂಪಕ್ಕಾದರೂ ಸಿಕ್ಕಲಿ ಬತ್ತಿದ ಬಾವಿಯಲ್ಲಿ ಸೆಲೆ ಉಕ್ಕುವಂತೆ

. ಮೆಟ್ರೊನಲ್ಲಿ ಒಣ ಕಟ್ಟಿಗೆಯಂತೆ ನಿಂತ ಮುದುಕನನ್ನೂ ದೂರದಿಂದ ಅಮ್ಮನಂತೆ ಕಾಣುವ ಮುದುಕಿಯನ್ನೂ ತೂರಿಸಿ ಜ್ಞಾನೋದಯವಾಗುವಂತೆ ಮಾಡಬೇಡ

. ಕನ್ನಡಿಯಲ್ಲಿ ನನ್ನ ಮುಖ ನನಗೇ ಗುರುತು ಸಿಗದಾದಾಗ ನೀನ್ಯಾರೆಂದು ನಗರ ಕೇಳಿದಾಗ ಪೂರ್ತಿ ಮಳೆಯಲ್ಲಿ ತೋಯಿಸಿ ಪ್ರವಾಹದಲ್ಲಿ ಹಳ್ಳಿಗೆ ರವಾನಿಸು

. –ಶೈಲೇಶ್ ಕುಮಾರ್ ಶಿವಕುಮಾರ್

. ಪ್ರಜಾವಾಣಿ ಆ್ಯಪ್ ಇಲ್ಲಿದೆ: ಆಂಡ್ರಾಯ್ಡ್ | ಐಒಎಸ್ | ವಾಟ್ಸ್ಆ್ಯಪ್ , ಎಕ್ಸ್ , ಫೇಸ್ಬುಕ್ ಮತ್ತು ಇನ್ಸ್ಟಾಗ್ರಾಂ ನಲ್ಲಿ ಪ್ರಜಾವಾಣಿ ಫಾಲೋ ಮಾಡಿ.