ಬೆರಗಿನ ಬೆಳಕು: ಮಗನನ್ನು ಕರೆತರುವ ತೀರ್ಮಾನ

ಜಾಲಿಕುಮಾರ, ‘ಮಹಾರಾಜಾ, ತಂದೆ- ತಾಯಿಯರು ನಾನು ಹೇಳಿದರೆ ಬರುವವರಲ್ಲ. ಅದಕ್ಕೆ ನೀನೇ ದಯಮಾಡಿ ಅಲ್ಲಿಗೆ ಹೋಗಿ ಅವರನ್ನು ಒಲಿಸಿ ಕರೆ ತನ್ನಿರಿ’ ಎಂದ. ತಕ್ಷಣವೇ ರಾಜ ಆಜ್ಞೆ ಮಾಡಿದ, ‘ಸೇನಾಪತಿಗಳೇ, ಆನೆ, ಕುದುರೆ, ರಥ, ಕಾಲಾಳು ಸೇನೆಯನ್ನು ಸಿದ್ಧಗೊಳಿಸಿ. ನಿಗಮದವರು, ಬ್ರಾಹ್ಮಣರು, ಪುರೋಹಿತರು ನನ್ನನ್ನು ಹಿಂಬಾಲಿಸಲಿ. ನಾನಾ ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ಅಲಂಕೃತರಾದ ಅರವತ್ತು ಸಾವಿರ ಯೋಧರು ಶೀಘ್ರದಲ್ಲಿ ಸಿದ್ಧರಾಗಿ ಬರಲಿ. ನೀಲವಸ್ತ್ರಧಾರಿಗಳು, ಪೀತ ವಸ್ತ್ರಧಾರಿಗಳು, ಬಿಳೀ ವಸ್ತ್ರಧಾರಿಗಳು, ಕೆಂಪುಪೇಟಗಳನ್ನು ಧರಿಸಿದವರು, ಬಗೆಬಗೆಯ ಅಲಂಕಾರಗಳೊಡನೆ ತೀವ್ರವಾಗಿ ಬರಲಿ. ದಶದಿಕ್ಕುಗಳು ಬೆಳಗಲಿ. ನಂತರ ಹದಿನಾಲ್ಕು ಸಾವಿರ ಆನೆಗಳು ಬರಲಿ. ಅವುಗಳ ಗವುಸಿನಲ್ಲಿ ಚಿನ್ನವಿರಲಿ. ಅದು ಬಂಗಾರದ ಅಲಂಕಾರದಿಂದ ಬಿಗಿದಿರಲಿ. ಅವುಗಳ ಮೇಲೆ ತೋಮರ, ಅಂಕುಶಗಳನ್ನು ಹಿಡಿದ ಗ್ರಾಮಣಿ ಕುಳಿತಿರಲಿ. ಶ್ರೇಷ್ಠ ಜಾತಿಯ, ಅಜಾನೀಯ, ಶೀಘ್ರಗಾಮಿಗಳಾದ ಹದಿನಾಲ್ಕು ಸಾವಿರ ಕುದುರೆಗಳು ಸಿದ್ಧವಾಗಲಿ. ಅವುಗಳ ಮೇಲೆ ಬಲಶಾಲಿಗಳಾದ ಖಡ್ಗ ಮತ್ತು ಧನುರ್ಧಾರಿಗಳು ಕುಳಿತಿರಲಿ. ನಂತರ ಚೆನ್ನಾಗಿ ಸಜ್ಜಾದ, ಗಟ್ಟಿ ಗಾಲಿಗಳುಳ್ಳ, ಬಂಗಾರದ ಅಲಂಕಾರಗಳನ್ನು ಹೊಂದಿದ ಹದಿನಾಲ್ಕು ಸಾವಿರ ರಥಗಳಿರಲಿ. ಅವುಗಳ ಮೇಲೆ ನಮ್ಮ ರಾಷ್ಟ್ರದ ಧ್ವಜ ಹಾರಾಡುತ್ತಿರಲಿ. ಚರ್ಮದ ಕವಚಗಳನ್ನು ಧರಿಸಿದ, ಧೃಡವಾದ ಪ್ರಹಾರ ಮಾಡುವ ಶಕ್ತಿಯುಳ್ಳ ಧನುರ್ಧಾರಿಗಳು ರಥದಲ್ಲಿ ಕುಳಿತು, ಸಿದ್ಧವಾಗಿ ಬೇಗನೇ ಬಂದು ಸೇರಲಿ’. ಅದೇ ಉತ್ಸಾಹದಲ್ಲಿ ರಾಜ ಅಮಾತ್ಯರಿಗೆ ಹೇಳಿದ, ‘ನನ್ನ ಮಗ ಇಲ್ಲಿಗೆ ಬರಲು ಅನುಕೂಲವಾಗುವಂತೆ ಜೆತುತ್ತರ ನಗರದಿಂದ ವಕಪರ್ವತದವರೆಗೆ ನೆಲವನ್ನು ಸಮತಟ್ಟು ಮಾಡಿಸಿ ಅಷ್ಟಪಥಗಳ ರಸ್ತೆಯನ್ನು ಮಾಡಿಸಿ’. ಮಗನನ್ನು ಕರೆತರುವುದರಲ್ಲಿ ರಾಜನ ಉತ್ಸಾಹ ಮಿತಿ ಮೀರಿತ್ತು. ‌‌